คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 2 Youre my hero.
บทที่ 2 You’re my hero.
ซ่า....
เสียงน้ำที่ถูกสาดจนหมดแก้วไปกระทบกับอะไรซักอย่างหนึ่งทำให้ทุกคนในร้านอาหารแห่งนั้นต่างหันไปมอง รวมถึงพีรพัฒน์ด้วย แล้วเขาก็พบชายหนุ่มคนหนึ่งเปียกน้ำไปทั้งใบหน้าและเปรอะเปื้อนเลยเถิดมาถึงเสื้อสูทบางส่วนด้วย พร้อมกับที่สาวสวยหุ่นดีนางเอกคนดังที่มีแต่ข่าวความวีนเหวี่ยงอย่างนีน่า ก้าวพรวดพราดออกไปจากโต๊ะนั้นอย่างรวดเร็ว
‘ผู้หญิงคนนี้แรงอย่างที่เค้าว่ากันจริงๆ ด้วย’ พีรพัฒน์คิดในใจก่อนจะหันกลับไปสนใจอาหารน่าทานตรงหน้าเหมือนเดิม
...
ไม่รู้อะไรทำให้พีรพัฒน์ต้องเข้าไปอยู่ร่วมในเหตุการณ์ที่มีนางเอกขี้วีนอย่างนีน่านำแสดงอยู่เสมอ เวลานี้ก็เช่นเดียวกัน
“วันนั้นเธอทำชั้นแสบมากเลยนะ” เสียงชายหนุ่มที่ถูกนีน่าสาดน้ำเมื่อคืนวานกล่าวหา ขณะที่มือก็ฉุดกระชากลากถูนางเอกสาวไปยังรถตัวเอง
“เธอมีอะไรดีก็แค่นางเอกละคร อย่าทำเป็นหยิ่งหน่อยเลย อย่างเธอน่ะคงจะผ่านผู้ชายมานับไม่ถ้วนแล้วล่ะ”
หลังจากนีน่าช็อปปิ้งในห้างหรูแห่งนี้เสร็จแล้วเธอก็เดินมายังลานจอดรถ ขณะที่เธอกำลังไขกุญแจรถเต่านิวบีทเทิลสีแสบสันของเธอ ชายหนุ่มผู้นี้ก็เข้ามากระชากแขนเธออย่างที่ว่า
“นี่ปล่อยนะ คุณทำอะไรน่ะ ช่วยด้วยๆ”
“ร้องไปก็ไม่มีใครได้ยินหรอก” ในลานจอดรถของห้างในเวลานั้นไม่มีใครผ่านมาให้เธอเห็นซักคนทั้งๆ ที่ก็เป็นเวลาเพียงทุ่มเดียว
“รปภ รปภ อยู่ไหนน่ะ” นางเอกสาวยังพยายามร้องหาความช่วยเหลือ
“นี่คุณปล่อยเธอเถอะครับ” เสียงสุดท้ายเป็นเสียงของพีรพัฒน์ที่ก้าวเข้าไปช่วยเหลือ แต่ชายหนุ่มคนนั้นคงมองตรงข้าม
“นายเกี่ยวอะไรด้วย”
หญิงสาวอาศัยช่วงเวลาที่ชายหนุ่มอารมณ์ร้ายเผลอ เธอสะบัดตัวหลุดแล้วหนีไปหลบหลังพีรพัฒน์ทันที
“คุณพีทช่วยชั้นด้วย นายคนนี้มันเป็นโรคจิต”
“เรื่องของผัวเมียกัน นายถอยไปดีกว่า”
“เฮ้ยยยย จะบ้าเหรอ” นางเอกขี้วีนแทรกขึ้นมา
“ผมว่าคุณสองคนมีอะไรกันก็ค่อยๆ พูด ค่อยๆ จากันดีกว่านะครับ” พีรพัฒน์เกลี้ยกล่อม
“ถอยไป” ชายหนุ่มคนนั้นย้ำอีกครั้งด้วยเสียงดุดัน
“ไม่” พีรพัฒน์ตอบอย่างหนักแน่น เมื่อเขาเริ่มรู้สึกถึงมืออันเย็นเยียบของนีน่าที่เกาะแขนเขาไว้แน่น
“ได้” ว่าแล้วชายหนุ่มคนนั้นก็เหวี่ยงกำปั้นหนักๆ เข้าหาใบหน้าหล่อๆ ของพีรพัฒน์ทันที หลังจากนั้นชายหนุ่มทั้งสองก็ต่อยกันอุตลุด ขณะที่พีรพัฒน์กำลังเพลี่ยงพล้ำอยู่นั้นก็มีเสียง รปภ เป่านกหวีดพอดี ทำให้คู่มวยสมัครเล่นต้องแยกออกจากกันทันที
“ฝากไว้ก่อนเหอะ”
...
