คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : chapter 4 (+NC)
“คุณนี่จ๋า ชานมันโทรมาบอกว่ามันไม่กลับอ่ะ เรามา...”
แทคโดดข้ามมาจากเตียงชานมาขึ้นเตียงคุณ แต่ก็โดนถีบกลับไป แต่อิพี่แทคแกก็ยังดื้อด้านกอดคุณไว้อย่างนั้น
“พอเลย ไม่เอา~~ ชานนี่ยังไงวะ? เหลวไหลใหญ่แล้วไอเด็กนี่ แล้วพรุ่งนี้มันจะไปเรียนมั้ย? วันนี้ก็ไม่ไป ส่วนก่อนหน้านี้ก็หนีเรียนภาคบ่ายบ่อยมาก ทำไมเหลวไหลเหมือนแกอย่างนี้วะแทค? เมื่อก่อนชานเป็นเด็กดีจะตาย”
“อ้าวๆๆ อย่ามาพาดพิงฉันนะ ฉันเป็นคนดีจะตาย”
“เฮอะ! ดีจนฉันอยากจะตายแล้วเนี่ย ลงไปจากเตียงฉันเลยนะ”
“นิดนึงนะนะนะ ถ้าไม่เคยลองทำตามหัวใจ จะรู้ได้ไหมว่าเราจะไป...สวรรค์กันยังไง คึคึคึ”
“ไม่เอาอ่ะ กลัว”
“กลัวไร? ฉันทำเบาจะตาย ไม่เจ็บหรอก”
“ไม่เอา”
“ไม่ลองแล้วจะรู้ได้ไงฮะ? มัวแต่กลัวๆๆ เดี๋ยวนายก็ไม่มีโอกาสลองของดีหรอก”
“ไว้วันหลังแล้วกัน พรุ่งนี้ต้องไปเรียน”
“เบาๆเอง ไม่ถึงขนาดเดินไม่ไหวหรอกน่า”
“หน้านายไม่เคยทำให้ฉันเชื่อใจได้”
“โธ่!”
นอกจากคุณจะไม่ว่าที่แทคมานอนกอดแล้วยังกอดตอบเพื่อปลอบใจมันอีก ถึงจะไม่ได้อย่างว่าแต่ได้นอนกอดคุณก็ปลื้มแล้ว ได้นอนกอดกันจนเช้าเลย
.
.
.
.
.
.
.
“นี่ไอชาน ยังมีหน้าเสนอหน้ามานั่งเรียนหน้าห้องกับฉันอีกหรอฮะ? เมื่อวานก็โดดทั้งวัน ส่วนที่ผ่านมาก็โดดภาคบ่ายตลอด กล้ามากนะแกเนี่ย”
แทคกับคุณที่พึ่งเดินเข้าห้องมาก็ถึงกับอยากเข้าไปซัดหน้าชานที่นั่งหน้าทะเล้นอยู่โต๊ะเรียนโซนด้านหน้าของห้องที่แทคคุณชอบนั่ง กล้ามากนะไอนี่
“ก็นั่นโดดบ่ายแต่นี่มันตอนเช้านี่หว่า ถ้าอยากเทศน์ก็ไปเทศน์ตอนบ่ายสิวะ ส่วนเมื่อวานที่ฉันโดดทั้งวันนั่นก็แค่ครั้งแรกเองที่ฉันกล้าโดดเพราะเหตุผลฉันเอง ไม่ใช่เพราะโดดตามแกน่ะแทค”
“อะไรวะ? พลาดพิงถึงฉันเหมือนคุณอีกละ ทำไมฉันผิดมากหรือไง? ก็แค่เคยเป็นแต่ตอนนี้ไม่เป็นแล้ว แต่cกเคยดีนะชาน”
“แหมๆๆ พี่คุณเลี้ยงมันดีไปป่าว? เป็นคนดีแล้วมาว่าคนอื่น เมื่อก่อนตัวเองหนักกว่าเค้าอีก”
“ชาน พี่ว่านาย
“โห่ ไม่คุยเรื่องนี้แล้วพี่คุณ”
ชานหยิบหนังสือขึ้นมานั่งอ่านเพราะขี้เกียดคุย เล่นเอาเหล่าพี่ๆ อยากแพ่งกระบาลมันสักสองสามป๊กเลย
...........................................................
