ห้องสมุดรวบรวมตัวละครของ Eagle Sonic

ลำดับตอนที่ #228 : [Aegis Superbia] เหล่าผู้พิทักษ์แห่งซูเพอร์เบีย No.5

Moving too fast like I'm moving in slow-mo

I'm a God better ask if you don't know

Homie better put your pride aside

I'm a Benz and you’re more like a Volvo

Your best stuff looks like my worst, synapses fire and burst

Got the whole crew with me, 'bout to deal damage, you know we ain't average

I ain't gonna say this again

But this is my time better look in my eyes

I'm a genius in disguise, wear my heart on my sleeve

And you forced to oblige to a king in his prime

Everybody get in Line, sit back, watch the stars align

I finesse like my life on the line was a diamond in the rough

And now I shine

Application

 

"......"

บทบาท : นักศึกษาอีจิสฝึกหัด

1.ข้อมูลลักษณะภายนอก

ชื่อ : ดิเอโก้ บาร์โบซ่า [Diego Barbosa]

ชื่อเรียก : ดิเอโก้ [Diego]

เพศ : ชาย

อายุ : 16  ปี

เชื้อชาติ : บราซิล-อเมริกา-ไทย

ลักษณะภายนอก : เด็กหนุ่มผิวสีเข้ม เจ้าของนัยน์ตาสีน้ำตาลช็อกโกแลต สูง 180 ซม. หนัก 70 กก. ทำผมทรงเดรดล็อกสีน้ำตาลเข้ม โกนคิ้วแหว่งแบบเฉียงๆที่บริเวณกลางๆปลายคิ้วข้างขวา สวมถุงมือครึ่งนิ้วสีดำ สวมเสื้อกันหนาวแบบมีฮู้ดสีดำถ่านทับเสื้อยืดสีขาวด้านใน สวมเสื้อแจ็คเก็ตลำลองแบบมีซิปรูดสีกรมท่าทับคอปกสีเหลืองทับชั้นนอก สวมกางเกงวอร์มขาห้าส่วนสีเทา ถุงเท้ายาวเลยข้อเท้าสีดำ คู่กับรองเท้าผ้าใบหุ้มข้อสูงสีเหลือง และสิ่งที่ขาดไม่ได้เลย เขาจะคล้องเฮดเซ็ทไร้สายสีเงินไว้ที่คอ พร้อมกับผ้าปิดปากลายทศกัณฐ์สีดำ

2.ข้อมูลในฐานะอีจิส

Class : Doctor DJ

Trait : Tech

property : Music,Sonic,X-ray,Herb

Position : Healer, Supporter Enchanter , Debuffer

Rank : F

สังกัดกิลด์ : -

Status : 

HP : D

MP : B

STR : D                         AGI : D                       MAG : B

VIT : D                          DEX : D                         INT : C

STM : C                        INS : E                          SPD : C

charisma skill : 

[Megaphone Sonic]พลังคลื่นเสียงแห่งการทำลายล้าง สามารถใช้เสียงที่เสียงทุ้มทรงพลังในการทำให้แก้วหูศัตรูสั่นสะเทือนได้จากทั้งระยะที่ไกลแสนไกลและระยะใกล้ นอกจากนี้พลังยังสามารถทำลายสิ่งที่อยู่รอบตัวได้ด้วย และถึงแม้จะเป็นเพียงเสียงกระซิบก็สามารถสร้างความเสียหายได้เช่นกัน

แต่แน่นอนว่าแม้พลังจะแข็งแกร่งแค่ไหนก็ย่อมต้องมีข้อจำกัด พลังนี้ต้องแลกมากับการที่ดิเอโก้ไม่สามารถพูดคุยกับใครได้เลย เพราะยังไม่สามารถควบคุมพลังนี้ได้อย่างที่ต้องการ

หมายเหตุ:จริงๆแล้วพลังนี้มีชื่อจริงว่า ไฮเปอร์โซนิค แต่เนื่องจากกลัวว่าจะซ้ำกับพลังของฮีโร่ในมาร์เวลที่ชื่อ Black Bolt ดิเอโก้จึงเปลี่ยนชื่อสกิลนี้เป็นโทรโข่งแทน(เพราะยังไงโทรโข่งมันก็ดังอยู่แล้วล่ะนะ)

Skill : 

<<Passive>>

[Eyes of X-ray]ดวงตาแห่งการเอ็กซเรย์ มองผ่านร่างกายคนออกได้อย่างทะลุปรุโปร่ง ชนิดที่ว่าถึงจะใส่เสื้อผ้ามันก็สามารถมองเห็นได้ว่าคุณใส่กางเกงในลายอะไร(บ้าจริง เจ้าคนลามก) เห็นตั้งแต่ผิวภายนอกยันอวัยวะภายใน(ยกเว้นหัวใจ) แม้กระทั่งสิ่งของเองก็เช่นเดียวกัน แต่ไม่สามารถประเมินสเตตัสศัตรูได้ นอกจากนี้สกิลนี้ยังมีข้อเสียอีกอย่างหนึ่งคือ ทำให้เขาถูกสาวๆหนีห่างอยู่บ่อยๆเพราะกลัวจะโดนแอบส่อง ทั้งๆที่จริงๆสกิลมันมีข้อจำกัดอยู่คือใช้เพ่งได้เฉพาะเป็นรายๆคนไม่สามารถมองรวมได้หมด และใช้พลังได้แค่ครั้งล่ะ 10 นาที เมื่อใช้ไปแล้วจะใช้สกิลนี้ไม่ได้อีกจนกว่าจะครบ 2 ชม. แต่บางครั้งเขาก็อาจจะเผลอใช้พลังออกมาโดยไม่รู้ตัวได้เช่นกัน

<<Active>>

[Charge!] เล่นดนตรีอิเล็คโทรนิคที่สามารถช่วยเพิ่มค่า HP และปลุกความฮึกเหิมให้กับเพื่อนในระยะ 10 กิโลเมตรเท่านั้น นอกเหนือจากระยะทางที่กำหนดจะไม่สามารถฮีลได้

[Grow up]ใช้เสียงเพลงกระตุ้นให้สมุนไพรโตเร็วขึ้น/ออกผลเร็วขึ้น

ความสามารถในการต่อสู้ :

