คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : รักนี้...เสถียร 4
ตอนที่ 4
ณ ร้านไอศครีมขึ้นชื่อ ใจกลางห้างดัง ดร. รจิ แห่งภาควิชาเคมี หรือ ต้น รุ่นน้อง ที่ขึ้นชื่อเรื่องฝีปาก และ ความเหวี่ยงที่ไม่เป็นสองรองใคร ซึ่งผิดกับหน้าตาที่ถอดแบบเข้าตำรา ขาว หมวย อินเตอร์ ตะลุยจัดการไอติมถ้วยใหญ่โดยไม่สนปริมาณแคลอรี่ว่าจะมากมายขนาดไหน
“ประชุมก็เรื่องเดิมๆนั้นแหละ พี่ ธวัช งบประมาณ แผนปฎิบัติการ เป้าหมาย เยอะแยะ ”
“พี่ ขอโทษ ต้นด้วยนะ ที่.....”
“ช่างมันเถอะ พี่ธวัช พี่เลี้ยงไอติมไถ่โทษผมแล้วนิ ผมจะกินให้พุงกางเชียว เออ เท่าที่ฟัง
พี่เล่า อีตานั้นนิ ดูซุ่มซามจัง เด็กวิศวะอะไรเนี้ย เอ๋อชะมัด ”
ที่แรก ตัวเขาก็นั่งรอ รุ่นพี่ร่างบางข้างหน้าตนเป็นเวลาพอสมควร แอบคิดอยู่ว่าต้องเกิดอะไรขึ้นกับเจ้าตัวเป็นแน่แท้ เพราะ รู้จักนิสัยดีว่าเป็นคนตรงต่อเวลา และ รับผิดชอบหน้าที่ขนาดไหน ถ้ารุ่นพี่ไม่ส่งข้อความมาบอกว่าต้องไปช่วยคนก่อน มิหวังเขาได้พุ่งออกจากนอกห้องประชุมเพื่อไปตามหาเป็นแน่
และได้แต่ส่ายหัวให้กับความใจดีของเจ้าตัวที่มักจะเผื่อแผ่ให้คนล้อมข้างเสมอ ทั้งบรรดา
นักศึกษา อาจารย์ท่านอื่นๆ หรือแม้แต่ เจ้าหน้าที่ในคณะ ต่างก็พากันอยากอยู่ใกล้ รุ่นพี่ร่างบาง
“ต้นกินเต็มที่เลยนะ ไม่ต้องเกรงใจ”
“ครับบบ พี่”
###############################################
ชายในสูทหรู ก้าวลงจากรถสปอร์ตสีดำมันวาว เดินผ่านหน้า รูปปั้นเกียร์ ขนาดใหญ่ สัญลักษณ์หนึ่งเดียว ของ คณะวิศวกรรมศาสตร์ เวลาที่ค่อนเย็นแล้ว ทำให้ จำนวนนักศึกษาดูบางตายิ่งนัก มีเพียงไม่กี่คนที่จับกลุ่มกันพูดคุย หรือ ติวหนังสือตามโต๊ะที่คณะจัดไว้ให้
นานแล้วสิ ที่ไม่ได้แวะเข้ามาเลย ชายหนุ่มรำพึงในใจ ถึงแม้จะเป็นเพียงช่วงเวลาสั้นๆ ไม่ถึงปี ที่เขาได้มีโอกาสใส่ชุดนักศึกษาของที่นี้ ได้เข้าร่วมกิจกรรมต่างๆของคณะ ก่อนที่เขาจะบินไปเรียนที่ต่างประเทศ แรกเริ่มเดิมที่ เขาได้รับการตอบรับให้เข้าเรียนที่ต่างประเทศอยู่ก่อน แต่ด้วยช่วงเวลาที่เปิดเรียนต่างกัน เขาจึงถึงโอกาสยื่นคะแนนเข้ามาในมหาวิทยาลัยนี้ เพราะอยากให้ครอบครัวดีใจ ที่เขาก็เป็นนักศึกษาในมหาวิทยาลัยที่พ่อแม่เคยจบมา
ชายหนุ่มเดินชมบรรดาสิ่งก่อสร้าง อาคารต่างๆ ตลอดไปจน โรงอาหาร ลานกิจกรรม กาลเวลา
เปลี่ยนไป แต่ความยิ่งใหญ่ยังคงไม่เปลี่ยนแปลง.......
