รั้วค่าย....เคมี

ลำดับตอนที่ #2 : จุดเริ่มต้น

หลังจากเปิดพิธีเป็นอันที่เรียบร้อยแล้วชาวค่ายอย่างพวกเราก็แยกย้ายกันเข้าที่พักกันซักที่ โดยที่ผู้ชายจานอนกันชั้น7ของตึกแล้วผู้หญิงก็นอนกันบนชั้น2ซึ่งอยู่ในห้องสมุดพอดี แล้วบางคนก็เริ่มหาบัดดี้ที่จับได้กันแล้ว แต่ผมก็ยังไม่ค่อยสนใจส่วนตัวคิดว่าเดวมันก็มาหาเราเอง แต่ คนกลุ่มแรกที่ผมคิดถึงคือพวกเด็กเก่าที่มันพอจารู้จักกับไอ้ปันที่เราพอจาอ้างชื่อตีซี้ได้บ้าง แต่ผมก็ไม่ได้สนใจอาไรก่อนก็แค่มองๆไว้เท่านั้นหละจานั้นผมก็เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วก็ขอเจ้าถิ่นไปเล่นบอลกะเค้าด้วยแล้วมีคนนึงมันชื่อ เอก เป็นเด็กเก่า อ้ายผมก็เนียนๆเลย "รู้จักไอ้ปันรึป่าว"ผมทักแบบเนียนๆ "ออไอ้ปันไอ้นี้เอ๋อๆแต่เก่ง"เอกตอบอย่างคุ้นเคย ไอเราก็เริ่มใจชื้นๆแล้วว่าได้เพื่อนแน่นอน หลังจากนั้นเราก็มาถึงสนามบอลกันซักที เราด้วยความที่ป่ำๆเป๋อๆก็เล่นกะเค้าไปแบบบ้าๆบอๆเก๊กบ้างไม่เก๊กบ้าง คุยกันบ้าง555 "เฮ้ยเป็นนักบอลรึป่าว"เอกถามเราให้อึ้งหลังจาเล่นไปไม่นานนัก "ป่าวไม่ใช่ไม่ใช่"เราก็ปฏิเสธแจเลยแหมมาชมให้เขินขนาดนี้ไอ้เราก็ไม่ค่อยได้เล่นด้วยดิอยู่ๆถามงี้ก็หวิวๆไป "เออหุ่นคล้ายนะนี่"เฟรนเพื่อนเอกก็สมทบมาให้ขำขึ้นในใจกันอีก หึๆๆๆๆๆ เอกน่ะหลอจะว่าไปก็เป็นคนที่ไม่สูงมากก็ประมาณผมนี่หละแต่สูงกว่าซัก5-6เซนได้ เป็นคนผมหยิกหน้าไทยๆจริงจังที่โดดเด่นคงเป็นบุคลิกมั้งเอกน่ะท่าเดินมานจี๊ดๆๆๆๆจ๊าดๆๆสุดๆๆๆแล้วเดินแบบที่อธิบายยากถ้าเห็นแล้วก็รู้เลยว่าเด่นด้วยท่าเดิน   ส่วนเฟรนนี่สูงไล่เลี่ยผมเลยหละคิ้วดกดำปากหนามีเขี้ยวจมูกใหญ่เหมือนกันนะหัวกลมเรียวตาคงหวานมังนะ อธิบายกันพอสมควรแล้วเข้าเรื่องต่อดีกว่าเอาหละ หลังจากนั้นไม่นานพวกเพื่อนคนอื่นก็มาเล่นบอลด้วยกันเยอะแยะว้าวตอนนี้หละได้เล่นกันจริงๆๆจังๆหน่อยตอนนั้นก็ไม่ได้จำอาไรใครมากหลอกครับก็รู้ว่ามีไอ้เกมส์น่ะหละที่ท่าทางจาสดุดตาเพราะมันเป็นคนขี้เล่นกวนTeenดีเป็นบ้า หลังจาเราเล่นเสร็จแล้วเราก็ไปกินข้าวกันแต่ผมก็รู้ตัวบัดดี้แล้วหละเพราะถามเอกดูแล้วเอกบอกว่าเพื่อนมันเองที่เป็นบัดดี้ผมมันบอกว่าชื่อ อุ้ย เราก็ยังไม่รู้ว่าคนไหนก็คงต้องไปลุ้นกันตอนกินข้าว พอถึงห้องกินข้าวแล้วรู้สึกได้เลยว่าแหมอาไรจาหรูหราขนาดนั้นห้องมันสวยเกินกว่าจาให้ชาวค่ายได้นั่งกินนั่นหละครับ ก่อนจากินพวกๆพี่ๆก็ได้เซตกับข้าวไว้เรียบร้อยแล้วเราก็ได้เห็นหน้าบัดดี้แล้วพี่เลี้ยงมันก็ให้เรานั่งข้างๆบัดดี้ ไอ้พี่เลี้ยงตัวแสบนี้น่ะไม่อยากจะบอกมันน่ะเพื่อนผมเองมารุ่นเดียวกะไอ้ปันมันมาเป็นพี่เลี้ยงให้มันชื่อตอง หน้าตาดีแต่ขี้เก๊ก ..........."เอาซิมรึนจาเล่นอาไรกลูรออยู่"เราก็คิดในใจอย่างหยาบๆ  "เดวก่อน.....ตักข้าวได้แต่ตักได้ครั้งเดียวนะ"มันปราสัยอย่างมีเลศนัย นัยตามันนิลุกโชนเหมือนมีความหมาย พวกเราก็ตักข้าวตักๆไปจนคิดว่าเสร็จแล้วไอ้ที่อยากกินก็อยู่บนจานหมดแล้ว ที่เหลือก็รอให้มันปราสัยว่า...เริ่มได้            แต่         มันไม่ง่ายอย่างนั้นน่ะสิครับ+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ดูๆๆไปต่อในตอนต่อไปละกันนะครับทำไมไม่ง่ายหว่าแค่กินข้าวแล้วเจอกันครับ