คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : รักนี้...เสถียร 8
ตอนที่ 8
“ไปกินข้าวเที่ยงกัน พี่ธวัช ผมละหิวโคตรๆ”
“โทษที ต้น พี่ทานมาเรียบร้อยแล้วจ๊ะ”
“ได้ไงอ่าพี่ ไปไม่บอกผมสักคำ นั้นเย็นนี้พี่ต้องไปดูหนังกับ ต้น เลย ”
รุ่นพี่ทำหน้ายุ่งอย่างคิดหนัก มื้อเที่ยงก็ไม่ได้ไปทานด้วยกัน แถมเย็นนี้ยังติดนัดไว้กับ คนตัวโตซักอีก ดูสิ กลัวเขา ลืมละมั้ง สู้ อุสาหะหิ้วท้องมาทานข้าวเที่ยงที่คณะด้วยกันทุกวันตั้งแต่วันที่ไปเยื่อนคณะคนตัวโต
“ต้น พี่มีนัดเย็นนี้แล้ว แต่จะว่าไป หลังจบเกมค่อยไปดูหนังด้วยก็ได้ ต้นรอได้ไหมละ”
“เกม? เกมอะไร ครับ พี่ ธวัช ”
“ก็แข่งบาสเกตบอลประจำปีของบุคลากรคณะวิทยาศาสตร์กับวิศวกรรมศาสตร์ไง
ต้นก็เคยลงแข่ง พี่ยังจำได้เลย ไปดูกับพี่ไหม”
“โห พี่ ธวัช ยังจำมันได้อีกหรอ อีบาสต่างคณะ อย่าพูดถึงมันได้ไหม ต้นนะสมเพชตัวเองจริ๋ง
อีพวกวิศวะมีแต่พวกถึกๆ มันก้าวเท้าที ต้นต้องวิ่งตามหอบแดก เหนื่อยชิ ”
รุ่นน้องร่างขาว เบ้ปากอย่างไม่พอใจ โดนจี้ความหลังเข้าเต็มๆ ยังจำได้ดีว่าไอฝ่ายตรงข้ามหุ่นถึกขนาดไหน กล้ามงี้เป็นมัดๆ ไม่นึกไม่ฝันว่าจะเป็นอาจารย์เหมือนกัน เห็นแล้วนึกว่าเป็น
นักบาสเกตบอสมืออาชีพ แถมไอบึกมันยังกระแทกร่างขาวบางจนเขียวเต็มตัว ชีวิตนี้ไม่เคย
หัวเสียมากเท่าเหตุการณ์นั้นได้เลย ระหว่างแข่งขัน อาจารย์ต่างคณะร่างอวตารของนักบาสเอ็มบีเอ คอยส่งลูกแกล้งตนบ้าง ยั่วโมโหด้วยรอยยิ้มกวนๆตลอดเวลา
จะว่าไป เราก็ไม่เคยเห็นไอบึกเลยนิหว่า สองปีเห็นจะได้ โธ่ ถ้าเปลี่ยนมาแข่งวอลเลย์บอลนะ แม่จะตบลูกอัดให้ กล้ามปูแฟบ วิ่งไปเติมลมไม่ทัน
“ว่าแต่ พี่ ธวัช จะไปเชียร์ใครหรอ ต้นจำได้ว่าพี่ไม่เคยไปดูเขาแข่งเลย ตั้งแต่ ต้น ด่า สาป แช่งไปเมื่อ สอง ปี ก่อน”
“อ่อ ไปดูอาจารย์ ชนากร ละ พี่สัญญากับเขาไปว่าจะไปดู ต้นไปไหม แข่งไม่น่าจะนาน พอจบเกมเราก็ค่อยไปดูหนัง เอาไหม”
“อาจารย์ ชนากร ใช่คนที่พี่เล่าให้ผมฟังหรือเปล่า ที่...พี่พาไปส่งโรงพยาบาล”
“คนนั้นแหละ ต้น รู้จักหรอ ”
เอ๋.... ไอ อาจารย์ ชนากร มันซักจะยังงั้นๆอยู่ แฮะ
ลืมมือถือ เลี้ยงไอติม แบกท้องมากินข้าวคณะชาวบ้าน แถมยังให้ไปเชียร์มันอีก
ทำไมมันเป็นสเต็ปคล้ายพล๊อตในละครน้ำเน่าเมื่ออาทิตย์ที่แล้วเลยหว่า ………
ไม่ได้การ พี่ ธวัช ยิ่งบรมมาโคตร ซื่อ อยู่ จะตามไอคนต่างคณะทันไหมเนี้ย ใครก็ไม่รู้จัก ถ้ามาทำร้ายหรือ คิดมิดีมิร้ายรุ่นพี่ ขึ้นมาละ?
