คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : วันที่ 2
วันที่ 2
จ้องมองกับสิ่งเก่าๆ
เช้าแล้วนะ......ตื่นขึ้นมากับตาอันแสนบวม จิตใจที่เศร้าหมอง แสงอาทิตย์รอดช่องหน้าต่างเข้ามาในห้อง ลืมตาขึ้นมองดูไปรอบห้อง เห็นสิ่งต่างๆมากมายที่อยู่ในห้อง ทั้งหมอนข้าง ผ้าห่ม โต๊ะเขียนหนังสือ คอมพิวเตอร์ โคมไฟ พัดลม ประตู ตู้เสื้อผ้า ตู้วางของ แล้วก้อต้องหยุดอยู่ตรงนั้น........ลุกขึ้นจากเตียงไปยืนที่หน้าตา น้ำตามันก้อไหลออกมาเหมือนกับเมื่อคืน สิ่งที่เราเห็นก้อคือ
กุหลาบแห้งๆ 1 ดอก ในช่อแสนสวย......มันมาอยู่กับเราเมื่อวันที่ 14 กุมภาพันธ์ วันวาเลนไทน์นั้นเอง เขายืนกุหลาบช่อนี้มาให้เราตอนเย็นๆก่อนเขาจากลับบ้าน เราก้อยืนมือไปรับดอกไม้ช่อนี้ด้วยความดีใจ เป็นอะไรที่มีความสุขมากที่สุดในโลกเลย แล้วเราก้อเดินจากกานด้วยรอยยิ้ม เราเดินกับบ้านเหมือนคนบ้าเลย เดินถือดอกไม้ไปก้อยิ้มไม่หุบไปด้วย ชังเป็นเวลาที่ดีมากจริงๆนะ....คุณเคยรู้สึกไหม ?
โทรศัพท์มือถือ.....ที่ยังมีรูปเขาอยู่ในเครื่องมากมาย เรายังไม่คิดที่จาลบมันเลยสักรูปด้วย รูปที่เราถ่ายด้วยกาน รูปที่เราแอบถ่ายเขา รูปที่เขาถ่ายเราตอนเราเผลอ และรูปพวกนี้เราก้อตั้งใจที่จะเอาไปทำซีดี ใส่เพลงประกอบ แต่สุดท้ายก้อไม่มีโอกาสนั้นอีกแล้ว
ตั๋วรถเมล์ใบแรก.......เรายังเก็บไว้อยู่เลยนะเนี่ย เวลานั้นมันชังมีความสุขจริงๆเลย จากคนที่ต้องนั่งรถเมล์กลับบ้านคนเดียวมาตลอดหลายปี แต่วันนั้นเราก้อมีคนนั่งเคียงข้างกลับบ้านกลับเราแล้ว เหอะ.....ตั้งแต่วันนี้คงไม่แล้วสินะ
หมอนรูปหัวใจ......ของขวัญวันเกิดของเราที่เขาให้มา วันนั้นเขาบอกเราว่าเขามาไม่ได้ แต่สุดท้ายเขาก้อมาเซอร์ไพรท์ ทำให้เราถึงกับน้ำตาไหลด้วยความดีใจ ไม่มีวันเกิดปีไหนจามีความสุขได้เท่าวันเกิดที่ผ่านมาอีกแล้ว เพราะเขาคนเดียวที่ทำให้เป็นยังงั้น.....
สมุดไดอารี่......ที่เราตั้งใจเขียนทุกวัน เพื่อที่จาให้เขาในวันครบรอบ 1 ปี แต่วันนี้เราคงไม่ได้เขียนมันแล้วสินะ เพราะมันจบไปตั้งแต่เมื่อวานแล้ว สมุดเล่นนี้ก้อมะได้ให้เขา มันคงอยู่ในตู้นี้ไปอีกนานแสนนานใช่ไหม
เช้านี้ตื่นมาเหงสิ่งของหลายชิ้นทำให้คิดถึงวันที่ผ่านมา ทำให้เรายิ่งรู้สึกแย่มากขึ้น มากขึ้น อยากจะทิ้งมัน แต่ก้อทำไม่ได้ เพราะมันเป็นของที่มาจากเขา คนที่มีค่าทีสุดสำหรับเรา และของพวกนี้ก้อมีค่าสำหรับเรามากที่สุดเช่นกัน............
ความคิดเห็น