ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [fic2PM] Bad Blood Guyz [TK-CH-SW]

    ลำดับตอนที่ #11 : ผมรักเค้าครับ

    • อัปเดตล่าสุด 3 พ.ค. 55


    ผมรักเค้าครับ
     
     

                    “ยัยเจซ เธอจะพาฉันไปบ้านเธอทำไมฮะ”

                    แทคที่นั่งอยู่เบาะหลังกับเจซถามด้วยอารมณ์โมโหสุดๆ

                    “พาไป...ทำไรดี? แทคว่าเราจะไปทำอะไรกันดีล่ะ?”

                    “พาฉันไปฆ่าตัวตายที่บ้านเธอ นั่นคือสิ่งที่ดีที่สุด”

                    “โหยยยย ยอมตายเพื่อเจซเลยหรอคะ น่ารักที่สุด”

                    เจซจับคางแทคขยับไปมาอย่างเอ็นดู แต่แทคก็ปัดมือเจซทิ้งแบบไม่สบอารมณ์

                    “น่ารักกับผีอะไรล่ะ ฉันยอมตายดีกว่าอยู่กับเธอยัยปีศาจ”

                    “ชิ คำก็ปีศาจ สองคำก็ซาตาน น่ารักทุกตัวเลยเนอะ”

                    “ฉันจะไปหาคุณ”

                    “ไปทำไมล่ะคะ”

                    “จอดรถ”

                    “เอ๊ะ
    ! คุณนี่ยังไง มาสั่งคนของเจซแล้วเค้าจะจอดให้คุณมั้ยล่ะคะ?”

                    “ฉันบอกให้จอดไงเล่า”

                    แทคปีนข้ามเบาะไปด้านหน้าแล้วชกหน้าคนขับทีนึง จนทำให้รถเสียหลักส่ายไปเรื่อยจนต้องหยุดรถ

                    “แทคคุณอยากตายหรือไง?”

                    “ถ้าไปกับเธอไปตายซะยังดีกว่า ลงไปซะ”

                    แทคเอื้อมตัวไปเปิดประตูแบบที่คนขับรถไม่ทันตั้งตัวแล้วใช้ตีนยันคนขับลงไปบนถนนแล้วล็อกรถทันที

                    “ยัยปีศาจ เธอจะให้ฉันถีบลงไป จะลงไปเอง หรือจะนั่งเงียบๆ?”

                    “ฉันนั่งเงียบๆแล้วกัน อ๊ายยยย
    !!”

                    แทคออกรถทันทีที่ได้คำตอบแล้วเหยียบคันเร่งจนแทบจะมิดขึ้นเลนซ้ายทันทีเพื่อจะเตรียมกลับรถ





     
                    พอกลับมาถึงผับก็ยังเห็นพวกชุดดำนั้นยืนอยู่หน้าผับแล้วก็ดูเหมือนกำลังติดต่อพรรคพวกกันอย่างเคร่งเครียด แทคเลยรีบเดินลงไปถาม

                    “นิชคุณไปไหน?”

                    การ์ดทำไม่สนใจแล้วติดคนอื่นๆต่อ

                    “
    I said where’s Nichkhun go!!!?”

                    แทคกระชากคอเสื้อการ์ดมาถาม

                    “ตอนนี้พวกเรากำลังตามตัวเค้าอยู่”

                    “ใครเป็นหัวหน้าการ์ด?”

                    การ์ดชี้ไปที่ผู้ชายที่ตัวสูงๆหน้าโหดๆคนหนึ่งแล้วแทคก็รีบเดินไปคุยด้วย

                    “ผมขอคุยด้วยหน่อยสิ”

                    “ผมกำลังยุ่งอยู่”

                    “เรื่องนิชคุณ”

                    “มีอะไร?”

                    “ถ้าคุณได้ตัวเค้าจะเอาแล้วจะเอาไปไหน”

                    “พากลับไทยไปหาพ่อเค้าก่อน ก่อนจะพิจารณาให้ไปที่อื่น”

                    “ผมไม่ให้ไป”

                    “คุณมีสิทธิ์อะไร นี่มันเรื่องเจ้านายผม”

                    “ให้เค้าอยู่ที่นี่ ผมจะดูเค้าเอง”

                    “คุณเป็นใคร แล้วมายุ่งอะไรไม่ทราบครับ?”

