คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : งานหมั้น
งานหมั้น
“คุณนายไปอาบน้ำรอฉันบนห้องก่อนนะ เดี๋ยวหาอะไรไปให้กิน”
“อื้ม”
คุณเดินกลับขึ้นมาบนห้องอย่างโล่งใจสุดๆ ไม่ต้องรังระแวงอะไรอีกต่อไป เหลือก็แต่โจทก์เก่า แต่คงไม่เจอกันง่ายขนาดนั้นหรอกมั้ง?
“เฮ้ย!!!”
คนตัวเล็กที่มีรอยรักแดงเต็มตัวนุ่งผ้าขนหนูตัวดียวเพิ่งเดินออกมาจากห้องน้ำถึงกับตกใจ ก็อยู่ๆมีใครที่ไหนก็ไม่รู้ที่ไม่ใช่เจ้าของห้องอย่างพี่แทคยอนที่เจอกันปกติ แต่วันนี้เป็นผู้ชายหน้าสวยที่ไหนก็ไม่รู้เปิดประตูเข้ามา อายก็อายเลยได้แต่ยืนหดตัวจนเป็นกุ้งไปเลย
“เด็กไอชานหรอ? มันไม่บอกหรือไงว่าเมียมันจะมาน่ะ ยังจะมายิ้มอีก ไอชานๆๆ แกตาย!”
“^__________^”
ฟังไม่ออกก็สติลยิ้มหวานอย่างเดียว คุณรู้แต่ว่าผู้ชายคนนี้ต้องเป็นคนที่เล่นบทรักกับชานเมื่อคืนแน่ๆ พอเห็นกึ่งวิ่งกึ่งกะเผลกเข้าห้องนอนไปคุณก็ไม่ได้สนใจเลยหันมาถอดเสื้อแล้วเตรียมจะอาบน้ำทันที
“ไอชาน!!!!!”
ป้าบๆๆ ตุ้บ ตั๊บ ตุ๊บ ตั้บ
ร่างเล็กทุบร่างใหญ่ที่นอนอยู่บนเตียงไม่ยั้งแล้วรั้งแขนให้ลุกขึ้นมา
“อื๊อ~ ที่รัก อีกรอบหรอ? ชานไม่ไหวแล้วอ่ะ นอนพักก่อนแล้วกันนะ”
“ไอชาน ลุกขึ้น แกมาเคลียร์เดี๋ยวนี้ แกกล้านัดเด็กขึ้นห้องเลยหรอ? ไม่บอกมันหรือไงว่าฉันจะมา”
“เด็กที่ไหน ชานไม่มีใคร ชานรักโฮคนเดียว”
ชานงัวเงียเอาแขนเอื้อมไปรั้งโฮให้ลงมานอนด้วยกันต่อบนเตียง
“ปล่อยเลย! ไม่มีได้ไง ก็มันเดินเข้าห้องมาแล้วเนี่ย แถมมายืนยิ้มร่าให้ฉันอย่างท้าทายฉันอีก”
“เฮ้ย! เด็กที่ไหน ชานไม่เคยพาใครมาห้องนี้นะ อุปส์!!”
ชานเด้งตัวขึ้นมานั่งทันที ชิบหาย ความลับหลุดปาก
“แกพากันไปที่อื่นใช่มั้ยฮะ ไอชาน วันนี้แกพลาดแล้ว มันมาหยามฉันถึงที่นี่แล้ว! ไอเลว!!”
จุนโฮยังทุบชานไม่ยั้งจนชานต้องรวบตัวไว้แล้วกอดไว้แบบนุ่มๆอบอุ่นๆ ให้โฮใจเย็น
“จุนโฮย่า~ นายกำลังพูดถึงพี่คุณแน่เลย พี่คุณอ่ะเด็กไอแทค ไม่ใช่ของชานซักหน่อย”
“เด็กแทคหรอ? แล้วมายืนยิ้มให้ฉันทำซากอะไรฮะตอนที่ฉันถามว่าเป็นเด็กนายหรอ กวนประสาทฉันชัดๆเลยนี่หว่า”
“ก็เค้าเป็นชาวต่างชาตินี่นา เค้าฟังที่รักไม่ออกหรอก อย่าคิดมากกเลยน่า~ ชานรักโฮคนเดียว”
ฟอดดดดดดดดดดดด~
“ยังชานยัง คดียังไม่หมด”
“โอ๊ย ง่วงนอน หมดแรง!”
