ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Story
Story
พอกินกันจนหนำใจแมวยักษ์ก็พาคุณเข้าห้องนอน โดยมีตาชานนั่งยัดกล้วยเข้าปากรออยู่
“จะนอนยังไงฮะ!??~”
อ๋อ ที่ถ่างตารอเพราะคำถามนี้เลยหรอเนี่ย
“นอนเตียงฉันไง เราคุยกันแล้ว”
“เฮ้ย พี่เค้าก็ลำบากเบียดแกแย่สิวะ เค้ามาห้องเราก็ต้อนรับดีๆหน่อย มึงมานอนกับกูมา”
ชานว่าพร้อมกับตบเตียงป้าบๆ จริงๆแล้วชานก็ห่วงความปลอดภัยของคุณนั่นแหละ
“เอ๊ะ! ไอนี่ ก็บอกว่าคุยแล้ว ไม่เชื่อเดี๋ยวกูคุยให้ดู ถ้าเค้าตอบเยสมึงต้องจบนะเว่ย”
“เออ”
“Nichkhun ah~ will you live here this night??”
“yep! Sure!!”
ไอแทค ไอขี้โกง เล่นไปถามคุณว่าคืนนี้จะนอนที่นี้มั้ย ก็ต้องนอนอยู่แล้ว ดึกป่านนี้จะไปไหนได้อีก
“เห็นมะๆไอชาน เอ้อ คุณ ถ้านายยังฟังไม่ได้วันนี้ที่เรียนไปนายก็ไม่ได้อะไรเลยดิ”
“อือ พูดเหมือนนายได้อ่ะ เห็นนั่งวาดแมวทั้งคาบ แล้วก็หลับต่ออีก”
“ก็ไม่ได้ แต่เดี๋ยวฉันจดเป็นภาษาอังกฤษไว้ให้นายอ่านนะ”
“Thanks!”
“ไอชาน สมุดมึงอยู่ไหนวะ? กูจะเอามาจดที่เลคเชอร์ไปให้คุณ”
“อยู่ในเป๋าในตู้อ่ะ แหมมึง ทีของตัวเองล่ะไม่จด ทีของคนอื่นล่ะเสนอหน้า ชิ!”
“ก็กูอ่านของมึงไปสอบได้ แต่คุณอ่านไม่ได้”
“พูดอย่างกับมึงตั้งใจสอบอ่ะ บางทีก็ไม่ไปด้วยซ้ำ หรือถ้าไปก็ไปนอนเล่นในห้องสอบ เหอะๆ”
“มึงอ่ะ อย่าเผากูดิ”
แทคเดินไปหยิบกระเป๋ามาค้นๆแล้วเอาสมุดชานมานั่งจดเป็นภาษาอังกฤษให้หมด จดไวมาก เรื่องลอกขอแค่บอกอ๊ค แต่ถ้าให้ทำเองคงเป็นคืนๆ ถึงจดไม่สวยมากแต่อ่านออกแน่ๆ ทีของตัวเองล่ะขีดๆให้รู้ว่าได้จด ทีของคุณล่ะอย่างดี
“เสร็จแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะตั้งใจฟังอาจารย์แล้วจดสรุปเป็นอังกฤษให้นะ”
แทคพูดพร้อมเดินไปดึงจมูกคุณทีนึง อะไรมันจะน่าหมั่นไส้ขนาดนี้ นี่พึ่งรู้จักกันวันเดียวนะ เน้นว่าวันเดียว เล่นเอาชานมองด้วยสายตาแอบอิจฉาเลยแหละ
“ขอบใจนะแทค” เสียงหวานมากกกกกกกก
“นอนกันเถอะ”
ว่าแล้วแทคก็จะลากคุณขึ้นเตียงท่าเดียวเลย
“เฮ้ย!! ฉันยังไม่ได้อาบน้ำ นายไม่อาบหรอ?”