                    “ผมขอคุยกับพ่อเค้า”

                    “คุณไม่มีสิทธิ์ก้าวก่ายความเป็นส่วนตัวขนาดนั้น”

                    “ไม่อย่างนั้นผมจะเป็นคนพาเค้าหนีไปเอง แล้วพวกคุณจะไม่ได้เจอเค้าอีกเลย”

                    การ์ดมองหน้าแทคที่ทำหน้าจริงจังอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาใครบางคน

                    “ท่านครับ มีคนอยากเรียนสายกับท่านครับ”

                    (...)

                    “อะ”

                    การ์ดยื่นโทรศัพท์ให้แทค

                    “สวัสดีครับ ผมเป็นเพื่อนนิชคุณครับ”

                    (นายมีธุระอะไร)

                    “ผมอยากให้เค้าอยู่ที่นี่”

                    (มีเหตุผลอะไรที่ฉันจะต้องให้ลูกฉันอยู่)

                    “ผมพอจะทราบว่านิชคุณหลบอะไร แล้วทำไมต้องหนีคุณไปอีกคน แต่ถ้าให้เค้าอยู่กับผม ผมสัญญาว่าจะดูเค้าเป็นอย่างดี ไม่ต้องให้เค้าไปหลบที่ไหน คุณสามารถตามตัวเค้าได้เพราะเค้าจะอยู่กับผม”

                    (แล้วนายจะดูแลลูกฉันจากคนที่ตามเค้าอยู่ได้ยังไง?)

                    “ทางบ้านผมกว้างขวางพอสมควร มีคนมากมาย คุ้มครองคุณได้ชัวร์ครับ”

                    (คุ้มครองได้งั้นหรอ? แล้วทำไมวันนี้ปล่อยให้พวกของฉันไปเอาตัวคุณมาได้ล่ะ)

                    “แต่เค้าก็หนีไปแล้วนี่ครับ”

                    (แต่นายก็ยังหาตัวเค้าไม่เจอไม่ใช่หรือไง?)

                    “เดี๋ยวผมต้องเจอเค้าแน่”

                    (ถ้าปล่อยให้เค้าอยู่กับนาย ฉันคงต้องตัดเค้าทิ้งอีกคน แล้วฉันจะไม่ให้อะไรเค้าทั้งนั้น นายจะว่าไง?)

                    “ผมจะเลี้ยงเค้าเองครับ เรื่องทุกอย่างของเค้าผมจะเป็นคนดูแลเองทั้งหมด”

                    (แล้วถ้าวันนึงนายทะเลาะกับลูกฉัน เลิกเป็นเพื่อนกับลูกฉัน ฉันจะทำไง ฉันยังไม่เห็นเหตุผลที่เพื่อนจะต้องทุ่มให้เพื่อนขนาดนั้นเลย)

                    “จริงๆแล้วผมเป็นแฟนเค้า ผมรักเค้าครับ”

                    (..........................................................)

                    นิ่ง เงียบสนิท ไม่มีเสียงปลายสายอีกต่อไป

                    “ท่านครับ”

                    (ตื้ดๆๆๆๆๆ)

     
                    แทคคืนโทรศัพท์ให้การ์ดก่อนที่สักพักจะมีสายเข้ามาที่โทรศัพท์เครื่องเดิมอีกครั้ง พอการ์ดรับแล้วก็ครับๆ ก่อนจะวางไป

                    “เฮ้ย เลิกหาเว้ย
    ! กลับไทย” หัวหน้าการ์ดหันไปสั่งคนอื่นที่กำลังง่วนอยู่กับการสกัด ดักจับให้หยุด

     
                    ฮะ? ว่าไงนะ? เลิกหา กลับไทย!! อั๊ยยะ!!! พ่อนิชคุณยอมปล่อยแล้วหรอ?

                    “คุณๆๆๆ คุณว่าไงนะ คุณจะกลับไทยแล้วหรอ?”

