คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : รักนี้...เสถียร 9
ตอนที่ 9
เวลาหลังเลิกงานแถมยังเป็นวันศุกร์ไม่ได้ทำให้โรงภาพยนตร์แออัดตามที่หลายๆคนคาดไว้
ต้น รุ่นน้องคนสนิทแทนที่จะดีใจ ที่ได้มาดูหนังตามที่ต้องการกับรุ่นพี่สุดรักสุดหวงกลับต้องเดินอย่างเซ็งๆขนาบข้างรุ่นพี่แล้วมองส่วนเกินที่ขยันคุย ขยันเอาใจใส่ รุ่นพี่คนสนิทอย่างน่าหมั่นไส้
“ ต้น เดี๋ยวพี่ไปซื้อตั๋วให้นะ อาจารย์ ชนา ระรอ....”
“อย่าดีกว่าครับ ผมไปซื้อเองดีกว่า อาจารย์ ธวัช รออยู่ตรงนี้แหละ”
รุ่นน้องร่างขาวได้แต่อ้าปากค้างไว้ แล้วส่งสายตาอาฆาตใส่ ร่างใหญ่ที่แย่งตนเองพูด
นอกจากจะกล้ามใหญ่แล้ว ปากยังไวอีก
“ พอเลย อาจารย์ ชนา รออยู่กับต้นนั้นแหละ ผมได้บัตรดูหนังฟรีมาตั้ง 3ใบ ต้องไปยืนยันสิทธิ์เอง ไม่อยากดูของฟรีหรอครับ วันนี้ผมเลี้ยงเชียวนา”
ต้น ตกใจตาแทบทะลัก ที่เห็นรุ่นพี่ที่รัก คว้ามือหนาของร่างใหญ่มากุมไว้ เสมือนปลอบโยนเด็กน้อย? รอยยิ้มน้อยๆที่ส่งมาให้นั้นทำให้ ชนากร เลิกดื้อดึงที่จะเป็นฝ่ายอาสาไปซื้อตั๋ว และ
ทำตัวให้น่ารัก?ตามที่ร่างบางนี้ต้องการ
อย่าทำเหมือนโลกนี้มีกันอยู่แค่ สองคน ได้ไหม!
“นี่คุณ! ขอถามแบบตรงๆนะ ที่คุณมาตีสนิทกับรุ่นพี่ผม คุณไม่ได้คิดอะไรใช่ไหม?”
“คิดครับ”
“เฮ้ย! นี่ แกหวังจะหลอกฟัน รุ่นพี่ฉัน เพราะเห็น รุ่นพี่ฉันน่ารัก และ ซื่อใช่ไหมมม”
“ไม่ใช่ๆครับ ไม่ใช่”
ชนากรยกมือ ปฏิเสธกันจนยุ่ง เมื่อเห็น ร่างขาวชี้นิ้ว ว่าสารพัด กลางห้างดัง ไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรหม ร่างใหญ่เมื่อเห็นว่าตนจะบอกปฏิเสธขนาดไหนร่างขาวนี้ก็ไม่ฟัง จึงดึงมือทั้งสองกระชากให้ทั้งร่างขาวบางเข้ามาแนบชิดกับร่างตน
“ผมคิดครับ แต่ไม่ได้คิดอย่างที่คุณกล่าวหาผม ผมคิดแค่ว่า อาจารย์ ธวัช น่ารัก ผมชอบรอยยิ้มที่อบอุ่นของเขา อยากอยู่ใกล้ๆตลอด”
“นี่ นาย ชอบ พี่ ธวัช หรอ?”