-เก่ง คาโปเอร่า ศิลปะป้องกันตัวแขนงหนึ่ง มีต้นกำเนิดจากประเทศบราซิล เกิดจากการผสมผสานระหว่างการต่อสู้ การเต้น ดนตรี กายกรรม ปรัชญา เกิดโดยทาสชาวแอฟริกาในบราซิล

-วิชาฝังเข็ม ช่วยทำให้เพื่อนรู้สึกดีขึ้น ใช้สมุนไพรรักษาบาดแผลคนอื่น

อุปกรณ์ที่ใช้ :

-ลำโพงสวมคอ ใช้คู่กับสกิล[Megaphone Sonic]

-แว่นสแกนเนอร์ ใช้คู่กับสกิล [Eyes of X-ray] ทำให้สามารถระบุบาดแผลและความเสียหายของอวัยวะภายในในร่างกายเพื่อนที่ถูกแสกนได้

-Bluelight DJ Controller อุปกรณ์ที่ดีเจขาดไม่ได้ ใช่แล้ว เครื่องเล่นดีเจไงล่ะ แต่เป็นเครื่องเล่นดีเจฉบับพกพาที่ปรากฎมาในรูปของลูกบอลประหลาดที่ดิเอโก้ได้มาจากนักประดิษฐ์คนหนึ่ง โดยหากวางลงบนพื้น มันก็จะประกอบร่างกันก่อนจะขยายใหญ่จนกลายเป็นเครื่องเล่นดีเจโดยอัตโนมัติ ใช้คู่กับสกิล [Charge!] นอกจากจะสามารถใช้ฮีลเพื่อนแล้ว ยังสามารถจัดงานปาร์ตี้ได้ด้วยนะ

แต่ก็มีจุดอ่อนแหละ เวลาเล่นเพลงจะสู้ไม่ได้ ต้องมีคนคอยคุ้มกัน และแบตก็หมดได้เหมือนโทรศัพท์ ต้องชาร์จไว้ด้วย แล้วก็ถ้าโดนน้ำสาดใส่ เสีย และแน่นอนมีโอกาสพังได้ถ้ารักษาไม่ดี 

-กระเป๋ากีฬาแบบมีสายสะพายที่ส่วนใหญ่จะใส่ กล่องเก็บเข็มฝังเข็มของจีน โกร่งบดยา แล้วก็มีดพก 

-กล่องไม้ธรรมดาใส่สมุนไพร หลักๆก็แค่ใส่สมุนไพร ไม่มีอะไรเป็นพิเศษหรอก

ลักษณะเครื่องแบบ : ชุดเกราะประยุกต์ไซเบอร์สูทสีเทา แว่นตาสแกนเนอร์สีเขียว สวมลำโพงที่คอแบบพรีเซนต์มิคใน My Hero Academia

สไตล์การต่อสู้ : กองหลังที่เน้นการฟื้นฟูค่า HP และกำลังใจของเพื่อนๆในระยะ 10 เมตรโดยการเล่นเพลงให้พวกเขาได้ยิน ส่วนใหญ่เขาจะไม่ค่อยสู้  แต่ถ้าจำเป็นๆก็คงจะสู้แบบตัวต่อตัวระยะประชิดมากกว่า และบางทีถ้ามีมอนจำนวนมากกว่าจนฝ่าวงล้อมออกไปไม่ได้ก็จะใช้ charisma skill แต่ในกรณีที่ไม่สะดวกต่อการเล่นเพลง หรือเพื่อนได้รับบาดเจ็บจนลุกไม่ไหว เขาก็จะใช้ทักษะการฝังเข็มและการใช้ยาสมุนไพรรักษาแผลและอาการบาดเจ็บของเพื่อนแทน

3.ข้อมูลภูมิฐาน

อุปนิสัย : 

-ไม่ใช่ไม่อยากพูด แต่พูดไม่ได้โว้ย!! จริงๆเป็นคนพูดมากกกกกกกกกกก มากจนน้ำไหลไฟดับลิงหลับตกต้นไม้กันเลยทีเดียว ดังนั้นอย่าท้าให้เขาพูดเด็ดขาด ไม่งั้นความพังพินาศจะมาเยือน เขาเคยเขียนบอกเพื่อนว่า ถ้าคุมพลังได้นะ สิ่งแรกที่เขาจะทำคือเขาจะร้องแร็ปให้ทุกคนฟังใเป็นอันดับแรกเลย

-เหมือนเป็นคนหยิ่ง แต่จริงๆเฟรนลี่และสุภาพบุรุษกว่าที่คิด เขาพร้อมที่จะยื่นมือเข้าช่วยเหลือทุกคนเสมอ ต่อให้เป็นคนที่ชอบบูลลี่เขาอยู่ประจำ เขาก็พร้อมที่จะช่วยถ้าหากคนคนนั้นตกอยู่ในที่นั่งลำบาก และถึงแม้จะมีสกิลมองทะลุปรุโปรงถึงร่างกายภายใน เขาก็ไม่เคยล่วงเกินใคร ดังนั้นเวลาที่คุยกับผู้หญิงคนไหน เพื่อให้พวกเธอสบายใจ เขาจะพยายามแหงนมองฟ้าบ้าง หันหน้าไปทางอื่น ปิดตาของตัวเองเพื่อป้องกันการเผลอใช้พลังออกมาโดยไม่รู้ตัว 

-โกรธยาก แต่ส่วนใหญ่ไม่ค่อยมีคนเห็น ดิเอโก้เป็นพวกที่ว่า มองโลกในแง่ดี ถึงแม้จะโดนแกล้งเขาก็จะไม่แกล้งใครกลับ เพราะเขาเชื่ออยู่เสมอว่า มนุษย์แต่ละคนนั้นอยู่ในสังคมที่แตกต่างกัน ดังนั้นบางคนที่เกิดมาเป็นเด็กเกเรอาจจะเพราะมีปม แต่กระนั้นก็ใช่ว่าเขาจะโกรธไม่เป็น เพราะถ้าคุณไปจี้ใจดำเขาในเรื่องที่เขาไม่มีพ่อ หรือดูถูกครอบครัว เขาจะโกรธเป็นฟืนเป็นไฟขึ้นมาทันทีและจะพุ่งเขาใส่คุณอย่างเกรี้ยวกราดโดยไม่ไว้หน้าใครทั้งนั้น

