ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : CNn
CNn
พอเลิกเรียนชานก็ขับไปรับอุ่นแล้วขับไปบ้านแทคเพื่อไปเอารถตัวเอง พอได้รถตัวเอง ชานก็รีบแว้นไปหาโฮทันที พอถึงหน้าสน.ก็เลยโทรไปหาไม่อยากเข้าไป
(ไง? ชาน)
“เลิกงานได้แล้ว คิดถึง”
(บ้าป่าว? ตำรวจนะเว้ย นึกจะเลิกตอนไหนก็เลิกได้ไงเล่า)
“ก็คิดถึงจะแย่แล้วนี่ตัวเองอ่ะ ทำแต่งานเกือบสองอาทิตย์แล้ว คราวที่แล้วเจอกันยังไม่ทันจะอะไรเลย”
(เข้ามารับฉันข้างในสิ)
โฮก็พูดไปอย่างนั้น รู้ว่าชานไม่เข้าไปหรอก
“ไม่เอาอ่ะ เค้ารอแล้วกัน”
(ไม่เข้าก็รอต่อไปแล้วกัน แต่ถ้าเข้ามาตอนนี้ก็ไปตอนนี้เลย)
“ทำงานไปเถอะ”
(ถามจริงทำไมไม่เข้ามา?)
“ไม่เอาอ่ะ ไม่เข้า ไม่ชอบตำรวจ”
(อ้าว ไอนี่! ฉันก็ตำรวจนะเว้ย คิดว่าฉันเป็นโจรคุยโทรศัพท์กับแกอยู่หรือไง?)
“ป่าว เค้าหมายถึงตำรวจเยอะแยะเต็มหมดอะไรอย่างเนี้ย มันอึดอัด ทำตัวไม่ถูก”
(อยู่กับฉัน ฉันก็เป็นตำรวจ ไม่เห็นนายจะทำตัวยังไงเลย)
“ก็อยู่กับตัวเองเค้าก็เอาแต่ฟัดตัวเองนี่ จะให้ผมไปไล่ฟัดตำรวจคนอื่นแก้อึดอัดหรือไง?”
(ก็ลองดูสิ หรือที่ไม่เข้ามาเพราะนายไปทำอะไรไว้เลยทำตัวไม่ถูก?)
“ป๊าวววววววววว”
(ป่าวก็เข้ามาสิ ไม่เข้าฉันไม่ออกนะเอ้า)
“เค้าจะเฝ้าตัวเองจนเช้าเลยเอ้า ออกมาเมื่อไหร่โดนฉุดแน่”
(ขู่ฉันเรอะ! เดี๋ยวก็แจ้งข้อหาข่มขู่เจ้าพนักงานเลย)
“ไม่ได้ขู่ แจ้งไปอีกข้อหาเลย ว่าผมจะเอากับเจ้าพนักงานจริงๆ ไม่ได้ขู่”
(ไอหมี!!)
ทั้งๆที่ไม่มีใครได้ยินว่าชานซองพูดอะไรบ้าง แต่ก็อายจนแทบจะลงไปมุดอยู่ใต้โต๊ะอยู่แล้ว
“เร็วๆ”
(ปกตินายก็ไปกับคนอื่นอยู่แล้วนี่ ได้ข่าวว่าใครให้นายก็ไป)
“แก้ขัดไปงั้นแหละ ตัวเองจะให้เค้านอนอดอยากพงาบๆตายคาคอนโดหรือไง? ไม่มีใครได้อย่างตัวเองซักคน ตัวเองน่ะสุดๆๆๆๆแล้ว เจ๋งสุดๆไม่มีใครเกิน ไม่ได้หลงแค่เรื่องอย่างนั้นอย่างเดียวนะ ตัวเองน่ะรักเค้า ใส่ใจเค้าที่สุด รักที่สุดแล้ว อีจุนโฮน่ะ”
(‘หมวดจุนโฮไปทำอะไรใต้โต๊ะน่ะ?’ ชู่วววววว~)
เสียงเพื่อนร่วมงานทักจุนโฮซะหมดฟอร์มเลย มันก็รู้หมดสิว่าเค้าเขินแค่ไหน จะบ้าหรือไงใครใช้ให้มาทักตอนนี้เนี่ย
“จุนโฮย่า~ หูแดงอีกล่ะสิ มุดไปทำไมใต้โต๊ะน่ะ มามุดอกชานดีกว่า มาเร็ว ฮิ้วววๆๆ”
(ไอชาน!! หยุดพูดได้แล้ว กำลังจะออกไป เตรียมตัวฉุดฉันได้เลย)
“เย่!!!!”