“อ้าว มึงแดกเที่ยงด้วยหรอ?”
แทคทักชานที่เดินถือข้าวมากินโต๊ะเดียวกัน ทั้งที่ป่านนี้มันต้องหายไปกับสายลมแล้ว แต่วันนี้ถือข้าวมากินด้วยกันเฉยเลยเว้ย
“เออ”
ตั้งแต่โดนโฮยิงมาสองคนนี้ยังไม่เคยเห็นแผลเลย จนวันนี้แหละ วันที่ได้นั่งร่วมโต๊ะกินข้าว แล้วชานก็ถอดเสื้อโค้ทออก จนแทคคุณได้เห็น
“ไอชาน!! แขนมึงโดนไรมา?”
แทครีบจับแขนชานสำรวจดูเพราะผ้าพันแผลมันหนาเอาการอยู่ แต่ก็ด้วยความห่วง พี่แกเลยจับบิดดูซะคุณเจ็บแทนเลย
“โอ๊ยยยยยยยยย!! โอ๊ย ไอแทค มันเจ็บ”
“ก็ห่วงนี่ เป็นไร?”
“กิ่งไม้เกี่ยว”
“กิ่งไม้ฝังมีดไงวะ? ผ้ามันถึงได้หนา แผลมันถึงได้บวมขนาดนี้อ่ะ”
ก็โฮเล่นยิงใกล้ขนาดนั้น กระสุนเข้าลึกจนผ่ากล้ามไปลึกอยู่เหมือนกัน ความบวมก็เลยเป็นอย่างที่แทคเห็น ส่วนความหนาของผ้า ถึงจะหนาขนาดนี้เลือดก็ยังแดงออกมาอยู่เลย
“ช่างเหอะ กินเร็วๆจะรีบไปเรียน”
รีบไปเรียน? ให้ตายสิ ฮวางชานซองจะรีบไปเรียน ซุงแหลเปลี่ยนเรื่องชัดๆ
..............................................................
“เฮ้ย!! ไอชาน!”
แทคคุณที่พึ่งกลับมาถึงคอนโดก็ถึงกับอึ้ง ทำไมวันนี้มันมาถึงก่อนวะ? ปกติไม่มืดไม่กลับ แต่นี่มานอนเหยียดยาวบนโซฟาแล้วเปิดทีวีดูหน้าตาเฉย อะไรของมัน
"อย่าเว่อร์ดิ เมื่อก่อนผมก็เป็นแบบนี้ ทำเป็นตกอกตกใจ”
“แต่นายไม่เป็นอย่างนี้มาหลายเดือนมากแล้วนะ เกิดไรขึ้น?”
“ก็ไม่ได้ไปไหนก็เลยกลับมา”
“แล้วเมื่อวานไปไหนมาถึงไม่กลับ?”
“ไปเฝ้าเฮีย”
“ไปเฝ้าเฮีย? เฮียเป็นไร???”
“จุนโฮ O~oV”
ชานนั่งค้างนิ่งอึ้งไม่ตอบอะไร ก็อยู่ๆโฮก็เดินเข้ามาในห้องในจังหวะสำคัญซะด้วย
“ฉันถามว่าเฮียเป็นไร!!???”
“แหมที่รักลมอะไรหอบที่รักมาจ๊ะ จำวันผิดหรือป่าว นี่พึ่งวันพฤหัสเองน้า คิดถึงเค้าจนจำวันผิดมาหาเค้าวันทำงานเลยหรอ?”
“ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่อง เมื่อกี๊แวะไปหาเฮียมาแต่ที่สตูเงียบสนิทเฮียไปไหน?”
“อ้าว แล้วทำไมตัวเองว่างไปหาคนโน้นคนนี้ได้อ่ะเนี่ย?”
“ตอบฉันก่อนไม่ได้หรือไง?”
“ไม่ได้เค้าสงสัยมากกว่า ทำไมตัวเองถึงได้ว่างมากมาตามคนโน้นคนนี้ได้เนี่ยฮะ?”
“ก็ปกติฉันก็ตามเรื่องไอพวกบ่ายสองนั่นแหละ ต้องคอยตามไปดูพื้นที่เกิดเหตุแล้วก็เก็บหลักฐานทุกวี่ทุกวัน แต่วันนี้ไม่รู้ทำไมมันไม่เห็นทำไรกัน ฉันก็เลยมีเวลามาหาชาวบ้านชาวเมืองเค้านี่แหละ”
“เชื่อมั้ยว่าตัวเองจะว่างไปอีกประมาณอาทิตย์นึง”
ชานว่าพลางยักคิ้วให้แบบกวนๆ
“รู้ได้ไง?”