-เขารักสันติ เขาไม่ชอบการต่อสู้ แม้ดิเอโก้นั้นจะแข็งแรงและเก่งในเรื่องการต่อสู้ก็จริง แต่เขากลับเลือกที่จะเป็นฮีลช่วยเหลือเพื่อน เขาเห็นว่าในปัจจุบันอีจิสสายฮีลนั้นเป็นอีจิสที่หายากมาก และการช่วยเหลือคนอื่นก็เป็นเรื่องที่เขาถนัด ด้วยเหตุนี้เขาก็เลยตัดสินใจมาเป็นสายฮีลยังไงล่ะ แต่ถ้ามีคนทำร้ายเขาก็สามารถสู้เพื่อป้องกันตัวเองได้ด้วยเช่นกัน

-ทำเพื่อส่วนรวมต่อส่วนตนก่อนเสมอ ดิเอโก้พร้อมจะเสียสละให้กับทุกคนแม้ว่าตัวเองจะต้องตายก็ตาม หากว่าสามารถช่วยคนอื่นได้เขาก้พร้อมที่จะทำ

-เด็กดีของแม่ ติดแม่ รักพี่น้อง รักครอบครัว เป็นคนที่อบอุ่นสุดๆ

-เจอสมุนไพรทีไรต้องวิ่งเข้าไปตะครุบทุกที ไม่รู้อ่ะ มันห้ามตัวเองไม่ได้เลย

-ราชาแห่งการละเมอ เขาเป็นคนหลับลึก ปลุกยากมาก แถมยังนอนดิ้นอีก ยิ่งถ้าหมดพลังแล้ว ต่อให้ตบหน้าฟาดหัวทุบตีเขายังไงก็ไม่ตื่น การละเมอของเขานับว่าอันตรายมาก เขาสามารถเดินไปไหนมาไหนก็ได้ในขณะที่หลับโดยที่ไม่รู้ตัว แล้วอีกอย่างนะเวลานอนเจ้าตัวกรนเสียงดังเอามั่กๆด้วย และด้วยเหตุนี้เองห้องนอนของเขาจึงต้องทำมาเพื่อเก็บเสียงเขาโดยเฉพาะเพื่อป้องกันบ้านพัง โดยจะแยกห้องนอนกับห้องทำงานไว้ ถ้าเป็นห้องนอนก็มีแค่เตียงอย่างเดียว เพื่อป้องกันข้าวของอื่นพังขณะนอนกรน ส่วนห้องทำงานก็ติดกับห้องนอนนะแต่จะมีของเยอะกว่า ดังนั้นเวลาไปค้างคืน ตั้งแคมป์ ก็ต้องนอนแยกเต้นท์กับเพื่อน โดยใช้เต้นท์ชนิดพิเศษที่มีไว้กันเสียงของเขาออกมาข้างนอกเต้นท์โดยเฉพาะ

-ถ้าได้ทำในสิ่งที่ชอบ จะสนุกกับมันอย่างเต็มที่ 

-ไม่เคยยอมแพ้ต่อโชคชะตา ในเมื่อฉันร้องเพลงไม่ได้ ฉันก็เล่นเพลงแทนได้นี่นา เขาเป็นพวกที่พลิกแพลงได้เสมอ ต่อให้คนทั้งโลกจะบอกว่าเขาร้องเพลงไม่ได้ แต่เขาก็จะไม่ยอมสิ้นหวังและจมปรักอยู่กับความมืดแบบนี้หรอก เขาจะพยายามหาทางทุกอย่างเพื่อที่ตัวเองจะได้ก้าวเดินบนเส้นทางที่เขาต้องการอย่างภาคภูมิใจ ต่อให้ใครๆบอกว่าเขาทำไม่ได้ เขาก็ไม่สน ฉันจะสู้ให้ถึงที่สุด ฉันจะไม่ยอมถอยเด็ดขาด

-ก่อนที่จะได้พลัง กับเพื่อนๆ เขาเป็นคนที่ร่าเริง ซุกซน อยู่ไม่นิ่ง ขี้เล่น ชอบแซว พูดมากกก เล่นมุขกวนสหบาทาเก่ง ซ่าอย่างสุดๆ ปกติถ้ากับเพื่อนสนิทจะเล่นกันตามประสาเด็กผู้ชาย (กระโดดเกาะคอ ตบไหล่ โยนลอยฟ้า บลาๆ)  แต่เวลากลัวอย่างนิ่ง(บอกให้รู้เลยว่าสลบเหมือดไปแล้ว)

แต่หลังจากได้พลังมา พูดไม่ได้มาก บางทีอยากพูดแต่พูดไม่ได้ก็จะทำตัวยุกยิกๆ เดินวนไปมา เวลาอยากสื่อสารกับเพื่อนก็จะแสดงภาษากาย สื่อสารด้วยภาษาใบ้อะไรแบบนั้น

ชอบ :

-เสียงดนตรีอิเล็คโทรนิค เสียงเพลงแจ๊ส เสียงเพลงทุกแนว

-แซกโซโฟน เครื่องดนตรีที่ถนัดและโปรดปรานที่สุดในบรรดาเครื่องดนตรีทั้งหมด

-การร้องเพลง โดยเฉพาะการแร็ป 

-ฟุตบอล คาโปเอร่า กรีฑา

-วิชาดนตรี

-หมาพันธุ์ฟิล่า บราซิเลียโร เขาเลี้ยงหมาพันธุ์นี้อยู่ตัวหนึ่งชื่อ มิคกี้

-อาหารบราซิล กับอาหารไทยทุกอย่าง แต่ที่ชอบที่สุดต้องผัดไทครับ

-โค้กซ่าๆกับขนมถุงอร่อยๆ(แต่แม่ไม่ค่อยอยากให้กินบ่อย เพราะน้ำอัดลมทำให้เรอบ่อย แถมเสี่ยงต่อการที่เผลอปล่อยพลังเสียงอีก ถึงจะปิดปากแล้วก็ไว้ใจไม่ค่อยได้อยู่ดี)