                    “อือ ไปพูดอะไรเข้าล่ะ ท่านสั่งยกเลิกแล้วกลับกันให้หมด ดูเหมือนท่านจะตัดคุณนิชคุณทิ้งอีกคนด้วย”

                    “เย่
    !”

                    แทคกระโดดกอดการ์ดคนนั้นตัวกลม เล่นเอาการ์ดหน้าเสียเลย อยู่ๆก็มีผู้ชายกระโดดเข้ากอด

                    “คุณปล่อยผมได้แล้วผมต้องกลับแล้ว”

                    “โชคดีครับ เดินทางกลับโดยสวัสดิภาพแล้วอย่ากลับมาอีกนะครับ บาย
    ~”
     


                    “ยัยเจซ ยัยปีศาจ ขอบใจเธอมากนะที่พาการ์ดพวกนี้มา เย้เย
    ~”

                    แทควิ่งไปกอดเจซด้วยอีกคนอย่างอารมณ์ดี แต่เจซนี่สิอารมณ์เสียที่สุด
    !

                    “ยังไงวันนี้ก็คงไปนอนกันที่ห้องอุ่นแน่เลย ยัยเจซเธอไปให้พ้นๆหน้าฉันเลย ส่วนเรื่องนี้ไม่ต้องคาบไปบอกพ่อฉันเลยนะ เพราะฉันทำตาสัญญาแล้ว ถ้าผิดสัญญาล่ะก็ฉันจะหักหน้าเธอให้แตกกระจายในงานแต่งเลย คอยดู
    !”

                    “ย่ะ
    !”
     


                    นี่ก็ตีสองแล้ว พี่แทคแกก็เลยไปฉลองต่อจนเช้าเพราะวันรุ่งขึ้นเป็นวันหยุด แล้วสายๆค่อยไปเซอร์ไพรส์คุณแล้วกัน





     
    .
    .
    .
    .
    .
                   
     

                    “พี่คุณ ห้องผมไม่ได้ใหญ่อย่าของพี่แทคหรอกนะ พี่นอนได้หรือป่าว?”

                    จินอุนเดินนำนิชคุณเข้าห้อง

                    “ได้สิ ถึงห้องมันจะใหญ่ แต่พี่ก็ได้นอนแคบอยู่ดี”

                    “ฮึ? ทำไมล่ะ?”

                    “ป่าวๆ แหะๆ”

                    “แล้วนี่เอาไงอ่ะพี่ พี่แทคดูแลพี่ไม่ได้เรื่องเอาซะเลย”

                    “พี่ว่าก็เกรงใจมันด้วย มันให้พี่เยอะแล้ว พี่ว่าพี่ไม่อยากรบกวนมันอีก พี่อยู่กับใครก็ได้ ไม่ต้องให้อะไรพี่มากมายหรอก แค่มีที่ให้พี่นอน แล้วก็คุ้มครองพี่ได้ก็พอ”

                    “เหมือนผมใช่มั้ยล่ะ? ผมน่ะ ดูแลพี่ได้นะ พี่เชื่อผมสิ”

                    “พี่เชื่อ นายกล้ามากด้วย”

                    “ให้ผมดูแลพี่แทนพี่แทคนะพี่คุณ”

                    “จะดีหรอ? นายสะดวกหรือป่าว?”

                    “สะดวกสิครับ ผมน่ะไม่มีตังซื้ออะไรให้พี่มากมายเท่าพี่แทคหรอกนะ แต่ผมน่ะปกป้องดูแลพี่ได้ มีที่ให้พี่นอน มีข้าวให้พี่กินอิ่ม มีตังซื้อหนมให้พี่ด้วย ผมมีอยู่แค่นี้ พี่จะอยู่กับผมได้หรือปาว?”

