คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : No.2
No.2
__________++++++________
มือเรียวบรรจงเรียงหนังสือทีละเล่มๆ จนเต็มแต่ละชั้น ก่อนจะหันมองหนังสือกองใหญ่ที่ยังจัดไม่เแล้วเสร็จ มือขยับแว่นตาสีเขียวขอบหนา นั่งพิงชั้นหนังสือสักพัก หลังจากใช้เวลาง่วนอยู่กับหนังสือเหล่านี้ตั้งแต่สิบโมงเช้า จนตอนนี้ใกล้เที่ยงเต็มที ตากลมค่อยๆ หลับลงช้าๆ ...
“ ซอจู ” เสียงทุ้มกระซิบข้างหูคนที่กำลังนอนหลับแผ่วเบา
“ อื้ม...” คนหลับเผลอตอบรับเสียงเรียกนั้น แล้วสะดุ้งลืมตาขึ้นมา มองค้อนคนข้างหน้า
“ คีย์ ” สาวน้อยเรียกเพื่อนสนิทของเธอ
“ มาได้ไง ไม่ได้ทำงานเหรอวันนี้ ” เพื่อนสาวถามเพื่อนชายอย่างสงสัย
“ ขี้เกียจ วันนี้งานภาคสนาม ก็เลยโดด ”
ชายหนุ่ม นามว่า “ คีย์ ” เพื่อนสนิทของซอฮยอนตั้งแต่เรียนไฮสคูล ช่างภาพมือสมัครเล่นของสตูดิโอเวดดิ้งชื่อดัง ที่ตอนนี้กำลังโดดงานมาหาคุณเพื่อนซะอย่างงั้น
หมัดเล็กยันเข้าที่หัวของเพื่อนชายเบาๆ แล้วหัวเราะคิกคักใส่กัน
“ แกนี่นะ จริงๆ เลย ”
.........................
โครม!!!!
เสียงของอะไรบางอย่างกระทบกับสิ่งใดสิ่งหนึ่ง
“ โอ๊ย! ” คนอยู่ในเหตุการณ์ลูบหัวตัวเองป้อยๆ หัวจะแตกมั้ยเนี่ย!!! เมื่อกี้ไม่มั่นใจว่าชนอะไร รู้แค่ว่าเมื่อเงยหน้าขึ้นมา สายตากลับประสานกับตาอีกคู่ที่ตอนนี้มองเธอผ่านแว่นตาสีเขียวอื๋อนั้น
“ เป็นอะไรหรือเปล่าคะ ” พูดพลางเก็บหนังสือที่หล่นกระจัดกระจายเต็มพื้น ซ้อนทับกันเป็นตั้งๆ
หากทวนเหตุการณ์เมื่อกี้...จำได้ว่าคนยกห่อหนังสือกองใหญ่ที่ตั้งมาในอ้อมแขนจนมิดหัว...ก่อนจะชนกับบันไดที่คนจัดหนังสือวางไว้เข้าอย่างจัง...
หนังสือกองโตที่โอบอุ้มมาเมื่อครู่พุ่งกระเด็นลอยในอากาศ และ “ โป๊ก!! ” หล่นใส่หัวเจ้าของหนังสือนั้นเรียบร้อย
“ เจ็บมากมั้ยคะคุณ ” สาวน้อยตากลมถามอีกครั้ง
“ ไม่เจ็บได้ไง ยัยเฉิ่ม ” คำพูดจี๊ดแทงใจคนฟังปรี๊ด!!!
“ งั้นก็เจ็บให้มากกว่านี้ละกัน ” พูดพลางปล่อยห่อหนังสือห่อใหญ่ลงทับเท้าของคนปากเสียจนร้องเสียงหลง
“ โอ๊ย!!! ยัยบ้า ” ก้มลงจับเท้าตัวเอง ก่อนจะจ้องหน้าอีกคนที่ยักคิ้วใส่แบบไม่แคร์
“ เป็นอะไรหรือเปล่า? ซอจู ” มือหนาโอบไหล่เพื่อนรักด้วยความเป็นห่วง
“ ไม่มีอะไรหรอก พอดีเจอคนซุ่มซ่าม ” ว่าแล้วก็ดึงมือคนที่เข้ามาใหม่เดินออกไปจากเหตุการณ์
คนเจ็บนั่งบ่นกับตัวเอง สายตามองไปที่ทั้งคู่
“ เห็นเฉิ่มๆ แบบนี้มีแฟนหน้าตาดีซะด้วย ...ชิ ยัยเด็กแว่น ฝากไว้ก่อนเถอะ!!! ”
..........................................................................