-งานคาร์นิวัลในประเทศบราซิล

-การช่วยเหลือคนอื่น

ไม่ชอบ : 

-แมลงสาบ ประสบการณ์โดยตรงคือ ตอนเด็กเคยเจอแมลงสาบหล่นมานอนตายในซุปที่เขากำลังจะกินตอนไปโรงเรียน

-บร๊อคโคลี่ ไม่ว่าใครก็เกลียดทั้งนั้น

-การเหยียดสีผิว แต่ไม่ถึงขั้นโกรธจนปรี๊ดแตกแค่ไม่ชอบ แต่ไม่ว่าใครก็ไม่ชอบให้ใครมาเหยียดหรอก(ลองนึกถึงคนที่มักจะโดนล้อว่าไอ้ดำ ไอ้เงาะบ่อยๆดูสิ คุณคิดว่าเขามีความสุขไหมที่โดนแบบนั้นน่ะ?)

ลักษณะการพูด : 

-ก็อย่างที่บอก เขาพูดไม่ได้ ส่วนใหญ่เวลาสื่อสารกับใคร เขาจะสื่อสารเป็นภาษามือ หรือไม่ก็เขียนข้อความลงกระดาษให้เพื่อนอ่าน แต่ถ้าในกรณีที่อยากพูดกับใครแต่ไม่อยากให้คนอื่นรู้ เขาก็จะเขียนข้อความลงบนมือเพื่อนคนนั้นแทน และโดยปกติแล้วเขาจะแสดงออกโดยการใช้สีหน้าและภาษากายมากกว่า เช่น

โกรธ-หน้าบึ้งตึง จริงจังทันที

มีความสุข-ยิ้ม อารมณ์ดี ทำตัวร่าเริงกว่าปกติ ถ้าตลกมากจะหัวเราะแบบไม่มีเสียง

เศร้า-หน้าหมาหงอย

อ้อน-ทำแก้มป่อง

กลัว-เก๊กขรึม ยืนแข็งทื่อ ก่อนจะเป็นลมล้มตึงสลบเหมือด

กวนตรีน-ทำหน้าทะเล้น แลบลิ้น ปลิ้นตา หัวเราะแบบไม่มีเสียง ทำท่าติ๊งต๊องยั่วโมโหคนอื่น(เฉพาะกับเพื่อน)

ปฏิเสธ-ส่ายมือ ส่ายหัว 

ยอมรับ-พยักหน้า

เขิน-แดงเป็นลูกมะเขือเทศ วิ่งหนีปรู๊ดไปสงบสติทันที

-สมัยก่อนที่จะได้รับการปลุกพลังและยังพูดได้อยู่ เขาจะแทนตัวกับเพื่อนทุกคนว่า ฉัน กับผู้ใหญ่จะแทน ผม เรียกเพื่อนผู้ชายที่สนิทว่า นาย ถ้าเป็นผู้หญิงคือ เธอ ถ้าแก่กว่าหน่อยก็เรียก รุ่นพี่ ถ้าเป็นพี่สาวหรือรุ่นพี่สาวที่รู้จักและสนิทด้วยจะเรียกว่า เจ๊ แต่กับแม่จะเรียกว่า หม่ามี๊ กับผู้ใหญ่กว่าได้ทั้ง น้า ลุง ป้า อา ตา และจะลงท้ายด้วย ครับ กับพี่น้องผู้ชายจะเรียกว่า โบร(Bro)

-คำพูดติดปากในการทักทายคนคือ "โย่ว Whassup?"

-กับเพื่อนผู้ชาย ลงท้ายคำว่า ฟ่ะ ว่ะ เช่น

"เฮ้ยๆอะไรของแกฟ่ะ?"

"อะไรว่ะ?อยากเป็นฮีลแล้วมันผิดตรงไหนล่ะ?"

-บางครั้งเผลอหลุดพูดภาษาถิ่นอีสานออกมา เช่น

"ข่อยบ่รู้(ฉันไม่รู้)"

"ซอยข่อยแหน่!!(ช่วยด้วย)"

"จอกหลอก แจกแหลก( เล็กๆ น้อยๆ)"

-พูดคำที่ขึ้นต้นด้วย F ไม่ได้ ก็ไม่รู้หรอกว่าทำไม แบบพอใครท้าให้พูดทีไร จะออกเสียงว่า "ฟ-ฟะ ฟะ..เอเฟ่น!"ตะกุกตะกักทุกที (เหตุผล หม่ามี๊สอนว่าอย่าให้พูดคำที่ขึ้นต้นด้วยคำว่า F ออกมาจ้า)

ประวัติ : 

     ดิเอโก้ บาร์โบซ่า เป็นเด็กลูกเสี้ยวที่มีเชื้อสายผสมระหว่าง อเมริกัน บราซิลและไทย พ่อของเขาเป็นคนไทยแท้ ส่วนแม่ของเขานั้นเป็นสาวบราซิลครึ่งอเมริกา ตัวของเขานั้นมีพี่น้องร่วมสายเลือดสามคนซึ่งได้แก่พี่สาวหนึ่งคน พี่ชายหนึ่งคนและน้องชายอีกหนึ่งคน ซึ่งหลังจากที่น้องชายของเขาเกิดมา แม่กับพ่อของเขาก็หย่ากันทันที โดยการหย่านั้นจบลงด้วยดี และแม่ก็ได้รับสิทธิ์เลี้ยงดูลูกทั้งสี่คนแต่เพียงผู้เดียวเพราะตอนที่ทั้งพ่อและแม่แต่งงานกันนั้นทั้งคู่ไม่ได้จดทะเบียนสมรส แต่ทว่าดิเอโก้ในวัยเด็กนั้นไม่ได้รู้ถึงสาเหตุที่พ่อกับแม่เขาหย่ากันเลยแม้แต่น้อย