ชายหนุ่มก้มมองนาฬิกาคู่ใจ เพื่อคำนวณเวลาว่าตน ใช้เวลาเดินเล่นมากน้อยขนาดใด ก่อนที่จะ วนกลับไปยังที่หมาย
ผศ ดร ชนากร ก้องพิบูรณ์ หัวหน้าภาควิชาวิศวกรรมเครื่องกล
ป้ายชื่อ ขนาดใหญ่พอเหมาะติดหน้าห้องริมสุด วัดจากด้านนอก น่าจะมีขนาดของห้องใหญ่ที่สุด บ่งบอกความเป็นอธิสิทธิ์ชน ของ หัวหน้าภาค
น่าขำนัก รุ่นพี่สมัยมัธยม อายุก็ยังไม่มากนักแถมห่างจากเขาแค่ปีเดียว แต่ได้เป็นถึงหัวหน้าภาค แต่ก็เหมาะสมกับชายคนนี้แล้ว สมัยเรียนมัธยม รุ่นพี่คนนี้ขึ้นชื่อว่า เก่งขนาดไหน มีรางวัลถึงระดับโลกการันตีระดับ ไอคิวเป็นอย่างดี นอกจากนั้น ยังเป็นนักกิจกรรมตัวยง บรรดาอาจารย์ เพื่อน รุ่นน้อง รุ่นพี่ในโรงเรียนต่างพาก็นับถือในตัวแก แม้แต่ชายหนุ่มร่างสูงนี้ ก็ นับถือ ในตัวรุ่นพี่มาก แม้เขาจะเรียนเก่งมากขนาดไหน แต่ไม่สามารถแบ่งเวลาให้ทั้งกิจกรรม และ เรื่องเรียนให้ดีมาก ไปพร้อมกันได้
ชายหนุ่มเคาะประตูเบาๆ พอเป็นพิธี ก่อนจะเลื่อนประตู เพื่อไปพบหน้ากับ เจ้าของห้อง
เจ้าของห้อง.....
เจ้าของห้องที่นั่งเม้อลอย ยิ้มให้กับอากาศ ชายหนุ่มยักคิ้วเล็กน้อยให้กับท่าทางการรับแขก ที่แปลกใหม่ ขนาดเขาเดินมาถึงหน้าโต๊ะ ที่รกไปด้วยเอกสารแล้ว เจ้าของห้องยังคงอยู่ในโลกส่วนตัวเช่นเดิม
“อะ อ้าว ไอ ตุล มาตั้งแต่เมื่อไร”
ถ้าไม่ใช่เพราะ ชายหนุ่มเลื่อนเก้าอี้มากระแทกหน้าโต๊ะอย่างดัง เจ้าของห้องก็ยังคงไม่รับรู้ว่า ชายหนุ่มเข้ามาในห้องแล้ว ชายหนุ่มในชุดสูทอย่างนักธุรกิจ พ่นลมหายใจเบาๆ ถอดแว่นกันแดดยี่ห้อดัง แล้วนั่งไขว้ห้าง รอให้ชายหนุ่มตรงข้ามเปิดหัวข้อสนทนาเรื่องต่อไป
เจ้าของห้องหัวเราะแห้งๆ ยิ้มเก้อตอบกลับไป กว่าเขาจะไปลากไอรุ่นน้อง คนนี้มาได้ มันเหนื่อยมากขนาดไหน ถ้าพ่อท่านอารมณ์เสียขึ้นมาไม่รับงานสอน เขาซวยแน่ๆ เพราะ หาใครที่เก่งทั้งทฤษฎีและ ปฎิบัติการจริงไม่ได้แล้ว
“เป็นไง เดินดูรอบๆคณะยัง? มีอะไรเปลี่ยนไปจากตอนที่แกอยู่ใหม”
“เหมือนเดิม”
พูดน้อย ต่อยหนักเหมือนเดิม ตั้งแต่เด็กยันโต ไม่เถียงว่าความสามารถมันเยอะ สมัยที่เป็น
ตัวแทนประเทศ ทำโครงงานด้วยกัน ก็รับรู้ได้ว่า ไอรุ่นน้องคนเนี้ยเก่งขนาดไหน ดูตอนนี้สิ สามารถทำให้บริษัทตัวเองได้กำไรมหาศาล โดยมาจากมันสมอง และ สองมือของมันล้วนๆ แถมหน้าตามันก็หล่อเหล่า คมเข้ม สาวๆตามกรี๊ดตั้งแต่สมัยเป็นนักเรียน จนปัจจุบัน กลายเป็นไฮโซนักธุรกิจ รูปหล่อที่บรรดาสื่อ ต้องการให้ไปเป็นนายแบบ หรือ พระเอก แทน
“แกก็เข้ามาสอนวันพุธนะ จะเข้ามาดูพวกโปรเจคกับฉันด้วยก็ได้ พวกเด็กคงดีใจที่ได้คนสอนที่เต็มด้วยประสบการณ์อย่างแก การที่ประเทศชาติจะพัฒนาไปยิ่งขึ้น มันขึ้นกับเด็กรุ่นใหม่ด้วย ฉันรู้ว่าประสบการณ์ ความรู้ ความสามารถของแกจะหล่อหลอมให้ พวกเขามีไอเดียใหม่ๆ มีแนวทาง มีความคิดเป็นของตัวเอง”
“อืม”
########################
^^ ขอบคุณที่ติดต่อนะค่ะ
ความคิดเห็น