เค้กหลากหลายรูปแบบวางเรียงรายอยู่ภายในตู้กระจกที่ส่องไฟสีขาวนวล ผู้คนแน่นขนัดร้าน บ้างนั่งจิบกาแฟกับเค้กรูปทรงสวยน่าทาน บ้างห่อกลับไปทานที่บ้าน ทั้งยังมีบริการเดลิเวอรี่ส่งตรงถึงบ้านอีก
สภาพภายในร้านตอนนี้จึงเสมือนห้างสรรพสินค้าย่อมๆ ที่มีผู้คนทุกเพศ ทุกวัย รวมกลุ่มความสุขกันอย่างล้นหลาม
“ เชิญค่ะ รับเค้กแบบไหนดีคะ ” เสียงหวานๆ ของผู้บริการ ทำให้ลูกค้าที่เข้ามาสะดุดหู และ
ผมบลอนด์ยาวประกอบกับใบหน้าลูกครึ่ง ยิ่งสะดุดตา สะดุดใจเข้าไปใหญ่
......................
“ ร้านนี้เหรอ ที่คุยนักคุยหนาว่าอร่อย ”
“ แน่สิยูล...ร้านเพื่อนฟานี่เอง ” สาวตายิ้มว่าพลางควงแขนอีกคนเข้าไปในร้าน
ร่างสูงกวาดสายตาไปรอบร้านเค้กที่ถูกตกแต่งในแบบหวานๆ ดูผ่อนคลายหากใครย่างเท้าเข้ามา ยิ่งมีพนักงานบริการสวยๆ แบบนี้ยิ่งน่ามองมากขึ้น
“ เจส hello ” คำทักทายทำให้คนถูกทักผละออกมาจากตู้กระจกด้านหน้า
“ ฟานี่ ” สองสาวกอดกันแนบแน่น ราวกับว่าไม่ได้เจอกันมานานแสนนาน
“ แกหายไปไหนตั้งหลายวัน ไม่มาอุดหนุนฉันเลย ” เจ้าของร้านตัดพ้อเพื่อนสนิท
“ เดี๋ยวแกจะไม่ได้เห็นหน้าฉันอีกหลายเดือน ฉันจะถูกส่งไปปูซานแล้วนิ ” คนตอบหน้ามุ่ย
“ หา!! ปูซาน ” คนฟังตกใจไม่น้อย ก่อนจะรู้สึกตัวว่ามีอีกคนที่มากับเพื่อนของเธอ
“ เอ่อ! ไปนั่งก่อนดีกว่าป่ะ...เชิญค่ะ คุณ..... ” เว้นวรรคชื่อไว้พร้อมกับมองหน้าเป้าหมาย
“ ควอน ยูริค่ะ เรียกยูล ก็ได้ ”
รอยยิ้มเป็นกันเองของผู้มาเยือน ทำให้เจ้าของร้านใจกระตุกไม่น้อย ใบหน้าคมมีเสน่ห์แบบนี้ ....
>_< อธิบายเป็นความรู้สึกไม่ถูก
...................................