     ดิเอโก้และพี่น้องอีกสามคนของเขานั้นใช้นามสกุลของครอบครัวฝั่งแม่ตั้งแต่เด็ก หลังจากที่แม่หย่ากับพ่อ แม่ก็พาเขาและพี่น้องอีกสี่คนไปอาศัยอยู่กับคุณตาชาวบราซิลที่บ้านของพวกเขา ตระกูลของคุณตาและแม่ดิเอโก้นั้นเป็นตระกูลแพทย์ที่มีชื่อเสียง พวกเขามักจะคอยอุทิศตนช่วยเหลือผู้ที่เดือดร้อนอยู่เสมอ ซึ่งผิดกับคุณยายชาวอเมริกันที่เป็นเพียงแค่นักเซลโล่ในวงออเครสตร้าธรรมดาๆคนหนึ่งเท่านั้น และเธอก็ได้เสียชีวิตไปก่อนที่ดิเอโก้จะเกิดเสียอีก (โดยสาเหตุที่เสียชีวิตนั้นเป็นเพราะถูกมอนฆ่าตาย)

     ตัวของแม่ดิเอโก้นั้นเป็นลูกคนกลางของบ้าน เธอมีพี่ชายและน้องชายอยู่สองคน ซึ่งทั้งคู่นั้นมีศักดิ์เป็นลุงและอาของดิเอโก้

     พี่ของแม่หรือลุงของดิเอโก้นั้นมีชื่อว่า ไมเคิล เขาเดินตามรอยของคุณยาย มุ่งหน้าสู่เส้นทางของนักดนตรี ในขณะที่น้องชายของเขาที่มีศักดิ์เป็นอาของดิเอโก้อย่าง จอร์แดน กลับเลือกที่จะเดินเข้าสู่วงการอีจิส แต่ทว่าแม้จะเป็นเช่นนั้นคุณตาก็เลือกที่จะปล่อยให้พวกเขาทั้งคู่ได้ทำสิ่งที่ตัวเองชอบมากกว่าที่จะบังคับพวกเขาให้เดินไปตามเส้นทางตน ที่เป็นแบบนี้ก็เพราะเขาไม่อยากให้ลูกหลานนั้นเป็นแบบตนเหมือนเมื่อก่อนที่ถูกบังคับให้เรียนหมออย่างไม่ค่อยเต็มใจ จนต้องพลาดสิ่งที่ดีที่สุดในชีวิตไปอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ซึ่งนั่นก็คือความฝันในการเป็นนักดนตรี แต่ในท้ายที่สุดคุณยายก็ช่วยเติมเต็มเขาในด้านนี้ ส่วนแม่ของดิเอโก้นั้นเธอเลือกที่จะเป็นแพทย์ ไม่ใช่เพราะถูกบังคับ แต่ที่ทำนั้นเป็นเพราะความเต็มใจ

     แต่ถึงกระนั้นก็ใช่ว่าครอบครัวบาร์โบซ่านั้นจะเป็นที่ชื่นชอบของทุกๆคน เพราะด้วยเหตุผลที่ว่าพวกเขาเป็นคนผิวสี จึงไม่น่าแปลกใจนักที่จะมีคนบางกลุ่มรังเกียจ โดยเฉพาะพวกกลุ่มเหยียดสีผิว แต่กระนั้นพวกเขาก็ยังคงเป็นที่รักในบรรดาคนผิวสีในเขต 17 และคนดีหลายๆคนที่ได้รับการช่วยเหลือจากพวกเขาด้วย

     ซึ่งถึงจะถูกเหยียดมากแค่ไหน ทุกคนในบ้านก็ไม่ได้โกรธากลุ่มคนเหล่านั้นเลยแม้แต่น้อย เพราะเขาเข้าใจว่าคนเรานั้นมีความคิดที่ไม่เหมือนกัน มีคนรักย่อมต้องมีคนเกลียดเป็นเรื่องธรรมดา

     และยิ่งไปกว่านั้น มันคือบททดสอบที่คนในตระกูลบาร์โบซ่าทุกคนจะต้องผ่านไปให้ได้ด้วยเช่นกัน

     ดั่งจะเห็นได้จาก อแมนด้า พี่สาวของดิเอโก้ที่เดินตอมรอยอาของดิเอโก้ กว่าที่เธอจะไต่เต้าขึ้นมาเป็นอีจิสคลาส A แห่งกิลล์ Hail Blade นั้นไม่ใช่เรื่องง่าย หลายครั้งเธอมักจะถูกเพื่อนร่วมชั้นและเพื่อนร่วมงานคนอื่นในกิลล์ดูถูกดูแคลนและกลั่นแกล้งเสมอ เพียงเพราะเป็นผู้หญิงและเกิดมาเป็นคนผิวสี แต่ท้ายที่สุด เธอก็สามารถพิสูจน์ให้ทุกคนได้เห็นถึงความสามารถในการสังหารมอนมากมายของเธอได้สำเร็จ

     แซมบ้า พี่ชายของดิเอโก้ที่เดินตามรอยลุงของดิเอโก้เองก็เช่นกัน ก่อนที่จะกลายเป็นดีเจที่มีชื่อเสียง เขาเองก็ถูกกลั่นแกล้งสารพัด เหมือนกับอแมนด้าแต่ก็ยังไม่ยอมแพ้ต่อโชคชะตาและพยายามอย่างหนักจนกระทั่งความพยายามสัมฤทธิ์และได้กลายเป็นดีเจผู้โด่งดังดั่งใจหวัง

     แม้แต่ลุงกับอาของดิเอโก้ก็ด้วย แม้จะยากลำบากสักแค่ไหน ทุกคนก็ยังคงเดินหน้าต่อไป..