“เขา เริ่มแข่งกัน กี่โมงละครับ?”
######################################
“โห พี่ธวัช แน่ใจนะว่า แข่งบาสที่โรงยิมนี้ ทำไมนักศึกษามาดูกันเยอะจังฟ่ะ”
“ไม่ผิดนะต้น เมื่อกี้ อาจารย์ ชนา ก็โทรมาบอกพี่อีกรอบเหมือนกัน โรงยิมนี้แหละ”
เห้ย! มีแลกเบอร์ติดต่อกันแล้ว ไปกันใหญ่แล้ว พี่ ธวัช
“อ้าว อาจารย์รจิ อาจารย์ธวัช มาดูแข่งบาสด้วยหรอครับ ปีนี้คึกคักน่าดู นักศึกษาเต็มโรงยิม
ผมเข้ามายังตกใจ ได้ยินพวกเด็กๆเขาคุยกันว่า ตามมาเชียร์อาจารย์ภาคเครื่องกลกัน อาจารย์ รจิ สนใจ ลงเล่นอีกไหมครับ”
“ไม่ละ ขอบ ใจ ”
อาจารย์คนหนึ่งของคณะวิทยาศาสตร์ เดินเข้ามาทักทาย ร่างบางทั้งสอง ก่อนจะเชื้อเชิญให้นั่งบนอัศจรรย์ของ ฝ่ายคณะวิทยาศาสตร์ ที่มีแต่บรรดาอาจารย์กลุ่มเล็กๆด้วยกันมาตามเชียร์
แตกต่างจากฝ่ายตรงข้าม อัศจรรย์เต็มแน่นเต็มคาคลั่งไปด้วยบรรดานักศึกษาสาวซะส่วนใหญ่ ไหนจะรอบๆสนามอีก ดูจากหัวเข็มขัดแล้ว น่าจะมาจากหลากหลายคณะ
“คณะนั้น เขาจะให้เด็กได้เอ หรือไรกัน ถึงมากันเต็ม ซะ เวอร์ขนาดนี้ ว่าไหม พี่ ”
บรรดานักกีฬาเริ่มเข้าสนาม ดูเหมือน นักศึกษาต่างพากันรอคอยโมเมนต์นี้
เสียงกดชัตเตอร์รัวๆจากกล้องบ้าง มือถือบ้าง เมื่อ สองนักกีฬาสุดท้าย เข้าสู่สนาม บรรดา
นักศึกษาทั้งสาวแท้ สาวเทียม ที่เก็บอาการไม่อยู่ต่างก็ปล่อยเสียงกรี๊ด ดังระงม ดีนะ ที่มีอาจารย์หญิงอาวุโสอยู่ ยืนห้ามปรามให้หยุดเสียงซะ เป็นข้อสรุปที่ดี เมื่อ สองนักกีฬา ปรากฏกาย
ชุดเสื้อกล้ามสำหรับการแข่งบาสเกตบอลนั้น ทำให้ทุกคนเห็นเกือบจะทุกสัดส่วนที่ชัดเจนในชุดสูทที่มักจะปกปิดมัดกล้ามเนื้อที่กำยำของทั้งสอง ร่างสูงโปร่ง หนา แข็งแรงของทั้งสอง
บวกกับใบหน้าที่หล่อหลาไปคนละแบบ ทำให้นักศึกษาต่างพากันตั้งกลุ่มแฟนคลับอย่างลับๆ อาจารย์ ชนากร หัวหน้าภาควิชาเครื่องกล ปกติมักจะพบเห็นชายหนุ่มในชุดเชิ้ตยี่ห้อดังขนาดเข้ากับลำตัวรับกับร่างกายที่แข็งแรง รอยยิ้มที่แสนจะเป็นมิตรบวกกับหุ่นที่กำยำแม้จะอยู่ใน
