ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ก้าง
ก้าง
เช้าวันต่อมา
ร่างสูงของชานซองเดินลงคอนโดมุ่งหน้ามาร้านกาแฟของเพื่อนสนิทด้านล่างด้วยกางเกงยีนสีเข้มขายาวพอดีตัว ทำให้เห็นถึงความยาวของขาแลดูเท่มากๆ และเสื้อยืดสีขาวคอวีเข้ารูปสบายๆตัดกับสร้อยสีดำเส้นยาว สรุปง่ายๆว่าเท่ระเบิดแบบสบายๆ แต่ใบหน้ากลับยุ่งๆเดินเข้าร้านไปด้วยใบหน้าบูดบี้ง
“ไงวะ”
จินอุนละมือจากการเตรียมของในร้านแล้วเดินมานั่งคุยกับชานที่โต๊ะ
“เฮลโล โอมายก๊อด”
“อะไรมึงวะ?”
จินอุนถึงกับงง จริงๆแล้วร้านก็ยังไม่ทันเปิด พนักงานในร้านยังไม่มาซักคน แต่ไอชานมันถ่อมาแต่เช้าเลย แถมยังมาเฮลโล โอมายก๊อดอีก
“ไอแทคอ่ะดิ พาเด็กมา ต่างชาติด้วย คุยกันทั้งคืนเลย ถ้าทำอะไรกันแล้วกูได้ฟังไปด้วยก็ไม่ว่านะเว้ย นี่คุยกันงุ้งงิ้งๆทั้งคืน กูอ่ะหลับได้ แต่กูอยากรู้ว่าเค้าคุยอะไรกัน แล้วกูก็อยากร่วมวงบ้างอะไรบ้างอ่ะ”
“ต่างชาติอ่อ? ว้าวๆๆๆ คุยอังกฤษกันสะเดิดเลยดิ งั้นกูต้องไปคุยด้วยซะแล้ว น่ารักมั้ย?”
จินอุนก็เก่งอังกฤษเหมือนกัน ท่าทางแทคจะได้ก้างอันใหม่ซะแล้ว
“น่าร๊ากกกกก แต่หุ่นอ่ะ สูงยาวเสป็คไอแทคเลย ส่วนหน้าตา น่ารักเวอร์ ตากลมโต จมูกโด่ง คิ้มเข้ม ปากอิ่มสวย หน้าเรียวได้รูป ขาวจั๊วะ โอมะ! คนหรือป่าว”
“กูอยากเห็นว่ะ ถ้าโดนกูจะจีบ”
“แต่ไอแทคลากขึ้นเตียงไปแล้วเมื่อคืน”
“ก็มึงบอกเองว่าเค้าคุยกันทั้งคืน แปลว่ายังไม่ได้กัน”
“แต่ดูเหมือนเค้าคุยกันแบบแนบแน่นมาก กูว่าเป็นแฟนกันไปแล้วมั้ง มึงก็รู้ว่าไอแทคเจ็บเรื่องพี่เจย์อยู่ ป่านนี้คงได้คนมาดามใจแล้ว”
“ถ้าอย่างนั้นก็แค่แฟน ยังไม่ได้กันซักหน่อย ถึงจะได้กันแล้วก็เถอะ ถ้าเค้าชอบกูกว่าพี่แทคนะเว่ย กูมีสิทธิ์น้า~”
“เออ แล้วแต่มึงเถอะกูไม่ยุ่งเรื่องพวกมึงหรอก กูมีจุนโฮกูก็พอใจในสิ่งที่กูมีแล้ว”
“ถ้าเป็นกูได้กูก็พอใจนะเว้ย แซ่บซะขนาดนั้น”
“ใช่มะ? เมียกูนี่สุดยอดไม่มีใครเกิน”
“แต่มึงก็ยังไปม่อใส่สาวที่อื่นอยู่เรื่อยๆ”
“ก็แค่อดอยาก ก็จุนโฮน่ะของดี มีจำกัดด้วย กูก็เลยได้ไม่สมใจเลยต้องไปต่อนิดหน่อย แต่กูก็ไม่ได้ติดใจอะไรกับใครสักคน กูรักโฮคนเดียว”
“เอ้อ อย่าให้เค้ารู้ขึ้นมาเถอะ เรื่องใหญ่ระดับชาติแน่”
“เออ กูไม่ให้เค้าจับได้หรอกน่า เมื่อคืนก่อนเข้าคอนโดกูแวะไปนิดหน่อย เจอผู้หญิงคนนึง คุณพระช่วย หน้าอกบวมกว่าก้นโฮอีก แต่กูก็เจอตอนกำลังจะกลับพอดี ไม่รู้จะได้เจอของดีแบบนี้ที่ไหนอีกไหม”
“วันหลังได้โปรดเอากูไปด้วย”
“ถ้าไปอีกเดี๋ยวกูชวน”
วงสนทนาผู้ชายก็มีเรื่องอยู่แค่นี้แหละ เรื่องเที่ยว เรื่องผู้หญิง เรื่องเมีย แล้วก็เรื่องอย่างว่า พอชานได้เมาท์มอยจนพอใจหลังจากเก็บกฎที่ไม่ได้คุยกับสองคนนั้นเมื่อคืนนี้เสร็จ ก็เริ่มเข้าธุระหลักของตัวเอง
“เฮ้ย! ยืมมอไซค์มึงหน่อยดิ ท่าทางวันนี้กูจะโดนทิ้ง”
“แล้วรถมึงอ่ะ?”