     ดิเอโก้เองก็ด้วย

     เขานั้นได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่างจากคนในครอบครัวเขา ไม่ว่าจะเป็นอาที่สอนวิชาคาโปเอร่าให้เพื่อใช้ป้องกันตัว ตาที่ถ่ายทอดวิชาการแพทย์แผนไทย จีน และอายุรเวทให้ แม่ที่มักจะสอนภาษาอีสานพื้นบ้านกับวิชาการปฐมพยาบาลเบื้องต้นให้

     แต่ทว่าคนที่สอนและจุดประกายให้เขาก้าวเขาสู่วงการดนตรีได้นั้นก็คือ ลุงไมเคิล 

     ทุกอย่างเริ่มต้นในวันเกิดอายุครบ 7  ปีของดิเอโก้ ทุกคนจัดงานฉลองวันเกิดให้กับเขาอย่างอบอุ่น ของขวัญที่เขาได้จากคนในครอบครัวไม่ว่าจะชิ้นไหนเขาก็ชอบไปหมด แต่ทว่าในบรรดาของขวัญทั้งหมดที่เขาได้มานั้น ของขวัญจากลุงไมเคิลคือของขวัญที่ดีสุด

     มันไม่ใช่ของขวัญที่ยิ่งใหญ่อะไรนักสำหรับคนอื่น แต่มันกลับมีค่าต่อจิตใจของเขา

     ซึ่งนั่นก็คือเพลงวันเกิดที่ถูกดัดแปลงขึ้นใหม่โดยคุณลุงไมเคิลและวงดนตรีของเขาที่มาเล่นเซอร์ไพส์เขาถึงที่บ้านนั่นเองและเสียงเพลงอันไพเราะในวันนั้นก็ได้ทำให้ดิเอโก้หลงไหลในความงามของเสียงดนตรีและกลายเป็นแรงจูงใจให้ดิเอโก้มีความฝันอยากเป็นนักร้องและนักดนตรีที่ประสบความสำเร็จให้ได้เฉกเช่นเดียวกับลุง

     หลังจากนั้นดิเอโก้ก็เริ่มฝึกฝนอย่างหนักในเรื่องการเล่นดนตรีและการร้องเพลง แน่นอนว่าทางบ้านสนับสนุน โดยเฉพาะกับลุงไมเคิลที่อาสาเป็นครูสอนพิเศษดนตรีให้กับเขาเลยซึ่งดิเอโก้นั้นเป็นคนเรียนรู้ไวและได้ค้นพบว่าตัวเองนั้นถนัดการเล่นแซกโซโฟนมากที่สุด ด้วยเหตุนี้ใช้เวลาไม่นานเขาก็กลายเป็นคนที่เก่งดนตรีที่สุดในโรงเรียน ได้ถูกส่งไปเป็นตัวแทนระดับโรงเรียนไปประกวดร้องเพลงระดับเขตตอนอายุ 11 ได้โชว์ฝีมือการเล่นแซกโซโฟนให้ทุกคนประจักษ์ในงานโรงเรียนตอนอายุ 12 ได้รับเชิญให้ไปเป็นนักพากย์เสียงการ์ตูนในรายการทีวีรายการหนึ่งตอนอายุ 13 กลายเป็นดาวรุ่งนักร้องและนักดนตรีประจำโรงเรียนที่น่าจับตามองมาตลอดถึง 4 ปี

     แต่แล้วความฝันทั้งหมดกลับต้องมาพังทลายลงในช่วงที่เขาย่างเข้าสู่วัย 15

     ที่จริงวันนั้นควรจะเป็นวันที่ดีสำหรับเขา เพราะมันคือวันที่เขาได้รับเลือกให้เป็นนักบรรเลงแซ็กโซโฟนในวงโยธวาทิตประจำโรงเรียน ทว่าน้องชายของเขากลับถูกพวกแก๊งคู่อริที่ชอบล้อเรื่องที่เขาเป็นคนผิวสีทำร้ายเพราะสาเหตุที่ว่าตัวเขานั้นแย่งตำแหน่งคนบรรเลงแซ็กโซโฟนไปจากตัวหัวหน้ากลุ่ม พวกนั้นก็เลยมาลงกับที่น้องเขาแทน เป็นเหตุให้ดิเอโก้ระเบิดความโกรธออกมาเป็นครั้งแรกในชีวิตและเผลอปลุกสกิลพลังคลื่นเสียงใส่พวกเขาจนลอยกระเด็นไปไกลและได้รับบาดเจ็บสาหัสอย่างไม่รู้ตัว อีกทั้งเสียงของเขาเองก็ได้ทำลายโรงเรียนไปกว่าครึ่งด้วย

     เหตุการณ์ในครั้งนั้นคือจุดเริ่มต้นที่ทำให้เขาไม่สามารถร้องเพลงได้และพูดได้อีกตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา

     ความฝันในการเข้าสู่วงโยธวาทิต ความฝันที่จะได้กลายเป็นนักร้องต้องมาพังทลายลงในชั่วพริบตา แม้แต่จะอ้าปากร้องเพลงหรือเป่าแซกโซโฟนก็ยังทำไม่ได้ เพราะเมื่อใดก็ตามที่เขาเอ่ยปากพูด คลื่นเสียงที่เขามีนั้นจะทำร้ายคนที่อยู่รอบข้างเขาเสมอ แม้คนในครอบครัวกับเพื่อนๆจะบอกว่าให้เขาทำใจแล้วลองหันไปดีทางด้านอื่นแทนอย่างเช่นการเล่นฟุตบอลที่เขาเองก็ถนัดไม่แพ้กับการเล่นดนตรี แต่กระนั้นดิเอโก้ก็ไม่สามารถทำได้ เพราะสำหรับเขาแล้วดนตรีนั้นเปรียบเสมือนทุกอย่างในชีวิตเขา

     และถึงแม้ทุกคนจะบอกว่าพลังทักษะพรสวรรค์ของเขานั้นคือพลังที่แข็งแกร่งที่สุด แต่เขาก็ไม่เคยรู้สึกดีใจเลยด้วยซ้ำที่ได้มันมา เพราะสำหรับเขาแล้ว มันคือพลังต้องคำสาป ยิ่งใหญ่แล้วจะได้อะไรกันล่ะถ้าหากว่าไม่ได้ทำในสิ่งที่ชอบน่ะ

     ไม่ ฉันไม่ยอมแพ้หรอก!

