ร้ายมา...รักตอบ

ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ 3 คู่หวานคืนจอ

บทที่ 3 คู่หวานคืนจอ

“สวัสดีค่ะ” เสียงหญิงสาวที่ไม่คุ้นเคยรับสายทำให้มีนาตกใจ

“อุ้ย ขอโทษค่ะต่อผิด” มีนาวางหูโทรศัพท์ลงทันที

“เอ๊ะ นี่มันก็เบอร์คุณเล็กนี่นา ไม่ได้กดผิดซักหน่อย”

ก่อนที่มีนาจะกดโทรศัพท์กลับไปอีกครั้ง เธอก็ได้ยินเสียงรถสามีของเธอเข้าบ้านมาเสียก่อนจึงลืมเรื่องโทรศัพท์ไปทันที

...

“มีนจ๋า...” เสียงสามีของเธอเรียกออดอ้อนทันทีที่เห็นหน้าภรรยาบึ้งตึง เวลานี้เลยเวลาเที่ยงคืนแล้วแต่สามีของเธอเพิ่งจะกลับถึงบ้าน

“ยังไม่นอนอีกเหรอจ๊ะ”

เธอจะนอนได้อย่างไรในเมื่อเธอเป็นห่วงเขา ปกติถ้าเขาจะกลับบ้านดึกเขาจะต้องโทรศัพท์มาบอกเธอก่อนทุกครั้ง

“คุณเล็กไปไหนมาคะ” มีนาถามเสียงเรียบแต่ทำไมมันทำให้ทินกรรู้สึกหนาวยะเยือกอย่างบอกไม่ถูก

“ผมไปดื่มกับพวกไอ้ต้นไอ้กอล์ฟมานิดหน่อยน่ะ”

“แล้วทำไมคุณไม่โทรบอกมีน”

“ก็ผมลืมมือถือไว้ที่ออฟฟิศจะโทรบอกได้ไงล่ะ” ชายหนุ่มกล่าวอ้าง

“ฟังไม่ขึ้น” มีนาตอบกลับเสียงแข็ง เล่นเอาทินกรสะดุ้งโหยง

“ถ้าคุณลืมมือถือ ทำไมคุณไม่ใช้มือถือพี่ต้นหรือพี่กอล์ฟโทรมาหามีน คุณไปกับใครกันแน่” มีนาซักฟอก

“โธ่...มีน ผมไปกับสองคนนั้นจริงๆ ไม่เชื่อนะมีนโทรไปถามไอ้ต้นมันก็ได้” ทนายหนุ่มเริ่มเบิกตัวพยาน

“มีนไม่ถามพี่ต้นหรอก พี่ต้นน่ะอาจจะรวมหัวกับคุณหลอกมีนก็ได้” มีนาไม่ไว้ใจเพราะรู้ว่าคุณต้นเพื่อนซี้ของทินกรน่ะเข้ากับสามีของเธอเป็นปี่เป็นขลุ่ยขนาดไหนโดยเฉพาะเรื่องที่ต้องปกปิดเธอเนี่ย

“มีนจะถามพี่กอล์ฟ”

เธอเลือกที่จะถามคุณกอล์ฟแทนเพราะว่าเขาน่าเชื่อถือกว่าคุณต้น และอีกอย่างเธอสามารถถามจากพี่พายภรรยาของเขาได้อีกทางหนึ่งด้วยว่าเขาพูดตรงกันกับพี่พายหรือไม่ ตั้งแต่มีสามีเป็นนักกฏหมาย มีนาก็จำเป็นต้องเรียนรู้วิธีการสืบพยานเพื่อจับให้ได้ไล่ให้ทันสามีของเธออยู่เสมอ

“ฮัลโหลค่ะ พี่กอล์ฟเหรอคะ ขอโทษที่โทรมารบกวนตอนดึกนะคะ” มีนากดโทรศัพท์หาคุณกอล์ฟทันที

