คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : รักนี้...เสถียร 14
ตอนที่ 14
“อาจารย์ ธวัช รู้จักป่าที่ถูกสร้างสรรค์ด้วยอิทธิพลของดวงจันทร์ไหมครับ”
หนึ่งในคำถามจากหลากหลายบทสนทนา ที่ยังคงเล่นซ้ำๆเสมือนแผ่นฟิล์มในห้วงความคิด แววตาของชายหนุ่มต่างคณะนั้นสามารถบอกเล่าได้หลากหลายประโยคที่อยากจะบอกเขา
“เหมือนเด็กน้อย
จริงๆเลยนะ”
อาจารย์ธวัช ส่ายหัวเล็กน้อยให้กับความคิดของตนเอง
ก่อนที่จะเรียกสติให้กลับมาสนใจบรรดากองเอกสารกองใหญ่ตรงหน้า มือเรียวยาวค่อยพลิกหน้ากระดาษอย่างใจเย็น
ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนคอยไล่อ่านทุกอักษรที่ปรากฏ และจมเข้าในโลกส่วนตัวทันที.............
สายตาคู่อบอุ่น มองผ่านแว่นสายตาตามตัวอักษรที่ละตัวอย่างตั้งใจ
และเคร่งเครียดกว่าปกติ จนชายหนุ่มถึงกับต้องละสายตาจากงานตรงหน้า
และหลับตาเพื่อผ่อนคลายอารมณ์จากข้างใน
เขาไม่สามารถมีสมาธิกับงานตรงหน้าได้.............
เพราะอะไรนะหรอ ?
......
..
ก็เพราะ
..............
......
..
ภาพของชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ในสูทลำลองที่รับกับร่างกายหนานั้นยังคงอยู่ในความคิด สลัดเท่าไรก็ไม่ยอมหยุด จนพาลนึกถึงเหตุการณ์ในอดีต แม้จะเป็นเวลาแค่สั้นๆ
เขาเองก็ตกใจไม่ใช่น้อยที่ได้เจอกับ
คนใจดีแบบเขาอีก ถึงแม้จะไม่มีโอกาสได้พูดคุยมากนัก
แต่เขาจะต้องหาโอกาสตอบแทนบุญคุณที่ชายหนุ่มนั้นได้ช่วยเหลือเขาไว้ให้ได้ ถึงแม้จะเฝ้าบอกด้วยตัวเองแล้ว ว่าไม่เป็นไร แต่ ทำไมถึงยัง คิดถึงเขาอยู่นะ
ตุลย์
“อาจารย์ ธวัชครับ”
“อ้าว ทีเร็กซ์ มีอะไรหรือเปล่า?”
“ที ครับอาจารย์ วันนี้จะให้ผมไปรับน้องนิดที่โรงเรียนไหมครับ
เห็นว่าใกล้เวลาเลิกเรียนแล้วอาจารย์ยังไม่เสร็จงาน ผมเลยเข้ามาถามครับ”
ที หรือ ทีเร็กซ์ เป็นชื่อที่หลานชายตัวน้อยของเขาเองเรียก ทีเป็นนักศึกษาป.โทของเขา ส่วนสูงค่อนข้างจะต่ำกว่าเกณฑ์มาตรฐานเพศชายไปมาก
จึงมักทำให้ใครๆเข้าใจผิดว่าเป็นเด็กมัธยม บางครั้งก็มองเป็นเด็กน้อยประถม และจัดว่าเป็นมนุษย์หน้าตายจากคำบอกเล่าของ
ต้นรุ่นน้องคนสนิท
แต่เรียกได้ว่าเล็กพริกขี้หนู ทีทำแลปในงานวิจัยจบของระดับปริญญาตรีกับเขา
และเป็นคนเดียวของรุ่นที่สามารถตีพิมพ์ผลงานลงวารสารวิทยาศาสตร์ระดับนานาชาติได้
“นั้น ผมวาน ทีเร็กซ์ไปรับน้องหนูนิดด้วยนะ เดี๋ยวเอาเงินไปนะ เผื่อเจ้าตัวยุ่งอยากจะหม่ำอะไร”
อาจารย์หนุ่มเจ้าของห้องดันแว่นตาเล็กน้อย
ก่อนเอื้อมมือไปหยิบธนบัตรออกจากกระปุกโดเรม่อนที่เต็มไปด้วยสติ๊กเกอร์ไดโนเสาร์ส่งให้
เด็กในที่ปรึกษาของตนเอง
แก้มของตาหนูนิด
กับทีเร็กซ์เนี้ยเหมือนกันจริงๆ ขาวอย่างกะซาลาเปา
“พี่ธวัชครับ