จุนโฮรวบๆงานไว้บนโต๊ะ จริงๆมันก็เลยเวลาเลิกงานมาแล้วล่ะ แต่แค่อยากเคลียร์ให้เสร็จ แต่ท่าจะไม่เสร็จแล้วสิ มีมารมาผจน
“ฮึบ จับตำรวจได้แล้ว”
ชานทำท่าเอาเสื้อโค้ตตัวใหญ่ๆมาคลุมหัวโฮทำท่าเหมือนจะจับเหมือนที่คุยโทรศัพท์เล่นๆ แต่จริงๆแค่บังแดดให้แต่ก็บังกันจนแทบจะไหลไปเป็นคนๆเดียวกันอยู่แล้ว
ชานพาจุนโฮมาคอนโดแทคนี่แหละ ขี้เกียดไปไหนไกล จะอดใจไม่ไหวอยู่แล้ว อีกอย่างไอแทคพาพี่คุณไปตะลอนๆไม่อยู่ห้องกันซักคน กรรมสิทธิ์ก็ไหลมาเป็นของเค้าน่ะสิ
“เชิญเลยครับคุณจุนโฮ”
ชานซองผายมือและก้มหัวให้โฮอย่างต้อนรับ ต้อนรับสู่วิมารเลยแหละ!
พอเข้ามาถึงห้องได้ชานก็สวมกอดจุนโฮจากด้านหลังแน่นๆ จุนโฮรู้ว่าชานอยากแค่ไหน ครั้งล่าสุดก็สองอาทิตย์โน้นนนแน่ะ ไอชานจะใกล้ลงแดงยังนะ?
พอรู้ว่าชานอยากก็เลยต้องเล่นตัวอีกนิดให้ชานอยากกว่านี้อีกหน่อย พอชานกอดจากทางด้านหลังจุนโฮก็ใช้ก้นป่องๆของเค้าส่ายไปส่ายมาสะกิดลูกชายผู้หลับใหลไปกว่าสองอาทิตย์ของชานให้ตื่น มันตื่นจริงๆนะ โฮรับรู้ได้เลยว่ามันมาชนกับก้นโฮเข้าแล้ว
“ตัวเอง เค้าไม่ไหวแล้ว”
ชานเหวี่ยงจุนโฮลงเตียงทันที ไม่ไหวแล้วจริงๆ ไม่ไหวก็ต้องไหวยังไม่สะใจจุนโฮ
“ยังหัววันอยู่เลย”
พึ่งจะเย็นๆเอง จะเริ่มแล้วหรอ?
“ถึงจะเป็นตอนเที่ยงผมก็ไหว ขอให้เป็นตัวเองก็พอ”
ชานซองทำท่าจะโดดตามไปทับตัวจุนโฮที่วางอยู่บนเตียง แต่จุนโฮก็ลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปในครัว หาอะไรกินอย่างสบายใจ เปิดตู้เย็นแล้วส่ายก้นไปมาหาของกิน
“ยังไม่กินอะไรโด๊ฟกันเลย เดี๋ยวก็หิวหมดแรงก่อนหรอก!”
ชานเดินตามโฮมาหยิบๆๆอะไรเข้าปากกินไปเรื่อย เน้นไปที่กล้วยเป็นหลัก แต่ก้นจุนโฮก็ยังส่ายไปมาดุ๊กดิ๊กชวนชานเล่นอยู่ได้ แต่ไม่ยอมให้สักที จุนโฮก็หยิบโน่นหยิบนี่ในตู้เย็นตั้งแต่ขนมปัง ช็อกโกแล็ต โยเกิร์ต เยลลี่ เข้าปากไปเรื่อยๆเหมือนกัน ชานกินจนหนำใจแล้วรอจุนโฮคนเดียว
“ตัวเอง พอแล้ว มาเถอะ เค้าจะโยกเอง ตัวเองไม่ต้องใช้พลังงานเลย”
ชานซองเดินไปรวบตัวโฮมาวางไว้บนเตียงอีกครั้ง แล้วถอดเสื้อตัวเองซะ แบบ ‘กูไม่ไหวแล้ว’
แต่จุนโฮก็ลุกขึ้นอีกรอบ ทำให้ชานซองอารมณ์เสียเอามากๆ เข้าใจของดีต้องคอย คอยนานแล้ว นานมากไปแล้ว
“อาบน้ำแป๊บ”
จุนโฮแทบจะวิ่งเข้าห้องน้ำกลัวเพราะกลัวชานจะตะคุบตัวเค้าไว้ แล้วมันก็จริงๆ เตรียมจะไล่คว้าตัวจุนโฮเชียว แต่พอเข้าห้องน้ำก็ล็อกไว้เลยทันที แกล้งพ่อกะลูกมันเล่นๆ
“ตัวเอง~ ขอเค้าก่อนไม่ได้หรอ? นะนะนะ”
ชานได้แต่ยืนเฝ้าหน้าห้องน้ำ แล้วยืนดูเงาคนตัวเล็กอาบน้ำ
“อดใจรอไปทั้งพ่อทั้งลูกเลย พวกนายอุกอาจมากนะที่ไปชิงตัวฉันถึงที่ทำงาน ฉันกะจะเคลียร์งานให้เสร็จแต่ก็ไม่เสร็จเลยเนี่ย”
“โธ่~ ก็เราพ่อลูกคิดถึงตัวเองนี่ อาบเสร็จยัง เสร็จได้แล้ว เร็วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
ป๊าบ! ป๊าบ!! ป๊าบ!!! ปึง! ปัง!!
