รั้วค่าย....เคมี

ลำดับตอนที่ #1 : ก่อนทุกอย่างจะเริ่มต้น

.................เรื่องราวทั้งหมดเกิดขึ้นเมื่อม.5เพื่อนของผม"ปัน"มันได้เล่าเรื่องราวประสบการณ์ของมันทั้งหมดให้ผมฟัง"ปันไปเข้าค่ายเป็นยังไงบ้างอ่ะ"ผมถามด้วยความอยากรู้ถึงแม้ก่อนหน้านี้ผมไม่เคยสนใจเลย "มันน์สุดสุดไปเลย"เป็นหนึ่งในคำพูดที่มันบรรยายให้ผมฟัง แต่ หลังจากเรื่องที่สนุกสนานจบไปด้วยเสียงหัวเราะ ผมก็สบถขึ้นออกมาว่า"ต้องไปให้ได้ไอ้ค่ายเคมี" แม้ว่าผมจะคิดออกไปอย่างนั้นแต่ผมก็ไม่ได้แม้ตั้งใจเรียนขึ้นเลย จนผมก็หวั่นๆว่าเราคงทำได้แค่นี้แล้วหละ..........
............ถึงจะอย่างนั้นก็เถอะแต่โชคชะตาก็เข้าข้างผมจนได้วันประกาศผลผมสอบติดอย่างไม่คาดฝัน"เฮ้ยบิวแกติดค่ายเคมีด้วยน่ะเอาไงล่ะ"เพื่อนผมโทรมาบอกด้วยคามเป็นห่วง   เพราะก่อนหน้านั้นผมนัดเพื่อนไปเรียนพิเศษที่กรุงเทพฯ ความลังเลอาจเกิดขึ้นกับใครบางคนและมันเป็นสิ่งที่ผมต้องตัดสินใจซึ่งผมไม่ลังเลเลย"ไป"คือคำตอบเดียวที่พุ่งพร่านออกมาจากส่วนลึกของความคิดผมโดยที่ไม่ลังเล ผมทิ้งหลายสิ่งเพื่อชีวิตที่ไม่รู้แม้สิ่งที่ต้องเจอะเจอ  ผม...เพียงรู้จากปากปันว่า"มันสุดๆ"
              วันแรกของการเหยียบย่างเข้าไปในค่ายครั้งแรกผมรู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูกและอาจเป็นเหตุผลที่ทำให้ผมไปถึงค่ายก่อนเวลาที่ควรจริงถึง3ชั่วโมง...มันน่าเศร้านะที่ต้องอยู่อย่างรอคอยอะไรบางอย่างแม้จะแค่3ชั่วโมง  แต่ มันทำให้รู้สึกเหงาได้เหมือนกัน ผมแบกกระเป๋าเสื้อผ้าสีดำและเป้สีแดงที่ใหญ่เทอะทะ และผมก็มานั่งอยู่คนเดียวหน้าตึกที่นัดหมายไว้ ผมนั่งอยู่ได้ไม่นานก็รู้สึกเหมือนจะมีเพื่อนเริ่มมากันแล้วหละเธอคือคนที่มาช้ากว่าผมแค่ครึ่งชั่วโมง ความรู้สึกนั้นผมยังจำได้ดีความรู้สึก     เธอคนนั้นดูท่าทางเป็นคนนิ่งๆเงียบๆครอบครัวที่เธอสั่งสบบุคลิกภาพมาคงเป็นครอบครับที่อบอุ่น เพราะจากที่ผมเห็นเธอมากันทั้งครอบครัวเลยจริงๆ ผมอาจจาพูดเว่อร์ไปก็ผมมันมาคนเดียวนิพ่อรึแม่ก็ไม่มาส่ง แม่ผมเพียงฝากคนมาส่งเท่านั้น  แต่นั้นก็ไม่ได้ทำให้ผมน้อยใจอะไรและผมก็ยังไม่คิดถึงบ้านเท่าไหร่นัก ต่อกันที่ครอบครัวของเธอดีกว่า เธอเป็นคนสูงๆประมาณ175cmซึ่งถ้าเทียบกับผมยังถึงว่า....สูงกว่ามากผมมันก็แค่มะขาม166cmเองว้า ดวงตาของเธอดูเหนื่อยๆขอบตาเธอคล้ำเหมือนอดหลับอดนอนมาอย่างนั้นหละ คิวดกดำของเธอทำให้ผมอิจฉาแต่สิ่งที่ดูเด่นที่สุดนั้นคงเป็นจมูกที่คล้ายลูกชมพู่กระมัง แต่คงเล็กกว่านิดนึงกระมัง   "พิธีเปิดค่ายเคมีเค้าอยู่ที่ไหนหลอค่ะ" แม่เธอถามผม "ข้างบนตึกนี้หละครับเค้าจาเปิดพิธีกันประมาณเที่ยงๆน่ะหละครับ"ไอ้เรามันทำการบ้านมาดีหุๆๆ~   หลังจาคำตอบของผมหลุดไปแล้วเค้าก็ทำเหมือนปรึกษาอาไรกันสักอย่างหลังจากนั้นพวกเค้าก็เดินจากไปโดยที่ผมไม่ได้สนใจอะไรนัก และแล้วเวลาเปิดพิธีเข้าค่ายก็มาถึงที่นี้หละที่ผู้คนต่างทยายมากันอย่างหนาตา และผมก็ได้ไปสดุดตากับหญิงคนนึงเข้าทันทีเธอคนนี้หน้าตาน่ารักจริงๆผมรู้สึกได้อย่างนั้นใบหน้าที่รีๆเป็นรูปไข่เธอสวมแว่นสายตาที่ลับเข้ากับหน้าเธอพอดีจมูกของเธอเล็กเรียวได้รูปในขณะที่เธอมีเขี้ยวที่มุมปากอันอวบอิ่ม แต่ใช่เซ่ผมมีแฟนแล้วนิก็ได้แต่เสียดาย"ผิดที่เราเจอกันช้าไปไม่มีวันจะมาเข้าใจ"เพลงนี้มันแลบขึ้นมาในหัวให้เจ็บแปล็บๆทันทีหลังจากจบพิธีเปิดแล้วเราก็ต่างคนต่างรีบร้อนเข้าที่พัก.......................