“อยู่บ้านแทค กูคิดว่ากูคงได้ขับรถให้มันนั่งอีกหลายวันเลยไม่เอามา ไม่คิดว่ามันจะเจอใหม่เร็วขนาดนี้ ท่าทางกูจะตกกระป๋อง”
“เออ เอาไปดิ กูว่าม.กูใกล้กว่าของมึงแน่เลย ปีนี้ย้ายไปเรียนที่เขาไหนล่ะ?”
“ม.ซอนฮวาว่ะ”
“ไอม.เดนๆรับเด็กไม่เลือกหน้า มีตังก็เรียนได้เลยอ่ะนะ? พี่แทคอยู่ระดับนั้นแล้วหรอวะ?”
“เออดิ ถ้ามันเหี้ยอีกปีกูคงได้ไปอยู่ต่างจังหวัดแน่เลย”
“ต่างจังหวัดบางม.ยังดีกว่านั้นเลย”
“นั่นดิ แล้วมึงไปไงอ่ะ ถ้ากูยืมรถ”
“ก็ออกไปพร้อมกันดิ ไปส่งกูก่อนเพราะกูใกล้กว่า แล้วมึงก็เอารถไปม.มึง แล้วตอนเย็นก็มารับกูด้วย”
“เฮอะ รถกูไม่กี่แสนอัดสามก็ยังได้ รถไอแทคแม่งตั้งหลายสิบล้านไปได้แค่สองคน ชิชะ! ขอบใจมึงนะเว้ย นี่มึงจะไปกี่โมงอ่ะ”
“สองโมงครึ่งแล้วกัน วันนี้กูเรียนสามโมง”
“เออ เจอกันเว่ย”
ชานซองตบบ่าเพื่อนสองทีก่อนจะเดินไปหาอะไรหนักๆกิน นั่งหิวมาตั้งนานแล้วแต่ก็ต้องยืมรถให้สำเร็จก่อน ก็เมื่อเช้าออกแรงลากไอแทคลงจากเตียงที่นอนกับพี่คุณมาเตียงตัวเอง แทคก็ไม่ได้สนใจอะไรโดนลากก็ปล่อยให้ลากเพราะง่วงอยู่ พอหัวถึงเตียงชานได้ก็หลับต่อไม่สนใจ
แล้วนี่ชานไปยุ่งอะไรกับชีวิตพวกเค้าด้วยนะ? ทำไมถึงได้ห่วงพี่คุณขนาดนั้น? ไม่เข้าใจเหมือนกัน หรือว่าชานจะชอบพี่คุณไปด้วยอีกคน แต่พี่เค้าน่ารักจริงๆนี่นา ดูใสๆ ถ้าโดนไอแทคทำอะไรล่ะก็ เสียดายแย่
แต่จะว่าไปพี่คุณก็ดูแข็งๆเหมือนกันนะ หรือว่าแอ๊บไว้? โอ้ยยยย!! เรื่องของพวกเขาเถอะ ไม่ใช่เรื่องของชาน ทำไมชานต้องเก็บมาคิดด้วยนะ หรือว่านี่อาการนอกใจโฮ ไม่จริงอ่ะ!!