“อาบทำไม? จะนอนอยู่แล้ว เก็บไว้อาบพรุ่งนี้ก็ยังไม่สาย ฉันจ่ายค่าน้ำ น้ำไม่หายไปไหนหรอก”
แล้วแทคก็ดึงคนตัวเล็กกว่าขึ้นเตียงได้สำเร็จ นอกจากตัวเองจะซกมกแล้วยังลากคุณให้ไปซกมกด้วยกันอีก
“เอ้อ นี่ ฉันเก็บโทรศัพท์นายมาให้อ่ะ เห็นนายปาลงสระด้วยอารมณ์ กลัวนายจะเสียดายทีหลัง”
แทคพูดพร้อมเอื้อมมือไปล้วงๆกระเป๋าสะพายที่กองไว้แถวหัวเตียง
“เฮ้ย!!~ เก็บมาทำไม เครื่องนี้พ่อซื้อให้ ไม่รู้ติดGPSหรือป่าว ไม่เอา เอาไปทิ้งไกลๆเลย”
“ฮะ!??”
งงสิ แทคงงอีกแล้ว ผู้ชายที่นอนตรงหน้าแทคทำแทคอึ้ง ทึ่ง งง ตลอดเว
“จริงๆแล้วที่ฉันมานอนห้องนายฉันอยากหนีพวกการ์ดที่พ่อส่งมาเดินตามฉันอยู่ห่างๆอย่างห่วงอ่ะ แต่ฉันรำคาญ อีกอย่างฉันไม่อยากให้พ่อรู้แล้วด้วยว่าฉันจะไปอยู่ไหน”
“แล้วนายจะไปไหนอะ?”
“ห้องนายไง ^______^”
“ห้องฉัน?”
“ใช่ ห้องนี้แหละ ห้องที่นายกำลังนอนคุยกับฉัน นอนมองหน้าฉันอยู่นี่แหละ”
“เล่าเถอะ ฉันงงหมดแล้ว”
“บ้านฉันทำธุรกิจนิดหน่อยอ่ะ อย่ารู้เลยว่าอะไร แต่ไม่รู้ไปเหยียบหางหมาที่ไหน ฉันถึงได้โดนรังควานนัก พ่อเลยเที่ยวส่งฉันไปโน่น นี่ นั่นตลอด ตอนเกิดก็อยู่เมกา ซักพักก็กลับบ้านฉันที่ไทย พอเริ่มไม่ปลอดภัยก็ไปนิวซีแลนด์ แล้วก็ดูเหมือนจะอันตรายอีกรอบเลยย้ายไปแอลเอ พอเมื่อไม่กี่วันก่อนพ่อฉันนึกอะไรขึ้นมาก็ไม่รู้ อยู่ๆก็ส่งฉันมานี่ ยังไม่ได้เตรียมใจอะไรเลย”
“โคตรผจญภัย อื้มๆ น่าสนใจ สนุกๆ เล่าต่อสิ”
“นี่!! เห็นเรื่องฉันเป็นเรื่องสนุกหรือไงฮะ!? โดนล่านะเว้ยไม่ใช่โดนไล่ขอความรัก แล้วก็เจาะจงมาที่ฉันด้วย เพราะพี่ฉันหนีไปแล้ว แม้แต่พ่อยังไม่รู้เลยว่าพี่ฉันอยู่ไหน เหลือแต่ฉันเนี่ยแหละที่โดน”
“แล้วทำไมนายไม่หนีไปเหมือนพี่อ่ะ?”