“เดี๋ยวผมไปส่งคุณเอง เอากุญแจรถมา” พีรพัฒน์กล่าวขึ้นเมื่อชายหนุ่มอารมณ์ร้อนผู้นั้นได้จากไปแล้วพร้อมคำขู่อาฆาตตามแบบฉบับ
‘ฝากไว้ก่อนเหรอ ไอ้นี่มันท่าจะบ้า สงสัยจะดูละครมากไปเลยเอาคำพูดของพวกตัวร้ายในละครมาใช้ ฟังแล้วขำชะมัด’ พีรพัฒน์ยังมีอารมณ์ขันนึกตามคำพูดไร้สาระนั่นที่วันนี้เขากลับได้รับคำๆ นั้นเสียเอง
นีน่ายื่นกุญแจรถให้ชายหนุ่มและเมื่อเขากดรีโมตเปิดประตูรถเธอก็ขึ้นไปนั่งเบาะที่นั่งข้างคนขับทันที
“คุณไม่เป็นอะไรนะ” พีรพัฒน์ถามอย่างห่วงใยเมื่อเห็นว่านีน่าเอาแต่นั่งใจลอยไม่พูดไม่จา
“ชั้นขออยู่เงียบๆ ซักพักได้มั้ย”
...
“นี่คุณ” เสียงเรียกเธอของพีรพัฒน์ทำลายความเงียบขึ้นมาอีก
“ชั้นบอกว่าขออยู่เงียบๆ ซักพัก ไม่ได้รึไง” นีน่าแหว
“ไม่ได้” พีรพัฒน์ปฏิเสธเสียงดังฟังชัดในทันที
“เพราะคุณอยู่เงียบๆ แบบนี้มาจะยี่สิบนาทีแล้ว ถ้าคุณไม่บอกผมซะทีว่าบ้านคุณอยู่ไหน คุณก็กลับเองแล้วกัน”
“อ้าว” หญิงสาวมองหน้าชายหนุ่มเลิกลั่กแล้วก็หันมองซ้ายมองขวาทำให้เธอรู้ว่าเธอและเขายังคงอยู่ในลานจอดรถห้างสรรพสินค้าแห่งนั้นนั่นเอง
“ขอโทษที คุณขับออกไปหน้าห้างก่อนละกัน เดี๋ยวชั้นบอกทางคุณเอง”
...
“ที่นี่แหละ”
พีรพัฒน์มองบ้านชั้นเดียวหลังกะทัดรัดที่ดูน่าอบอุ่นและเต็มไปด้วยมวลหมู่ดอกไม้ของเธออย่างแปลกใจ
‘อยู่บ้านแบบนี้เหรอเนี่ย นึกว่าอยู่บ้านหรือคอนโดหรูๆ ซะอีก เห็นทำตัวบ้าแบรนด์ซะขนาดนั้น’
“นาถจะไปไหนน่ะ” เสียงนีน่าเรียกใครบางคนทำให้พีรพัฒน์ต้องหันไปมอง แล้วก็พบหญิงสาววัยสิบแปดปีที่ทำตัวแก่แดดแต่งหน้าแต่งตัวเปรี้ยวจี๊ดกำลังจะออกจากบ้าน
“นาถจะไปเที่ยวกับเพื่อน”
“นาถจะไปได้ไง นี่มันมืดแล้วนะ แล้วทำไมแต่งตัวแบบนี้”
“เรื่องของนาถ เลิกจุ้นจ้านซะที พี่นีไม่ใช่แม่นะ”
“นาถ แต่ว่าพี่เป็นคนดูแลนาถนะ จำไม่ได้เหรอ พ่อเคยบอกว่าให้พี่ดูแลนาถกับแม่แทนพ่อด้วย”
“ก็สมควรแล้วนี่ ก็เพราะพี่นีไงที่ทำให้พ่อต้องตาย ทำให้แม่ต้องเดินไม่ได้แบบนี้ ถอยไป” ว่าแล้วเด็กแก่แดดที่ชื่อนาถคนนั้นก็ผลักนีน่ากระเด็นให้พ้นทางพร้อมกับวิ่งไปที่รถสปอร์ตคันหนึ่งซึ่งจอดรอรับเธออยู่หน้าบ้าน
...