เมื่อร่างสูงได้ยินคำกล่าวนั้น ถึงกับปล่อยมือที่จับร่างขาวนั้นทั้งที สีหน้าที่ตื่นตระหนกทำให้ ร่างขาวบางนั้นตกใจไปเหมือนกัน
ความรู้สึกที่อยากอยู่ใกล้ อยากสัมผัสเจ้าของรอยยิ้มที่อบอุ่น หัวใจที่มักจะเต้นรัวทุกครั้งที่ได้พบหน้า สาเหตุของอาการที่เขามักจะคิดวนเวียนถึงร่างบาง ทุกเที่ยงที่ต้องหิ้วท้องไปรอทานอาหารกับร่างบางที่ต่างคณะ ไหนจะสาเหตุที่เขาตัดสินใจแกล้งลืมมือถือให้ร่างบางนำมาให้ถึงห้อง และ สาเหตุที่ต้องการเห็นรอยยิ้มนั้นส่งยิ้มและเชียร์ให้เขาแค่คนเดียวตอนแข่งกีฬา ทั้งหมด เพราะ เขา ชอบ ร่างบาง อาจารย์ธวัชของผม
“คุณต้น ขอบคุณครับ คุณชี้ทางให้คนโง่อย่างผม ถ้าไม่ได้คุณ ผมก็ยังคงไม่สามารถหาสาเหตุที่ทำให้ผมอยากอยู่ใกล้ๆอาจารย์ธวัช ขอบคุณจริงๆครับ ”
ทำไมมันเป็นแบบนี้ว่ะ! ตูงงโวยยยยย
#######################################
รถบัสคันใหญ่ที่กำลังพาเหล่าคณาจารย์แห่งคณะวิทยาศาสตร์ ภาควิชาเคมี ไปเที่ยวประจำปี ยัง
ชายหาดชะอำ แหล่งทะเลหาดทรายสีขาว มนต์เสน่ห์แห่งเมืองเพชรบุรี
ภาควิชา เคมี ถือว่าเป็น ภาควิชาที่มีบุคลากรเยอะพอสมควร ด้วยคณะต่างๆในมหาวิทยาลัยต่างต้องใช้ความรู้แขนงทางเคมีเป็นพื้นฐาน ภาพของเหล่าอาจารย์ที่มักจะอยู่ในบุคลิกที่เคร่งเครียดในให้สอน หรือเคร่งขรึมเวลาคุมห้องแล็ป กลับเปลี่ยนเป็น เฮฮา พูดคุยหยอกล้อเสียงดังอย่างสนุกสนาน แทบไม่เหลือภาพอาจารย์ที่นักศึกษาเกรงกลัว
“น้อง ต้นจ๋า ไปทะเลคราวนี้ พวกพี่จะได้เห็น กล้ามหน้าอกขาวๆๆ ต้นไหมเนี้ย”
“พี่ อย่าไปดูหน้าอกแบนๆขาวซีดของไอต้นมันเลย ดูกล้ามพุงพวกผมดีกว่า”
“แบนบ้านเตี่ยแกสิ อีพวกลงพุง ชิ”
ต้น รุ่นน้องร่างขาวยืนขึ้นเถียงกับเพื่อนอาจารย์ด้วยกันอย่างสนุกสนาน พลอยทำให้คณาจารย์ที่เหลือบนรถ หัวเราะไปด้วย ไม่เว้นแม้แต่ รุ่นพี่ร่างบางที่นั่งข้างกัน
“อ้าว ต้น ยอมแพ้แล้วหรอ”
“ พี่ ธวัช อย่าง ต้น เรื่องฝีปากไม่กลัว แต่วันนี้แสบคอ ขอเวลานอกด่วน พี่ ธวัช เตรียมตัวได้แล้วนะครับ เดี๋ยวพวกเราจะแวะเขาวังกันก่อนแล้วไปพระราชนิเวศน์มฤคทายวันแล้วเข้าโรงแรมครับ มารอบนี้ ต้น อุสาไปไถ เลนส์อันใหม่มาเลยน่า”
ต้น หยิบกล้องสุดรักสุดหวงที่ใส่เลนส์อันใหม่เรียบร้อย ยกขึ้นมาถ่ายรุ่นพี่คนสนิทข้างกาย ก่อนจะเคลื่อนกายไปถ่ายรูปบรรดาเพื่อนอาจารย์คนอื่นๆ
มาทริปภาคครั้งนี้ จัดขึ้นที่ชายหาดทะเลชะอำ จุดประสงค์ ก็เพื่อให้เหล่าอาจารย์ที่เคร่งเครียดกับงานสอน งานวิจัย หรือแม้แต่ การดูแลเหล่านักศึกษาตั้งแต่ระดับป.ตรี ยัน ป.เอก ได้มาพักผ่อนหย่อนใจและเพื่อกระชับความสัมพันธ์ของเหล่าคณาจารย์ในภาคด้วยกันให้สนิทชิดเชื้อมากยิ่งขึ้น
#####################################