     ถึงทุกคนจะบอกให้เขาถอดใจกับการเล่นดนตรี แต่ดิเอโก้ก็ยังคงเลือกที่จะทำตามสิ่งที่ใจของตัวเองต้องการ เขาได้ตัดสินใจสรรค์หาทุกวิถีทางเพื่อที่จะกลับเข้าสู่วงการดนตรีอีกครั้งโดยไม่สนใจเสียงค้านของเพื่อนและคนรอบข้าง

     เพื่อนๆหลายคนเริ่มตีตัวออกห่างจากเขามากขึ้นเรื่อยๆพอเห็นเขาเริ่มหมดประโยชน์ ยิ่งพอเขามีพลังในการเอ็กซเรย์เพิ่มมาอีก ก็ยิ่งไม่มีกล้าเข้าใกล้เขาเลย เพราะกลัวจะต้องตกอยู่ในอันตราย

     แต่ในเวลานั้นเองนี่แหละ ที่เป็นเวลาที่ทำให้เขาได้พบกับเพื่อนแท้ที่ดีที่สุดในชีวิตเขา

     ซึ่งนั่นก็คือ ฮิโรชิ คานาซาวะ

     แม้จะอยู่คนละห้อง แต่เจ้าหมอนั่นกลับเป็นคนเดียวที่ยังคงเข้ามาตีสนิทเขา หมอนั่นเป็นเพียงคนเดียวที่ไม่เคยบอกให้เขาถอดใจกับการเป็นนักดนตรี บางทีอาจเป็นเพราะเป็นเด็กศิลป์เหมือนกันเลยเข้าใจหัวอกของอีกฝ่ายเหมือนกันก็ได้

     และหมอนั่นเองแหละที่ทำให้ได้ค้นพบทางออก

     "ร้องเพลงไม่ได้ เป่าแซกไม่ได้ แต่ไม่ได้หมายความว่าจะทำอะไรที่เกี่ยวกับดนตรีไม่ได้นี่ จริงไหม?"

     !?

     คำพูดของฮิโรชิในวันนั้นได้ทำให้ดิเอโก้ย้อนนึกถึงตอนที่ตัวเองในวัยสิบเอ็ดที่ได้ชมคอนเสิร์ตของพี่ชายเขาเป็นครั้งแรกในทันที วันนั้นเป็นวันที่พี่ชายได้ชวนดิเอโก้และคนในครอบครัวทุกคนมาดูคอนเสิร์ตดีเจของเขา เสียงเพลงอันเร้าใจและ สีหน้าที่ยิ้มแย้มกับสนุกสนานของพี่ชายในขณะที่เล่นเพลงนั้นเองได้ทำให้ดิเอโก้หลงใหลในเสียงเพลงอิเล็คโทรนิคและการร้องเพลงแร็ปด้วยเช่นกัน

     นั่นสินะ ไม่เห็นจำเป็นต้องร้องเพลงหรือเล่นแซ็กก็ได้นี่นา

     เราเป็นดีเจแทนได้!

     และนั่นเองจึงทำให้ดิเอโก้ตัดสินใจที่จะเป็นดีเจตามแบบพี่ชายตน เขาตัดสินใจขอร้องให้พี่ชายสอนวิชาแต่งเพลงและการทำอาชีพดีเจให้กับเขา ซึ่งทีแรกพี่ชายก็ไม่ค่อยอยากจะสอนให้เท่าไหร่แต่ภายหลังโดนตื้อไปตื้อมาก็เลยยอม 

     ท้ายที่สุดดิเอโก้ก็เลยได้เรียนรู้การเป็นดีเจจากพี่ชายอย่างสมใจ แต่นั่นมันก็เป็นเพียงจุดเริ่มต้นที่ได้นำพาเขาเข้าสู่วงการอีจิสด้วยเช่นกัน

     ที่มาของการเป็นอีจิสของเขานั้นมีจุดเริ่มต้นจากอแมนด้า มีช่วงหนึ่งอแมนด้ากลับมาจากสำนักงานของเธอแล้วบ่นให้พวกพี่น้องกับแม่ฟังว่า อีจิสสายฮีลช่างน้อยนิดเสียเหลือเกิน มีแต่คนลงแนวหน้ากันหมด ซัมม่อนเองก็มีน้อยนิด ถ้าขืนเป็นแบบนี้ต่อไปต้องมีพวกอีจิสตายเกลื่อนกลาดเยอะขึ้นแน่ๆ

     ถ้างั้นผมจะเป็นฮีลให้ไหมล่ะ?

     ข้อความในกระดาษของดิเอโก้สื่อให้ทุกคนในวันนั้นทำให้ทุกคนถึงกับหลุดขำออกมา ทีแรกทุกคนนึกว่าเป็นเรื่องล้อเล่นที่ดิเอโก้สร้างขึ้นมาเพื่อให้พี่สาวสบายใจโดยหารู้ไม่ว่าสิ่งที่ดิเอโก้พูดนั้นคือความจริง เพราะวัยเด็กนั้นเขาเห็นอีจิสและผู้คนมากมายที่ล้มตายโดยที่ตัวเองทำอะไรไม่ได้ และอีกสาเหตุหนึ่งที่เขาอยากเป็นฮีลนั้นก็เพราะเขาอยากใช้เพลงเปลี่ยนแปลงโลกด้วย

     "...."

     แม้ทุกคนจะไม่ค่อยเห็นด้วยกับการที่ดิเอโก้อยากจะเป็นฮีลสักเท่าไหร่ แต่กระนั้นพวกเขาก็ยอมให้กับความมุ่งมั่นของดิเอโก้ที่ต้องการจะเปลี่ยนแปลงโลกใบนี้ ตากับแม่ยอมอนุญาตให้ดิเอโก้เข้าสู่วงการอีจิส โดยมีข้อแม้ว่าเขาต้องห้ามตายเด็ดขาด

     และเส้นทางของดิเอโก้ในฐานะของอีจิสจึงเริ่มต้นขึ้นด้วยประการฉะนี้

ความสามารถพิเศษ :

-พอมีวิชาความรู้ในเรื่องการแพทย์แผนไทย การแพทย์แผนจีน และการแพทย์อายุรเวท อยู่บ้างแต่ยังไม่ถึงขั้น (ที่ถนัดจริงๆคือการฝังเข็มและการใช้ยาสมุนไพร)มีความรู้ในเรื่องสมุนไพรมากกว่าคนอื่นๆ ส่วนการแพทย์สมัยใหม่จะถนัดแค่ CPR 

