คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : รักนี้...เสถียร 3
ตอนที่ 3
ห้องตรวจขนาดเล็กที่ว่าเล็กแล้ว ยิ่งดูเล็กเข้าไปอีก เมื่อมีชายหนุ่มร่างใหญ่กับร่างบาง บวกเพิ่มกับคุณหมอเข้าไปอีก เสียงคุยสนิทสนมของชายในชุดตรวจกับชายร่างสูง สร้างความงุนงงให้กับตัวเขายิ่งนัก ถึงผลตรวจจะแสดงออกมาว่าชายหนุ่มข้างกายเขาไม่ได้เป็นอะไรมาก แต่ก็อดห่วงไม่ได้อยู่ดี
“มันไม่เป็นไรหรอก พี่ธวัช มันนะ ตายยากกก สมัยเรียนมัธยมด้วยกันหนักกว่านี้ มันยังไม่เป็นไรเลย พี่อย่าทำหน้าอย่างงั้นสิ ขนาดผลซีทียังปกติเลย”
คุณหมอ ย้ำความมั่นใจให้ อาจารย์ ธวัช อีกครั้ง เพราะเจ้าตัวยังคงทำหน้ายุ่ง ไม่ใคร่จะสบายใจนัก มองร่างใหญ่สูงข้างกายอย่างเป็นห่วง กลับกัน มันยิ่งทำให้คนที่เหลือในห้อง พากันยิ้มพรายไปกับความห่วงใยที่เจ้าตัวส่งมาให้
ตลอดระยะทางที่พาร่างสูงนี้มายังโรงพยาบาล เจ้าตัวเอาแต่มองหน้า และ ยิ้มให้เขา พอมาถึงห้องตรวจ กลับคุยจ้อกับคุณหมออย่างสนิทสนมแทบจะไม่ห่วงอาการของตนเองเลยสักนิด
“ผมไม่เป็นอะไรจริงๆครับ เห็นไหม ไอหมอมันยังรับประกัน”
ร่างสูงดันแว่นตากรอบสี่เหลี่ยมเข้าเล็กน้อย พร้อมกับฉีกยิ้มกว้างให้ ร่างบางข้างๆ พร้อมทั้งค่อยๆโน้มตัวลง มาแกะผ้าเช็ดหน้าที่ร่างบางข้างกายกำไว้แน่
“ผืนนี้ ผมขอไปซักให้คุณนะครับ”
**************************************
ร่ำลากันพอเป็นพีธี ไม่มีใบนัด หรือแม้กระทั้งยากลับมาให้เจ้าของไข้ แต่ต้องยอมรับว่าร่างสูงข้างกายตนนั้น ปกติดี พูดคุยสนุกสนานกับคนรู้จัก แถมยังฉีกยิ้มให้ทุกคน ไม่เว้นแม้แต่ตัวร่างบางเอง
“คุยกันมาตั้งนาน ผมเนี้ยแย่จริงยังไม่ได้ แนะนำตัวให้รู้จักเลย ผม ชนากร เรียก ชนาก็ได้ครับ เป็นอาจารย์อยู่ที่มหาวิทยาลัย.... ภาควิศวกรรมเครื่องกล ครับ”
เจ้าของชื่อ ชนา กล่าวแนะนำตนเอง พอมายืนข้างร่างบางแล้ว ยิ่งแสดงความเด่นชัดร่างใหญ่นั้น สูงเพียงใด เสื้อเชิ้ตแขนยาวธรรมดา แต่พออยู่บนร่างนี้ กลับดูดีอย่างประหลาด มัดกล้ามเนื้อที่รับกับดีไซน์เสื้อ แสดงถึงความเป็นหนุ่มรักษาสุขภาพอย่างดี
ผิดกับร่างบางที่สูงเพียงคางเห็นจะได้ ถึงตนเองจะเป็นคนสมส่วนไม่มีไขมันส่วนเกิน เนื่องจากการออกกำลังกายเพื่อให้ร่างกายแข็งแรงสำหรับชายอายุเลยเลข 4 นั้น
ก็อดจะอิจฉา ร่างที่กำยำดูดีนี้ไม่ได้อยู่ดี
ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ จะกินนมเยอะๆ เฮ้อ
“เพื่อนร่วมสถาบันกันเองครับ ผมอยู่คณะใกล้ๆกับคุณ ผมอยู่ภาคเคมี เรียกผมอาจารย์ ธวัช ก็ได้ครับ”
เพียงแค่รอยยิ้มเล็กๆน้อยๆ จากคนข้างกาย คนที่ไม่เคยสนใจอะไรนอกจากเครื่องกลต่างๆ ถึงกับต้องหันมามอง ใจที่เต้นรัว มือคู่นี้อยากจะยื่นไปสัมผัสร่างบางนี้เหลือเกิน ทำไมนะ ทำไม
ใจมัน สมองมัน ร่างกายมันเป็นแบบนี้ ต่อให้เป็นสมการที่ยากมากขนาดไหน กลไกการทำงานของเครื่องจักรแบบไหน เขาสามารถหาคำตอบได้หมด.....
“อาจารย์ ธวัช ไปไหนต่อไหมครับ ?”
“ผมมีประชุมละ แต่เวลามันเลยไปมากแล้ว คงจะไปหารุ่นน้องที่เข้าประชุมไปก่อนแล้วกลับพร้อมกัน คุณละ อาจารย์ ชนาไปไหนต่อ แต่ไหวนะครับ? ”
“ไหวครับ นั้นเราไปหอประชุมด้วยกันนะครับ ผมก็ต้องไปหาเพื่อนที่นั้นเหมือนกัน”
อาจารย์หนุ่มทั้งสองต่างกลับไปยังที่หมายเดียวกัน อาจารย์หนุ่มจากวิศวะ ฉีกยิ้มพร้อมกับหัวเราะไปตลอดทาง เจ้าตัวขุดเรื่องมาเล่าและพูดคุยกับร่างบางข้างๆไปตลอด สร้างความ
สนิทสนมมากขึ้น สอบถามประวัติส่วนตัวของกันและกันพอประมาณ จนทำให้ร่างใหญ่ยิ้มไม่หุบจนถึงที่หมาย
อาจารย์ ธวัช ยังโสด
*************************************
Oisleep ชอบโดจินพวกลุงๆอ่าค่ะ เลยเกิดนิมิตแต่งนิยายเองเลย
เรื่องแรกค่ะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะค่ะ
ปล. ขอปรับบางบทสนทนานะค่ะ ^^
ความคิดเห็น