                    “ได้น่ะได้แน่ ส่วนเรื่องที่เหลือพี่จะทำงานเองก็ได้ พี่กลัวแค่นายจะลำบากแค่นั้นแหละ”

                    “ไม่หรอกพี่ ตกลงพี่อยู่กับผมนะ ผมไม่ได้เลี้ยงพี่ด้วยเงิน แต่ผมให้ความรัก ความปลอดภัย ความอบอุ่นให้พี่ได้ ผมเต็มใจทำทุกอย่างให้พี่ พี่อยู่กับผมเถอะนะ”

                    “นายไม่ลำบากแน่นะ พี่น่ะ ไม่เอาอะไรหรอก แค่ให้พี่นอนห้องนายด้วยก็พอ”

                    “แน่นอนครับ อยู่กับผมแล้วใช่มั้ย”

                    “อื้ม”

                    “เย่
    ~”

                    อุ่นดีใจอย่างมากก็แค่กอดแบบตอนนี้ ไม่ได้มาหอมกงหอมแก้มหรือรวนรามคุณแบบแทคเลย เด็กคนนี้น่ารักดีนะ


     
                    “พี่คุณห้องน้ำอยู่ทางนั้นนะครับ พี่ไปอาบก่อนได้เลย เดี๋ยวผมค่อยอาบต่อ ส่วนเสื้อผ้าผมก็อยู่ในตู้ใส่ก่อนได้เลย แล้วก็พี่อาบเสร็จก็นอนเตียงได้เลยนะ ผมจองพื้นแล้วพี่ห้ามนอนพื้นเด็ดขาด!”

                    “ครับ
    ^^”

                    ต่าง...ต่างจากแทคมาก ไม่เผด็จการด้านความสกปรก แถมยังไม่ลากคุณขึ้นเตียงด้วย เห็นอยู่ว่าที่นอนอุ่นอยู่บนเตียงทั้งหมดแปลว่าอุ่นนอนเตียงเป็นปกติ แต่วันนี้ยกเตียงให้คุณไปเลย นายดีจังเลยจินอุน
     






                    พออาบน้ำเสร็จคุณเดินออกมาก็เห็นอุ่นนั่งดูทีวีรออยู่แล้วหันมายิ้มให้ จะตีสามแล้วอุ่นก็ยังรอคุณอยู่ พอเห็นคุณออกมาด้วยผ้าขนหนูตัวเดียวก็ยังหยิบชุดคลุมอาบน้ำมาให้คุณอีกตัว

                    “พี่คุณใช้นี่ก็ได้นะพี่ ถ้าพี่รู้สึกแปลกๆเวลาถอดต่อหน้าผมพี่ก็ใส่ไว้ก็ได้ ตามสบายพี่แล้วกัน ผมอาบบ้างล่ะ พี่ต้องนอนบนเตียงนะ!”

                    “ครับ
    ^____^”

                    ต่างจากแทคอีกเช่นกัน เอะอะพี่แทคแกก็จะถอดจะจับอย่างเดียวเลย แต่ดูอุ่นจะถนอมคุณมากเลย

     
                    พออาบน้ำแต่งตัวเสร็จอุนก็เตรียมจะไปนอนที่พื้นที่ตัวเองจัดที่นอนไว้ แต่ของมันกลับหายไปหมด

                    “จินอุน นอนกับพี่ข้างบนก็ได้”

                    “ไม่เอาหรอกพี่ เดี๋ยวพี่จะโดนผมเบียดตกซะป่าวๆ พี่นอนไปเถอะ”

                    อุ่นหยิบหมอนมาใบนึงแล้วนอนลงไปกับพื้นเลย อะไรมันจะง่ายดายขนาดนั้น ท่าทางคงง่วงมากล่ะมั้ง

                    “ถ้าพี่ได้เตียงอุนก็เอาผ้าห่มไปแล้วกัน”

                    “ไม่เอาหรอกพี่ ผมร้อน”

                    “เอาไปปูนอนก็ได้พื้นมันแข็ง”

                    “ไม่เอาอ่ะ นอนเถอะพี่ผมนอนได้ พี่นอนให้สบายๆเถอะ ฝันดีครับ”

                    “ฝันดีครับ”

                    จริงๆอุ่นกลัวพี่คุณอยู่ด้วยแล้วไม่สบายแล้วจะไม่อยากอยู่ อุ่นเลยพยายามทำทุกอย่างให้พี่คุณสบาย จะได้อยู่กับอุ่นไปนานๆ ทำให้พี่คุณสบายใจด้วย
     




     
     
                    10 โมงเช้า...
     