ชานเคาะประตูเรียกให้จุนโฮออกมา ไม่สิ เค้าทุบประตู้เรียกแบบไม่ยั้งเลย นี่ถ้าเจ้าฉากกระจกโปร่งแสงกั้นห้องแตกคามือชานได้เมื่อไหร่ล่ะก็ ชานจะเข้าไปฟัดให้เละเลย
“เฮ้ยจะบ้าหรอเข้ามายังไม่ถึง5นาทีเลย ใครจะอาบเสร็จวะ”
ป้าบ!! ปึง! ปัง!!! ตุ๊บๆๆๆๆๆๆ
ชานยังเคาะไม่หยุดจนสักพักหนึ่งได้ชานก็เงียบ สงสัยจะเหนื่อย เจ็บมือ แล้วคงไปหาอย่างอื่นทำรอ จุนโฮพอเห็นพายุชานสงบแล้วเลยพันผ้าขนหนูเดินออกมาตัวนึง แล้วก็มีชานที่ซุ่มอยู่แถวประตูตะคุบตัวโฮไว้แน่นแล้วฟัดเข้าซอกคอขาวใสก่อนให้หายคิดถึง
ฟืดดดดดด~~~~~~~~~
“หอมจังคนพึ่งอาบน้ำเนี่ย หลังขาวววววววววโบ๊ะมาเชียว ไม่ได้อะไรแค่สองอาทิตย์ทำไมมันเนียนอย่างนี้ สงสัยคืนนี้คงต้องจัดการให้มันไม่เนียนซะหน่อย ตัวตัวเองมันเป็นของเค้านะ”
“นี่! นายก็ไปอาบก่อนสิเดี๋ยวนั่งรอ”
คนในอ้อมกอด ไม่สิอ้อมฟัดบอกกกับชานให้ไปอาบน้ำก่อน
“ไม่ล่ะ”
“ไม่เอา เหม็น ไปเลย~”
จุนโฮผละออกอ้อมแขนของชานแล้วเอานิ้วชี้จิ้มอกชานแล้วดันให้ไปไกลๆเค้า
“โธ่~”
ชานไม่ค่อยชอบขัดใจโฮเท่าไหร่ ถ้านางวีนขึ้นมาเมื่อไหร่ล่ะเรื่องใหญ่มหึมาแน่ เลยรีบวิ่งเข้าห้องน้ำแล้วถอดๆเปิดฝักบัว เทสบู่เหลวโจ้กๆแล้วลูบๆๆๆๆแล้วเปิดน้ำล้างตัวพันผ้าขนหนูแบบยังไม่ต้องเช็ดตัวแล้ววิ่งออกมา
“เฮ้ย!!!”
คนตัวเล็กแทบจะช็อก! เค้าอาบน้ำเกือบสามสิบนาทีนี่ก็เร็วสุดๆแล้ว แต่ชานวิ่งเข้าไปไม่ถึงสามนาทีก็ออกมาแล้ว
“เสร็จแล้ว ป่ะ!!”
ชานเดินเข้าไปรวบจุนโฮที่ยืนอึ้งอยู่มารวบตัวกอดเอาไว้อย่างแน่นหนา แล้วพาล้มลงบนเตียงด้วยกัน
“จะเริ่มแล้วจริงๆหรอ?”