“เอะอะอะไรกันน่ะนาถ อ้าวนีหรอกเหรอ กลับมาแล้วเหรอลูก” เสียงทักทายของคุณลดา คุณแม่ของนางเอกสาวนั่นเอง
“พาใครมาด้วยน่ะ แล้วหน้าไปโดนอะไรมา” คุณลดาถามทันทีเมื่อเห็นใบหน้าหล่อเหลายับเยินของชายหนุ่มคนแรกที่ลูกสาวคนโตของเธอพาเข้าบ้าน
“คุณพีท นี่แม่ชั้นเอง” พีรพัฒน์ยกมือไหว้หญิงอาวุโสที่นั่งอยู่บนรถเข็นผู้นั้นอย่างนอบน้อม เธอยังสาวและยังสวยจนเขาดูไม่ออกซักนิดว่าเธอเป็นแม่ของนีน่านึกว่าเป็นพี่สาวเท่านั้น
“แม่คะ นี่คุณพีทค่ะ เค้าเป็นครีเอทีฟโฆษณาน้ำหอมที่นีถ่ายทำอยู่น่ะค่ะ แล้วก็เป็นพระเอกโฆษณาเองด้วย”
“แล้วหน้าล่ะไปโดนอะไรมา” คุณลดาถามซ้ำเมื่อยังไม่ได้คำตอบ
“เรื่องมันยาวน่ะค่ะแม่ เดี๋ยวนีค่อยเล่าให้ฟังนะคะ”
“งั้นนีไปเอายามาทำแผลให้คุณพีทก่อนนะลูก ดูสิหน้าตาเละเทะไปหมด” คุณลดาสั่ง
‘โห หน้ากรูถึงขั้นเละเทะเลยเหรอวะเนี่ย ตายห่... แล้วจะถ่ายโฆษณาที่เหลือต่อได้ยังไง’ พีรพัฒน์สบถในใจ
...
“โหนี่คุณ เบาๆ หน่อยได้มั้ย ใช้มือหรือเท้าทำเนี่ย” พีรพัฒน์โอดโอยเมื่อนีน่าทำแผลให้เขาอย่างหนักมือ
“แล้วที่พูดเนี่ยใช้ปากคนหรือปากหมาพูด” นีน่าจิกกัดทันที
‘หนอย มาวิจารณ์ชั้นได้ไง อุตส่าห์ลดตัวลงมาทำแผลให้แทนที่จะขอบคุณ ไม่มีซักคำ’
“เอามานี่ ผมทำเอง” ชายหนุ่มแย่งสำลีและยาทาแผลไปทำเอง ส่วนปากก็พร่ำบ่นเธอไปเรื่อย
“ผมไม่น่าแส่เข้าไปช่วยคุณเล้ย ดูสิหน้าหล่อๆ ของผมพังหมด คุณน่ะหน้าตาก็ดีนะ แต่ช่วยลดความแรงลงกว่านี้หน่อยจะดีมากเลย ถ้าวันนั้นคุณไม่ไปสาดน้ำใส่หน้าเค้า เค้าคงไม่โมโหคุณขนาดนี้หรอก”
“คุณเห็นด้วยเหรอ”
“อือ วันนั้นใครๆ เค้าก็เห็นกันทั้งร้านนั่นแหละ มีอะไรพูดจากันดีๆ ก็ได้”
“แต่วันนั้นหมอนั่นน่ะมันจะให้ชั้นขายตัวให้มันนะ เป็นคุณคุณจะไม่โมโหรึไง”
“คุณอย่าเอานิสัยนางเอกในละครมาใช้ในชีวิตจริงมากเกินไปเลย ในชีวิตจริงคุณอาจไม่โชคดีเจอพระเอกมาช่วยหรอกนะ”
“แต่วันนี้คุณก็มาช่วยชั้นนี่”
“มันไม่เหมือนกัน วันนี้ผมก็แค่บังเอิญผ่านไป แล้วผมมันก็เป็นพวกปล่อยเลยตามเลยไม่ได้ ถ้าคุณไปเจอคนอื่นล่ะ คนอื่นที่เค้าไม่สนใจว่าใครจะเป็นยังไงน่ะ คุณคงโดนนายนั่นลากไปถึงไหนต่อไหนแล้ว”
“แต่ก็ขอบคุณนะที่คิดว่าผมเป็นพระเอกน่ะ ฮ่าๆๆ” พีรพัฒน์กล่าวทิ้งท้าย
‘อีตาครีเอทีฟซื่อบื้อนี่หลงตัวเองชะมัด’ นีน่าได้แต่หมั่นไส้ในใจ
...