พอข้าวที่สั่งถูกพนักงานเอามาเสิร์ฟชานก็เอาแต่จ้วงๆๆข้าวเข้าปากด้วยความหิว
“ฉันว่าแล้วว่านายต้องมานั่งกระซวกข้าวอยู่นี่”
“จุนโฮ~”
ชานเงยหน้าขึ้นมาจากจานข้าวแล้วยิ้มล่ายิ่งกว่าลิงเห็นกล้วยอีก แต่มาเวลาแบบนี้คงไม่ได้มาให้ชานปลอกแน่ คงแค่แวะมากินข้าวเช้าด้วยเฉยๆ เหมือนที่มาบ่อยๆ เพราะจุนโฮเข้างานสองโมง เลยมีเวลามาหาชานนิดนึง
ชานสั่งข้าวให้โฮมากินด้วยกันเหมือนปกติ ถึงจะไม่ใช่ทุกวันแต่ก็บ่อย แต่พักหลังๆความถี่เริ่มน้อยลง เพราะหน้าที่การงานของจุนโฮเริ่มใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ เวลาก็น้อยลง ถ้าเคลียงานดึกตื่นสายก็ไม่ได้มา
“ตัวเอง เค้าคิดถึงตัวเองมากอ่ะ ทำไมเดี๋ยวนี้มาไม่บ่อยเลยอ่ะ”
“ก็งานเยอะขึ้นเรื่อยๆ”
“แล้วใครบอกให้ตัวเองตั้งหน้าตั้งตาเรียนใช้เส้นและสารพัดวิธี แม้กระทั่งทะเลาะกับเฮียเพื่อให้ได้จบเร็วขนาดนั้นเล่า ถ้าเป็นนักศึกษาด้วยกันป่านนี้เราคงได้ไปเรียนด้วยกันแล่ว”
“ก็อยากทำงาน สร้างตัวเร็วๆ อยากรวยแข่งกับเฮีย”
เฮียที่ว่านี่ก็พี่ชายเค้าเอง
”แล้วเลือกตำรวจเนี่ยนะ? กลัวรวยเร็วหรือไง?”
“ก็ตำรวจใช้ความสามารถนี่หว่า อายุก็พอใช้เส้นหยวนๆกันได้ ถ้าฉันทำงานได้จริงเค้าก็ไม่ได้ว่า ส่วนเรื่องเงินก็แป๊ะเจียกันไป เดี๋ยวก็รวย”
“เฮ้ย!!”
“ล้อเล่น ฉันว่าก็สนุกดี ทำคดีโน้นนี้นั้น อีกอย่างนะ มันก็ทำให้ได้เจอกับนายด้วย ตอนที่ฉันทะเลาะกับเฮียตอนเลือกเรียนสายนี้นายก็โผล่หัวมาพอดี”
“ก็วันนั้นเค้ามีธุระกับเฮียอยู่แล้วนี่นา”
“แต่เฮียก็เรียกนายมาช่วยห้ามฉันทั้งๆที่ไม่รู้จักฉันแต่นายก็ช่วยห้ามซะโอเวอร์เลย”
“แล้วมันห้ามได้มั้ยล่ะ? เลือกมาจนได้ เค้าไม่เห็นอยากจะให้ทำเลย อีกอย่างรอเค้าอีกซัก2ปีก็ทันกันแล้ว”
“ไม่เอาอ่ะ ยัดเข้าก่อนกำหนดมาตั้งแต่อนุบาล จะให้หยุดรอนายเนี่ยนะ เสียดาย พ่อฉันบอกว่าอยากให้จบไวๆ ให้ทันเฮีย พ่อกลัวอยู่ดูความสำเร็จของพวกฉันไม่ทัน แล้วก็ไม่ทันจริงๆ”
ชานเอื้อมมือไปกุมมือโฮไว้ ตาหยีกำลังหลับลงเพื่อกันน้ำตาไหลออกมาแบบพรั่งพรู พ่อจุนโฮก็คือผู้สืบทอดไออาชีพนี่ให้เฮีย เหมือนพ่อชานกับเจย์นี่แหละ ทั้งสามคนรู้ดีว่าพ่อตัวเองจบยังไง แต่ก็ยังทำกันอยู่ด้วยเหตุผลหลายๆอย่าง ทั้งเพราะค่าตอบแทน แล้วก็ด้วยความที่หยุดทำไม่ได้
“เอาน่า ถึงพ่อตัวเองจะไม่ทัน แต่ทั้งเค้าแล้วก็เฮียก็ได้เห็นแล้วว่าตัวเองประสบความเร็จ มีงานทำ มีเงินใช้ ยืนด้วยขาตัวเองได้แล้วด้วย แถมคนในสำนักงานตัวเองยังยินดีอีกที่มีตำรวจก้นบวมอย่างตัวเองเดินไปเดินมา”
“ไอชาน!!! จริงๆ เฮียก็โดนยัดเยียดให้เรียนเร็วๆเหมือนกัน ถึงเฮียแกจะชิว กฎมีก็เอาไว้แหก หนีเรียนซะจนกลายเป็นเรื่องปกติ ตกก็ค่อยๆซ่อม เหนื่อยก็พัก แต่ถึงอย่างนั้นพอจบมาได้ก็รวยกว่าฉันอยู่ดี ไม่เข้าใจ”
จุนโฮพยายามเปลี่ยนอารมณ์ตัวเองไปคุยเรื่องพี่ชายไม่เอาไหนของเขาแทน ซึ่งชานก็รู้จักและสนิทดี เพราะต้องทำงานด้วยกัน ปรึกษาหาข่าวจากกัน
“ก็แย่งงานฉันหมดอ่ะดี้~”
ชานพึมพำเหตุผลออกมาอย่างอดไม่ได้ ก็เฮียแกอ้างว่าชานเรียนไม่ควรเสียการเรียนไปทำงาน งานส่วนใหญ่ก็เสร็จเฮียแกหมด แล้วยิ่งเฮียแกจบแต่ชานยังไม่จบยิ่งแล้วใหญ่ ถ้าไม่ใช่ปิดเทอมงานก็ไม่ค่อยจะถึงมือชาน แต่ชานก็รักเฮียเค้านะ เพราะมีอะไรเฮียแกก็แบ่งให้ชานใช้ด้วยตลอดไม่ได้หวง ขนมก็ซื้อให้กินตลอด So that’s ok
“เมื่อกี๊นายว่าไงนะ?”