“พี่กอล์ฟเพิ่งกลับถึงบ้านเหรอคะ...อ่อ ค่ะๆ...คุณเล็กก็ถึงบ้านแล้วค่ะ เพิ่งถึงเหมือนกัน...ถ้างั้นมีนไม่รบกวนพี่กอล์ฟแล้วนะคะ สวัสดีค่ะ” ระหว่างที่คุยโทรศัพท์เธอก็สังเกตแววตาของสามีเธอไปด้วยแต่ก็ไม่พบพิรุธใดๆ

“เห็นมั้ยล่ะ ผมบอกแล้ว” ทินกรสำทับทันทีเมื่อมีนาวางหูโทรศัพท์

“มีนจ๋า ผมง่วงแล้วไปนอนกันเถอะ” ชายหนุ่มกำลังจะเดินมาโอบไหล่หญิงสาวพาขึ้นบันได แต่เธอเบี่ยงตัวหลบทันเสียก่อน

“เดี๋ยวก่อน ถึงคุณจะไปกับพี่ต้นพี่กอล์ฟจริง แต่คุณก็ยังมีความผิดโทษฐานที่ไม่โทรมาบอกมีนอยู่ดี”

“ข้าแต่ศาลที่เคารพ ข้าพเจ้านายทินกร จำเลยรักของคดีนี้ ขอยอมรับสารภาพผิดทุกประการ” ทินกรกล่าวด้วยน้ำเสียงและแววตาล้อเลียนเมื่อมีนากลายร่างจากศรีภรรยาไปเป็นผู้พิพากษาศาลเยาวชนและครอบครัวเรียบร้อยแล้ว

“แหวะ...จะอ้วก” มีนาทำเสียงขึงขังทั้งที่ในใจ ‘คนบ้า พูดมาได้ไง จำเลยรัก >,< เขิลลลอ่ะ’

“มีนจะมีน้องให้โมนาแล้วเหรอ ดีใจจังเลย” ชายหนุ่มโมเมเข้ามาโอบกอดประคองเธอไว้ทันที

“นี่ไปห่างๆ เลยนะ อย่ามาทะลึ่ง” มีนายังคงฝืนทำเสียงแข็งแหวใส่เขากลับไปทั้งๆ ที่ตอนนี้เธอแทบจะละลายเพราะความน่ารักของเขาแล้ว

“โอเคครับๆ มีนจะทำโทษผมยังไงว่ามาเลย” ชายหนุ่มยอมปล่อยเธอและก้มหน้ารับโทษของความผิดที่ตัวเองไม่ได้ตั้งใจก่อ

“คืนนี้คุณห้ามเข้าไปนอนในห้อง”

“โธ่...มีน” ทินกรโอดครวญก่อนจะเดินคอตกไปทางห้องนั่งเล่นเพราะว่าไม่สามารถขึ้นไปนอนในห้องนอนใหญ่ที่อยู่บนชั้นสองได้

“แต่จำเลยสารภาพผิด เพราะฉะนั้นศาลลดโทษให้กึ่งหนึ่ง ให้จำเลยไปนอนในห้องได้ แต่ห้ามนอนบนเตียง^^ เลิกศาลลล”

ชายหนุ่มตาโตทันทีเมื่อได้ยินเสียงใสของมีนาดังไล่หลังมา ชายหนุ่มหันตัวกลับแล้ววิ่งไปกอดคนตัวเล็กแน่นแถมหอมแก้มเธอฟอดใหญ่

“ศาลน่ารักจัง” ว่าแล้วทินกรก็รีบวิ่งขึ้นบันไดไปก่อนที่ศาลจะเปลี่ยนใจ

...

‘จะให้เรายืมมือถือไอ้สองคนนั้นโทรได้ไง แค่นี้มันก็ว่าเรากลัวเมียจะแย่อยู่แล้ว’ ทินกรคิดในใจก่อนจะหลับตาลงบนโซฟานุ่มในห้องนอนใหญ่

เหตุการณ์ก่อนหน้า...

