when the gate open

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

              ดึกชะงัดทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบสงบ ดวงจันทร์กลมโตส่องแสงสว่างเย็นตาไปทั่วหล้าท่ามกลางหมู่ดาวพร่างพรายบนท้องฟ้ากว้าง เวลานี้ทุกชีวิตบนโลกกำลังหลับใหล ไม่มีใครสังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงบนท้องฟ้านั่น ดวงจันทร์กลมโตสีเหลืองนวลเมื่อครู่บัดนี้กลายเป็นสีเลือดไปแล้ว เสียงเหง่งหง่างของระฆังดังก้องไปทั่วอาณาบริเวณ ดังจะเป็นสัญญาณเปิดม่านสู่หายนะ 


“ม้าว…..” 


เสียงร้องของแมวดังขึ้นฉีกความเงียบที่แสนวังเวง เสียงนั้นยานคางและเย็นยะเยือกกระตุกให้คนที่ได้ฟังขนหัวลุก ร่างแบบบางกระสับกระส่ายอยู่บนเตียงหลังใหญ่ ในขณะที่เพื่อนสาวอีกคนนอนหลับสนิทอยู่ข้างๆ เธอได้ยินเสียงมันชัดเจน เสียงแมวร้อง มันอยู่ที่หน้าประตูนี้เอง แต่จะเป็นไปได้อย่างไรเล่าในเมื่อที่แห่งนี้ไม่มีแมวอยู่เลยสักตัวเดียว เธอรู้สึกขนลุกชันไปทั้งตัวหัวใจเต้นถี่รัว ลมหายใจติดขัด เหงื่อโทรมกาย อะไรบางอย่างกำลังคลืบคลานออกมาจากความมืด สัณชาตญาณในร่างกายบอกว่าอันตรายกำลังใกล้เข้ามา เธอมุดลงใต้ผ้าห่มและสวดมนต์พึมพำ แมวยังคงส่งเสียงร้องเขย่าขวัญต่อไป เด็กสาวกอดตัวเองไว้แน่นด้วยความหวาดกลัว จะเรียกเพื่อนที่นอนอยู่ข้างๆก็ไม่กล้า 
               พรึ่บ!! 
เด็กสาวนอนตัวแข็งทื่อเมื่อผ้าห่มผืนหนาถูกตลบออก ลมเย็นปะทะผิวกาย เธอเย็นวาบไปถึงไขกระดูกสันหลัง เธอหลับตาแน่นด้วยความกลัวสุดขีด ผ่านไปอึดใจ ทุกอย่างนิ่งสนิทไร้การเคลื่อนไหวใดๆ และเสียงแมวร้องก็หยุดลง เด็กสาวผ่อนลมหายใจอย่างโล่งอกและค่อยๆลืมตาขึ้น เราคงคิดไปเอง ยัยแป้งคงนอนดิ้นละมั้ง เด็กสาวคิด           



แต่ทว่า….. 


ดวงตากลมเพิกค้างกับภาพที่เห็น ปากอ้ากว้างไม่มีเสียงใดๆเล็ดรอดออกมา หัวใจดวงน้อยแทบหยุดเต้น ดวงตาแดงก่ำจ้องมองเธออย่างหิวกระหาย ร่างดำทะมึนของมันเริ่มเคลื่อนไหว มันแสยะยิ้มชอบใจ ก่อนจะคว้าท่อนขาเรียวของเหยื่อสาวลากลงจากเตียงอย่างรวดเร็ว
 
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด” 


“ไม่!!!! แป้งช่วยด้วย!!!!” 


หญิงสาวร้องขอความช่วยเหลือทันทีที่ได้สติ แต่ร่างบนเตียงก็ไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองใดๆ 



โครม!!! 


ร่างบางถูกเหวี่ยงไปกระแทกฝาผนังอย่างแรง ศีรษะและใบหน้าแตกยับเลือดไหลอาบทันที ร่างบางกองอยู่กับพื้นมุมห้อง สมองสั่งการให้หนีแต่ร่างกายไม่ยอมขยับ ทว่าเธอก็ไม่ยอมแพ้ กัดฟันขยับคลานออกจากจุดนั้นไปยังโต๊ะอ่านหนังสือ มือจับที่ขอบโต๊ะและค่อยๆยัยตัวลุกขึ้น ดวงตามองไปที่ผู้บุกรุกอย่างหวาดระแวง 

          สู้ซิ 

สมองสั่งการอีกครั้ง เธอจับพนักเก้าอีกและรวบรวมแรงทั้งหมดเหวี่ยงมันไปทางร่างทะมึน 


โครม !!! 


ตุบ!ตุบ! ตุบ! ตุบ! 
พลาดอย่างน่าเสียดาย ชั้นหนังสือภายในห้องลมลงหนังสือตกกระจายไปทั่วห้อง เธอรีบคว้าคัตเตอร์มาถือไว้ มันย่างสามขุมเข้ามาหาเธออย่างช้าๆ 


“อย่าเข้ามานะ!!” 

เธอตวาดลั่น พร้อมชี้ปลายมีดไปทางมัน มันย่างเท้าเข้ามาอย่าไม่เกรงกลัว ขาทั้งสองข้างของเธอสั่นพั่บๆจนแทบจะทรงตัวไม่อยู่ เวลานี้เธอก็เหมือนหมาจนตรอกที่ยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ตัวเองรอด เราจะต้องไม่ตาย เธอบอกกับตัวเองก่อนจะถลาเข้าหามันพร้อมคัตเตอร์ในมือ 

  ฉึก!! 