“ป๊าววววว พรุ่งนี้ก็วันหยุดแล้ว เย็นนี้เค้าขอหน่อยดิ คิดถึง”
“อย่างนายมีคำว่าหน่อยหรอ? เช้าตลอดอ่ะ แต่ยังไงพรุ่งนี้ก็ต้องไปเคลียร์งานอยู่ดี คงไม่ได้หยุดหรอก เอ้อ ไปก่อนนะ สายแล้ว”
“โหย~ เพิ่งได้เจอกันเอง ยังไงก็ตั้งใจทำงานน้า~ บาย”
“อื้ม”
แค่นี้ชานก็ดีใจแล้ว มาให้เห็นแค่นี้ก็ยังดี แต่เย็นนี้ได้มากกว่าเห็นแน่ ถึงงานไม่เสร็จยังไงก็จะลากมาให้ได้
.
.
.
.
.
ชานเดินกลับขึ้นห้องเพื่อหวังจะมาปลุกไอแทคพี่ชายไร้สรรพนามว่าพี่ กับพี่คุณที่คำว่าพี่ที่สุดแสนจะเต็มเสียง ตลอดทางชานก็คิดตลอดว่าจะปลุกพี่คุณยังไงดี
‘Hey!!! Wake up now!!!’
กรี๊ดดดดดดดด โหดไป เดี๋ยวพี่คุณกริ้ว
‘hyoung wake up plz~’
โอย นุ่มไป พี่คุณจะตื่นมั้ยนะ?
สะกิดแล้วกัน พอคิดได้ชานก็เปิดประตูเข้าห้องไป
“เอ่อ...”
คิดมาทำซากอะไร พี่คุณตื่นจนอาบนำแต่งตัวเสร็จแล้วนั่งมองแทคที่นอนอยู่บนเตียงชานแบบยิ้มๆ คงปลื้มล่ะสิที่ไอแทคมันสุภาพบุรุษ แต่โทษนะพี่ นั่นฝีมือชานนะ!!
“I was wake him, but… I can’t really”
ถ้าคำสั้นๆง่ายๆ ชานก็พอเข้าใจ แล้วก็พยักหน้างึกๆ
“ah~ hyoung just watch แทค แทคเอ๊ย! มึงจะไปเรียนมั้ยฮะ?”
ชานฟาดหลังแทคเพื่อการสะกิดให้ตื่น
“ไม่ไปแล่ว ขี้เกียด จะนอน”
“มึงไม่ไปแล้วใครจะเลคเชอร์เป็นอังกฤษให้พี่คุณ?”
“เออ ว่ะ”
แค่คำว่าพี่คุณเท่านั้นแหละ มันรีบลุกไปอาบน้ำทันทีเลย โหย~ อะไรจะขนาดน้านนนน~
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
ชานที่กำลังนั่งกินขนมที่โซฟากับคุณฮยองรอแทคอาบน้ำเป็นฝ่ายเดินไปเปิดประตูให้
“อ้าว ไออุ่น มาทำไมวะ? ให้ฉันไปหาไม่ใช่อ่อ?”
“มาดูหน้าเด็กพี่แทคเว้ย ฮิ้ว~”
“เด็กแทคอ่ะรุ่นพี่มึงเหอะ เข้าไปดิ”
ชานเดินนำไปที่โซฟารับแขกกลางห้อง ที่มีพี่คุณกำลังนั่งซัดขนมอยู่
“โอ้ววววว...”
อุ่นถึงกับอุทานให้พี่คุณของพวกเค้าเลย หน้าตาน่ารักเวอร์ แถมยังหันมายิ้มให้อุ่นอีก ทำไม....น่ารักแบบนี้...