“ไอชาน แกมีคนอื่น”
“โฮ ชานก็นึกว่าโฮเข้าใจแล้วว่าโฮไม่มีเวลาให้ชานเลย ชานไม่สามารถนอนอดอยากรอโฮได้นี่นา ชานก็แว้บๆไปบ้างนิดๆหน่อยๆคืนเดียวจบ ไม่มีใครมากวนใจที่รักแน่นอนน้า~”
“แล้วทำไมต้องไปด้วยเล่า ฉันไม่เห็นพี่แทคจะไปหาใครแบบนายเลย มีแฟนก็ทุ่มให้แฟนอย่างเดียว เห็นติดพี่เจย์แจเลย ถ้าพี่เจย์ไม่อยู่ก็เห็นพี่แทคนอนอยู่ห้อง ไม่เห็นเค้าจะไปไหนเลย”
“ก็แทคมันไม่ได้หมกมุ่นนี่”
“อ๋อ ฉันเข้าใจแล้ว นายมันหมกมุ่นทางเพศสินะชาน”
“ไม่ได้หมกมุ่น แค่อยากบ่อย ขาดนานไม่ได้ มันรู้สึกไม่มีชีวิตชีวาเลยอะ 5555”
“นั่นแหละ ไอหมกมุ่น ปล่อยได้แล้ว จะไปใส่เสื้อผ้า จะเที่ยงอยู่แล้ว สุดท้ายฉันก็ไม่ได้ไปเคลียร์งานเลย”
“ไม่เห็นต้องทำงานอะไรมากมายเลย ชานอ่ะเลี้ยงโฮได้สบายอยู่แล้ว”
“นายยังเรียนไม่จบเลยชาน นายจะมาเลี้ยงฉันได้ไง”
“เลี้ยงได้แล้วกันน่า”
“ไปปล้น ไปฆ่าใครเค้ามาล่ะ ถึงจะมาเลี้ยงฉันได้อ่ะ?”
“ป๊าวววววววววววววววววววววววววววววววววววว ไม่ใช่เล๊ย”
“ไม่เห็นต้องปฏิเสธขนาดนั้นเลย นายก็รู้ว่าฉันพูดเล่น หรือมันจริง?”
“ป่าว ชานก็แกล้งปฏิเสธไปอย่างนั้น เล่นกับโฮไงจ๊ะ”
~Back Back Back 2u~
ชานหยิบโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมา ก็เห็นชื่อที่เค้าคุ้นเคยโทรเข้ามา
“เฮีย? โทรมาไมวะ? โฮจ๊ะ แป๊บนะ เดี๋ยวชานมา”
ชานเดินออกมาที่เคาท์เตอร์ในครัวมองรอบๆว่าโฮไม่เดินตามมา พี่คุณน่าจะอยู่ในห้องน้ำ ส่วนแทคยังไม่ขึ้นมา พอปลอดภัยแล้วก็รับโทรศัพท์
“ว่าไงเฮีย?”
(วันนี้ว่างป่าว ฉันรับงานมาแต่ขี้เกียจทำว่ะ ไปจัดการให้หน่อยดิ)
“ว่างๆ และแล้วเฮียก็ส่งงานมาให้ผมบ้างวุ้ย ที่ไหน เมื่อไหร่ อย่างไร ชื่อไร”
(ที่ร้านอาหารร้านเดียวกับคราวที่แล้วอ่ะ เค้านัดคุยงานกันตอนบ่ายโมงกว่าๆ ชื่ออีดองอา เดี๋ยวส่งรูปไปให้)
“อีดองอานิ? ได้ๆคร้าบผม แค่นี้นะคร้าบ”
(เออ)
“อีดองอาหรอ? ชื่อนักธุรกิจใหญ่นี่หว่า ไอชานไปพูดชื่อเค้าทำไมวะ?”