“ พ่อแกคิดยังไงถึงส่งแกไปปูซาน ” สาวผมบลอนด์เปิดวงสนทนาก่อน
“ ไม่รู้...อยากให้ฉันไปเผชิญความหลังมั้ง ”
“ แกก็มีปัจจุบันแล้วนิ จะกลัวอะไรกับความหลัง ” พูดพลางมองหน้าร่างสูงกับเพื่อนสาวสลับกันไปมา
“ อะไรปัจจุบัน ” คุณเพื่อนชักเริ่มงง
“ ก็แกกับยูลไง ” พูดแล้วก็ยกกาแฟขึ้นจิบ ไม่สนใจสองคนที่นั่งเหวอ
“ คือ...ยูลกับฟานี่...ไม่....” ประโยคต่อไปถูกปิดไว้ด้วยมือของสาวตายิ้ม
“ ใช่...ฉันทำใจได้แล้ว...เพราะฉันมียูลอยู่แล้วนี่นา ” ยิ้มกว้าง เกาะแขนร่างสูงที่นั่งตัวแข็งทื่อ...หันมามองคนขี้ตู่ด้วยสีหน้าดุๆ
“ งั้นพวกเธอก็สวีทกันไปเถอะนะ...ฉันขอเข้าไปหลังร้านก่อนละกัน ”
“ จ้า!!! ” คู่รักจอมปลอมโบกมือให้คนที่กำลังลุกไป แล้วยิ้มแหยๆ...ก่อนที่ร่างสูงจะหันมาจ้องหน้าคนต้นคิดอย่างเอาเรื่อง
“ ฟานี่!!!! ”
.................................................
ข้างหลังร้าน
.......มือบางบรรจงวางลูกสตอเบอรี่สีแดงสดลงบนหน้าเค้กเป็นขั้นตอนสุดท้าย แล้วยิ้มออกมาอย่างพอใจ
“ เสร็จแล้ว!! ”
จุ๊บ!....โดนฉวยโอกาสเข้าให้แล้ว...
คนโดนกระทำหันไปเผชิญหน้ากับคนที่โอบอยู่ข้างหลังและขโมยหอมแก้มเธอเมื่อครู่
“ ยุนอา!! ” กำปั้นเล็กเขกหัวคนฉวยโอกาสเบาๆ...แต่คนถูกเขกกลับร้องลั่น
“ โอ๊ย!! พี่เจสอ่ะ ยุนยิ่งโดนของหล่นใส่หัวมาด้วยนะ ” สีหน้าเจ็บปวดเสียเต็มประดา...
“ โอ๋ๆ ” คนพี่ลูบหัวคนน้อง พร้อมกับเป่าปากใส่หัวให้คนเจ็บ
“ พี่เจสดีกับยุนขนาดนี้...เมื่อไหร่จะรับรักยุนซะที...ฮ่ะ? ” คนน้องสานต่อคำถามทันที
มือเล็กเขกไปยังหัวคนน้องอีกรอบ
“ นี่แหน่ะ!! เลิกพูดเล่นซะที เดี๋ยวแฟนเธอก็มาหักอกพี่พอดี ”
“ โธ่! พี่เจส จะพูดถึงทำไม ยุนเบื่อจะตายอยู่แล้ว...คนอะไรไม่รู้งี่เง่าเป็นบ้า ”
มือเล็กเขกหัวคนพูดไม่คิดเป็นรอบที่สาม
“ พูดแบบนี้ไม่ดีเลยรู้มั้ย เราคบกับเขา เราก็ต้องรับในสิ่งที่เขาเป็นได้สิ!! ไม่แมนเลยนะเรา ”
“ ถ้ายุนแมน...พี่เจสจะชอบยุนมั้ยล่ะ ” คนน้องตั้งคำถาม
คนพี่ส่ายหัวเล็กน้อยในความดื้อดึงของอีกฝ่าย
“ นิสัยยุนอาจจะแมน...แต่ยุนก็ไม่ได้เป็นแมน....เอาง่ายๆ คือ...พี่ชอบผู้ชาย ไม่ใช่ผู้หญิง ”
“ จะย้ำอะไรนักหนา!! รู้แล้วน่าว่าไม่ชอบผู้หญิง...แต่ถ้าวันหนึ่งชอบขึ้นมา...ยุนขอเป็นตัวเลือกคนแรกนะคะ ”....ว่าแล้วก็ยิ้มแฉ่ง จนคนพี่อดยิ้มไม่ได้
“ ให้ยุนเป็นคนสุดท้ายละกัน ฮ่าๆ ” หัวเราะแบบสะใจ จนคนน้องหน้ามุ่ย
RRRRRrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr
เสียงโทรศัพท์ของคนร่างสูงดังขึ้นมาขัดจังหวะบทสนทนา มือเรียวหยิบอุปกรณ์สี่เหลี่ยมออกมาจากกระเป๋า มองดูหน้าจอแล้วทำหน้าเบื่อหน่าย ก่อนจะดัดเสียงหวาน...ขัดกับอารมณ์ที่แสดงออกบนหน้าตาในตอนนี้
“ ค่ะ ที่รัก ”
( ยุนอยู่ไหน ทำไมวันนี้ไม่เข้าบริษัท ไปหาสาวที่ไหนหา!!! ) ปลายสายกระแทกเสียง
“ ยุนมาส่งหนังสือที่ร้าน libery hot ไง ก็บอกไปแล้วนี่คะ ”
( ทำไมต้องไปส่งเองด้วย ยุนเป็นถึงลูกสาวเจ้าของสำนักพิมพ์นะ ไปทำงานแบบนั้นได้ไง ลูกน้องก็เยอะแยะ )
“ ก็วันนี้ทุกคนยุ่งกับหนังสือชุดใหม่ที่เร่งส่งนี่นา...ยุนก็ต้องช่วยสิ ” คนทางนี้พยายามอธิบาย
( กลับมาบริษัทเดี๋ยวนี้เลยนะ ซันรอกินข้าวอยู่นะ )
“ หิวก็กินก่อนสิคะ ยุนยังไม่เสร็จธุระเลย ” คนฟังเริ่มเหลืออด
( ไม่เอา ซันจะกินกับยุน ถ้าไม่มาภายใน 15 นาที เราเลิกกัน!!! ) พูดจบก็ตัดสายทันที
ยุนอาลดโทรศัพท์ลง ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ....มองหน้าเจสสิก้าที่มองเธออย่างเข้าใจ...
ถ้าเป็นไปได้เธอคงไม่มาคบกับคนเอาแต่ใจแบบนี้แน่นอน...ถ้าไม่เพราะความซวยแบบสุดขีด...หรือโชคชะตาเล่นตลกก็ไม่รู้...ที่ทำให้เธอตกกระไดพลอยโจน...มาคบกับเด็กมีปัญหาอย่างซันนี่...เมื่อเธอถูกขี้ตู่ว่าต้องรับผิดชอบหลังจากโดนมอมเหล้าในงานเลี้ยงวันเกิดของตัวเองเมื่อปีที่แล้ว หลังจากนั้นก็โดนลากเข้าห้องโดยไม่รู้ตัว...มารู้ตัวอีกทีก็เห็นอีกคนร้องไห้อยู่ข้างๆ..และบอกว่ามีอะไรกันกับเธอซะงั้น...
บอกใครก็ไม่มีใครเชื่อ...มีแต่เจสสิก้าคนเดียวเท่านั้นที่เข้าใจ...ยุนอาจึงยกหัวใจให้กับพี่สาวคนนี้ไปเต็มๆ แต่ติดที่ว่าเจสสิก้าไม่ชอบผู้หญิงนี่สิ...ก็เลยต้องกินแห้วตามระเบียบ
“ งั้นยุนขอตัวก่อนนะพี่เจส....ไม่อยากมีปัญหา ” พูดด้วยความหงุดหงิด...
คนพี่ก็มองอย่างเข้าใจ
“ อดทนนะยุน สักวันหนึ่ง...ยุนจะต้องคบกับเขาด้วยความรักแบบเต็มใจ ”
คนน้องพยักหน้าเนือยๆ...ตีหน้าเศร้า แล้วขโมยหอมแก้มคนพี่อีกซักฟอด
“ ชื่นใจจัง ” คนเจ้าเล่ห์...รีบวิ่งไปที่ประตู...โบกมือให้...ปล่อยให้คนโดนหอมหน้าอมชมพู+++
“ เด็กต๊องเอ๊ย!! ”
.........................................................
ตัวละครค่อยๆ เผยออกมาทีละคนๆ แล้ว...
.......พล็อต fic คิดไปคิดมาชักจะมั่ว.....
เอาเป็นว่าก็ไปเรื่อยๆ ติดตามไปแบบเบาๆ ^^
-------- ราตรีสวัสดิ์ zzzzz ""
ความคิดเห็น