ร่มผ้า ต่างพาให้นักศึกษาหลงใหล ถ้าอยากเห็นกล้ามแขนอาจารย์ชัดๆ เป็นอันรู้กันมาต้องมาดูแข่งบาสเกตบอล
ปีนี้พิเศษกว่าทุกปี ตรงที่เพิ่ม อาจารย์พิเศษคนใหม่ล่าสุด ตุลย์ อธิปไตย เรื่องความทรงเสน่ห์ กับหุ่นที่น่าหลงใหล เป็นเรื่องที่การัตตีได้ดี จากตรงหน้า พาใครต่อใครอยากเป็นลมกันเป็นแถวๆ
ชนากรมองหาร่างบางเจ้าของรอยยิ้มอันอบอุ่นทั่วสนาม เมื่อทั้งสองสบตากัน ชนากรไม่รอช้าที่
จะโบกมือ ยิ้มทักทายให้จากสนาม ร่างบางก็โบกมือกลับ พร้อมส่งรอยยิ้มและเสียงหัวเราะให้เช่นกัน
“พี่ ธวัช อย่าบอกนะว่า ไอบึกที่โบกมือหย่อยๆ ยิ้มแป้นแล่น นะ นา คือ....”
“คนนั้นแหละ ต้น อาจารย์ ชนากร”
โป๊ะแตก! !!!!
ไอบึกร่างอวตารนักบาสเกตบอลเอ็มบีเอ คือ ชนากร หน่อย บังอาจมาหลอกรุ่นพี่ฉันนะแก จะว่าไปผ่านมาสองปี คุณเธอหุ่นยังดูดีเหมือนเดิมเลยแฮะ ดูฉันสิ พยายามแทบตายได้แต่หุ่นไม่ขี้ก้างเท่านั้นเอง มีน้ำมีนวลขึ้นมาหน่อย
##########################
เกมในสนามผ่านไปถึงครึ่งทาง ฝ่ายคณะวิศวกรรมนำโด่ง ด้วย ฝีมือของ สองอาจารย์หนุ่มร่างกำยำชวนให้เรียกเสียงกรี๊ดตลอดเวลา แทบจะทุกลูกที่ทำคะแนนมาจาก ฝีมือของทั้งสองหมด ไม่สร้างความผิดหวังให้กับบรรดาเหล่าแฟนคลับ? ที่ตามมาเชียร์ในรูปร่างที่ชวนเคลิ้ม แต่ยังได้เชียร์ในความเก่งกาจด้านกีฬาด้วย เวลาพัก ชนากร อาจารย์คณะวิศวกรรมศาสตร์แทนที่จะเดินเข้าไปดื่มน้ำในที่ฝั่งตน กลับเดินข้ามมาฝั่งตรงข้าม พร้อมทั้งยื่นขวดน้ำที่ถือติดตัวให้เจ้าของรอยยิ้มอันอบอุ่น อาจารย์ธวัชขมวดคิ้ว งุนงงกับขวดน้ำหน้าตรงหน้า พอเห็นคนตัวโต
ทำปากขมุกขมิบจับใจความได้ว่า “ปิดให้หน่อย” ร่างบางรับขวดน้ำด้วยความเต็มใจพร้อมทั้งยิ้มเบาๆแถมให้อีก
อีบึก เยอะไปและ
รุ่นน้องคนสนิทที่นั่งข้างร่างบางอีกด้านหนึ่งบ่นขึ้นในใจ ส่งสายตาอาฆาตใส่ “ไอบึก” อย่าง
มั่นไส ดูเหมือนทั้งสองจะไม่รับรู้ถึงบรรยากาศหรือกระแสจิตใดๆ เสมือนโลกทั้งโลกมีกันแค่ สอง คน แม้แต่ รุ่นน้อง ยังสัมผัสได้ว่ามีอีกสายตาหนึ่งจ้องมอง...
