คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : รักนี้...เสถียร 5
ตอนที่ 5
“นั้น อาจารย์ ชนากร สุดหล่อของแกนิ มากับใคร หล่อเชียว”
“ไหนๆ ”
เสียงคุยจ้อ ตามทางเดิน ของกลุ่มนักศึกษาหญิงที่หันมามอง ชายหนุ่มรูปร่างสง่างามอย่างกับหลุดมาจากนิตยสารทั้งสอง อาจารย์ ชนากร ขึ้นชื่อว่าเป็นอาจารย์ที่เนื้อหอมมาก สำหรับสาวในคณะและต่างคณะ ด้วยหน้าตาและรูปร่างที่หล่อเร้าใจแล้ว ความขี้เล่นและใจดี ยังเป็นเสน่ห์ให้สาวๆแทบจะพากันตั้งกลุ่มแฟนคลับขึ้น สร้างความขุ่นเคืองให้กับนักศึกษาชายในคณะยิ่งหนัก พวกสาวๆในคณะยิ่งน้อยๆอยู่ ยังจะมัวแต่เพ้ออาจารย์คนเก่งแทนจะเป็นพวกตน
“ไอบี คนนี้อาจารย์คนใหม่ที่จะมาสอนพวกแกนะ ไปบอกพวกป.โทที่เหลือด้วยว่า อาทิตย์หน้า อาจารย์ ตุลย์ จะเข้ามาสอนแล้ว”
นักศึกษาชายในเสื้อช็อปมองหน้าอาจารย์คนใหม่ของตน อย่างตะลึง อาจารย์ ชนากร บอกแค่ว่าจะไปหาอาจารย์ที่เก่งมาก มาสอนพวกเขา แต่ไม่คิดว่าจะเป็น ตุลย์ อธิปไตย นักธุรกิจที่รวยมหาศาลคนนี้ไปได้ ถ้าพวกนักศึกษาหญิงรู้ว่า ผู้ชายคนนี้จะมาเป็นอาจารย์พิเศษ มิหวัง
พวกผู้ชายอย่างเขาคงได้กินแห้วเป็นแน่ แค่ อาจารย์ ชนากร สาวๆก็แทบจะไม่แลพวกผู้ชายเลย
“ไอตุล นี้ ไอบีนะ เด็กป.โท เช้าแกสอนเด็กป.ตรีปีสี่ ส่วนเที่ยงก็พวก ป.โท ไป เดี๋ยวฉันจะพาแกไปดูห้องบรรยาย แล้วก็ห้องเครื่อง”
“อืม”
อาจารย์หนุ่มเดินนำว่าที่อาจารย์พิเศษคนใหม่ไปดูบริเวณต่างๆ พร้อมทั้งมีบรรดาสายตาและเสียงซุบซิบของทั้ง หญิงแท้และหญิงเทียม ในคณะ
บรรยากาศที่ร้อนอบอ้าวของเมืองหลวงไม่ได้ทำให้ อาจารย์หนุ่มตรงหน้าเหน็ดเหนื่อยที่จะรับการทักทายจากบรรดาลูกศิษย์สักนิด ว่าที่อาจารย์พิเศษคนใหม่ได้แต่เดินตามไปเงียบๆ แต่ต้อง
สะดุดกับผ้าเช็ดหน้าเปื้อนเลือดที่รุ่นพี่กำมันแน่นตั้งแต่ในห้องพัก จนถึงขณะนี้ยังคงไม่ปล่อยทิ้ง
เป็นเอามาก
#######################################
บรรยากาศตอนพักเที่ยง ของโรงอาหาร คณะวิทยาศาสตร์ เป็นอะไรที่หนาแน่นและเสียงดัง เพราะด้วยจำนวนของนักศึกษาที่เข้ามาใช้บริการที่นี้มีมาก เนื่องจาก นักศึกษาในมหาวิทยาลัยที่เรียนต่อด้านที่เกี่ยวกับวิทยาศาสตร์ หรือ คณิตศาสตร์ต่างต้องมาเรียนพื้นฐานที่คณะนี้ทั้งนั้น
นักศึกษาหญิงหลายคนต่างพากันมองบ้าง ยิ้มบ้าง ให้กับอาจารย์หัวหน้าภาคของคณะวิศวกรรรมศาสตร์ ที่วันๆแทบจะไปเคยออกไปนอกคณะตัวเอง กลับหิ้วท้องมาโรงอาหารคณะนี้เป็นเวลาเกือบจะอาทิตย์
เหตุผลนะหรอ ? ร่างสูงอย่าไม่รู้คำตอบที่แน่ชัดเลย รู้แต่ว่า ถ้าเดินมาแถวๆนี้บ่อยๆ อาจจะมีโอกาสได้เจอ รอยยิ้ม นั้น อีก
ไม่ใช่ๆ เรา แค่ อยากมาคืนผ้าเช็ดหน้า