จุนโฮที่แง้มประตูมาฟังเพราะคิดว่ามีสาวๆโทรเข้ามา แต่พอฟังแล้วก็ไม่ใช่ ก็เลยช่างเถอะ กลับไปแต่งตัวแล้วนั่งรอชานในห้อง
“ที่ร้ากกกก ช่วงบ่ายชานไม่อยู่นะ เดี๋ยวชานไปส่งที่รักที่ห้องแล้วกัน ชานไปอาบน้ำก่อนนะ แล้วเดี๋ยวเราไปหารัยกินกัน”
“อือ”
ชานเดินไปหยิบผ้าขนหนูจะไปอาบแต่ก็เดินผ่านคู่รักที่กำลังคุยกันด้วยสีหน้าเคร่งเครียด แต่มือก็หยิบของกินที่แทคซื้อมาจนเต็มโต๊ะเข้าปากไป ชานก็ไม่สามารถจะแปลอะไรได้เลยปล่อยผ่านแล้วเดินไปอาบน้ำ
“แทค ไม่ใช่ว่าฉันดีใจที่แกทำฉันหลุดได้แล้วฉันจะไม่เคลียเรื่องผู้หญิงเมื่อคืนนะเว่ย เค้าเป็นใคร?”
“คู่หมั้น”
“ก็ไหนแกบอกแกทำงานพังไปแล้วไง แล้วทำไมถึงยังได้ชื่อว่าคู่หมั้นอีกวะ?”
“ก็ผู้ใหญ่เค้าดำเนินเรื่องต่อ ถึงฉันจะไม่ได้อยู่สวมแหวน แต่ทุกอย่างก็ดำเนินต่อไป แล้วก็รอวันแต่งอยู่ ฮือT^T”
“เค้าก็สวยดีนี่ ฟันจอบๆของนางออกจะรับกับใบหน้านาย ดูเป็นเนื้อคู่กันดีออก ชิ!”
คุณนั่งกอดอกแล้วหันหน้าหนีอย่างหมั่นไส้ มีคู่หมั้นแล้ว รอวันแต่งซะด้วย ให้ตายสิ แถมแฟนเก่าเค้าก็ยังหายไปเฉยๆ จะกลับมาหรือป่าวก็ไม่รู้ เรียกว่าคุณแทบจะไม่มีที่ยืนเลย
“นี่ แต่ฉันไม่ชอบเค้านี่ ฉันชอบนาย ชอบผู้ชายหน้าสวย แบบนายอ่ะ นายสวยกว่าเค้าตั้งเยอะนะตัวเล็ก”
แทคยิ้มโชว์เหงือกให้คุณอย่างจริงใจ แต่คุณก็ไม่ได้รู้สึกดีอะไรขึ้นมา
“ไม่ต้องมาตัวเล็กเลย เฮอะ คนโดนอุ้มไปแล้วแท้ๆยังไม่ตามมาเลย อุนยังใจกล้าเข้ามาช่วยฉันเร็วกว่านายตั้งเยอะเลย”
“ถ้าอยู่กับฉันแล้วอย่าพูดชื่อมันอีกได้มะ? ก็ยัยเจซมันอุ้มฉันเหมือนกันนี่หว่า เอ้อ พูดถึงยัยเจซ ยัยนั่นบอกว่าพ่อนายกับพ่อเค้าทำธุรกิจสายเดียวกัน คงจะสนิทกันสินะ ก็เลยฝากบ้านเจซสอดส่องนายอยู่ คำถามคือ ธุรกิจอะไร?”