“เออๆ เดี๋ยวข้ารีบไปเดี๋ยวนี้แหละ” ทินกรวางสายจากเพื่อนรักแล้ววางโทรศัพท์มือถือไว้บนโต๊ะ แล้วหันมาคว้าเสื้อสูทที่พาดไปบนพนักเก้าอี้ทำงานตัวใหญ่แต่กลับลืมหยิบโทรศัพท์มือถือไปด้วย

...

“อะไรวะ พวกเอ็งจะกลับกันแล้วเหรอวะ ห้าทุ่มครึ่งเองนะเว้ย” เสียงคุณต้นโวยวายเมื่อเพื่อนรักทั้งสองกำลังจะกลับบ้าน หลังจากที่เขาโทรจิกทั้งคู่มานั่งดื่มเป็นเพื่อนเขาที่ผับหรูแห่งหนึ่ง

“เองบ้าอะไรวะ ตั้งห้าทุ่มครึ่งแล้วต่างหาก” คุณกอล์ฟคัดค้าน

“ข้าเพิ่งจะถูกผู้หญิงทิ้งมา แล้วนี่พวกเอ็งยังคิดจะทิ้งข้าไปอีกเหรอวะ” คนเมาขี้ใจน้อยเริ่มยื้อยุดแขนของเพื่อนทั้งสองไว้

“ทุเรศว่ะเอ็ง” คุณกอล์ฟส่ายหน้ากับท่าทีออเซาะของคุณต้น

“เอ็งแค่โดนหักอก แต่ถ้าข้ากลับช้ากว่านี้ข้าจะโดนเมียแหกอกนะเว้ย” ทินกรให้เหตุผล

“ฮ่าๆ นี่เอ็งเป็นพวกกลัวเมียเหรอวะไอ้เล็ก” คุณกอล์ฟแซวทันที

“หรือเอ็งไม่กลัว” ทินกรสวนกลับไปทันทีก่อนจะยอมรับอย่างหน้าชื่นตาบานว่า

“แต่สำหรับข้านะอย่าใช้คำว่ากลัวเลย ใช้คำว่าเคารพเลยดีกว่า ฮ่าๆ”

“ฮ่าๆ เออข้าก็เคารพพายเค้าเหมือนกันว่ะ ไปเหอะ เฮ้ยพวกข้าจะไปแล้วนะเว้ยต้น”

ทินกรและคุณกอล์ฟลุกขึ้นเดินออกจากโต๊ะไปได้สองก้าวก็เห็นคุณต้นยังเอาแต่ฟูมฟายร้องห่มร้องไห้ไม่ยอมลุกไปไหน

“อ่าว นี่เอ็งจะไม่กลับใช่มั้ยไอ้ต้น ลุกได้แล้ว” คุณกอล์ฟพยายามทั้งลากทั้งดึงคุณต้นออกไปจากผับหรูแห่งนั้น

“เดี๋ยวข้าไปส่งมันเอง เอ็งกลับบ้านไปเหอะ” คุณกอล์ฟเสนอตัวขับรถไปส่งคุณต้นเพราะเขาดื่มเข้าไปเยอะมาก คิดว่าคงไม่มีทางขับรถไหว หรือถ้าขับไหวก็คงไม่พ้นโดนตำรวจจับข้อหาเมาแล้วขับเป็นแน่ ส่วนเขาและทินกรนั้นปลอดภัยหายห่วงเพราะไม่ได้ดื่มแอลกอฮอล์เข้าไปซักหยดเดียว

_______________________________________

คุณเล็กกับหนูมีนกลับมาแล้วนะคะ พร้อมกับลูกสาวตัวน้อยที่ชื่อน้องโมนา ใครยังไม่รู้จักคู่นี้ลองไปทำความรู้จักกับพวกเขาใน “My Dear Diary บันทึกรัก” ได้นะคะ ^_^