“แล้วมันได้มั้ยล่ะ การ์ดเดินตามฉันทั้งวันเลยน่ะ”
“ที่นายมานี่เพราะเรื่องพวกนั้นหรอ...นึกว่าชอบฉันซะอีก” ประโยคหลังแผ่วเบา แอบเสียใจนิดๆนะ
“อือ ฉันว่าพออยู่ๆฉันก็เดินหายมาขึ้นรถนายคงไม่มีใครรู้แล้วล่ะ”
“แล้วทำไมทั้งนายแล้วก็พี่ต้องหนีให้พ้นจากการ์ดบ้านตัวเองด้วยอ่ะ? ไม่เข้าใจ พ่อส่งมาคุ้มครองก็ดีแล้วนี่นา”
“ก็เพราะพวกนั้นจะรายงานตลอดเวลาว่าฉันอยู่ไหน แต่ปัญหาคือฉันไม่อยากให้พ่อรู้แล้วก็ไม่กลับไปหาพ่อแล้วด้วย”
“ทำไมอ่ะ?? หาพ่อพ่อจะได้ปกป้องไง อะไรว้า งงแท้ บ้านนายเนี่ย”
“ก็เพราะไอธุรกิจบ้านั่นแหละ ฉันเดาว่าน่าจะเป็นต้นเหตุ เพราะมีลูกชายสองคนฉะนั้นไม่ฉันก็พี่ฉันที่ต้องสืบทอด ก็เลยโดนไล่จากคู่แข่งมั้ง?”
“แล้วอยู่บ้านนายที่ไทยมันไม่ปลอดภัยอ่อ?”
“แม้แต่แม่ฉันยังโดนมันแหย่เลย จบป้ะ?”
“จริง!!?? แล้วแม่นายเป็นไงมั่ง?”
“ไม่เป็นไร สบายดี เหมือนมันแค่มาแหย่ให้พ่อฉันโมโหเล่น มันต้องการอะไรของมัน”
“นั่นสิ แม่งบ้า”
--------------------- ตี1----------------------------
“ฉันก็เคยไปเรียนอเมริกานะ ไปแรกๆก็โคตรจะลำบาก โดนเอาไปทิ้งนั่นแหละ พูดอังกฤษไม่ได้สักคำ เหมือนนายพูดเกาหลีไม่ได้ซักคำนั่นแหละ”
“โชคดีเนอะที่ฉันเจอนาย แล้วทำไมพ่อนายถึงเอานายไปทิ้งอ่ะ??”
“พ่อจับได้ว่าฉันกับองคบกัน เค้าเป็นผู้ชายน่ะ เลยเอาฉันไปทิ้งไว้ที่บอสตันคนเดียว ไม่ให้เอาชานไปด้วยตั้ง3ปี กะให้ฉันแยกขาดจากป๊อปปี้เลิฟฉันเลย”
“โหด!! แค่เรื่องแค่นี้”
“เพราะฉันมีคู่หมั้นไง บ้านเค้ารวยแล้วก็ยิ่งใหญ่มาก แต่ฉันเสือกชอบผู้ชาย จะให้พ่อฉันไปบอกเค้าว่าไง? พอได้เวลาหมั้นพ่อฉันก็ไปลากคอฉันกลับมา แต่ฉันโมโห ก็เลยทำงานพังหมดเลย”
“นายก็ร้ายใช่ย่อย”
คุณพูดพร้อมเอามือไปดึงแก้มแทคที่ไม่ค่อยจะมีไปมา มันกุ๊กกิ๊กมากๆนะ รู้จักกันกี่ปีแล้วเนี่ย คู่นี้
“พอทำงานพังพ่อก็โกรธเหมือนกันเลยจะส่งฉันไปต่อ แต่ฉันกอดขาไอชานไว้เลยแหละ ทั้งรักทั้งคิดถึงมัน และอยากเอาไปด้วยก็จะดี สุดท้ายพ่อรำคาญก็เลยปล่อยฉันไว้ที่นี่แหละ”
“นายกับชานมีซัมติงกันป่าวว้า??? ฉันไม่ใช่มือที่3พวกนายใช่ป่าว?”
“บ้า! ไอชานมันมีเมียแล้ว นายก็อย่าไปยุ่งกับมันล่ะ เมียมันขี้วีนมากกกกกกกก เหวี่ยงๆๆๆๆ สวิงมาก”
“โอ๊ะ!!~ หน้าอย่างชานอ่ะนะ มีเมียแบบนั้น แล้วจะได้ทำลูกกันป่าวอ่ะ? มัวแต่เหวี่ยง”
แทคหัวเราะคิกคักเพราะคุณถามหน้าตาใสๆ ไม่รู้อะไรจริงๆ
“เมียมันเป็นผู้ชาย มีลูกไม่ได้ มีแต่เสียง ระงมอื้ออึงมาก แค่ฉันแอบฟังก็มีอารมณ์เลยอ่ะ”
“ไอแทค นายมัน....”