“มึงก็คุยกันเอาเองนะ กูคุยไม่เป็นอ่ะ ทุกวันนี้ทำได้แต่มองหน้าแล้วก็ยิ้มอย่างเดียว”
“เออ เฮลโล~”
อุ่นโบกไม้โบกมือให้พี่คุณแล้วยิ้มกว้างๆให้อย่างอบอุ่น พี่คุณก็ยิ้มตอบแล้วก็ยิ้มให้ด้วย น่ารักอ่ะ จากนั้นมันก็ถือวิสาสะหย่อนก้นนั่งข้างๆพี่คุณแบบชิดๆหน้าตาเฉย
“ไฮ~”
“ผมเป็นเพื่อนไอชาน เพื่อนรุ่นน้องพี่แทค ชื่อจองจินอุนครับ”
“พี่ชื่อนิชคุณครับ แต่เค้าเรียกกันว่านิคคุณ จะเรียกยังไงก็...ตามใจนะ ^^”
“ผมก็ตามชาวบ้านตาชานตาแทคนั่นแหละ พี่นิคคุณ”
“เรียกพี่คุณก็ได้ ไม่ชินชื่อตัวเองอ่ะ 555”
“คร้าบบบ พี่คุณ”
กระซิบ กระเซาะ กระแซะ ไออุ่นไปกระซิบข้างหูพี่คุณซ้า~
“แฮ่ๆ”
คุณเหยิบหนีนิดๆ รู้สึกแปลกๆแฮะ
“ผมมีร้านกาแฟอยู่แถวๆหน้าคอนโดอ่ะครับ ยังไงอย่าลืมแวะไปบ้างนะครับ ถ้าพี่คุณไปจะสั่งเด็กในร้านว่าให้พี่คุณกินฟรีด้วย”
“โหย ไม่เอาอ่ะ เกรงใจ”
“ถ้าเสียตังแล้วพี่คุณสบายใจกว่าก็แล้วแต่ครับ เดี๋ยวผมจะคิดราคาแพงพิเศษเลย”
“โหย พี่ไม่เข้าร้านนายแน่”
“ล้อเล่น มาเถอะ ผมจะบริการพี่คุณอย่างดีเลย”
“โอเค เดี๋ยวพี่แวะไปคร้าบ”
“พี่คุณ โหยมือพี่คุณเรียวยาวขาวจัง”
ปากว่ามือถึง คว้ามือพี่คุณแกล้งทำเป็นพลิกไปพลิกมามองด้วยความตื่นเต้น
“นายอย่ามาเวอร์ มือนายก็สวยนี่”
“ไม่ๆ มือพี่สวยกว่าผมเยอะเลย”
“เฮ้ย!! ไออุ่น แกมาทำไมวะ เฮ้ย! นี่จับมือกันด้วยอ่อ? มากไปแล้วไออุ่น แล้วทำไมไปนั่งตรงนั้นฮะ!!?”
แทคที่พึ่งเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยผ้าขนหนูตัวเดียวดุให้อุ่นแทบไม่ทัน ทำไมมันมานั่งเบียดคุณได้ จับไม้จับมือ แถมยังยิ้มแย้มแจ่มใสปานฉะนั้น
“ก็บ้านพี่มีโซฟาไว้ชกมวยหรือไงเล่า พี่มีโซฟาผมก็นั่งดิ”
“นี่โลกนี้มันมีแต่คนกวนตรีนฉันหมดหรือไงวะ? ฉันหมายถึงแกไปนั่งเบียดคุณทำแมวน้ำอะไร ลุกไป ไกลๆเลย”
อุ่นลุกจากที่นั่งทางซ้ายมือของพี่คุณไปเป็นทางขวาแทน มันกวนมั้ยล่ะ สมควรให้แทคเดินไปฟาดกระบาลแล้วลากไปนั่งโซฟาเดี่ยวแทน
“โธ่ พี่แทคอ่ะ ทำตัวเป็นแมวหวงก้างไปได้ พี่คุณเป็นอะไรกับพี่ฮะ?”
แทคคิดหนักว่าจะตอบว่าอะไรดี ถ้าตอบว่าแฟนไออุ่นมันต้องคอยแกล้งยุพวกเค้าแน่เลย มันยิ่งชอบแกล้งอยู่ ความสัมพันธ์แบบไหนถึงจะปลอดภัยนะ?
“เพื่อนน่ะ มาจากเมกา”
“เพื่อนแน่นะ”
“แน่ดิ เพื่อนกัน”
“โอเค เพื่อน พี่บอกผมเองนะว่าเพื่อน”
“เออ แล้วมาทำไมเนี่ย”
“พี่จะทิ้งไอชานแล้วใช่มั้ยล่ะ ไอชานมันจะไปเรียนยังไง ถ้าไม่เอารถผมไป”
“เออ ลืมคิดไปเลยว่ะชาน โทษๆ ก็ดีแล้วที่มึงหาทางออกเองได้ มึงเข้าใจกูนะ”
“เข้าใจ๊~ กูเข้าใจว่ามึงมีใหม่แล้วลืมน้องลืมนุ่ง ชิ ชะ เชอะ!”