มองมาทาง รุ่นพี่ที่รักยิ่ง ของ ตน
สายตาจาก ไอบึกคาราเมล อีกคน ที่นั่งอยู่ฝ่ายตรงข้าม มอง รุ่นพี่อย่างไม่วางตา
พี่ ธวัช คร๊าบบบ รู้ตัวมั้งเถอะ!
“กรรมการเขาเรียกแล้ว เดี๋ยวหลังเลิกอย่าเพิ่งไปไหนนะครับ รอผมก่อน”
ชนากรยืนขึ้น วิ่งเข้าสนามไปรวมตัวกับทีมของตน พร้อมกับร่างสูงคมเข้มเดินเข้าสนามโดยที่สายตายังคงจับจ้องธวัช อยู่ ดูเหมือนเจ้าตัวจะไม่รู้สึกตัวสักนิด ปล่อยให้รุ่นน้องพ่นลมอย่าง
เป็นห่วง
พี่ฉัน ไปทำอะไร โก๊ะ ใส่ คนอย่าง นาย ตุลย์ อธิปไตย เนี้ย มองทีแทบจะกินพี่ทั้งตัว ไม่รู้ตัวเลย
ตูละกลุ่ม เฮ้อ
##################################
“ ต้น พี่ขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ ”
“โอเคครับ พี่ ธวัช”
อาจารย์ รจิ หรือ ต้น รุ่นน้องคนสนิทมอง รุ่นพี่ที่แสนรักแสนหวง เดินออกจากโรงยิม จนลับตา ก่อนจะเบี่ยงความสนใจกลับมายังการแข่งขันที่ดุเดือด ของ สอง คณะ ใหญ่
ศึกหนักตกอยู่กับฝ่ายคณะวิทยาศาสตร์ ด้วยแต้มที่ฝ่ายตรงข้ามทำตีห่างไปมาก แถมเวลาก็ใกล้จะหมดอีก ทำให้คาดเดาได้ว่า แชมป์ปีนี้จะตกเป็นของฝ่ายใด........
ร่างสูงใหญ่ กำยำทั้งสองของฝ่ายคณะวิศวกรรมศาสตร์นั้น ขยันทำแต้มตั้งแต่เปิดเกม ทำให้คะแนนตีห่างตั้งแต่ช่วงแรก พอใกล้เวลาจะยุติเหมือนทั้งสองจะปล่อยให้ฝ่ายตรงข้ามได้มีโอกาสทำแต้มบ้าง หนึ่งในร่างสูงใหญ่ ตุลย์ ตั้งแต่เข้าเกมครึ่งหลัง แทบจะไม่ร่วมมือทำแต้มในการแข่งขันแม้แต่เล็กน้อย ริมฝีปากที่เรียบนิ่ง ไหนจะสายตาอีก
ส่วนอีกคน ...............