“แล้วยัยนั่นทำธุรกิจอะไรล่ะ? ก็บอกอยู่ว่าธุรกิจเดียวกัน ยังจะมาถามอีก ไม่รู้เรื่องคู่หมั้นตัวเองหรือไง”
“ก็ธุรกิจเดียวกับพ่อฉัน ที่จะโดนแต่งงานกันนี่ก็เพื่อความยิ่งใหญ่ไง”
“สรุปว่าบ้านนาย ฉัน เจซซิก้า ทำธุรกิจเดียวกัน เฮอะ ฉันว่าแล้วว่านายใช้เงินเป็นกระดาษเลย ที่แท้ก็ไอลูกมาเฟีย โถ่!”
“เน่! ก็พูดอยู่ว่าธุรกิจเดียวกัน แล้วนายมันไม่ใช่ลูกมาเฟียไงวะ?”
“ไม่ใช่เว่ย ฉันหลุดแล้ว!!”
“ก็ว่าอยู่ มีแต่เค้าจะฆ่ากันตายเพื่อแย่งสมบัติ แย่งมรดกและการสืบทอด แต่พวกนายแย่งกันไม่เอาสมบัติกับพี่นาย แถมยังหนีกันให้วุ่น เฮอะ กลัวบริหารไม่ได้อ่ะดี้ ป๊อดว่ะ”
“นี่ไม่รู้อย่าพูดดีกว่า พ่อนายมันก็รองจากพ่อยัยนั่นไม่ใช่หรอ พ่อนายถึงได้จับนายไปหมั้นกับเค้าให้ตัวเองใหญ่ไปด้วยอ่ะ ถ้าหัวสมองกวงๆอย่างนายบริหารผิดไปยังไงก็ยังไม่ร้ายแรงอะไร แต่พ่อฉันใหญ่สุดในประเทศเว่ย ใครจะกล้าบริหาร ถ้าบริหารผิดพลาดก็ตายกับตายสิวะ หรือจะลองไปทำดู”
“เดี๋ยวฉันก็ได้ไปนั่งแท่นสามีของผู้บริหารอยู่แล้วนี่ นายกลับไทยเมื่อไหร่เอาฉันไปเปิดตัวกับพ่อนายได้เลย”
“เท้านี่ พ่อฉันตัดฉันออกก็เพราะนายนั่นแหละ พ่อฉันชอบชายชายซะที่ไหน ขืนนายไปเหยียบบ้านฉันก็ได้เป็นศพฝังอยู่หลังบ้านนั่นแหละ”
“โห่รัยว้า~ พ่อฉันก็ไม่เอานาย พ่อนายก็ไม่เอาฉัน จะบ้าตาย หนีตามกันไปเลยดีมั้ย?”
หน้าตาจริงจัง ไอแทคมันจะพาคุณหนีจริงนะนั่น
“ไม่เอาอ่ะ เรียนให้จบก่อน เดี๋ยวไม่มีอาชีพทำมาหารับประแดก อยู่นี่อย่างน้อยนายก็มีตังจ่ายค่าเทอมให้ฉันใช่ม่า?”
“อื้ม”
“ค่าหนังสือ ค่าบลาๆในม.ใช่ม่า?”
“อื้ม”
“จ่ายค่ากิน ค่าอยู่”
“อื้ม”
“ค่าเสื้อผ้า ค่าโทรศัพท์”
“อื้ม สรุปฉันจะต้องเลี้ยงนายทั้งชีวิต”
“แล้วถ้านายแต่งกันแล้ว แล้วฉันจะทำไงอ่ะ?”
“เรื่องไรฉันจะแต่งล่ะโว๊ะ ตอนนี้ก็อยู่เกาะพ่อกินไปก่อน พอใกล้ๆวันแต่งก็น่าจะตอนเรียนจบแล้วอ่ะ ค่อยพานายหนี”
“ไอลูกมหากตัญญู ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนมหาจำเริญ เป็นความคิดที่ดีมากเลย”
“ใช่มั้ยล่ะ แล้วก็เอาวุฒิที่ใช้เงินพ่อฉันเรียนเนี่ย ไปหางานทำกัน โฮะๆๆ เป็นเด็กดีจริงๆ”
“โอเค เราสรุปชีวิตเรากันแล้วนะ ปีหน้าต้องจ่ายค่าเทอมให้ฉันนะอย่าลืม”
“เออ”
“ค่าเทอมแพงจะตายพ่อนายไม่ถามหรอว่าเอาตังไปทำไร?”