นีน่าเดินมาส่งชายหนุ่มที่หน้าบ้านหลังจากที่เขาทำแผลให้ตัวเองเสร็จเรียบร้อย ที่จริงคุณลดาเชิญชวนชายหนุ่มให้อยู่รับประทานอาหารเย็นด้วยกัน แต่เขาปฏิเสธเพราะว่าเขาต้องรีบกลับไปเอารถของเขาที่จอดอยู่ที่ห้างแห่งนั้นก่อนที่ห้างจะปิด
ระหว่างรอรถแท็กซี่ที่นีน่าโทรเรียกมารับเขา หญิงสาวก็เล่าเรื่องครอบครัวของเธอให้เขาฟังคร่าวๆ ว่าครอบครัวของเธอมีอยู่เพียงสามคน คือแม่ของเธอคือคุณลดา น้องสาวของเธอชื่อนาถลดา หรือนาถ และตัวเธอเอง นีลดา จริงๆ แล้วนีลดามีชื่อเล่นจริงๆ ว่านี แต่พอเข้าวงการ พี่แต๋มผู้จัดการส่วนตัวของเธอกลับบอกว่าชื่อนีมันเชยและธรรมดาเกินไป จึงเปลี่ยนชื่อเล่นให้เธอเป็นนีน่าเพื่อให้มีจุดเด่น แต่ชื่อจริงไม่ได้เปลี่ยน
“คุณทำงานอยู่คนเดียวเลี้ยงคนสามคนแบบนี้ ไม่เหนื่อยแย่เหรอ” พีรพัฒน์ถาม
“ไม่เหนื่อยหรอก ตั้งแต่พ่อชั้นเสียไป แล้วแม่ชั้นก็เป็นอัมพฤกษ์เดินไม่ได้แบบนี้ ชั้นก็ต้องทำงานมาตลอด ชั้นชินแล้วล่ะ ห่วงก็แต่ยัยนาถ แกยังเรียนไม่จบกำลังจะขึ้นปีสองเอง แต่ดูเหมือนแกจะติดเพื่อนมากชั้นเป็นห่วงว่าแกจะเสียเด็กซะก่อน”
“นี่คุณไม่ต้องมามองชั้นด้วยสายตาเวทนาแบบนั้นหรอก” นีน่าขาวีนกลับมาทันทีเมื่อเห็นพีรพัฒน์มองเธอด้วยความสงสาร
“เหอะ ใครเค้าจะเวทนาคุณมิทราบ ผู้หญิงอะไรปากก็ร้าย มือก็หนัก” พีรพัฒน์ตอบโต้ทันควัน
“ยังไงก็ตาม เรื่องวันนี้ชั้นขอบคุณคุณมากนะ” นีน่าเอ่ย
“ไม่เป็นไรหรอก” พีรพัฒน์ยิ้มรับด้วยใบหน้าปูดโปน แล้วขึ้นแท็กซี่จากไป
ความคิดเห็น