“โธ่ ไอชาน ไอตูดหมี อย่างอนดิ”
“อุ่น ไปกันเถอะป่ะ ชิ!”
ชานเดินไปกอดคออุ่นแล้วเดินออกจากห้องไป ส่วนตาอุ่นก็อาลัยอาวรณ์โบกมือลาพี่คุณแล้วยิ้มหวานใส่ใหญ่เลย จนแทคแทบไล่เตะตูดออกจากห้องไป ทั้งๆที่มีผ้าขนหนูอยู่ตัวเดียว
“แทค เมื่อไหร่นายจะไปใส่เสื้อผ้าฮะ”
คุณพูดทั้งที่ยังก้มหน้า หลบตาจากแพคแทคชัดๆเลยนี่
“ไม่มองหน่อยหรอ? ของดีนะเนี่ย”
แทคถามด้วยเสียงหวานจ๋อยก่อนจะเดินไปใกล้คุณเข้าไปอีก
“ไม่อ่ะ ฉันก็มี ไปไกลๆ ไปใส่เสื้อผ้าไป”
“โห่ย ไล่จังเลย ว่าแต่นายก็มี จริงป้ะ? อยากดูอ่ะ”
“ไม่เอา ไอหน้าหื่นอย่างนายไม่สมควรได้มอง ไปใส่เสื้อผ้าซะ!!”
แทคไม่ไปแถมยังเดินมานั่งข้างๆคุณแล้วฉวยมือเรียวของคุณมาจับไว้ แล้วเอาไปลูบแพคตัวเองไปมาอีก
“ไอแทค ไปไกลๆ!!”
โอ้มายก๊อดดดด~ คุณหน้าแดงแล้วแดงอีก แทคนี่มันยั่วจริงๆเลย
“ไปก็ได้ เย็นนี้ฉันจะพาไปเดินห้างนะ พาไปซื้ออะไรๆที่นายยังขาดอยู่ หาเสื้อผ้าที่มันพลางตัวได้หน่อยก็แล้วกัน ฉันขี้เกียดแวะเข้ามานี่อีก เอาไปด้วยเลย”
“นี่ฉันหรือนายที่จะหนีเนี่ย สั่งซ้า~”
“ก็ห่วงนี่”
ฟอดดดดดดดดดด~
ก่อนจะเดินไปใส่เสื้อผ้าแทคก็หอมแก้มคุณส่งท้ายไปฟอดเบอเลิ่ม แบบกำไรมากๆ ก็มันไม่ได้อยู่ในข้อตกลงนี่ แทคจัดเต็มค้าบ~
คุณเดินไปหยิบเสื้อแขนยาวสีดำมีฮู้ดมาพาดบ่า หยิบแว่นกันแดดมาเหน็บที่คอเสื้อยืดสีแดงคอกว้างของแทคที่เค้ายืมใส่ ซึ่งมันก็ดูเท่และเข้ากับกางยีนสีดำดี ดำแดงกับผิวขาวๆของคุณมันไปกันได้สวยอย่างแรง แต่ทว่า พอหันกลับไปหาแทคซึ่งเป็นเจ้าของเสื้อผ้าคุณยืมใส่ก็แทบช็อก เสื้อยืดที่รั้งคอเมื่อวานก็ว่าดร็อปแล้วนะ วันนี้ถึงกับเรียกว่าเสื่อมได้เลยแหละ ทำไมคุณใส่กับแทคใส่นี่มันคนละเรื่องกันเลยนะ
กางเกงขายาวสีเขียว เสื้อยืดลายทางขาวเขียว หมวกแก๊บสีเขียว แล้วนี่คุณเห็นเอารองเท้าผ้าใบสีเขียวไว้หน้าห้องเตรียมจะเอามาใส่อ่ะดิ คุณพระ! อยากบอกว่าเสื้อผ้าที่แทคใส่แบรนด์เนมทุกชิ้น แต่ทำไมถึงได้เสื่อมขนาดนี้
“แทค ฉันว่านายทำเสื้อผ้าหมดราคาอ่ะ -*-”
“โหยยยย แรงอ่ะ มันจะหมดได้ไง ก็ฉันหล่ออ่ะ ^___^”
ยิ้มมมม...รอยอันไม่พึงประสงขึ้นเต็มหน้า ให้ตายเถอะ นุ่งผ้าขนหนูตัวเดียวยังดูดีกว่าอีก
“นอกจากเสื้อผ้าจะดูหมดราคาแล้วนะ เสื้อผ้ายังทำลายหน้าตานายหมดเลยอ่ะ”
“โธ่ ไม่จริงอ่ะ!”
