คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เปิดภาคเรียนที่๑ ฤดูร้อนโครต ตอนที่๑
ตึ๊ก..........ตึ๊ก.... เสียงรองเท้าส้นสูงของคุณครูจินตนา เดินมาแต่ไกลลิบ โดยสีหน้ามั่นใจมาก เธอใส่ชุดสีแดงแป๊ดสุดๆ แต่งหน้าเข้มมากๆ พร้อมจับไม้เรียวมาด้วย ราวกับมือสังหาร นักเรียนที่อยู่แถวๆนั้นต่างทำตัวให้ดูเรียบร้อยที่สุด หากใส่ถุงเท้า ถุงเท้าของผู้หญิงต้องพับลง ส่วนผู้ชายดึงขึ้น ทรงผมต้องมัดให้เรียบร้อย ตามกฎระเบียบแล้ว โรงเรียนยู ไม่มีเครื่องแบบนักเรียนเลย เสื้อนักเรียนให้ใส่ชุดอะไรก็ได้ที่ดูเรียนร้อยที่สุด
"นี่เธอ ฉันเห็นนั่งเป็นคู่เลยนะ จีบก็อยู่ได้" ครูจิน ใช้ไม้เรียวหวดลงที่แขนของนักเรียนทั้งหญิงทั้งชาย
"นี่! พ่อแม่ส่งพวกเธอมาเรียนหนังสือ มิได้ส่งมาหาคู่สามีภรรยากัน ไปเข้าเรียนได้แล้ว"
"โอ้ย!เจ็บนะค่ะอาจารย์/โอ้ย!อะไรคับอาจาย์"
นักเรียนคู่นั้นรีบวิ่งไปอย่างฟ้าแลบ เมื่อครูจินเดินต่อ จากที่เมื่อกี้นักเรียนอยู่กันเต็ม แต่บันนี้ไม่มีสักคน มีแต่เสียงลมพัดใบหูกวางใบใหญ่ปลิวตามกระแสลมมา...... แบบว่าเงียบกิบ จนปลิวมาโดนหัวครูจิน
"โอ้ย!!! อะไรเนี้ยใบก็โครตจะใหญ่ เลย รู้สึกว่าบรรยากาศดูเงียบๆนะเรา นี้ฉันน่ากลัวขนานนั้นเลยหรอเนี้ย !!!"
ใช่คับ น่ากลัวมากๆ ผมเนี้ยเรียนกับครูจินมา3ปีแล้ว สยองมากเลยคับ (ครูจินหันไปทางขวาเธอขยับแว่นตา จองเล็ง เป้าหมาย)
อุ๊ย!! อิจฉาจังเลยค่ะ..... พูดแล้ว หนูอยากจะเรียนกับครูจินจังเลยค่ะ ต้องสยองมากแน่ หนูชอบค่ะ.......
เฮ้ย.... แต่น่าเสียดาย ครูจินเป็นอาจารย์ฝ่ายปกครองไปซะแล้ว........ค่ะ
"เด็กพวกนั้นนินทาอะไรกันอยู่" ครูจินบ่นพึมพำ เธอจึงเดินไปถาม นี่พวกเธอมานั้งจีบอะไรอยู่ต้องนี้ ทำไมไม่ไปเรียน สุชาติ แล้วเธอ?
"ปุกกี้ค่ะ"
ไปเรียนได้แล้ว ฉันเห็นแล้วมันน่าเกียจ เป็นเด็กอยู่....! ฮะ
ไม่มีเรียน.... ไม่มีเรียน... ว่าง.... (ต้ายตาย พูดจาไม่หางเสียงเลยเด็กของนายสุชาติเนี้ย ครูจินบ่นในใจ)
ไม่มีเรียนก็ไปเข้าห้องสมุดสิ ไปค้นคว้าหาความรู้....
เฮ้ย..... ปุกกี้ทอนหายใจ โบรณจังเลย สมัยนี้เขาต้องห้องอินเตอร์เน็ตแล้ว คิคิ บ้านนอก (เอะ!! เด็กคนเนี้ย ชักจะทนไม่ไหวแล้วนะ)
สุชายหันไปมองน้องปุกกี้แล้ว พอก่อนน้องปุกกี้ เดี๋ยวจะตายเอาได้นะคับ พี่ว่าไปห้องสมุดดีกว่า ครูคับผมกับน้องปุกกี้ขอตัวก็นะคับ
เดี๋ยว!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ครูจินพุ่งตัวไปจับปุกกี้ อย่างราวกับในละครปอบผีฟ้า สุชาติล้มลง ส่วนน้องปุกกี้กำลังประเชิญหน้ากับสิ่งที่น่ากลัวที่สุด
เนี้ย!!แก่ท้าทายฉันหรอ !!!