                    “พี่คุณ ตื่นแล้วหรอพี่ ผมเอาขนมปังกับกาแฟที่ร้านมาให้พี่ทานรองท้องไปก่อนนะพี่ เดี๋ยวค่อยลงไปกินอะไรกันร้านข้างล่างด้วยกัน”

                    “ขอบใจนะ
    ^^”




     
                    ตุ้บ ตุ้บ ตุ้บ ป้าบ ป้าบ ป้าบ!
     

                    “รู้แล้วคร้าบบบบ กลัวข้างห้องเค้าไม่ด่าหัวผมหรือไง แป๊บนึง”

                    คนบ้าอะไรจะบ้าคลั่งเคาะประตูขนาดนั้นวะ?
     


                    “พี่แทค? ว่า?”

                    “จองจินอุน นายไปเปิดร้านกาแฟเดี๋ยวนี้ ฉันจะไปอุดหนุนกาแฟกับเบเกอรี่ร้านนายให้หนักๆ ฉันจะเอาไปเลี้ยงแฟน”

                    “ไม่เอาอ่ะ วันนี้ผมปิดร้าน”

                    “นิคคุณอยู่ในห้องนายใช่มั้ย ขอเข้าไปนะ ขอบคุณมากที่ดูแลแฟนฉันเป็นอย่างดี”

                    “แฟน?”

                    “อื้ม”

                    “ก็ไหนพี่บอกว่าเพื่อน”

                    “แฟน กำลังดูใจกันอยู่ แล้วพี่ก็จะมารับกลับแล้วด้วย”

                    “ไม่
    ! ผมไม่ให้ไปอ่ะ พี่คุณตกลงจะอยู่กับผมแล้ว”

                    จินอุนเอาแขนยันขอบประตูทั้งสองข้างไว้เพื่อกันแทคไม่ให้เข้าไป

                    “เสียใจจินอุน พี่มีไม้เด็ดกว่านาย นายแพ้พี่แล้ว”

                    แทคผลักแขนอุ่นออกแบบไม่สนใจแล้วเดินดิ่งๆเข้าไปหาคุณ

                    “นิคคุณ
    ~ นิคคุณอ่า~ แฟนมารับแล้ว กลับห้องเราเร็ว”

                    “พี่ออกไปจากห้องผมเลยนะ”

                    จุนอุนพยายามรั้งแขนให้แทคยอนออกไป จะบ้าหรือไงเค้าพึ่งประเหราะให้พี่คุณอยู่กับเค้าได้เมื่อคืนนี้เอง แล้วตาแทคจะมาขโมยคืนได้ไง

                    “ตัวเล็ก เค้ามารับแล้ว
    ^____^”

                    “แทคฉันตัดสินใจแล้ว ฉันจะอยู่กับจินอุน นายคงไม่สะดวกจะดูแลฉัน แต่จินอุนสะดวกกว่า แล้วนายก็ให้อะไรฉันมากเกินไป แต่จินอุนให้ฉันแบบพอดีๆ ซึ่งฉันก็สนิทใจจะรับมากกว่า ส่วนของๆนายฉันจะคืนให้ครบทุกชิ้นเลย”

                    อุ่นได้แต่ยืนยิ้มกับสิ่งที่คุณพูด จองจินอุนชนะอ๊คแทคยอนต่างหากล่ะ

                    “เฮ้
    ~ นิคคุณ ตอนนี้นายไม่ต้องการความปลอดภัยอีกแล้ว นายแค่ต้องการเงินใช้เท่านั้น แล้วชีวิตนายเป็นของฉันแล้วด้วยแหละ นายไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธฉัน ไม่งั้นฉันจะส่งนายกลับไปหาพ่อนายซะ”

                    “อะไรของนาย?”

                    “ฉัน” ชี้หน้าตัวเอง “เป็นคนโทรไปหาพ่อนายให้นายอยู่ที่นี่ต่อกับฉัน ขีดเส้นใต้ว่ากับฉัน แถมฉันยังเป็นคนที่ทำให้นายหลุดออกจากมรดกสมใจนายแล้วด้วย”

                    “จริงป้ะ
    !!!? ไอแทคนายเก่งจัง ทำไงว้า???”