“ให้ฉันช่วยเถอะนะ ขอร้อง ฉันไม่กล้าเดินกับนาย”
“ทำร้ายว่ะ แต่เพื่อความสบายใจของนาย ก็เอาดิ”
“โอเค ฟังนะ หมวกกับกางเกงเขียว ฉันว่าไม่ควรตั้งแต่คิดจะซื้อแล้วนะเนี่ย ถอดออก!”
“เฮ้ย!!~ นี่ตัวเก่งเลยนะ”
“เก่งบ้าอะไรของมันวะ ถอด!!”
แทครีบถอดออกทันทีที่คุณดุ แล้วคุณก็เดินไปดูเสื้อผ้าในตู้ แล้วหยิบกางเกงยีนสีเข้มมาให้แทคที่ร่อนจ้อนในบอกเซอร์ใส่แทน
“ส่วนเสื้อ ถ้าอยากใส่ก็ใส่ไป แต่ใส่นี่ทับด้วย”
คุณหยิบแจ็กเก็ตหนังสีดำมาให้ใส่ทับอีกตัว จริงๆเสื้อผ้าแทคดีๆก็มีหลายตัว แพงๆทั้งนั้น แต่กับเอามาแมทกันไม่เป็น กรรมจริงๆ!
“หล่อแล้ว แฟนฉัน ^_______^”
“ก็แฟนฉันเก่งนี่นา”
ฟอดดดดดดดดดด~
นอกจากคุณจะโดนดึงมากอดไว้แนบอกแล้วยังโดนหอมอีกฟอดโตๆอีก ทำอย่างว่าไม่ได้มันก็ทำอย่างอื่นซะคุ้มเลยเว้ย
“ฮึ้ยยย~ เอาซะคุ้มเลยนะแทค ไหนนายลองถกแขนเสื้อขึ้นให้ถึงศอกหน่อยดิ”
คุณผละตัวออกแล้วเปลี่ยนเรื่องก่อนจะเดินไปที่กระเป๋าของตัวเองที่วางไว้ แล้วหยิบอะไรบางอย่างมาให้แทค
“ใส่นี่ด้วย ให้ยืมนะ”
คุณหยิบสร้อยข้อมือเป็นลายโซ่มีจี้ตัวเคมาใส่ให้แทค เท่นะ เท่มากด้วย คุณใส่เองดูน่ารัก แต่พอให้แทคที่ร่างใหญ่กว่ากลับดูเท่ซะงั้น
“ก็เท่ดี แต่ใส่ๆไปจะรำคาญมั้ยอ่ะ”
“ใส่ไปเลย เดินกับฉันให้มันหล่อๆหน่อยดิ กลับมาแล้วค่อยถอด ฉันไม่อยากเดินกับขยะ”
“โอ้ยยย แรง”
“ล้อเล่น~”
“งั้นมาแลกกัน ฉันก็มีอะไรให้นายเหมือนกัน”
แทคเดินไปหยิบสร้อยคอเส้นยาวถึงหน้าอกมีจี้ตัวทีที่เงาวับมีเม็ดเงาๆคล้ายๆเพชรเม็ดนึงอยู่ปลายตัวอักษรด้วยพอหยิบมาแล้วก็เดินเอาไปใส่ให้คุณเช่นกัน
“โหย~ เงาจังเลย แล้วไอเม็ดๆนี่เนียนเหมือนเพชรเลยเนอะ”
“ทองคำขาว ส่วนไอเม็ดๆนั่นก็เพชร สวยมั้ย?”