“ถ้าจะถามก็น่าจะถามตั้งแต่ค่าแหวนคู่ 10 วงนี่แล้วแหละ”
“เออเนอะ”
“นี่!! แล้วทำไมใส่นิ้วนางข้างขวาฮะ ถอดออก!!”
“ทำไมเล่า?”
“เอาไปใส่ข้างซ้าย ฉันใส่ให้เอามือมา”
แทคเอื้อมมือมาหยิบมือเรียวของคุณไปจับ นวดๆคลึงอยู่ซักพัก
“นุ่มว่ะ”
“นี่ อย่าจับนาน จะใส่ก็รีบใส่”
“เฮ้ยชานโฮ!! ทำซาวน์ให้หน่อยดิ จะสวมแหวนแล้ว เออ ฉันถอดของฉันก่อนดีกว่า นายใส่ให้ฉันด้วย”
ชานโฮที่แต่งตัวเสร็จและกำลังจะออกไปกินข้าวกันยืนเกาหัวแกกๆงงๆ คือพวกกูจะไปทานข้าวกันนะครับ โดนใช้อีก แต่ก็โอเค ความสุขของพี่เค้า
ส่วนแทคที่พึ่งนึกอะไรออกก็วิ่งไปหยิบกล่องใส่แหวนกับแหวน4กล่องที่เหลือมาวางแล้วเอาแหวนที่ใส่ไปแล้วใส่กล่องเก่า แล้วขยับทิ้งไป แล้วให้คุณเลือกใหม่อีกซักรอบ ชานโฮเองก็อึ้งไม่เบา คนบ้าอะไรซื้อแหวนคู่ทีห้ากล่อง ไม่รวยและไม่ไร้สาระจริงซื้อไม่ได้นะเนี่ย
“คุณ ตกลงนายจะเอาวงไหน”
“เลือกอีกแล้ว?”
“เออ รอบนี้เลือกและใส่จริงไปอีกนาน เพราะนี่คืองานหมั้นเรา มีคู่รักชานโฮเป็นพยานด้วย”
“ถ้าฉันเลือกอันใดอันหนึ่งแล้วนายจะไม่เปลี่ยนใจมายัดให้ฉันใส่หมดสี่วงใช่มะ?”
“บ้า คนบ้าอะไรใส่แหวนนิ้วเดียวสี่วง นายนั่นแหละเลือก เร็วๆพยานเค้าจะไปกินข้าวกันแล้ว”
รอบนี้คุณมองพิจารณาทีละวง ท่าทางรอบนี้ได้ใส่ยาวไปจนกว่าจะหอบผ้าหนีตามกันไปแน่ คุณเลยเลือกแหวนวงที่ดูเรียบๆ ง่ายๆ เพชรไม่เด่นเวอร์ ใส่ทำอะไรสะดวก มันก็ตรงกับใจแทคดีนะ
“เอาวงนี้นะ? ชานโฮ มิวสิค”
“แต่ แตแตแต แต่ แต๊แต่แต แต่แตแตแต๊ แต๊แตแต แต่แตแต๊”
ทั้งคู่สวมแหวนให้กันและกันด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใส คุณก็ไม่เท่าไหร่ ออกแนวจะเขิน แต่นายอ๊คแทคยอนนี่ดิมันยิ้มจนเห็นฟันครบ43ซี่แล้ว จริงๆก็ไม่เคยจริงจังกับใครถึงขนาดซื้อแหวนให้ใส่ขนาดนี้เลยนะเนี่ย คุณเป็นคนแรกเลย และหวังให้เป็นคนสุดท้ายด้วย