“น่ารักอ่ะดี้”
“หึๆ =_____= อยากรู้อ่ะ ว่าทำไมชานชอบโหด แบบฉันเค้าไม่ชอบหรอ??”
“นิคคุณ นายพูดอะไรเนี่ย”
“ล้อเล่นนนนนน~”
“พูดอย่างกับนายน่ารักหวานแหวว แอ๊บแบ๊วอย่างนั้นแหละ กวนตรีนฉันจะตาย”
“ไม่ชอบหรอ? ฉันจะพยายามไม่กวนแล้ว”
“ป่าวววว~ ไม่ชอบแล้วจะติดใจนายได้ไงล่ะ? ฮื้อ?”
--------------------------ตี2---------------------------
“บ้านนายคงรวยหน้าดูเลยเนอะ แค่รถนายนี่ก็ดูออกเลยว่าสั่งทำ สีมันเขียวได้อีก เป็นปอร์เช่ที่นั่งแล้วแสบตามาก นายเอาตังมาใช้ทำเรื่องแบบนี้หรอ?”
“มันเก็บกฏมั้ง? ตอนเด็กๆเคยมีช่วงดร็อปของชีวิตอยู่ช่วงหนึ่ง ฉันก็ยังเด็กมาก มากเกินจะรับมันได้ เท่าที่มาคิดได้ตอนนี้เวลานั้นมันก็แค่ไม่กี่เดือนนะ แต่สำหรับเด็กที่เคยสบายอย่างฉันตกไปอยู่ในช่วงแบบนั้นรู้สึกว่ามันนานมาก รู้สึกว่าเหมือนหลายปีเลยอ่ะ ทั้งๆที่มันไม่กี่เดือน”
“เล่าได้ป่าว?”
“อื้อ แม้แต่ไอชานยังไม่เคยเล่าเลยนะเนี่ย”
“หรอ? นายลำบากใจป่าว?”
“ไม่ๆ จะเล่าให้ฟัง ตอนนั้นไม่รู้มันเกิดบ้าอะไรอ่ะ อยู่ๆบริษัทพ่อฉันก็โดนฟ้องล้มละลาย เท่าที่ฉันรู้มันเป็นฝีมือของคนประเทศนายแหละ สาเหตุที่ว่าทำไมเค้าถึงมาทำแบบนี้ฉันก็ไม่ได้รู้เรื่องด้วย รู้แต่ว่ามันทำฉันเจ็บมาก พอบริษัทล้มบ้านฉันที่เคยใหญ่ๆอย่างกับวังก็ต้องย้ายไปบ้านที่หดเหลือเท่ารูปลวก จะใช้อะไรก็ต้องประหยัดทุกอย่าง ขนมที่ฉันเคยเปิดตู้เย็นแล้วกินได้ไม่อั้นก็ไม่มี งานบ้านก็ต้องทำเอง พี่สาวฉันกวาดบ้าน ถูบ้าน ส่วนฉันก็ต้องล้างจานจนมือผื่นเต็มไปหมด”
“นี่โกรธเพราะผื่นขึ้น?”