“เดาเอา แล้วฉันก็เดาอีกว่าหลังจากอาทิตย์นึงผ่านไปมันจะกลับมาทำงานหนักกว่าเดิม ประมาณวันละสองสามคน ประมาณนั้น”
“ทำไมนายถึงเดาอย่างนั้นฮะ?”
“เดาก็คือเดา ไม่มีเหตุผล แล้วฉันยังเดาอีกว่าไม่ได้มีเหตุผลเดียวที่มันหยุดทำงาน เหตุผลหนึ่งน่าจะมีคนเซ่อซ่าบาดเจ็บจนทำงานไม่ได้ อีกเหตุผลหนึ่งอีกคนขี้เกียดทำ เพราะไม่สะดวก ก็เลยขี้เกียดเสี่ยง”
“?”
“แล้วเค้าก็เดาอีกน้า ว่าคนที่ไม่ได้บาดเจ็บ ไอคนที่ขี้เกียดอ่ะ คนนั้นแหละหล่อมากกกกกกกกกกกก”
“อะไรของแกเนี่ยชาน?”
โฮเริ่มโมโหนิดๆ ตกลงไอชานมันพูดเล่นๆใช่มั้ย?
“ก็เดาไง จะจริงป่าวก็ไม่รู้”
“ถ้าจริงนะน่าดู!!”
“อ้าว~ ซะงั้น เดี๋ยวถ้ามันจริงชานไปเปิดสำนักเลย จะเอาไว้ให้โฮดูว่าจะเป็นยังไงต่อไป และจะดูให้โฮทุกซอกทุกมุมเลย”
ชานว่าพลางลุกไปดันตัวโฮให้ลงมานอนกับโซฟาแล้วตัวเองก็ยื่นหน้ามาใกล้ๆ เล่นเอาแทคคุณเขินไปเลย กลายเป็นว่ามายืนดูฉากเลิฟซีนซะอย่างนั้น ต่อกันติดไวมาก นี่ขนาดนานๆเจอกันทีนะเนี่ย
“คุณ เค้าอยากทำแบบนั้นมั่งอ่ะตัวเอง”
“อะไรไอแทค ไปไกลๆเท้าฉันเลย”
พูดจบคุณก็เดินหนีเข้าห้องแต่แทคก็วิ่งเสียบตัวเองเข้าล่องประตูที่กำลังจะปิดลงทันแล้วปิดประตูทันที
“แทค ออกไป”
“ไม่ออก นายไม่เห็นหรอว่าเค้าจะ... เนี่ยเราจองห้องกันก่อนเราก็ต้องทำนะ ถ้าไม่ทำเดี๋ยวเค้าด่าเอาที่เรามาแซงคิวแล้วไม่ทำอะไร”
“อะไร?? ใครจอง พูดอะไรของนาย???”
“ก็ตัวเล็กนั่นแหละ เดินเข้าห้องมารอเค้า”
“รอบ้าอะไร? ฉันเดินหนีนาย”
มือเล็กเริ่มหยิบหมอนข้างบนเตียงปาใส่แทคแล้วเริ่มถอยหลังกรู ก็ไอแทคมันเล่นย่างสามขุมเข้าใส่เลยนี่นา ตายๆๆ วันนี้ไม่รอดแน่
“ไม่ต้องมาหนีเค้าเลยตัวเล็ก หึหึหึ นายบอกว่าถ้านายไม่ยอมห้ามทำ แต่ถ้าฉันทำให้นายยอมได้นายจะให้ฉันทำใช่มะ?”