ซาวน์ที่ชานโฮทำให้เหมือนงานแต่งเลยเว้ย แต่ก็ไม่มีใครขัดอันใด ส่วนชานโฮก็ยิ้มปลื้มปิติกันใหญ่ประดุจว่าอยู่ในโรงแรมเจ็ดดาวก็ไม่ปาน ประมาณว่าในงานมีแขกและสักขีพยานหลายพันคน มีอาหารและเค้กสุดหรูมากมาย มีนักดนตรีมาเล่นให้งานดูหรู๊หรู แต่ความจริงแล้วอยู่ในห้องคอนโดแห่งหนึ่ง มีแขกและสักขีพยานสองคน มีเศษขนมและซากถุงขนมกองเกลื่อนอยู่เต็มโต๊ะ แล้วก็มีซีจีซาวน์จากปากชานโฮ ช่างเป็นงานหมั้นที่อลังไม่มีใครเกินจริงๆ
“โอเค พวกแกคู่กันแล้วนะเว่ยอยู่กันไปนานๆ มีลูกเต็มบ้านหลานเต็มเมือง ขอให้ได้กันไวๆนะเว้ย ห้องหอก็ด้านนั้น ที่นอนที่ผ่านสงครามชานโฮกูก็ยังไม่ได้ซัก ยังไงมึงก็มองอนุสรณ์สถานพวกกูแล้วเอาให้ได้อย่างนั้นนะ กูไปแดกข้าวกับสุดที่รักกูแล้วนะ โชคดีเว่ย Good luck hyoung have a nice day and night ^^ ㅋㅋㅋ”
“เออ ขอบใจที่มางานพวกเราเว่ยคุณแขก ไปไกลๆตีนพวกผมได้แล้วครับ บาย~”
“เออ แหม่ เสร็จงานแล้วไล่ ไปโฮไป เรามันไม่มีประโยชน์แล้ว”
พอชานโฮจากไปอย่างสงบ คู่รักอย่างเป็นทางการก็หันมาคุยกันต่อ
“พรุ่งนี้ฉันจะพานายไปหาพี่ฉันนะ ฉันไม่ค่อยได้ไปมาหลายอาทิตย์มากกกแล้ว นายไปกับฉันนะ”
“พี่สาวที่นายว่าอยู่รพ.อ่ะนะ?”
“อืม”
“ฉันควรไปหรอ? เรื่องส่วนตัวนายนะ”
“ไม่เป็นไรครอบครัวเดียวกันแล้ว”
“ไอเวอร์ แค่ใส่แหวนคู่ ทำอย่างกับจดทะเบียนสมรสกันแล้วงั้นแหละ”
“แล้วจะไปมั้ยล่ะ?”
“ไปดิ ก็อยากไปเหมือนกัน ไอคนทำนี่ก็น่าฆ่าทิ้งเนอะ ถึงฉันจะได้กับผู้หญิงแล้วชิ่ง แต่ฉันก็ไม่เคยขืนใจใคร ไม่เคยพาเพื่อนมารุม ไม่เคยทำใครเสียสติขนาดนั้นเลย ถ้าพี่นายเป็นพี่ฉันฉันคงตามฆ่ามันอ่ะ เล่นแรงไปนะ กับเรื่องอะไรกันก็ไม่รู้แล้วมาลงกับผู้หญิงคนนึงนี่มันโคตรเหี้ยเลย แม่ง พูดแล้วขึ้น!!”