คุณแหย่เล่น เพราะเห็นแทคกำลังขึ้น และขึ้นๆเรื่อย คุณเลยเบรกให้
“คุณก็... ถ้าไม่ใช่แฟนฉันฟาดหน้าแหกไปแล้วนะเนี่ย”
“ก็ลองดูสิ”
“ไม่กล้าหรอก 55”
“ฉันว่ามันยังไม่จบแน่เลย เล่าต่อดิ”
“นายอ่ะเบรกฉัน ถึงไหนวะ? ผื่นขึ้นๆ ก็ไม่เคยล้างแล้วก็แพ้ด้วย” จุดนี้คุณก็มองหน้าแทคแล้วเบ้ปากอย่างไม่เชื่อ น้ำหน้าเข้มๆโหดๆอย่างแทคน่ะนะ แพ้ เฮอะ “ดูทำหน้าเข้าสิ แพ้จริงๆ แล้วก็กับข้าวฉัน มีสามคนแต่ได้กินแค่อย่างเดียว บางทีมีแต่ข้าวไม่มีกับด้วยซ้ำ”
“สามคน? เมื่อกี๊นายบอกมีพี่สาว แล้วแม่นายไปไหนอ่ะ? ไม่อยู่ในสามคนกะพ่อแล้วก็นายด้วยหรอ”
“เสียไปก่อนหน้านั้นแล้ว แต่เรื่องทั้งหมดของฉันคนทำคนเดียวกัน!”
“ทำไปเพื่อ?”
“ไม่รู้สิ ธุรกิจเหมือนกันมั้ง? แต่ไอเหตุการณ์นั่นก็ไม่นานหรอก สักพักพ่อก็สร้างตัวได้ใหม่ ไม่รู้ไปหาเงินมาจากไหนแต่เร็วมาก ฉันเองถึงจะฟุ่มแฟยแบบนั้นแต่ฉันก็เซฟไว้แล้วไม่ใช่น้อยนะ เข็ดมาก แต่ยังไงฉันก็แค้นแล้วก็โกรธมากด้วย เพราะตอนนี้พี่สาวฉันกลายเป็นคนเสียสติอยู่รพ.อ่ะ หลายปีมาแล้ว ก็ไอพวกนั้นอีกนั่นแหละ ส่งคนมารุมข่มขืนพี่ฉันตอนที่พี่ฉันไปเที่ยวญี่ปุ่นคนเดียว ไม่มีคนในครอบครัวไปด้วย ไม่ได้เอาใครไปดูแลซักคน ไปแบบชิวๆ แต่สุดท้ายก็โดนแบบนั้น มันจองเวรบ้านฉันมากเลยนะไอเวรนั่นน่ะ ฉันลำบากยังไงก็ยังไม่โกรธเท่ามันทำพี่ฉันเลย คอยดูนะ ถ้าเจอเมื่อไหร่ฉันจะตามไปข่มขืนลูกมันให้หมดบ้านเลย ผู้หญิงฉันก็ใช่ว่าไม่เคย เพียงแต่จะให้เอามาทำแฟนคงไม่เอา ส่วนผู้ชายก็ทางของฉันอยู่แล้ว”
“แทค ความหื่นส่วนตัวป่าวน่ะ?”
“ป่าวนี่ แค้นอยู่ ฮิๆ”
ว่าแล้วนางก็ยิ้มให้คุณอีกแล้ว ปากบอกแค้นแต่ยิ้มซ้า~ หน้าหื่นมาก
------------------------------ตี3----------------------------------------
“เมื่อเย็นนายบอกมีแฟนแล้วแต่เค้าทิ้งไปแล้ว ทำไมอ่ะ? นายห่วยหรอ ฉันจะคบนายได้มั้ยเนี่ย?”
“ป่าว~ ฉันออกจะเจ๋ง ห่วยตรงไหน ไม่เชื่อลอง”
“เฮ้ย!! คงไม่ใช่ลองแบบนั้นนะ”
“ใช่สิ ลองมะ? ของมันลองกันได้”
“บางทีเค้าอาจจะหนีไปเพราะนายเป็นแบบนี้”
“ล้อเล่น”
“ไม่เล่นอ่ะ หน้านายมันไปแล้วจริงๆ”
“ฮี่ๆ”
“แล้วถ้าเค้ากลับมาฉันจะเป็นไง”
“นั่นสิ ฉันก็ยังคิดๆอยู่ รักเค้ามากด้วย”
“โห!! นี่กล้าพูดว่ารักคนอื่นต่อหน้าคนที่ขึ้นชื่อว่าแฟนเลยหรอ!??”