“ก็ใช่ เอ่อ...แต่ ฉันไม่ยอมนี่”
คุณปาหมอนใส่แทคอีกลูกแล้ววิ่งรอบเตียงเสียงเท้าที่กระทบพื้นและแรงที่โดดขึ้นลงบนเตียงเสียงดังมาก ดังพอๆกับเสียงหัวเราะคิกคักของทั้งคู่เลย
“555 เดี๋ยวนายก็ยอมฉันเองแหละ”
แทควิ่งขึ้นเตียงแล้ววิ่งลัดไปดักคุณข้างหน้าแล้วทิ้งตัวใส่คนตัวเล็กจนลงไปกลิ้งกอดกันกลมอยู่บนพื้นทั้งคู่เลย เล่นเอาคนในอ้อมกอดของแทคทั้งหัวเราะทั้งดิ้นไม่หยุดเลย สะใจแทคอยู่เหมือนกันแฮะ
จากนั้นวิธีพาขึ้นเตียงของแทคก็เป็นวิธีอุ้มพาดบ่านี่แหละ ตัวหนักไม่ใช่เล่นๆเลย แน่นอน ระดับแทคคุณมันก็ต้องรุนแรงและหนักแน่นเป็นธรรมดา จะมางุ๊งงิ๊งๆเหมือนชานโฮได้ไง มันคนละระดับ
“แทคปล่อย ฉันไม่เล่นนะ”
“ก็ไม่ได้เล่น นี่แหละของจริง”
แทคหันมาถอดเสื้อให้ตัวเองแต่คนตัวเล็กก็ยังไม่ละความพยายามในการวิ่งลงจากเตียงจนแทคต้องวิ่งเอาหน้าอกและกล้ามท้องเปลือยไปกอดรัดฟัดเบียดกับคุณไว้ทันก่อนจะวิ่งออกประตูได้ แต่เมื่อกี๊ก็เล่นเอากระแทกประตูเสียงดังไม่เบาจนคนข้างนอกแซวเข้ามา
“นี่ เบาๆหน่อย หนังคนละโรงอย่าให้เสียงมันกวนกันดี้”
ชานแซวเข้ามาเพราะตัวเองก็กำลังจะอึ้มกับโฮเหมือนกัน แต่ก็ทำอะไรไม่ได้มากเพราะโซฟามันแคบ ระดับชานโฮต้องมีพื้นที่ให้ใช้สอยเยอะๆหน่อย ถ้าแค่บนโซฟาน่ะไม่พอแน่ สรุปแล้วข้างนอกก็ได้แค่นัวเนียกันไปมา คือง่ายๆว่ามันอิจฉานั่นแหละ
“ตัวเล็ก หยุด นาย
“โห ไอแทค มึง ขนาดนั้นเชียว?”
“ล็อก!!”
“เออ”
กึก
“หึหึหึ ตัวเล็ก นายจะไปไหนล่ะทีนี้”
“ไอแทค ไม่เล่นนะเว่ย!!”
“ก็ตัวเล็กบอกว่าถ้าตัวเล็กยอม เค้าก็ทำได้ ไม่ใช่หรือไง”
“ก็ฉัน...”
“ไม่ต้องเถียง เดี๋ยวนายก็ยอมเองแหละ”
แทคเหวี่ยงคุณขึ้นเตียงอีกรอบแล้วตามขึ้นไปถอดเสื้อตัวเล็กด้วยความยากลำบาก ก็หน้าหนาวนี่เนอะ แถมพึ่งกลับมายังไม่ได้ถอดออกเลยซักกะตัว แล้วนี่ก็กำลังถอดตัว4ออกอยู่อย่างยากลำบาก ก็ตัวเล็กเล่นดิ้นไม่หยุด จะเรียกปล้ำก็ไม่ใช่ ก็ไอตัวเล็กมันยังหัวเราะคิกคักอยู่เลย ส่วนตัวที่ห้าเสื้อกล้ามตัวสุดท้ายเอาไว้ก่อนแล้วกัน เอากางเกงก่อนเถอะ
“ตัวเล็ก ยืดขา!! ฉันดึงกางเกงลงไม่ได้”
“โอ๊ย นายจะบ้าหรอ? ไม่เอาอ่ะ ฉันอาย”
“อายอะไร ก็มีเหมือนกันแหละ ยืดขา”
เปี๊ยะ!!
“โอ๊ย”
แทคฟาดต้นขาแน่นของคุณทีนึงก่อนที่ตัวเล็กจะสะดุ้งจนเหยียดขาให้แบบไม่ทันตั้งตัว แต่แทคก็รูดปื๊ดม้วนเดียวลงมาถึงตาตุ่มได้เลย และดึงมันออกจากข้อเท้าอย่างไม่ยากเย็น เรื่องเปลื้องเสื้อผ้านี่ขอให้บอกแทค ดื้อแค่ไหนก็ได้ เพราะแทคเค้ามืออาชีพ
“บ็อกเซอร์!! โอ๊ย นายใส่กี่ตัวเนี่ยฮะ?”