ใช่ค่ะ ปุกกี้พูดอย่างไม่กลัว
น้องปุกกี้!!!! สุชาติเอ้ยชื่อแบบเป้นหวงแฟน
ได้!!!! ฮะๆๆๆฮะๆๆๆ (ครูจินหัวเราะเสียงดัง)
ครูหัวเราะอะไรหรอ ชักตื่นเต้นแล้ว อิอิอิอิอิอิอิๆๆๆๆๆๆๆๆ อิอิอิอิอิอิอิ อิอิอิอิอิอิอิ อิอิอิอิอิอิอิ อิอิอิอิอิอิอิ อิอิอิอิอิอิอิ อิอิอิอิอิอิอิ
อิอิอิอิอิอิอิ อิอิอิอิอิอิอิ ฮือๆๆๆฮือๆๆๆฮือๆๆๆ ครูค่ะมันน่ากลัวนะค่ะ แล้วมันก็เสียวด้วย
อะไรแค่เนี้ย ทำเป็นกลัวไปได้
ก็หนูกลัวความสูงค่ะ
ตายแล้วครูจิน ปล่อยเด็กได้แล้ว มันอันตราย เด็กอาจจะตกมาได้นะ ครูจิน (ครูพิกุลกับพวกเด็กนักเรียนต่างมาห้ามครูจิน
บ้างก็มาดูเพื่อความสนุก บ้างก็คิดในจัยว่าถ้าโดนอย่างนั้นต้องตายแน่ๆๆ)
ไม่เป็นหลอกค่ะ พี่พิกุล ครูจินผลักหลังปุกกี้ตกลงไป ปุกกี้ร้องดังสนั่นทั่วโรงเรียน กริ๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ห้องพยาบาล
ร้อนจริงๆๆเมื่องไทยเนี้ยมันร้อนอย่างนี้พี่แก้ว ครูแพรวบ่นพึมพำ ซึ่งทำให้ครูแก้วต้องหันไปมองแล้วยิ้มแย้ม พักเที่ยงหนู่ว่าจะพาพี่ไปเลี้ยง
น้ำแข็งใสดีไหมค่ะพี่แก้ว ครูแพรวพูดและกำลังเดินไปที่คอม เอ่า!!! คอม KU ไปสะแล้ว !!!! เสียงบ่นของครูแพรวดังซึ่งทำให้ครูแก้วหันไปมอง
อีกรอบ ครูแก้ว!!! ครูแก้ว ครูแก้ว ...... เด็กเป็นลม!!! เสียงดังมาจากหน้าประตู ครูแก้วรีบพาเด็กผู้หญิงคนนั้นขึ้นเตียง ส่วนครูแพรวรีบเอายาดมมาให้
ไปทำอะไรถึงเป็นลม ไม่ได้กินข้าวมาหรอ
เปล่าเธอถูกครูจินทำโทษค่ะจารย์
ถูกวิ่ง5รอบหรอถึงเป็นลม
โฮ้จารย์ บันจี้จั้มที่ตึก3
ฮ่ะ !!!บันจี้จั้ม ครูแพรวครูแก้วทำน่าตกใจพร้อมกันเหมือนนัดกันไว้
อุปกรณ์บันจี้จั้มที่ไม่มาตรฐานอย่างนั้นถ้าเกิดความผิดผลาดก็........มีตายสิ โอ้คุณพระ รอดมากบุญแล้วเนอะพี่แก้ว
น้องปุกกี้จ้าาาาาาาา เป็นอย่างบ้างพี่สุชายมาเยี่ยมแล้ว เสียงนายสุชาติดังมาแต่ไกล
เฮ้ยนี้มันห้องพยาบาลนะโว้ย ไอ้สุชาติ ครูแพรวดิ่งตังพุ่งไปหาสุชาติ แล้วดึงหู
โอ้ยอาจารย์มัน เจ็บคับ เอ้อ!!!!!!โอ้ยมันเจ็บคับครู
กลับไปก่อน ครูแพรวดึงหูแล้วลากออกมาจากห้อง
ครูแก้วกับเพื่อนของปุกกี้ยืนมองดูครูแพรวกับสุชาติ แบบขำขำ
ความคิดเห็น