“เฮ้ย ใจเย็นๆๆๆๆๆ ฉันรักเค้ามาก แต่รักนายมากกว่าเค้าอีก เค้าแค่ขี้เล่น นิสัยดี ไม่เคยโกรธใครเลย เค้าเป็นพี่ฉันแต่ฉันจะทำอะไรกับเค้าเค้าก็ไม่ถือ ให้คำปรึกษาฉันตลอด น่ารักมาก หางตาชี้ๆ ดูเป็นหมวยๆขี้วีน แต่จริงๆแล้วน่ารักมาก พี่เค้าอายที่หัวนมเค้าเล็ก แต่มันก็โอเคสำหรับฉันเพราะมันสีชมพู ตัวเล็กมากกกกก ฉันแกล้งทีไรก็ได้สมใจทุกที มาจากอเมริกาเหมือนนายเลย พูดเกาหลีไม่ค่อยได้เรื่อง เรียกหน้าอกผู้ชายเป็นนมผู้หญิง หรือทำอะไรก็ได้ที่ชวนฉันติดเรทตลอดเวลา แถมยัง...”
“เยอะไปละ!”
“ขอโทษ แต่นายคือเซอไพรซ์แมนอ่ะ ทำฉันอึ้ง ทึ่ง งง ตลอดเวลา หน้าตาก็น่ารัก หุ่นก็เสป็กฉันเลย ^^”
“แค่นี้หรอ??”
“อือ”
“เฮ้ย! ทำไมของฉันมีแค่นี้อ่ะ!!!??? ไม่เห็นเท่าแฟนเก่านายเลย”
“ก็ฉันยังไม่ได้รู้จักนายไปมากกว่านี้เลยนี่ เดี๋ยวรู้จักกันมันก็จะรู้ว่าฉันรักนายตรงไหนมากขึ้นไปเองแหละ สเป็กฉันน่ะแบบนายเลยนะ สูงๆ ขายาวๆ หน้าตาน่ารัก มันนายชัดๆ แต่พี่เค้าตัวเล็กอ่ะ แต่นิสัยพี่เค้าดีมาก มากจนถึงจะไม่ใช่เสป็กฉันก็รักได้ แต่ตอนนี้ฉันก็พึ่งรู้นะว่าฉันแค่ชอบ และมีความสุขเวลาอยู่กับพี่เค้า แต่นายน่ะ ฉันรักนะ”
“.////////////////.”
------------------------------ตี4---------------------------------------
“นายว่าฉันควรเอาไงดี? จะหนีพ่อเลยจริงๆหรอ แล้วฉันจะอยู่ยังไง ตังก็ไม่มี”
“ฉันเลี้ยงนายได้น้า~”
“หรอ ก็เกรงใจอ่ะ งั้นไปหางานทำดีกว่า งานที่ฉันคิดว่าถนัดก็มีเยอะอยู่ ฉันจะไล่ให้ฟังแล้วนายลงความเห็นนะ”
“อื้อๆ ว่ามา”
“บาร์เทรนเดอร์”
“ไม่!! ไม่เด็ดขาด”
“เด็กเสริฟเหล้า”
“ไม่อาวววววววว~”
“พนักงานต้อนรับหน้าผับ”
“ม่ายยยยยยยยยยยยย”
“เด็กนั่งดริงค์”
“ไม่นะ!!~ ไม่ที่สุด”
“ขายตัว?”
“เฮ้ย!!! ถ้าขายจะเหมาซื้อนายทั้งชีวิตเลยจริงๆ ไม่เอาอ่ะ ไม่ต้องทำ ไม่กลัวการ์ดที่บ้านเจอหรือไง?”
“ก็กลัว แต่ถ้าวันนึงนายไม่รักฉันจะทำไงล่ะ?”
