คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : HH's love story 1-4
แลทั้ใแ่ไ้รัเธอ 4
เปลือาบาเปิึ้นระทบับแสแน้อหลับาลแล้ว่อยระพริบาถี่ๆปรับแสอีรั้
ฮยอแยันายึ้นนั่มอไปรอบๆห้อ ที่นี่เป็นโรพยาบาลสินะ สายาวาไปเรื่อยนมาสะุอยู่ที่
ร่าอใรบาน วามอบอุ่นที่มือทำให้ฮยอแ้มลไปมอ มือหนายัับมือเ้าเอาไว้แน่นยามที่
หลับใหลนิ้วเรียวเลี่ยปอยผมที่ปรหน้ามออเบาๆ แ่็ยัทำให้ร่าสูรู้สึัวื่นึ้นมา
“ฮยอแนายฟิ้นแล้วเหรอ ยัเ็บแผลอยู่รึเปล่า” ฮันยอับไปัวฮยอแ ถามอย่าห่วใย
“็นิหน่อยฮะ ไม่เป็นอะไรมาหรอนี่ฮยอสลบไปี่วันแล้วเนี่ย”
“นายสลบไปอาทิย์นึเ็มๆเลยนะเ็บ้า”
ร่าสูอร่าบาเอาไว้เบาๆ ร่าบา็ยมือึ้นออบร่าสูเ่นัน
ทันในั้นประูห้อนป่วย็เปิึ้น พร้อมับร่าอใรนนึที่เินเ้ามา
“พ่อ!” ฮยอแเรียผู้เป็นพ่อเบาๆอย่าใ
ุลีเ้ามาในห้อ ามมา้วยอมินและแฮ ฮันยอถอยออาฮยอแเล็น้อย ไปยืนอยู่้า
“พ่ออโทษนะฮยอแ แอย่าโรธพ่อเลยนะ”
“ผมไม่ไ้โรธพ่อเลยนะฮะ” ฮยอแบออย่าริใ
ุลีลายอ้อมอออ ่อนะมอหน้าหวานอย่าพิารา ยิ้มอย่าอ่อนโยนให้นเป็นลู
“พ่ออโทษนะ พ่อนี่มันเลวริๆเลยเือบะเสียสิ่ที่มี่าในีวิพ่อไปะแล้ว”
“อย่าโทษัวเอเลยฮะ ฮยอไม่ไ้โรธพ่อัหน่อย”
ผู้เป็นพ่อเียบไปเล็น้อย่อนะพูออมาเสียเบาหวิว
“พ่อะไม่ัวาเรื่อวามรัอแอีแล้วล่ะ”
“พ่อว่าอะไรนะฮะ”
นหน้าหวานไม่อยาะเื่อหูัวเอ หันไปมอพี่ายับน้อายที่ยืนอยู่ ทัู้่ส่ยิ้มอย่ายินีมาให้
“พ่อรู้แล้วว่าผู้ายนนี้มีอิทธิพลับลูมานาไหน ลูรัเ้ามาใ่ไหมฮยอแ”
“ฮะ ฮยอรัพี่ฮันมาที่สุในโล”
ุลีหันไปหาร่าสูที่อลูายอนเอเอาไว้ ่อนะพูเสียรึม
“ันเห็นแ่ฮยอแที่รันายมา แ่ถ้านายทำให้ลูอัน้อเสียใแม้แ่นิเียว
“รับ ผมะไม่มีวันทำให้ฮยอแ้อเสียใเ็า เพราะเ้าือวใอผม” ฮันยอรับำหนัแน่น
ุลีอัวลับไปทำาน่อ หลัาที่ทำในสิ่ที่ิว่าีที่สุสำหรับลูอัวเอแล้ว
“ยินี้วยนะทั้สอน” อมินเอ่ยอย่ายินีที่นทั้สอสมหวัในวามรััที
“ีใ้วยนะพี่ฮยอ ๊ออให้พี่ทั้สอนมีวามสุมาๆนะ”
แฮยิ้มาหยีอย่าน่ารัให้พี่ายับว่าที่พี่เยอน
“อบใพี่อมินับ๊อมาเลยนะ”
“ไม่เป็นไรหรอ ็เราเป็นพี่น้อันนี่นา ิิ” อมินหัวเราะอบใับแฮ
“เี๋ยวพี่ับ๊อไป่อนนะ ไม่รบวนเวลาอพวนายแล้ว ไปเหอะน้อรั”
“พี่ฮันรีบปั๊มลูับพี่ฮยอนะฮะ ๊ออยาอุ้มหลานไวๆ” แฮหันไปบอฮันยอหน้าทะเล้น
“แฮ! บ้าเหรอ” หน้าหวานอฮยอแึ้นสี้วยวามอาย
“ฮ่าๆๆ โอเเี๋ยวพี่ัให้เลย เนอะฮยอแเนอะ” ฮันยอหันไปเย้านรั
“บ้า พี่ฮันพูอะไร็ไม่รู้”
“อิอิ พี่ไปีว่าแฮไปเหอะ”
อมินับแฮออไปแล้วปล่อยให้ฮยอแเินับำพูอน้อายสุที่รั
ร่าสูเินมานั่ล้าเียร่าบา ามมอใบหน้าหวานอย่ารัใร่
“ฮยอแ หันหน้ามาหน่อยสิ” เสียทุ้มเอ่ยเรียนรัอนเอ
“หืม มีอะไรอุ๊บ...”
ริมฝีปาบาถู่วิวามหวานโยปาหนา ลิ้นอุ่นสอเ้าไปในโพรปาสวยวานหาวามหวานา
“ันะไม่มีวันทำให้นายเสียใฮยอแันสัา ันอแลทั้ใแ่ให้ไ้รันายนเียวลอไป”
เสียทุ้มระิบที่หูอร่าบาที่หลับาพริ้มอย่ามีวามสุ
อแลทั้ใแ่ไ้รัเธอ ้อเออะไร็ยอม
ันพร้อมะเ็บ ันพร้อมะาย เป็นไเป็นัน
เพราะมีหัวใ็ไร้่า หาไม่มีเธอในนั้น ่อให้มันแหลสลาย็ยอม...END
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ความคิดเห็น