ในที่สุด เหล่าอาจารย์จากภาควิชาเคมี ก็มาถึงที่หมาย คือ โรงแรมขนาดกลางติดกับชายหาดทะเลชะอำ เวลาที่ทุกคนมาถึงนั้นค่อนข้างเย็นจึงไม่มีใครลงเล่นน้ำทะเล เพราะพรุ่งนี้หนึ่งวันเต็มๆ ทุกคนจะได้พักผ่อนอยู่ที่โรงแรมแห่งนี้แทน ต้น รุ่นน้องร่างบางเดินนำไปหยิบกุญแจห้องแล้วจูงมือพารุ่นพี่สุดหวงไปยังห้องพัก
“พี่ ธวัชจะนอนเตียงไหนครับ ต้นให้พี่เลือกก่อนเลย”
“นั้น พี่นอนเตียงซ้ายแล้วกัน ขนมพี่วางบนตู้เย็นนะต้น พี่ขอไปอาบน้ำก่อน แล้วเราค่อยไปห้องอาหารด้วยกัน”
รุ่นน้องยิ้มตอบกลับให้รุ่นพี่คนสนิทแล้ว หันไปจัดบรรดาข้าวของสัมภาระของตนเอง แล้วกลับมานั่งบนเตียงเดี่ยว นานเป็นอาทิตย์แล้วตั้งแต่เหตุการณ์ที่โรงภาพยนตร์ ชายหนุ่มร่างใหญ่ไม่มาปราฏกายให้เห็น แม้แต่ในเวลาพักเที่ยงก็ไม่มาวนเวียนให้เห็นเช่นกัน
“ชิ ไหนบอกว่าชอบรุ่นพี่ฉันไง ขี้จุ๊จริงๆ ดี สมน้ำหน้า ถ้าพี่แกเล่นตามจีบพี่ธวัชนะ แม่จะไล่ตะเพิดให้ บังอาจ”
ห้องอาหารเต็มไปด้วยอาหารจานใหญ่เรียงรายตามโต๊ะต่างๆ เสียงพูดคุยสนุกสนาน ปะปนไปกับเสียงจากพิธีกรจำเป็นบนเวที อาจารย์ร่างบางทั้งสองเข้ามานั่งที่โต๊ะนั่ง ร่วมกับอาจารย์ท่านอื่นๆ
“อ้าว ธวัช กับ ต้น กินให้เยอะๆนะ เดี๋ยวจะได้มีแรงไปร้องเพลง”
เสียงผู้ใหญ่ใจดีจากหัวหน้าภาคกล่าวทักทายเมื่อเห็นร่างบางทั้งสองเข้ามา บรรดาอาจารย์ต่างเข้ามาล้อมเจ้าของรอยยิ้มอันอบอุ่นหยิบนู้นนี้นั้นให้ไม่ขาด ด้วยความที่เจ้าตัวเป็นคนมีเสน่ห์และไร้เดียงสา?กับทุกเพศทุกวัยจึงทำให้ใครๆต่างหลงรักและอยากอยู่ใกล้ แต่ทุกคนก็ไม่กล้าที่จะอยู่เคียงข้างร่างบางนานนัก เพราะมีรุ่นน้องร่างขาวบางอีกคน ที่หวงรุ่นพี่ข้างกายมากมายขนาดไหนคอยคุ้มเชิงอยู่
“อาจารย์ ธวัช ครับวันนี้เหนื่อยไหมครับ”
“ไม่มากครับ อาจารย์ แพทเหนื่อยหรอครับ? สงสัยไม่ชอบออกกำลังแน่เลย”
อาจารย์ธวัช เอียงคอเล็กน้อย พร้อมทั้งหรี่ตาทำเหมือนจะจับผิดชายข้างกาย แต่กับเหมือนแมวน้อยที่กำลังจะอ้อนเจ้าของมากกว่า ทำให้อาจารย์หนุ่มถึงกับหน้าแดงไปกับท่าทางที่น่ารัก ดีนะ โต๊ะตรงนี้แสงไม่ค่อยสว่างมากนัก มิหวัง ร่างบางได้เห็น อาจารย์หนุ่มข้างกายหน้าแดงเป็นแน่ อาจารย์แพท เป็นอาจารย์คนใหม่ของภาควิชาที่เพิ่งจบจากต่างประเทศแล้วกลับมาใช้ทุนของรัฐบาล ไม่ว่าจะครั้งแรกหรือตอนนี้ ร่างบางข้างกายยังคงน่ารักไม่เปลี่ยนแปลง ทำให้เขาถึงกับหลงเสน่ห์เข้าเต็มๆ
“แพท ตรงที่แกนั่งอยู่ มันที่ฉัน ลุกไป ชิฉะ”
เสียงจากนรก? ดังมาเรียกสติให้อาจารย์หนุ่มรู้สึกตัวก่อนจะค่อยลุกขึ้นแต่ ร่างบางข้างกายดึงมือให้ชายหนุ่มหันกลับมา
“แพท นั่งตรงนี้แหละ ส่วน ต้น เก้าอี้ข้างพี่ อีกตัวก็ว่างอยู่ เรานั่งตรงนี้ก็ได้”
“พี่ ธวัชชช”