พี่บึกครับ จะขยันมองขยันยิ้มให้รุ่นพี่ฉันทำไมนัก
#############################################
โรงยิมที่จัดการแข่งขันอยู่นั้น อยู่ระหว่างคณะวิทยาศาสตร์และวิศวกรรมศาสตร์ ถึงแม้จะไม่ใช่โรงยิมที่มีขนาดใหญ่ที่สุดของมหาวิทยาลัย แต่ก็มีบรรดานักศึกษาเข้ามาใช้ทำกิจกรรมเป็นประจำ บรรยากาศล้อมรอบไปด้วยต้นไม้ใหญ่ที่จัดไว้อย่างร่มรื่น ไหนจะโต๊ะหินที่จัดสรรเพื่อความสะดวกสบายของนักศึกษาอีก เหมาะสำหรับเป็นที่พักผ่อนหย่อนใจอีกที่หนึ่ง ทว่า.................
บรรยากาศที่ร่มรื่น ด้วยต้นไม้ใหญ่ ลมพัดเบาๆ กลับถูกทำลายด้วย บรรดาเศษถุงพลาสติกที่กระจัดกระจายอยู่ข้างๆถังขยะใหญ่ มันเป็นภาพที่ไม่สวยงามในความคิดของอาจารย์ร่างบาง อาจารย์ ธวัช ไหนจะห่วงในสุขภาพบรรดาสัตว์เล็กๆอีก ทันทีที่เดินออกจากห้องน้ำ แล้วเห็นภาพตรงหน้า ร่างบางเดินตรงดิ่ง และ ก้มหยิบ ถุงขนม ถุงพลาสติกใส่ถังขยะให้ถูกที่ ทีละชิ้น
คนเรานะ คิดจะกินก็กิน คิดจะทิ้งก็ทิ้ง
ภาพ อาจารย์ร่างบางแก้มป่อง ที่ก้มหยิบขยะใส่ถัง ดึงให้ร่างที่ชโลมไปด้วยเหงื่อเดินเข้าไปหา แม้จะอยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมมือ ทว่าร่างบางนี้กลับไม่รู้ถึงการมาเยือนใดๆทั้งสิ้น ตั้งหน้าตั้งตาเก็บขยะลูกเดียว
“เอ๋? คุณใจดีจังครับ ”
ร่างบางยืนขึ้น ใบหน้าของทั้งสองใกล้กันจนจมูกที่โด่งเป็นสันของร่างสูงแทบจะแนบชิดใบหน้าที่เปื้อนยิ้มก่อนจะเดินจากลาไป พร้อมทั้งทิ้งประโยคสั้นๆสร้างความงุนงงเพิ่มให้อีก
“ขอบคุณนะครับที่ช่วยกันรักษาความสะอาด”
กลิ่นหอมจางๆของร่างบางที่หลงเหลือไว้ เปรียบเป็นหลักฐานที่ตอกย้ำว่าเหตุการณ์ที่ผ่านไปเมื้อกี้เป็นเรื่องจริง ตุลย์ อธิปไตย ยังคงยืนนิ่งอยู่กับที่ก่อนจะหันไปมองร่างบางที่เดินลับสายตาไป มุมปากทั้งสองยกขึ้น เสียงหัวเราะเบาๆไล่ตามมา
ร่างสูงก้มเก็บถุงพลาสติกชิ้นสุดท้ายที่เจ้าตัวเหยียบไว้ลงถังขยะแล้วเดินกลับไปยัง ทางเดียวกันที่ร่างบางเดินกลับไป
###############################
ไรเตอร์ น้อมรับทุกคำติชมค่ะ เป็นเรื่องแรกที่แต่ง
จะแก้ไขและปรับปรุง ช่วยชี้แนะด้วยนะค่ะ ^^
อาจารย์ธวัช แกเป็นคนน่ารักค่ะ รักเด็ก? รักธรรมชาติ อายุเข้าเลข 4 พี่แกยังน่ารักอยู่เลย
อาจารย์ชนากร เจอคู่แข่งแล้ว ฮึ! ไหนจะมี รุ่นน้องชอบเหวี่ยงมาขัดขว้างทางรัก?
ความคิดเห็น