แล้วทำไมไม่ไปคืนที่คณะร่างบางด้วยตัวเองละ ? ตั้งแต่วันที่เกิดอุบัติเหตุ ร่างสูงก็พยายามหาข้อมูลเกี่ยวกับร่างบาง ดูเหมือนอาจารย์ในภาคเขา จะมีรู้จักร่างบางนี้ พอถามใครเกี่ยวกับ อาจารย์ ธวัช เตชะ ทุกคนจะมักพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าเป็นคนดี อัธยาใสดี น่ารัก
น่ารักจริงๆ
และเขายังไม่มีความกล้าพอที่จะไปคืนต่อหน้าเลย อยากหาโอกาสได้ใกล้ชิดอีก แต่จนปัญญาไม่รู้จะทำอย่างไงดี เลยต้องเดินหิ้วท้องมาคณะคนอื่น เผื่อจะบังเอิญได้เจอกัน
กินแต่ข้าวมันไก่ จะครบอาทิตย์แล้ว เจ้าของผ้าเช็ดหน้ายังไม่เคยมาปรากฏตัวให้เห็น สงสัย เขาต้องหิ้วท้องมาโรงอาหารต่างคณะอีกหลายวันเป็นแน่ ว่าแล้วชายหนุ่ม ลุกขึ้นเดินไปเก็บจานอาหารของตน
“อุ๊ย! ผมขอโทษครับ”
ชายหนุ่มหันหน้ามาชนกับคนข้างหลังอย่างจัง ทำให้จานอาหารของอีกฝ่ายหล่นทันใด
“ไม่เป็น.. อ้าว อาจารย์ ชนา ”
“อา.. อาจารย์ ธวัช”
จากจิตใจที่ห่อเหี่ยวจากการที่ไม่ได้เห็นหน้า หรือ รอยยิ้ม มาเป็นอาทิตย์ สามารถกลับมา สดชื่นได้ เพียงแค่รอยยิ้มน้อยๆ ของ เจ้าของผ้าเช็ดหน้า ที่เขาพกติดตัวตลอดเวลา อาจารย์ ธวัช
“โรงอาหารคณะวิทยาศาสตร์ พอจะสู้คณะอาจารย์ ชนา ไหมครับ อาจารย์ชนา อาจารย์ ครับ อาจารย์ ชนา...”
“ครับๆ อาจารย์ ธวัช ขอโทษทีครับ”
ร่างสูงใหญ่ที่แทบจะบังร่างบางข้างหน้ามิด ยืนยิ้มให้ร่างบางข้างหน้า ที่หัวเราะเบาๆให้กับท่าทางของเจ้าตัว อาจารย์ทั้งสองเดินออกจากบริเวณวางภาชนะ เพราะจำนวนนักศึกษาที่พากันวางจานอาหารของตนเพิ่มมากขึ้นด้วยไม่ต้องการเป็นที่ขวางทาง
พูดคุยกันพอสมควรในหัวข้อธรรมดา อาทิ ดินฟ้าอากาศ รถติด งานสอน
“แล้ว อาจารย์ ธวัช มีสอนต่อไหมครับ”
“มีอีกทีก็ตอนบ่ายสอง แล้วอาจารย์ชนาละครับ วันนี้ตารางแน่นไหม”
“วันนี้ไม่แน่นครับ เออ... ผมอยากจะคืนผ้าเช็ดหน้าของอาจารย์นะครับ ตอน4โมง ผมเอาไปให้ที่คณะนะครับ อาจารย์ ธวัช อยู่ตึกไหนหรอครับ”
“ ผ้าเช็ดหน้า? ”
ร่างบางข้างกายหยุดก้าวเท้าเดิน แล้วหันมามองหน้าชายหนุ่มด้วยความสงสัย ผ่านไปสักพักคิ้วที่ขมวดกัน ก็ค่อยๆคลาย พร้อมทั้งยกมุมริมฝีปากขึ้นอย่างอบอุ่น บ่งบอกว่าเจ้าตัวระลึกความหลังได้
“ไม่ต้องลำบากหรอกครับ”
“ไม่ได้ๆครับ ผมบอกว่าจะซักคืน ก็ต้องคืนครับ ”
“ตามใจครับ ผมอยู่ห้อง.... ตึกของภาควิชาเคมี”
“โอเคครับ แล้วรอผมนะ”
อาจารย์วิศวะหนุ่ม ยิ้มตอบกลับ โบกมือลา ชายหนุ่มร่างบาง แล้วรีบวิ่งกลับคณะตนอย่างมีความสุข สร้างรอยยิ้มและเสียงหัวเราะให้กับ ร่างบางยิ่งหนัก
#######################################
อาจารย์ ชนากร
ความคิดเห็น