“นั่นตัวสุดท้ายแล้วแหละ”
ตัวเล็กว่าพลางทำตาแป๋วใส่ โอ๊ย น่ารักอ่ะ ตากลมๆแบบนี้น่ารักน่าปล้ำจัง ><
“เอาไว้ก่อนแล้วกัน ถอดให้ฉันบ้างเดะ”
“ไม่เอา”
“น้า~”
“ถอดให้ฉันได้ แล้วถอดให้ตัวเองไม่ได้หรือไง”
“ก็เพราะฉันถอดให้นายแล้วนายเลยต้องถอดให้ฉันไง”
“ก็ฉันไม่ได้ขอซักหน่อย”
“แต่นี่ฉันขอนายจะให้ฉันไม่ได้หรือไง นะนะนะ”
ตัวเล็กยอมลุกขึ้นแล้วผลักอกแทคให้นอนลงกับเตียงแล้วเริ่มแกะกระดุมกางเกงยีนทีละเม็ด มันมีแค่สามเม็ดแต่คุณก็แกะอยู่สักพักเลยแหละ
“นี่ แกะนานอยากจับนานอ่ะดิ”
“บ้า! ./////////.”
มือเล็กรีบเร่งมือแล้วรีบรูดกางเกงออกจากขาแทคอย่างเร็วขึ้นจากนั้นแทคก็ดึงคนตัวเล็กลงมานอนด้วยกันก่อนจะฉีกเสื้อกล้ามตัวเล็กออกอย่างรวดเร็วจนคนตัวเล็กตกใจ
“ถอดไม่ง่ายกว่าหรอ?”
“ฉีกไวกว่า”
ร่างสูงถอดส่วนที่เหลือของคุณออกจนหมด แล้วถอดชิ้นสุดท้ายของตัวเองออกซะ ส่วนเจ้าตัวเล็กที่โดนถอดพอรู้ว่าทั้งตัวเองทั้งแทคไม่เหลืออะไรสักชิ้นคุณก็เริ่มรู้สึกหวิวๆขึ้นมา และเรื่มอายจนเอาแต่หลับหูหลับตาท่าเดียวเลย
“นี่ ไม่เห็นต้องอายเลย นาย
“โอ๊ย มันอาย!!”
แทคค่อยๆจับข้อเท้าของคุณให้ขาเหยียดตรงและให้นอนหงาย ก่อนจะค่อยๆเขี่ยขาคนตัวเล็กให้แยกออกนิดนุงจะได้ถนัด
NC
“ว่าแต่...อีกรอบได้ป้ะ?”
ร่างสูงถามแล้วป่องแก้มเหมือนเด็กอยากได้อะไรไม่รู้จบ แม้จะรู้คำตอบอยู่แล้วแต่ก็แค่ลองถามดู
“ไม่!! อีกอย่างนะ ครั้งนี้เรียกว่าฉันยอมนะ ถ้าฉันไม่ยอมขอร้องอย่าทำนะ”
“T^T”
“มันก็มีเหตุผลหลายอย่างอ่ะ มันเจ็บแล้วมันก็ลำบาก ถ้ามันไม่ใช่เวลาก็ไม่อยากให้ทำ”
“คร้าบ T^T”
ร่างสูงรวบตัวเล็กลงมานอนกอดอีกรอบแล้วก็อดไม่ได้ที่จะทำคิสมาร์คด้านหน้าด้วย คุณเองก็ได้แต่นอนหัวเราะคิกคักกับสิ่งที่แทคทำให้ ฝั่งข้างหน้ามันจั๊กจี้กว่าด้านหลังอีกแฮะ
แทคเลียซิกแพกคนตัวเล็กอย่างอดไม่ได้ ทำไมมันแน่นขนาดนี้นะ ไปทำอะไรมานักหนา ฟิตจัง ถ้ากัดแล้วมันจะติดฟันมั้ยน้า?
“โอ๊ย ไอแทค เจ็บ!!!”