“ใจเย็นน่าคุณ แค่ได้ยินว่านายไม่เคยทำใครให้เป็นพี่ฉันฉันก็ปลื้มแล้ว อย่างน้อยคนที่ฉันหาก็ไม่ใช่นายไง 55 ดีใจอ่ะที่นายเข้าใจว่าทำไมฉันถึงแค้น เพราะมันเล่นแรงไปจริงๆ ถ้าฉันได้เจอมันเมื่อไหร่ ฉันจะเล่นแรงกับมันมั่ง เอาให้ร้องทั้งวันพูดจาไม่รู้เรื่องกันไปเลย หึหึหึ”
“แทค ฉันเชื่อว่านายจะทำจริง นายมันน่ากลัวกว่าที่ฉันเคยเห็นฉันรู้ แต่ถ้านายเอาด้านดาร์กออกมาใส่ฉันเมื่อไหร่ ฉันไม่ทนนะบอกก่อน”
“แน่นอน ฉันจะมาดาร์กใส่นายทำเกร็ดน้ำแข็งในแม่น้ำฮันทำไมเล่า เชื่อใจฉันนะ ฉันจะรักและดูแลนายดีๆตลอดไปเลย”
“จริงๆฉันก็ไม่อยากจะเชื่ออะไรนายซักเท่าไหร่หรอก ข้อแตกต่างระหว่างชายกับหญิงก็คือความไม่แน่นอน ความโลเล ผู้ชายเชื่ออะไรไม่ค่อยได้”
“นี่! อย่าเอาตัวเองมาเทียบกับคนอื่นเสะ! ฉันไม่ใช่คนอย่างนายซักหน่อย ส่วนเหตุผลที่ฉันชอบนายฉันก็คิดเพิ่มได้อีกหลายข้ออยู่ ก็นายน่ารัก นายสดใส กว่าคนไหน ตกหลุมรักเธออ่ะ แล้วก็นายมีนิสัยไม่ค่อยเหมือนใครนะ กล้างอนฉันด้วย แถมง้อยากอีก แต่ก็ไม่เกินความสามรถฉัน นายคอแข็งดี ฉันมอมเหล้านายไม่ได้เลย คืนนั้นว่าจะมอมแล้วพาขึ้นเตียงแต่ยังไม่ทันจะเมาก็มีเรื่องก่อน แล้วนายก็บังอาจมามีกฎกับฉันด้วย แต่ฉันก็บ้าจี้ทำตามนายอีก ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ไม่มีใครกล้ามาตั้งกฎใส่ฉัน อีกอย่างนะ ตัวนายเล็กกำลังเหมาะเจาะเลย ไม่สั้นไปไม่ยาวไป ฉันว่าถ้าถึงวันที่นายยอมฉันคงทำกับนายสบาย~”
คุณที่นั่งยิ้มมาตลอดพอถึงข้อสุดท้ายก็ถึงกับหุบ ไอแทคในหัวมันจะมีอะไร ก็มีแต่เรื่องแบบนี้แหละวะ
“ไม่พ้นเรื่องนี้เนอะ”
“แต่ฉันก็คิดกับคนที่ชื่อว่าแฟนคนเดียว ไม่เคยมั่วซั่วแบบชานนะเว่ย แล้วรู้ไว้เลยนะ ยิ่งนายทำตัวเข้าถึงยาก ฉันก็ยิ่งคิดวิธีจู่โจมนายให้ได้ทั้งวัน ฉะนั้นวันๆฉันจะไม่คิดอะไรเยอะนอกจากเรื่องพวกนี้ เข้าใจฉันนะ”
กรรม ตั้งกฎมาทำร้ายตัวเอง แต่ถ้ายิ่งไม่ตั้งไอแทคมันคงจู่โจมไปนานแล้ว แต่ยังไงก็แฟนนี่เนอะ จะได้กันซักทีจะเป็นไรไป ใช่มะ? เอาไว้ว่างๆค่อยให้แทคทำให้แล้วกัน ก็ทำไม่เป็น ไม่เคย แล้วก็กลัวนี่หว่า ไม่เอาอ่ะ บรื๋อ~
ยังไงคืนนี้ขอยึดเตียงแทคแล้วไล่แทคไปนอนเตียงชานแล้วกัน พรุ่งนี้ต้องหาพี่สามีในสภาพดีๆหน่อย
คุณนี่สร้างกฎมาให้ไอแทคหมกมุ่นแท้ๆเลยว่ะ
จะปลอดภัย หรือจะเสี่ยงอันตรายวันละหลายๆรอบกันแน่ว้า??
แต่ก็แต่งกันแล้วนี่เนอะ(?) จะอะบาแจแฮ่กันก็ไม่ผิดหรอก 555
แล้วไปหาพี่สาวแทคจะเป็นยังไงน้า??
จะรับน้องสะใภ้ได้หรือป่าว?????
ความคิดเห็น