ร่างบางกุมมือรุ่นน้องโยกไปมาเบาๆ ตอนแรก ต้น ทำตาขว้างใส่ชายหนุ่มอีกคน ก่อนนะแก้มป่อง งอนรุ่นพี่ข้างกาย แต่ก็ยอมรุ่นพี่อยู่ดี ภาพที่ร่างบางทั้งสองยืนงอนง้อการอยู่ ทำให้อาจารย์ที่เหลือถึงกับถือช้อนค้าง ไปกับรังสีความน่ารักของทั้งสอง อาจารย์ ต้น มีรูปร่างหน้าตาที่น่ารักทำให้หลายคนหันมองในรูปร่างหน้าตาสไตล์คุณหนูเอาแต่ใจ เป็นอันรู้กันว่าคนเดียวที่ร่างขาวนี้เปลี่ยนเป็นคุณหนูผู้เรียบร้อยได้ คือ เจ้าของรอยยิ้มอบอุ่นข้างหน้า
#########################################
เสียงคุยเมื่อหัวค่ำว่าดังแล้ว ตอนนี้ยิ่งทวีความดัง และความสนุกสนานเป็นเท่าตัว นอกจากอาหารที่หลากหลายชวนให้ลิ้มลอง ยังมีเครื่องดื่มแอลกอฮอล์หลากหลายดีกรีที่ทำให้อาจารย์หลายๆคน สร้างความสนุกสนานมากขึ้น ทั้งเสียงร้องมาจากไมโครโฟนดัง ไหนจะเสียงสดจากล่างเวทีอีก ต้น รุ่นน้องคนสนิท บัดนี้โดนพวกอาจารย์ด้วยกัน ลากให้ไปร้องเพลงหน้าเวที ถึงหน้าใสขาวเนียนจะเริ่มแดง เจ้าตัวก็ไม่หวั่น ใครยื่นแก้วมารับหมด แถมยังแย่งทุกแก้วที่ยื่นมาให้รุ่นพี่สุดหวงที่กำลังนั่งหัวเราะอยู่
“ไอแพท มานี่เลย เอ็ง ไปร้องเพลงเลย เปิดซิงสักเพลง พี่ ธวัชครับขอตัวไอแพทไปก่อนนะครับ ลุกเลยไอแพท พี่ธวัชเดี๋ยวรอฟังไอแพท มันร้องนะครับ”
“อาจารย์ ธวัช เดี๋ยวผมมานะครับ”
“โอเคครับ”
ชายหนุ่มข้างกายลุกขึ้นตามแรงฉุดของเพื่อนอาจารย์ แต่ก็ไม่ลืมที่จะส่งยิ้มให้ ร่างบางที่หัวเราะอย่างสนุกสนานให้กับพวกเขา
“ ออกไปเดินรับลมหน่อยดีกว่าเรา ”
เมื่อความสนใจหันไปที่อาจารย์ แพท หมด อาจารย์ ธวัช จึงถือโอกาสเดินหลีกออกจากห้องอาหาร เวลาพลบค่ำเช่นนี้ ไร้เสียง ไร้ผู้คน ร่างบางเดินทอดน่องออกมา หมายจะดื่มด่ำกับบรรยากาศของธรรมชาติ เสียงคลื่นทะเลที่ซัดเข้าบก ไหนจะลมทะเลที่ผ่านเข้ามาให้ชายฝั่งนี้เย็นสบาย เสียงใบไม้ ต้นไม้ที่พลิ้วไหวไปกับสายลมราวกับว่ามันเป็นเครื่องดนตรีที่กำลังบรรเลงเพลงตามจังหวะวาทยากรให้ผู้ชมเช่นเขาฟัง ต้องขอบคุณธรรมชาติที่สร้างสรรค์ทุกสิ่งอย่างเป็นระบบระเบียน และมีความงดงามด้วยตัวมันเอง
##########################
ขอบคุณทุกคนนะค่ะ สำหรับคำติชม เป็นปลื้มโคด ^^
>>>> เห็นมี คนชมอาจารย์ แพท สงสัยต้องเพิ่มบทให้แหละ ส่วน คุณ ตุลย์ของเรา
รอหน่อยนะค่ะ พระเอกก็งี้แหละ ของดีมักมาที่หลัง 555 แต่ไรเตอร์ ฟิน อาจารย์ ธวัชสุดด
>>>>ตอนใหม่ถ้าแต่งเส็ดทันคืนนี้จะลงให้เลยนะค่ะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
>>>> คอมเมนได้นะค่ะ ไม่ว่ากัน 5555 ไรเตอร์ต้องปรับปรุงตรงไหนก็ช่วยชี้แนะด้วยนะค่ะ
ไม่ต้องเกรงจัย ^^ ฝากผลงานแรกด้วยเน้อออ
ปล. ไรเตอร์แต่งตอนใหม่เส็ดแล้ว แต่มันแปลกๆ เลยขอมาลงให้อ่านวันหน้าๆนะค่ะ อยากให้ประทับใจตอนหน้าม๊ากกก
ความคิดเห็น