“ฮะ! ก็สวย สวยมากด้วย แต่ของฉันน่ะซื้อมาใส่เล่น สแตนเลส นายเล่นทองคำขาวฝังเพชรให้ฉันใส่เลยหรอ ไม่เอาอ่ะ ตอนนี้ฉันกลายเป็นคนไม่มีตังแล้ว เกิดหายจะทำไง”
“ดูแลให้ดีๆ ฉันไห้นายไปเลย หายก็เรื่องของนาย แต่ฉันจะโกรธ ที่ดูแลของไม่ดี”
“เฮ้ยยย กดดันอ่ะ เอาคืนไปเลยเดี๋ยวหาย”
“ไม่เอา ก็บอกว่าให้ไงเล่า! จะหายยังไงมันก็เรื่องของนาย แต่อย่าให้ฉันรู้แล้วกัน”
“อ้าวววว”
“ไปเรียนได้แล่ว ไปๆๆๆ”
แทคเดินไปหยิบเป๋าตัวเองกับของคุณมาถือ แล้วโอบเอวคุณออกไปขึ้นรถปอร์เช่เปิดประทุนสีเขียวมะนาวแสบตาไปเรียน สวีทจนน่าอิจฉา
พอมาถึงม.แทคก็ยังโอบคุณโชว์ชาวโลกเดินขึ้นตึกไม่เลิก ถึงคุณจะเขินยังไงแต่ก็แกะไอหนวดปลาหมึกนี่ออกไปไม่ได้อยู่ดี ก็เลยปล่อยเลยตามเลยจนเข้าห้อง
ส่วนชานก็เห็นนั่งหน้าม่อกับสาวๆอยู่เช่นกัน เห็นสาวๆรอบโต๊ะยื่นหน้ามาคุยด้วย ชานแกก็สนองให้ทุกโต๊ะ คุยไป สายตาก็จิกสาวๆไป เสียงก็เข้มๆนิ่ง รอยยิ้มเท่บาดใจ คุยไม่พอ มือไม้วุ่นวายไปหมด จับโน่น แตะนี่ ท่าทางพี่เขยชานกับชานนิสัยไม่ค่อยจะต่างกันเลยนะเนี่ย
“แฮ่ม! ไอชาน เมียมึงบอกว่า เดี๋ยวตอนเที่ยงจะมากินข้าวด้วย”
“ฮะ!??”
แทคแกล้งพูดให้ชานเสียหน้าเล่น เชื่อดิมันนัดสาวๆพวกนี้กินข้าวเที่ยงไว้แล้วชัวร์
“ชาน! ชานมีเมียแล้วหรอ?”
“เฮ้ย! ทำไมไม่บอก เกิดเค้ามาตบฉันจะทำไง”
“แล้วฉันกับเมียนายใครสวยกว่ากันฮะ? ถ้าเป็นฉันล่ะก็...วันหลังค่อยเจอกัน”
“ฉันไม่แคร์เมียนายหรอกนะ เอาไว้หลังไมค์แล้วกัน วันนี้คงไม่ได้แล้ว”
“ป่าวๆๆๆ วันนี้ไม่มี ไอแทคมันหลอก เฮ้ย!! ไอแทค มึงทำอะไรเนี่ย”
“จุนโฮฝากกูดูมึงให้ดีๆ อย่าม่อให้มันมากนักนะเว้ย เดี๋ยวเมียยิงไส้แตก”
“ชิ ตอนเที่ยงมึงก็กินข้าวกับพี่คุณ แล้วกูจะกินกับใครฮะ? มึงมาไล่สาวกูหมดเนี่ยฮะ?”
“โอ๋ กินกับกูนี่แหละ ไปกินด้วยกัน ดังแล้วอย่าแยกวงสิว้า ไปกินกับกูเหมือนเดิมดิ”
เรื่องของเรื่องคือแทคมันมาง้อ เห็นเมื่อเช้าชานมันงอน แต่วิธีชวนน่าโมโหนิดๆนะเนี่ย
“เธอๆ สองคนนั้นน่ะ เหยิบไปหน่อยดิ”
“ฮะ? พวกฉันหรอ??”
หญิงสาวสองคนที่นั่งถัดจากชานเอานิ้วชี้หน้าตัวเองเชิงถาม
“อื้อ เหยิบไป แทคพาพี่คุณมานั่งเร็ว”
แทคตบบ่าชานก่อนจะนั่งลงข้างๆ มิตรภาพพวกเค้าแน่นมากนะ
“แทค ทำไมวันนี้มึงแต่งตัวดีจังวะ? ประหลาดว่ะ คนอย่างมึงไม่น่าจะดีได้ สาวๆมองใหญ่เลย หล่อว่ะ เท่ด้วย”
“มึงจะชมหรือด่าเอาให้แน่ เพราะคนข้างๆกูแต่งให้ ฮิๆ”
“กูว่าแล้ว หน้าอย่างมึงคงไม่มีปัญญาแต่งเองได้”
“โห่ย~ แรงไป~ เฮ้ย!! จารย์มา”
นายอุ่นนายมาแรงมากเลย นายไม่กลัวพี่แทคกินหัวหรา?
โฮโผล่มาแล้ว! แถมชานยังชวนทำเรื่องอย่างว่าอีก หมกมุ่นจริงๆ
อั๊ยยย~ แทคให้สร้อยคุณซะมีราคาอย่างแรง
บอกว่าหายได้แต่อย่าให้รู้นะ ตกลงมันหายได้มะ?
ชานงอนแทคได้รุนแรงมาก(?) พี่แทคก็ง้อซะน่าถีบเชียว ไปไล่สาวเค้าหมด
แทคคุณจะเป็นยังไงกันต่อไปนะ? มีแลกคงแลกของกันด้วย ฝากติดตามด้วยจ้า~
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น