เธอแทงมันเต็มแรง แต่มันไม่มีอาการสะดุ้งสะเทือนใดๆและไม่มีเสียงร้องออกมาสักแอะ เธอนิ่งไปนิด อย่างตกตะลึง ก่อนจะชักคมมีดออกมาแล้วกระหนำแทงร่างของมันอีกซ้ำๆ ซ้ำๆอย่างบ้าคลั่งจนของเหลวเหนียวเหนอะกลิ่นคาวคลุ้งไหลอาบมือเธอ มันมีลักษณะเหมือนเมือกมากกว่าเลือด แสงจันทร์จากนอกหน้าต่างสองให้เห็นว่าสิ่งที่ไหลออกมาจากตัวมันเป็นสีดำมะเมี่ยม 

ควาก!! 

กรงเล็บของมันตะปบร่างของเธอจนเกิดแผลขนาดใหญ่และเสื้อตัวบางฉีกขาดเป็นทางยาว ร่างบางล้มลงดวงตาคลอด้วยน้ำตาจ้องมองมันอย่างหวาดกลัว ร่างสั่นเทิ้ม ของเหลวสีใสอุ่นร้อนไหลนองพื้นอย่างห้ามไม่อยู่พร้อมๆกับน้ำตาที่ไหลนองหน้า เธอถดตัวหนีอย่างคุมสติไม่อยู่ เมื่อมันอ้าปากอวดฟันซี่เล็กๆแหลมคมที่เรียงกันเป็นตับ มันคำรามฮึ่มฮั่มในลำคอ พร้อมก้าวเข้าหาร่างบาง หลังของเธอชนผนังปูนเย็นเฉียบ เธอรุ้ชะตากรรมของตัวเองทันที แต่อย่างน้อยๆเธอก็ไม่อยากตายเปล่า นิ้วเรียวที่เปรอะไปด้วยเลือดและเมือกสีดำเหนียวเหนอะสั่นระริก อย่างน้อยๆก็ต้องบอกให้รู้ว่าใครเป็นคนฆ่าเธอ หมับ!! 

มันจับเส้นของเธอกระชากขึ้นก่อนจะฉีกเสื้อผ้าที่เธอสวมอยู่ออก 

ควาก!! ๆๆๆๆๆ                                                                                                                   มันมองอย่างพอใจก่อนจะเหวี่ยงร่างบางไปกระแทกกับผนังอีกฝากหนึ่งของห้อง ร่างบางร่วงลงมานอนหายใจรวยรินมันก้าวเข้ามาจับเธอนั่งผิงผนัง ก่อนจะใช้กรงเล็บทั้งสองข้างจิกลงไปที่กลางศีรษะของเธอ กรงเล็บแหลมยาวค่อยๆจมหายลงไปในกะโหลกเธออย่างช้าๆ นัยน์ตาทั้งสองเพิกค้างริมฝีปากรูปกระจับสวยอ้ากว้างไร้สรรพสำเนียงใดๆ ก่อนที่ร่างบางจะกระตุกหยึกๆและแน่นิ่งลงในที่สุด 

โผล๊ะ!!! 

ในที่สุดกะโหลกของเธอก็ถูกแยกออกด้วยแรงอันมหาศาลของมัน มันสมองสีขาวอมชมพูสวยเต้นตุบๆอวดสายตามัน มันคำรามอย่างชอบใจและเริ่มควักเนื้อสมองสดๆนั่นออกมากินอย่างตะกละตะกราม 


เพียงอึดใจเดียวกะโหลกของเธอก็ว่างเปล่า มันเลียริมฝีปากอย่างพอใจ แล้วควักลูกตาที่ถลนออกมานอกเบ้านั้นใส่ปากเคี้ยวกรุบๆอย่างเอร็ดอร่อย จากนั้นมันก็จับร่างไร้วิญญาณของเหยื่อนอนราบลงกับพื้นแล้วใช้กรงเล็บฉีกอกเธอออก เลือดข้นๆพุ่งออกมาราวกับน้ำพุ ลิ้นยาวๆของมันแล่บออกมาเลียเลือดที่กระเซนมาโดนหน้าอันน่าเกลียดของมัน 


มันล้วงมือเข้าไปในช่องอกและคว้านหาอะไรบางอย่างก่อนจะกระชากสิ่งนั้นออกมาทันทีที่เจอ หัวใจนั่นเอง มันคำรามเสียงดังและดูดเลือดจากหัวใจก้อนนั้นอย่างกระหายหิว มันดูดจนไม่เหลือเลือดสักหยดก่อนจะดยนทิ้งอย่างไม่ใยดี จากนั้นมันก็ฉีกแผลเดิมให้ยาวขึ้นไปจนถึงช่องท้องของเหยื่อ มันมองเครื่องในของเหยื่อด้วยสายตาแววาว ก่อนจะกระชากลำไส้ออกมา มันคว้าตับของเหยื่อมาเคี้ยวกร้วบๆอย่างเอร็ดอร่อย มันเลียเลือดที่ติดอยู่ตามมือและแขนด้วยลิ้นยาวๆของมันแล้วคำรามในลำคอเบาๆอย่างพอใจ 


มันลุกขึ้นลุกขึ้นยืนพร้อมกับคว้าท่อนขาของเหยื่อฉุดขึ้นมาด้วย มันลากเหยื่อไปใกล้เตียงหลังใหญ่และโยนร่างของเหยื่อขึ้นไปบนนั้นตรงที่เดิมที่เหยื่อเคยนอนอยู่ก่อนหน้าที่จะกลายเป็นซากศพ แล้วร่างดำทะมึนของมันก็ค่อยๆเลือนหายไปในความมืดมิดของราตรีมรณะ ....................










ขอโทษนะครับยังเป็นมือใหม่อยู่
คงอีกนานกว่าจะมาลงอีก ขอไปลับคมปากกาก่อน
แต่ยังไงก็ไม่มีใครอ่านอยู่แล้ว ช่างเถอะ