ตัวเล็กร้องโวยวายทันทีที่โดนฟันเงิงๆของแทคขบงับแพคตัวเอง ไอบ้านี่เล่นอะไรเจ็บชะมัด อยู่ด้วยทีไรล่ะเจ็บตลอด
“แน่นจริงๆด้วย อื้ม”
“โอ๊ย!! บอกว่าเจ็บไงเล่า”
คุณลุกขึ้นมาแล้วใช้ท่อนกล้ามแขนฟาดก้านคอแทคลงไป ก่อนที่ตัวเองจะไล่กัดกล้ามกัดแพคเค้าบ้างอย่างสนุกสนาน เสียงหัวเราะและเสียงโอดโอยดังลั่นสนั่นห้อง ข้างนอกคงคิดอะไรกันแล้ว แต่ข้างในเค้าแค่เล่นกัดกล้ามกันเอง เพราะของหนักอ่ะ...เสร็จแล้ว และขออีกรอบก็ไม่ได้ด้วย น่าจะทำช้าๆกว่านี้เนอะ ว่ามั้ย?
...................................................
“ชาน ทำไมวันนี้นายทำแค่นี้อ่ะ? ฟังเสียงข้างในเค้าดิ”
“เอาไว้วันหยุดเราค่อยมาจัดเต็มกันเนอะ”
“เฮอะ! ทีอย่างนี้ล่ะเล่นตัว ชิ!”
“ดูหนังกันดีกว่า”
ชานดันเก๊ะใต้โซฟาที่มีแต่แผ่นหนังเต็มไปหมดออกมาอวดโฮ จนคนตาเล็กตาโตขึ้นมามากกว่าเดิม แล้วก็อ้าปากค้างด้วย
จะหนังอะไรล่ะ ถ้าไม่ใช่หนังโป๊ นางเอกหน้าปกก็เอ็กซ์เจ๋งกันทุกคนจนเลือกไม่ถูกเลยแฮะ แต่นางเอกคนนั้นทำไมถึงนมเล็กหัวนมตั้งแข็งตึง ซิกแพกแน่น มีกล้ามนิดๆด้วยแฮะ แทคชานมันดูหนังแบบนี้กันด้วยหรอวะ? แล้วนั่งดูกันด้วยหรือป่าว แล้วได้กันยัง?
“นี่ ตัวเอง ไม่ต้องไปจ้องแผ่นทาคุมิอย่างนั้นเลย ฉันกะไอแทคเนี่ยนะ? ไม่มีทาง!!!”
“จริงป่าว??? พอดูแล้วหาทางออกกันไม่ได้ก็ต้องหันหน้าเข้าหากันดิ”
“ไม่เอาอ่ะ โว๊ะ แค่เห็นกล้ามมันก็สยองแล่ว บรื๋อ~”
“นี่! แผ่นจริงป่าวเนี่ย?”
“ป่าว แผ่นก๊อป”
“เฮ้ย!! ไอชาน เดี๋ยวแกก็โดนจับหรอก”
“หึหึหึ ดูแล้วค่อยจับนะที่รัก ขอเต็มๆมือด้วย”
“บ้า ทะลึ่งและ”
“แล้วจับมั้ยล่ะ?”
“จับดิ!”
แอ๊ะ! ชานโฮจะจับอะไรกัน #ยื่นหน้าไปมอง 555
การบรรยายไม่ได้ดูเป็นอาชีพอะไรเลยเนอะ ก็ไรเตอร์ไม่ใช่มืออาชีพนี่นา><
บรรยายกระโดกกระเดกไปหน่อยเอาฮาๆแล้วกันเนอะ ถ้าอยากอ่านหวานๆต้องติดตามต่อไปเรื่อยๆนะจ๊ะ
การบรรยายครั้งนี้สื่อให้เห็นว่าเป็นครั้งแรกกับคนกวนๆอย่างคุณนี่จะวุ่นวายเช่นนี้ไง555
แต่ถึงจะวุ่นวายไปหน่อยแต่ก็เอ็กซ์ใช้ได้นะจ๊ะ ใครอยากลองอ่านก็ทิ้งเมลล์ไว้เลยนะจ๊ะรีดเดอร์ที่รัก เดี๋ยวไรเตอร์จัดการส่งความสุขไปให้ หึหึ
ขอเป็นรีดเดอร์ที่น่ารักขยันเม้นให้ทุกตอนแล้วกัน อันนี้ถือเป็นเอ็นซีขอบคุณแล้วกันจ้า~
ความคิดเห็น