“ไม่มีทางอ่ะ”
“แล้วถ้าวันนึงฉันไม่รักนายอ่ะ”
“ฉันไม่มีทางปล่อยนายอ่ะ”
“แล้วถ้าพ่อนายจับเราแยกกันเหมือนที่ทำกับป๊อปปี้เลิฟของนายอ่ะ”
“ไม่ต้องรอให้ถึงตอนนั้นหรอก ฉันจะควงนายไปโชว์พ่อที่บ้านเลย”
“แทค~ ฉันกลัวจริงๆนะ”
“ไม่ต้องกลัวหรอกน่า นอนได้แล้ว จะเช้าอยู่แล้ว นายไม่รู้หรือไงว่าฉันลากนายขึ้นเตียงมาเพราะอะไร เล่นซะเช้าเลย จบกัน ความฝันฉัน”
ตรงไปไหมแทคยอน? เล่นเอาคนตัวเล็กกว่าจ้องหน้าตาขวางเลย แต่เจ้าตัวกลับทำท่าเอามือเก่ยหน้าผากแล้วเตรียมจะหลับเหมือนที่พูดมามันไม่มีอะไร
“แทคยอน นายคิดจริงหรอ?”
“ก็เป็นแฟนกันนี่”
“ก็แค่แฟน นอนร่วมเตียงด้วยนี่ก็เยอะไปแล้ว เรามาทำข้อตกลงกัน”
“อะไร ไม่ทำ จะนอน”
ทำท่าหลับตาแล้วบ่ายเบี่ยง ข้อตกลงนั่นมันต้องเป็นข้อห้ามแน่เลย อ๊คแทคยอนไม่ต้องการรรรรร
“ไม่ทำฉันเลิกนะ ไปเกาะคนอื่นกินก็ได้ ที่ไม่ใช่นายจอมฉวยโอกาส”
“ข้อตกลงอะไร ว่ามาสิ”
แทคหันกลับมามองหน้าคุณอย่างสนใจ
“ถ้าฉันไม่ยอม ห้ามทำอย่างว่า”
“โธ่!! ฉันไม่เคยมีแฟนแล้วไม่ทำนะ”
“ฉันคนแรกไง”
“ไม่ทำอย่างว่าแต่ทำอย่าอื่นได้มั้ย?”
“อะไรอ่ะ?”
“จับมือ โอบ กอด หอม ฟัด จูบ ดีฟคิส”
“อันแรกๆก็ได้ แต่อันหลังๆ จะดีเหรอ?”
“ดีสิ เอาเป็นว่าข้อตกลงมีแค่นี้นะ ป่ะ เข้าเฝ้าพระเจ้ากัน”
จากนั้นแทคก็ดึงผ้าห่มหนาผืนใหญ่คลุมร่างตัวเองและนิชคุณไว้ในผืนเดียวกัน ตอนแรกนิชคุณก็งงๆว่าจะผิดข้อตกลงแล้วหรอ? แต่แทคแค่รวบคุณมากอดไว้ในอ้อมอกแกร่งใต้ผ้าห่มอันอบอุ่น เนื้อแนบเนื้อ และมืดมิดเฉยๆ เลยยอมให้คนตัวใหญ่กอดอยู่อย่างนั้น แม้มันจะอันตรายก็ตาม
--------------------------------ตี5---------------------------------
ตอนนี้ก็ไม่มีอะไรมาก ไรเตอร์แค่อยากเล่าสตอรี่เฉยๆ ว่าเค้าเป็นมากันยังไงจะได้ไปต่อถูก
ว่าแต่นิชคุณจะหนีพ่อแล้วมาเกาะอ๊คกินจริงๆหรอ?
จริงๆแล้วคุณรักแทคบ้างหรือป่าว?
แล้วแทคล่ะ แค่หลงของใหม่หรือรักเข้าไปแล้วจริงๆ?
แล้วพ่อแทคจะว่าไงนะ?
ยังไงก็ต้องดูกันต่อไปนะจ๊ะ คอมเม้นด้วยนะจ๊าาาา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น