นี่มันพึ่งทุ่มกว่าๆเอง ถ้าให้เริ่มตอนนี้ชานมันยันเช้าแน่ ศึกหนักอยู่ที่โฮเลย
“เอาล่ะ!!~”
ชานไม่พูดอะไรมากไล่กอด รัด ฟัด หอม ลูกแพนกวิ้นในมือเค้าไม่ยั้ง ให้เหยื่อตายใจว่าวันนี้ชานมาแบบซอฟต์โหมด แต่จริงๆแล้วชานยังเตรียมมาอีกเยอะ
“วันนี้นายมาเบาๆจัง อ๊าก~~ จั๊กจี้”
“อื้ม~”
ชานตอบรับด้วยเสียงในคอแล้วเอาจมูกไปกดไล้ตั้งแต่ช่วงเอวข้างๆแล้วไหลมาเรื่อยจนถึงจุดกลางของร่างกาย แล้วค่อยๆเอาจมูกโด่งดันปมผ้าเช็ดตัวออกจากเอวโฮ แล้วหันมาดึงผ้าตัวเองออกอย่างไม่ใยดี(กับผ้าขนหนู)เลย
ชานไหลขึ้นมาอีกรอบแล้วเอาตัวทับจุนโฮไว้ให้ลูกชายของเค้าทั้งสองได้ทักทายกันก่อนให้มันสะกิดกันไปมาอยู่อย่างนั้น ส่วนปากชานก็ไม่ว่าง กำลังประกบปากคนตัวเล็กอยู่ ทิ้งคู่ต่างส่งลิ้นไปโกยความหวานกันจากอีกฝ่ายทั้งคู่ แถมยังเบียดสีกันไปมา ลิ้นใหญ่เกี่ยวตวัดลิ้นเล็กที่เอาแต่โกยความหวานจากปากเค้าไม่หยุด แล้วยังดูดลิ้นเล็กเอาไว้อีก
“อิ๊ออออออ~”
คนตัวเล็กเริ่มคางออกมาก่อนจะเริ่มกำไหล่คนตัวใหญ่แน่นเพราะเริ่มจะไม่ไหว จนชานยอมปล่อย ปล่อยแค่ปากนะ จากนั้นก็เริ่มทำอย่างอื่นต่อ
แทคที่พึ่งกลับมาก็เดินโอบคุณเข้าห้อง แต่ก็พบว่าบรรยากาศในห้องนอนเค้าเปลี๊ยนไป๋
แค่เดินผ่านก็ได้ยินเบาๆ แต่พอได้เอาหูแนบประตูแล้วมันก็ดังระงมใช้ได้
‘อะไรกันวะ ฉันไม่อยู่เอาห้องฉันเป็นวิมาร สองทุ่มเนี่ยนะ ไอชานมึงยิ่งชอบยาวอยู่ด้วย ตายๆ เมียมึงตาย’
“แทค นายจะไปฟังเค้าทำไม”
“เถอะน่า อย่างเจ๋ง มาฟังด้วยกันสิ”
แทคกวักมือเรียกคุณหยอยๆ คุณเองที่ไม่เคยมีอะไรกับผู้ชายก็ไม่รู้ว่าแทคมันจะเรียกให้ไปฟังอะไรก็เลยเดินไปฟัง
“ฟังไว้นะคุณ รอบของเราให้ได้อย่างนี้ เจ๋งกว่านี้ไปเลย”
“ฮะ?”
“ฟังดิ”
“อื๊อออออ~ ชาน เบาๆ สิเว้ย อ่าาา~~ มันเจ็บ!!”
“เบาไม่ไหวแล้ว ก็ยั่วให้เค้าอยากเองนี่ อ่ะ อ่ะ อ่ะ”
“อื้อ!! ไอชานออย่างับคอ พรุ่งนี้ฉันจะไปทำงาน อ่า~ บอกว่าอย่า!! เอาปากออกไป”
“ก็ปากมันวางอยู่ตรงคอพอดีนี่”
“ซซซซซซซซซซซ ไอชาน เบาๆๆ อ๊าาาาา~~ หลายรอบแล้วนะ”
“ชดเชยสองอาทิตย์ 14 ยก เคป้ะ?”
“บ้าไอชาน ฉันตายพอดี อีกอย่าง ตั้งแต่เมื่อเย็นแกได้ไปหลายรอบแล้ว อ๊าาาา ค่อยๆๆๆๆ”
“ไม่เอา ไม่ได้นับ เริ่มใหม่”
“โอ.....ย อ่า~~~~ ซี๊ซซซซซซซซซซซ อ้า~ เบาๆสิโว่ย! ให้หลายรอบก็ค่อยๆทำ”
“ตัวเองนั่นแหละเบาๆ ดังจนได้ยินเกือบทั้งตึกแล้ว”
“ก็มันเจ็บนี่โว้ย!!!”