                    คุณถึงขั้นกระโดดกอดคอแล้วเด้งๆๆไปมาอย่างดีใจสุดๆ ส่วนคนที่หน้าเสียสุด แพ้ที่สุดก็เห็นจะเป็นจองจินอุนนั่นเอง

                    “ฉันโทรไปบอกพ่อนายว่า ฉันเป็นแฟนกับนาย ฉันรักนาย”

                    “พ่อฉันไม่ช็อกตายไปแล้วหรอแทค นายพูดอะไรออกไปฮะ? แต่ก็ดี งานนี้ฉันโดนตัดออกแน่แบบไม่ต้องสงสัยเลย เย้เย
    ~”

                    “ใช่มะ? ต้องยกความดีความชอบให้ฉันเลยนะเนี่ย แต่นายน่ะกลับห้องกับฉันเลย เร็วตัวเล็ก ฉันจะไปฉลอง”

                    “จินอุน พี่ขอโทษนะ แต่พี่คงไม่ต้องรบกวนนายแล้วล่ะ พี่จะกลับไปเกาะไอแทคกินเหมือนเดิมแล้วแหละ ไปฉลองกับพี่ป่าว? ไปด้วยกันป่ะ”

                    “ไม่อ่ะพี่ ผมจะนอน พี่ไปเถอะ”

                    “ไม่ไปจริงหรอ งั้นเสื้อผ้านายเดี๋ยวพี่ซักมาคืนนะ”

                    “ไม่ต้องหรอกพี่ ผมให้พี่แล้วกัน พี่จะเก็บ จะทิ้งขยะ หรือจะเผาทิ้งก็แล้วแต่ ผมจะนอนแล้ว โชคดีครับ ล็อคประตูให้ด้วยนะครับ”

                    “อ...อื้ม”

                    ท่าทางเฉยชาของจินอุ่นทำให้คุณรับปากแบบไม่คล่องปาก ทำไมหรอ? คุณไม่รบกวนก็น่าจะดีใจ แล้วนี่ทำไมมาทำท่าเฉยๆเย็นๆใส่แบบนี้ล่ะ โอเค ไปก็ได้ ล็อคห้องให้ด้วยสินะ

                    ส่วนแทคก็เข้าใจอาการของอุ่นดี เลยพาคุณเดินออกไปอย่างรวดเร็ว เฮ้อ
    ~ สงสารเนอะ แต่คนมันจะชนะยังไงก็ต้องชนะอยู่วันยังค่ำ



     
                    “แต่พี่จำไว้นะ ถ้าพี่แทคทำพี่เจ็บเมื่อไหร่ ผมก็ยังยินดีดูแลพี่อยู่ดี แค่พี่มองเห็นผม แล้วเดินกลับมาหาผมก็พอ”

                    ทันทีที่หลังของสองคนนั้นลับออกจากประตูห้องอุ่นไป อุ่นก็ได้แต่บอกความรู้สึกที่อยากบอกแต่ไม่กล้าบอกกับตัวเอง จะมีโอกาสได้ดูแลอย่างที่พูดหรือป่าวก็ไม่รู้ แต่จินอุนก็พร้อมจะซับพอร์ตพี่คุณทุกเมื่อ
     
     
     
    โอยยยยย สงสารอุ่นจัง~ ก็ไอแทคมันมาหลอกว่าเพื่อน
    อุ่นก็เลยกล้าที่จะเสี่ยงทำเพื่อคุณ
    แต่ตาแทคกลับมาขโมยกลับไปซะงั้น
    แต่แทคมันก็เก่งของมัน ที่ทำคุณหลุดมาได้
    ก็โอเค ถ้าทำได้คุณก็ควรจะตอบแทนใช่มั้ยล่ะ?
     
    จากนี้ไปจะคบกันได้อย่างราบรื่นจริงหรือ?
    มันจะไม่ง่ายไปหน่อยหรอ? ลองติดตามดูต่อไปนะจ๊ะ
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×