ยุ่งอยู่ไหมครับ”
เพราะประตูห้องที่เปิดกว้างจึงทำให้ไม่มีใครรู้ว่า
ผู้มาเยือนคนใหม่นั้นยืนเด่นอยู่ที่หน้าประตูห้องแล้ว เสียงสุขุมเอ่ยเรียกถาม
ทำให้เจ้าของห้องยิ้มตอบด้วยความคุ้นเคย และอีกคนในห้องที่หันมามองด้วยความเฉยเมย
“เข้ามาเลย แพท”
“ผมซื้อหมูทอดเจ้าอร่อยมาฝากครับ
ผ่านแถวตลาดนัดคณะพอดี”
ชายหนุ่มคนใหม่ หรือ
อาจารย์คนใหม่ของภาควิชา
ยืนชูถุงหมูทอดของอร่อยประจำตลาดนัดมหาลัยก่อนจะเดินเข้ามาหา
อาจารย์ธวัชยิ้มและหัวเราะให้กับท่าทางและความใจดีกับอาจารย์คนใหม่ตามฉบับของตนเองที่ลูกศิษย์ร่างเล็กคนนี้มักจะเห็นอยู่บ่อยๆ
ชายหนุ่มร่างเล็กไม่ได้แสดงอาการอะไรเลย นอกจากจ้องมอง อาจารย์หนุ่มคนใหม่ตรงหน้า
และเป็นอีกคน ที่หลงเสน่ห์อาจารย์ของเขาเข้าเต็มๆ จะรู้ไหมนะ ว่าอาจารย์ธวัชน่ะ ใจดีเสมอต้นเสมอปลายกับทุกคนรวมถึงมีเสน่ห์แบ่งเท่าให้ทุกคนเช่นกัน ยังไม่พูดถึงการผ่านด่าน อาจารย์ต้น กับน้องนิดนะ สู้เขานะ
ลูกศิษย์คนสนิทยังคงไร้ซึ้งอารมณ์ใดๆ
ก่อนจะขอตัวลา ออกจากห้องพักนี้ไป
**************************************************
ข้ามมาอีกด้านของมหาลัย นอกจากบรรดานักศึกษาที่หลากหลายแล้ว
ในช่วงเวลาหลังเลิกเรียนยังเต็มไปด้วยเหล่าผู้ปกครองที่มารับนักเรียนในวัยต่างๆในรั้วมหาลัยแห่งนี้
เพราะนอกจากมหาลัยจะมีคณะที่ผลิตครูให้กับประเทศแล้ว ยังมีโรงเรียนไว้สำหรับเหล่าครูในอนาคตได้ฝึกงานด้วย
และเป็นโรงเรียนที่เสมือนเป็นสวัสดิการเล็กๆให้บรรดาเหล่าลูกๆหลานๆของคณาจารย์หลากหลายคณะได้เข้ามาศึกษาหาความรู้โดยไม่ไกลจาก
แหล่งทำงานของพ่อแม่ จึงไม่แปลกใจนัก หากบรรดาชื่อผู้ปกครองของนักเรียนแห่งนี้มักจะเต็มไปด้วย
คำนำหน้า อาทิ ศาสตรจารย์,
รองศาสตรจารย์นายแพทย์, ดอกเตอร์ และอีกมากมายหลายหลากตามคณะที่มีอยู่ในมหาลัยนั้นเอง หนึ่งในนั้นรายชื่อ ก็มี รศ.
ดร. ธวัช เตชะ ยศและนามในกระดาษผู้ปกครองหนึ่งในนักเรียนนั้นเอง
น้องนิด เด็กชายผิวขาวตัวป้อมๆตามฉบับเด็กสุขภาพดีในชุดนักเรียนสะอาด
ยืนไหว้คุณครูด้วยความร่าเริง ก่อนจะวิ่งตัวพริ้วมาหาผู้ปกครองจำเป็นที่ยืนรอส่งยิ้มทักทายกลับ
“หะๆๆ หวัดดีฮับ พี่ที...เร็กซ์ คุงลุง ม่ะ ว่าง ละฮั....หะๆๆ”
“น้องนิด ค่อยๆพูดก็ได้ หายใจก่อน จะวิ่งทำไมเนี้ย
”
เด็กชายตัวน้อย
ยืนยิ้มกว้างให้ พร้อมทั้งส่งเสียงหายใจเสียงดังกลับไป นิ้วป้อมๆคว้ามือผู้ปกครองจำเป็นอย่างคุ้นชินและเดินนำไปในทิศทางที่ต้องการ
“น้องนิดอยากหม่ำเครปฮับ พี่ทีเร็กซ์ หิ๊วหิววววว
วันนี้ใช้ชะม่องเชอะ”
“สมอง ชะม่องมีที่ไหนน้องนิด
ไหนๆทำอะไรมาถึงต้องใช้ ชะม่องเชอะ”
********************************************
เปิดตัว น้องนิด และ ที(เร็กซ์) ค่ะ ^^
ความคิดเห็น