-มีความสามารถในการแต่งเพลงค่อนข้างสูง 

-เล่นฟุตบอลเก่ง โดยส่วนใหญ่เล่นเป็นกองหน้า

-เรียนอยู่ในระดับปานกลาง วิชาอื่นๆผ่านหมด(แต่ไม่ถึงกับเก่งเว่อร์)ยกเว้นวิชาดนตรีที่ห่วยเอาสุดๆ ไม่ใช่ไม่เก่ง ไม่ใช่ไม่ชอบ แต่เพราะพอได้พลังมา เลยทำมันได้ไม่เต็มที่ เพราะข้อจำกัดของพลังที่มีด้วย

-จมูกไวกว่าหมา แยกแยะกลิ่นที่ปะปนกันออกได้อย่างไม่มีปัญหา(สามารถแยกแยะกลิ่นสมุนไพรและกลิ่นเฉพาะตัวของเพื่อนแต่ละคนได้ว่าใครเป็นใครแม้ว่าจะถูกปิดตาอยู่ก็ตาม)แต่ถ้าเป็นหวัดจะแยกแยะกลิ่นไม่ได้เลย

-ก่อนที่จะมีพลัง ดิเอโก้นั้นมีความสามารถในร้องเพลงแร็ปและการเลียนเสียงคนกับสัตว์มาก่อน เขาสามารถเลียนเสียงของดาราและนักร้องแร็ปเปอร์ที่เขาชอบและสัตว์ต่างๆได้อย่างเหมือนเปี๊ยบจนแทบแยกไม่ออก แต่หลังจากที่เขาได้รับพลังมา ความสามารถนี้จึงไม่ได้ใช้อีกเลย

เรื่องฝังใจ : แมลงสาบ,เสียงพูดที่ทำร้ายคนอื่น

บุคคลที่เกี่ยวข้อง : ในที่นี้จะไม่ขอกล่าวถึงพ่อนะคะ แต่บอกให้รู้ไว้ก่อนว่าพ่อเขาเป็นคนไทย ที่มีบรรพบุรุษเป็นชาวไทยลาว(ไทยอีสาน)

-ซิลวา บาร์โบซ่า[Silva Barbosa] คุณหมอสาวฝีมือดีที่ทำงานในโรงพยาบาลแห่งหนึ่งในเขต 17 แม่ของดิเอโก้ เธอเป็นซิงเกิ้ลมัมผู้แข็งแกร่งที่ไม่จำเป็นต้องพึ่งพาผู้ชายแต่อย่างไร(ลูกครึ่งบราซิล-อเมริกัน มีแม่เป็นชาวอเมริกัน)

-เปโดร บาร์โบซ่า[Pedro Barbosa] คุณตาของดิเอโก้ พ่อของซิลวา หมอแผนโบราณผู้รอบรู้วิชาการแพทย์พื้นบ้านทั่วโลกเป็นคนมอบความรู้เรื่องการแพทย์แผนโบราณให้กับดิเอโก้(คนบราซิล)

-ไมเคิล บาร์โบซ่า[Michael Barbosa] คุณลุงของดิเอโก้ พี่ชายของแม่ดิเอโก้ เป็นนักดนตรีในวงดนตรีแจ๊สวงหนึ่งที่อยุ่ในเขต 17 เขาคือผู้จุดเริ่มต้นที่ทำให้ดิเอโก้และพี่ชายของเขาก้าวเข้าสู่วงการแห่งเสียงเพลง ปัจจุบันยังโสดอยู่

-จอร์แดน บาร์โบซ่า[Jordan Barbosa] คุณอาของดิเอโก้ น้องชายของแม่ดิเอโก้ อดีตอีจิสสาย Martial art ประเภทโจมตีแห่งกิลล์ Hail Blade ที่ผันตัวมาเป็นครูสอนวิชาคาโปเอร่าให้กับดิเอโก้ เขาเป็นพ่อหม้ายลูกติดที่มีลูกสาวอายุรุ่นราวคราวเดียวกับดิเอโก้(ปัจจุบันภรรยาของเขาเสียชีวิตแล้ว)

-ซานดร้า บาร์โบซ่า[Sandra Barbosa] ลูกพี่ลูกน้องของดิเอโก้ที่มีอายุเท่ากันกับดิเอโก้ ลูกสาวของลุงจอร์แดน มีแม่เป็นสาวสเปน ค่อนข้างดื้อและเอาแต่ใจ เพราะพ่อตามใจตั้งแต่เด็กๆ แต่กระนั้นก็ไม่เคยรังเกียจครอบครัวเลยแม้แต่น้อย มีความฝันอยากเป็นไอดอล

เหล่าพี่น้องร่วมสายเลือดของดิเอโก้

-อแมนด้า บาร์โบซ่า[Amanda Barbosa] พี่สาวแท้ๆของดิเอโก้เป็นอีจิสสาย Martial art ประเภทโจมตีแห่งกิลล์ Hail Blade

-แซมบ้า บาร์โบซ่า[Samba Barbosa] พี่ชายแท้ๆของดิเอโก้ น้องชายของอแมนด้า ทำงานเป็นดีเจ และเขาคนนี้เองที่เป็นคนที่สอนการแต่งเพลงและการเป็นดีเจให้กับดิเอโก้

-ริคาโด้ บาร์โบซ่า[Ricardo Barbosa] น้องชายอายุสิบสี่ของดิเอโก้ผู้หลงใหลในการวาดกราฟฟิตี้และการเล่นฟุตบอล บ่อยครั้งเขามักจะชวนพี่ชายอย่างดิเอโก้และแซมบ้ามาเล่นบอลด้วยกันบ่อยๆ

*คุณยายของดิเอโก้นั้นเป็นชาวอเมริกัน เคยเป็นนักเล่นเชลโล่ในวงออเครสตร้า เธอมีชื่อว่า มาริอาน่า [Mariana] ปัจจุบันเสียชีวิตไปแล้ว

ข้อมูลอื่นๆ :

-เพื่อนร่วมห้องตอนอยู่สมัยมัธยมของฮิโรชิ และเป็นเพื่อนในโรงเรียนคนแรกที่ฮิโรชิสนิทมากกว่าคนอื่น

-ถ้าหากทำไรต์ปวดหัว ขอกราบอภัยด้วยฮะ(แก้ได้นะครัช สับให้เละเลยไม่ว่า ถ้ามันต้องแก้หนัก)

TB