คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : รักนี้...เสถียร 6
ตอนที่ 6
“กลับบ้านไป อย่าลืมไปหานะว่า วานิลิน ดูดซับ ยูวีได้เท่าไร ถ้าค่ามันเกินกว่า สารส้ม พรุ่งนี้ก็ลองเปลี่ยนตัวทำละลายเลย ”
สองนักศึกษาในชุดแล็ปเต็มยศ เข้ามาฟังคำแนะนำจากอาจารย์ที่ปรึกษาโปรเจคของพวกเขา ห้องแล็ปขนาดพอเหมาะสำหรับทำแล็ปที่มีจำนวนคนจำกัด ห้องที่เต็มไปด้วยอุปกรณ์แปลกต่างตา มีไว้เพื่อให้อาจารย์ของคณะเข้าควบคุมงานและดูแลนักศึกษาอย่างใกล้ชิด
นอกจากงานสอน ของอาจารย์ภาคเคมีอย่างเขามีแล้ว ในทุกวันต้องเข้ามาตรวจตราดูงานและให้คำแนะนำ โปรเจคแก่พวกนักศึกษาปริญญาโท และ เอก ด้วย
เข็มสั้นจากหน้าปัดนาฬิกาแสดงว่าอีกไม่เท่าไร เข็มสั้นนี้จะเคลื่อนไปยัง หมายเลข สี่
อาจารย์ ธวัช สั่งงานอีก เล็กน้อย ก่อนจะออกจากห้อง ปล่อยให้พวกเด็กๆทำงานกันต่อไป
ห้องพักอาจารย์ของเขา จัดอยู่ในชั้นเดียวกับห้องแล็ปที่เขาควบคุมอยู่ เพื่อเพิ่มความสะดวกในการเข้ามา ดูงานนักศึกษาในการปกครองของร่างบางเอง
“อาจารย์ ชนา เข้ามาในห้องก่อนครับ พอดีผมเพิ่งไปดูพวกป.โท มา ”
“ผมผิดเองครับ ที่มาก่อน”
ร่างบางยิ้มทักทายให้กับ อาจารย์ต่างคณะ ที่ ยืนเด่นสง่าหน้าห้องพักของตน ก่อนจะไขกุญแจเชื้อเชิญ ร่างสูงให้เข้ามานั่งพัก กลิ่นหอมจางๆ ทำให้ร่างสูงตื่นตาตื่นใจ บวกกับการจัดห้องที่เรียบร้อย มองแล้วสบายตา สบายใจ เหมาะสำหรับเป็นห้องพักยิ่งขึ้น
“กลิ่นหอมจังครับ”
“ขอบคุณครับ มันมาจากเม็ดบรีชที่สกัดจากตะไคร้ครับ ผมชอบกลิ่นมัน เลยเอาตัวอย่างจากพวกเด็กๆมาใช้ในห้องซะเลย นี้ไงครับ”
ร่างบางหยิบขวดแก้วใสเขย่าเบาๆ ข้างในบรรจุเม็ดสีขาวอยู่เต็ม มาโชว์ให้ร่างสูงดูถึงที่มาของกลิ่นที่หอมสดชื่น ภาพที่อาจารย์ ธวัช ยิ้มน้อยๆให้กับผลงานของลูกศิษย์ ทำให้ร่างสูงอมยิ้มตามไปด้วย ถึงร่างบางนี้จะอายุอานา ปาไป 40 แต่เสน่ห์ ยิ่งน่าหลงใหลมากขึ้นเป็นเท่าตัว
ร่างบางๆ ร่างนี้...................
เนี้ยเราเป็นอะไรไป ทำไม ทำไมนะ ถึงอยากจะอยู่ใกล้ๆมากขนาดนี้ อยากรู้จักมากกว่านี้ ..... จะทำอย่างไงดีนะ?
“อาจารย์ ธวัช ผ้าเช็ดหน้าครับ ผมขอตัวก่อนนะครับ พอดีเพิ่งนึกได้ว่า ต้องรีบกลับคณะด่วน พวกนักศึกษารอผมอยู่ ...............นั้นผมขอตัวนะครับ”
####################################
“พี่ ธวัช วันนี้โคตรเหนื่อยเลย ไปตบตีกะอีพวกมีตำแหน่งเนี้ย เหนื่อยจริงๆ ”
รุ่นน้องคนสนิทร่วมคณะ ทิ้งตัวนั่งอย่างเหนื่อยล้าที่โซฟาตัวน้อยหน้าโต๊ะ ร่างบางกำลังละ
สายตาจากงานตรงหน้า แล้ว หันมายิ้มทักทาย สงสัยคงหัวเสียมากับพวกฝ่ายบริหาร ว่าด้วยเรื่องของภาควิชา ทั้งเรื่องขอตำแหน่ง งานวิจัย หรือ งานวิชาการต่างๆ
ดีนะที่เขาเองติดสอนตอนเที่ยง เลยไม่ต้องไปนั่งงีบหลับ
“ไปรอบนี้ไปแขวะอะไรเขาไว้มั้งละ ต้น “
“รอบหน้าจ้างให้ผมก็ไม่ไป เหนื่อย ไม่อยากไปตบตีกับใครแหละ ยิ่งแก่ๆอยู่ ”
“อย่างต้นนะแก่ กล้ามงี้เป็นมัดๆ ”
“เป็นมัดอะไรละพี่ จะหดหมดแล้ว ไม่ค่อย เอ๊ะ มือถือใครละครับ รุ่นใหม่ด้วย ”
“เอ๊ะ? ”
ไม่ต้องให้เดา ก็รู้ว่าใครคือเจ้าของมือถือเครื่องนี้ อาจารย์ธวัชมองเจ้าเครื่องมือถือตัวการในมือของรุ่นน้องตน แล้วสั่นหัวให้กับความใจร้อน และ ขี้ลืมให้กับร่างสูงใหญ่ที่เพิ่งจะจากห้องนี้ไป
ดูสิ รีบจนลืมของสำคัญได้ ไม่รู้เจ้าตัวจะรู้ตัวเองหรือยังว่า ทำ มือถือ หาย
“ต้น พี่ขอตัวไปทำธุระก่อนนะ”
#####################################
ขอตัด ฉากพบกันครั้งแรกของ อ.ธวัช กับ นาย ตุล เป็นตอนหน้า นะค่ะ ^^
ขอบคุณทุกคอมเมนนะค่ะ อ่านแล้วมีกำลังใจขึ้นเยอะเลยค่ะ ไรเตอร์ขอกำลังจากคนอ่าน
คนติดตามเยอะๆนะค่ะ ^^ (ขอไปปั่นตอนต่อไปก่อนนะค่ะ ไม่นานเกินรอ)
ปล. ไรเตอร์ ชอบงานของอ.naono bohra มากค่ะ นิยายเรื่องนี้เกิดได้ ก้อเพราะอ่านผลงาน
ของอ.เขา จนนิมิตเรื่องขึ้นเองซะเลย ถ้าใครชอบแนวนี้(เหล่าผู้สูงวัย 555) ก็หาติดตามงานของ
อ.เขาได้
ปล2. รูปอิมเมทของ อ.ธวัช ก็มาจากหนึ่งในผลงานของอ.naono bohra ค่ะ ^^
ความคิดเห็น