ปล่อยมือ

เนื้อเรื่อง

หลายคนดันทุรังที่จะยืนอยู่ด้วยกัน
จับมือกันไว้ทั้งๆ ที่ดวงตามองไปคนละทาง
หัวใจอยู่กันคนละที่
ถามว่า...นาทีนั้นความรักอยู่ที่ไหน
ความสุขอยู่ที่ตรงไหน
เมื่อทุกนาทีที่ผ่านไป
มีเพียงความอดทน
เพื่อประคับประคองการอยู่ร่วมกันเอาไว้แค่นั้น

บางครั้งเราก็หวาดกลัวที่จะอยู่คนเดียวได้อย่างไม่น่าเชื่อ  เพราะความเคยชินที่ต้องมีใครสักคนอยู่ข้างๆ
เหมือนเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต...ที่ไม่อาจขาดไป
ไม่กล้านึกภาพที่ต้องใช้ชีวิตอยู่เพียงลำพัง
กลัวว่าจะไม่อาจแก้ปญัหา ไม่อาจเผลิญหน้า
และ...กลัวว่าจะ.........เหงา

หลายคนจึงดันทุรังที่จะยืนอยู่ด้วยกัน
จับมือกันไว้ทั้งๆ ที่ดวงตามองไปคนละทาง
หัวใจอยู่กันคยละที่
ถามว่า...นาทีนั้นความรักอยู่ที่ไหน
ความสุขอยู่ตรงไหน

เมื่อทุกนาทีที่ผ่านไป
มีเพียงความอดทนเพื่อประคับประคองการอยู่ร่วมกัน
เอาไว้แค่นั้น
จะมีประโยชน์อะไรหากรู้ดีอยู่แล้วว่า....
ไม่วันใดวันหนึ่งก็ต้องมาถึง
จะมีประโยชน์อะไรถ้ามือสองมือที่จับกันจะอุ่นเพียงมือเดียว  และอุ่นกันคนละครั้ง
ลองหันดวงตาทั้งสองคู่มามองหน้ากันให้ลึกซึ้ง
แล้วค่อยๆ ปล่อยมือออกจากกันดีกว่าไหม
ให้หัวใจได้เดนทางออกจากกัน
ไปเรียนรู้อะไรต่างๆ ตามลำพัง
เปลี่ยนดวงตาแห่งความรักให้เป็นดวงตาแห่วมิตร
ที่คอยให้กำลังใจกัน
ให้ทั้งสองคนเผชิญทุกอย่างให้ได้...
ให้ผ่านทุกอย่างให้ได้........
แม้ว่าหนึ่งมือที่ว่างป่าวและปราศจากการเกาะกุม
อาจจะเหน็บหนาวและดูอ้างว้าง

                 

~*~*~*~*~*~            

แต่เมื่อ  เวลาผ่านไป  หัวใจเริ่มคุ้นเคย
ทุกความรู้สึกจะกัลบมาเป็น"ความรู้สึกที่ดี"
และ...หัวใจ ทั้งสองดวงก็จะกลับมาอบอุ่นได้อีกครั้ง

        **********