คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : chapter 2 : บ้านคุณฮิบาริ
Chapter 2 : บ้านคุณฮิบาริ
..................................................................................................................................
"อืม..."
ร่างบางค่อยๆลืมดวงตาที่หนักอึ้งขึ้น... เพราะแสงอาทิตย์บอกเวลายามเช้าได้สาดเข้ามาทางหน้าต่าง
"ที่นี่...ที่ไหนนะ?"
ดวงตาสีน้ำตาลอมส้มค่อยมองไปรอบๆห้อง พบว่าเป็นเรือนญี่ปุ่นโบราณ และตนก็ได้นอนอยู่บนฝูกที่ทับเสื่อตาตามิ เสียงปลากระโดดในบ่อน้ำเป็นจังหวะๆ ร่างบางตั้งคำถามกับตัวเองว่ามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร แต่คงไม่ต้องคิดแล้วล่ะ...
"ไง...ตื่นแล้วเหรอเจ้าสัตว์กินพืช...ฟาดไปรอบเดียวทำเป็นใจเสาะสลบไปตั้งสองวันเลยนะแกน่ะ"
อ่อ...รีบอร์นส่งเขามาอยู่ให้คุณฮิบาริคุ้มครองนั่นเอง
แต่...เขาคงจะตายก่อนที่จะโดนเจ้าพวกนั้นจับไปมากกว่า... อีกอย่าง...นั่นไม้พลองเหล็กนะครับคุณพี่ฮิบาริ -*- ไม่ใช่กระดาษนะ ไม่สลบก็ไม่ใช่คนแล้วมั้ง แถมไม่ใช่แค่ฟาดให้สลบน้อยๆ แต่คงจะฆ่ากันให้ตายไปข้างนึงเลยมั้ง.... สึนะบ่นในใจ
"มองหน้าฉันทำไม - - หน้าฉันเหมือนพ่อแกเรอะ"
นี่คุณฮิบาริหัดกวนติงตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย
"มั้งครับ..."
ร่างบางพึมพำเบาๆ
"แกว่าไงนะ เจ้าสัตว์กินพืช!!"
เฮ้ย!! ได้ยินเหรอฟะ = [] =
"เปล่าครับ ผมพูดว่าอยากเห็นละมั่งครับ"
หาข้อแก้ตัวได้ทุเรศมากตู T_T
"(-_-*)" <--- หน้าคุณฮิบาริ
"มีแต่ข้าวต้ม จะกินมั้ย - -"
ร่างสูงถือชามข้าวต้มมาจ่อหน้าร่างบาง...ส่งกลิ่นหอมๆยั่วน้ำลาย
"O_O!"
"กินซะเจ้าสัตว์กินพืช - - "
ร่างบางไม่รอช้ารีบรับชามข้าวต้มแล้วตักเข้าปากทันที...โดยลืมไปว่า มีคนมองอยู่...
'หิวจัง ไม่ได้กินข้าวมาสามวัน ไม่เสียชาติเกิดจริงๆ'ร่างบางครุ่นคิด(คนแต่ง:แหมเวอร์ไปมั้ยจ๊ะทูน่า -*- )
เมื่อทานเสร็จร่างบางก็วางชามข้ามต้มไว้ข้างกาย แล้วยิ้มแก้มปริ
"อร่อยจัง"
"หึ..."
'เหวยย!! คุณฮิบาริ!! ยะ...ยังอยู่เหรอ \ \ \= [] =/ / /'
ร่างบางหน้าแดงเป็นลูกตำลึงทันที นี่เขาสวาปามข้าวต่อหน้าคุณฮิบาริเรอะ ขนาดตัวเขายังคิดเลยว่า...มัน...น่าเกลียดแค่ไหน
"ตะกละจริงๆ"
คนร่างสูงตรงหน้าพูดเบาๆ แล้วนำมือหนาแต่นุ่มนวลนั่นมาเช็ดเศษข้าวที่แก้มของคนตรงหน้าเบาๆ
'คุณฮิบาริ.... ผมเพิ่งเคยเห็นคุณอ่อนโยนเป็นครั้งแรกนะเนี่ย...'
"- / / /-"
"หน้าแดงเชียว - - แปลกคน...นี่หน้าหนาวแท้ๆ ยังร้อนอีกเหรอ"
'โธ่ -*- ผมก็ว่าคุณแปลกเหมือนกันนั่นแหละ คิดไปได้...ที่ผมหน้าแดงเพราะ...ผมอายคุณต่างหาก..'
"จะมองหน้าฉันอีกนานมั้ย เจ้าสัตว์กินพืชตัวเล็ก"
ร่างบางตกใจรีบก้มหน้างุด ทำไมเขาไม่กล้าสู้หน้าคุณฮิบาริซะทีนะ ถึงมองครั้งจะชอบเผลอมองก็เถอะ...(คนแต่ง:แหม ทูน่าเนี่ย ไร้เดียงสาจัง -.,- )
"หึ...นายนี่มันน่าแกล้งจริงๆ"
ฮิบาริยิ้มมุมปาก แล้วถือชามข้าวต้ม เดินออกไป
เฮ้อ...!
ร่างบางถอนหายใจออกมา 'จะโดนอะไรนอกจากทอนฟามั้ยฟะเรา' สึนะบ่นอุบอิบในใจ ก่อนจะนึกอะไรขึ้นมาได้
'ยามาโมโตะกับโกคุเทระล่ะ!!! ป่านนี้จะเป็นยังไงบ้างไม่รู้'
ร่างบางไม่รอช้า หยิบโทรศัพท์มือถือในกระเป๋ากางเกงตัวเอง แล้วกดโทรออกที่เป็นเบอร์ของโกคุเทระทันที
'ไม่มีสัญญาณตอบรับ จากหมายเลขที่คุณเรียกค่ะ'
"โธ่เว้ย!!"
ร่างบางปาโทรศัพท์ลงบนที่นอนฝูก(คนแต่ง:รอด -3-~ ถ้าเป็นพื้นเดี๋ยวมาฟ้องร้อง ข้อหาแต่งเรื่องให้โทรศัพท์เสีย TOT~)แล้วกุมขมับ น้ำตาไหลออกมาจากดวงตาคู่สวยอีกครั้ง....
เพราะเขา....เพราะเขาคนเดียว...
ร่างบางยังคงร่ำไห้ไปเรื่อยๆ.... ในห้องนั้น...คนเดียว...
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ฉับ!!
เสร็จไปอีกหนึ่งตอน >O<y วะอาฮ่า!
กรรม จะแต่งให้คุณฮิบะให้ถอดแบบมาจากตัวจริง O_o แต่ดันแต่งผสมความซื่อบื้อซะงั้น โฮก !! T_T ต้องแก้ๆๆ + +
ติดตามอ่านต่อได้ในตอนที่ 3 นะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด....
ความคิดเห็น