จากนั้นแทคก็เอาหูแนบไปอีกสักพัก ทำไมมันเงียบไปเฉยๆล่ะ
“ตัวเอง ทำไมเงียบอ่ะ หลับหรอ”
“กลั้นใจอยู่ นายบอกให้ฉันเบาๆนี่”
แทคฟังออกเลยว่าโฮงอนแน่ ไอชานมันดันไปดุเค้าให้เงียบนี่ไอบ้า
“ขอโทษ ล้อเล่น ร้องหน่อยสิตัวเอง มันเงียบแล้วจะไม่มีอารมณ์ เร็วๆ ขอดังๆ”
“ไม่ต้องเลย ฉันอยู่เงียบๆก็ได้”
“จะร้องเองหรือจะให้เค้าทำให้ร้อง”
“....” โฮยังเงียบ
“อ่า~~~ ซี้ซซซ อ่าาา ซี้ซซซซ อ้า~~~~ ชานซองอ่า~”
“ตัวเอง ลุกเร็ว! รอบสุดท้ายของยกนี้แล้ว”
“ไม่!!~ อยากได้ก็ทำเองสิโว่ย ฉันก็เหนื่อยเป็น”
“นะนะนะ เร็วๆ ลุกหน่อยสิคนดี เร็วๆ”
“เออ”
“มิดๆเลยนะ”
“อ่า~~ ซี๊ซซซซซซซซซซซซซ~~~ชานซองอ่าชานซองงงง”
“อะ อะ อะ อีกนิดๆตัวเอง ใกล้แล้วๆ”
“อื๊อออออออ...อ่า....ชานซออออออออง”
“โอ้ มาย ก้อด!!”
ในที่สุดเสียงครางระเส่าที่ดังระงมก็สงบลง แทคก็ทรุดลงนั่งหน้าห้องตัวเองจนต้องเอามือปาดเหงื่อที่ไหลออกมาแบบไม่รู้ตัว เสียงจุนโฮแหล่มเอามากๆเลย มันแหล่มจนเค้าอยากทำบ้างอ่ะ ><
คุณหันมามองหน้าแทคประมาณว่า What’s this? บทสนทนาที่คุณฟังไม่รู้เรื่อง กับเสียงครางระเส่านั่นก็พอเข้าใจอยู่
“นายต้องเจ๋งกว่านี้นะคุณ”
“ฮะ? อะไรอ่ะ? ฉันเข้าใจว่าเค้าทำไรกัน แต่คือฉันไม่เข้าใจว่านายจะให้ฉันเจ๋งเรื่องอะไร?”
“ขอเป็นเสียงแล้วกัน เพราะนายไม่เคย เรื่องอื่นฉันจัดการเอง”
“ฉันร้องไม่เป็น เสียงแบบนี้ มันระเส่า วาบหวิว ดังกังวาน ฉันไม่สามารถอ่ะ”
“เถอะน่า พอถึงเวลาแล้วนายจะร้องออกมาเอง ฉันจะจัดเอง”
“แล้วนี่เราจะมาฟังเค้าแบบนี้อีกนานมั้ย”
“ไปข้างนอกกันเถอะ”
“ไปผับกัน!!”
คุณชวนด้วยสีหน้าระรื่น ผับกับคุณมันคู่กัน
“จะไปเหล่สาวหรือไงฮะ?”
“นายเจ๋งกว่าสาวๆอีก”
“จริงป้ะ? พูดอย่างกับว่าฉันเป็นเคะแน่ะ -*-”
“แห่ะๆ ไปกันเถอะ ไม่เช้า ไม่เมา ไม่กลับ โกๆๆ”
รอบนี้คนตัวเล็กเป็นฝ่ายโหนคอแทคออกไปอย่างลั้นลา ก็แหม ไปผับก็ต้องลั้นลาเป็นธรรมดานี่เนอะ
ไรต์ไม่ได้ตั้งใจให้เป็นเอ็นซีนะ ไม่อยากโดนแบน อ่ะ ฮือๆ
เพราะเอ็นซีจริงๆคงไม่เอามาลง ฮิๆ คงใช้วิธีแบบคนอื่นคือหลังไมค์เน้อ
ตกลงชนน.จะเขียนเอ็นซีเพียวๆเพิ่มดีหรือป่าวน้า?
ลองคอมเม้นความต้องการดู หึๆ *ก้มหน้า ยิ้มร้าย เงามืดครอบงำ*
ตอนหน้าวุ่นแน่ ไปผับคราวนี้มีคนมาป่วน วุ่นวาย เรื่องใหญ่เอิกเริกแน่แท้
ตอนหน้าวุ่นแน่ ไปผับคราวนี้มีคนมาป่วน วุ่นวาย เรื่องใหญ่เอิกเริกแน่แท้
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น