คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #26 : บทที่ 25 ความในใจของทินกร
บทที่ 25 ความในใจของทินกร
ถึงแม้จะขอเวลาชายหนุ่มไว้หนึ่งชั่วโมงแต่มีนาก็คิดว่ามันเป็นการเสียมารยาทที่จะให้ชายหนุ่มรอเธอนานขนาดนั้น เพราะฉะนั้นเธอจึงเลือกที่จะแต่งชุดที่แบบค่อนข้างเรียบเนื่องจากจะใช้เวลาแต่งหน้าทำผมให้เข้ากับชุดนั้นไม่นานนัก แต่ก็ต้องหรูหราพอที่จะควงคู่กับทินกรซึ่งมาในชุดสูทสีดำเต็มยศด้วยเช่นกัน
โดยใช้เวลาเพียง 20 นาทีเท่านั้น มีนาก็มาอยู่ในชุดเดรสสีครีมเข้ารูปแบบเรียบแต่เน้นการตัดเย็บที่ประณีตและมีลูกเล่นตรงคอเสื้อที่เว้าลึกจนน่าหวาดเสียว มีนาเพิ่มความโดดเด่นด้วยสร้อยคาดเอวคริสตัลสีดำ และกระเป๋าแบรนด์เนมสีดำเข้าชุดกับรองเท้าส้นแหลมสีดำเช่นเดียวกัน ใบหน้าของเธอถูกแต่งแต้มด้วยสีโทนธรรมชาติ หรือเอิร์ธโทน เข้ากับทรงผมปล่อยยาวประบ่าตามธรรมชาติแต่เธอม้วนลอนตรงปลายเพื่อเพิ่มความมีชีวิตชีวา
“แหม ผู้หญิงนี่น่ากลัวจริงๆ อย่างกับมีเวทมนตร์แปลงร่างได้ยังไงยังงั้น” เสียงทินกรเอ่ยขึ้น หลังจากที่เขาและหญิงสาวนั่งประจำที่ในร้านอาหารหรูแห่งหนึ่งซึ่งชายหนุ่มได้จองโต๊ะไว้ล่วงหน้าและทั้งคู่ได้สั่งอาหารกับบริกรไปเรียบร้อยแล้ว ภายในร้านอาหารแห่งนี้เน้นบรรยากาศแบบเรียบง่าย แต่แฝงความคลาสสิกด้วยการตกแต่งภายในสไตล์โมเดิร์นและเสียงบรรเลงเปียโนเคล้าคลอเพื่อสร้างความสุขให้กับลูกค้า
“คุณเล็กอ่ะ อย่าแซวสิคะ เสียบรรยากาศหมด” มีนาหน้างอเมื่อโดนชายหนุ่มล้อเลียนเพราะเธอในเวลานี้กับเมื่อตอนที่พบชายหนุ่มที่ด้านล่างอพาร์ตเม้นท์นั้นราวกับไม่ใช่คนเดียวกัน
“ไหนละค่ะ ของขวัญวันเกิดมีน” หญิงสาวแบมือขอของขวัญทันทีเพื่อเบี่ยงเบนประเด็น
“แหม ของดีต้องใจเย็นๆ สิครับ” ชายหนุ่มยิ้มตาเป็นประกายเมื่อเห็นหญิงสาวหน้างอกว่าเดิม “ทำหน้างอแบบนี้ เดี๋ยวไม่สวยนะครับ”
“ชิ” หญิงสาวสะบัดหน้าหนีทันที เล่นเอาชายหนุ่มถึงกับหัวเราะออกมาอย่างเอ็นดู
...
หลังจากที่ทั้งคู่รับประทานอาหารเรียบร้อยแล้วเธอก็เห็นทินกรเรียกบริกรมากระซิบกระซาบเรื่องอะไรซึ่งเธอฟังไม่ได้ยิน แต่เธอแน่ใจว่าต้องเกี่ยวกับเธออย่างแน่นอนเพราะระหว่างที่สั่งงานบริกรนั้น ชายหนุ่มก็หันมาสบตาเธอด้วยแววตาเป็นประกายจนหญิงสาวต้องหลบตาทันที
สักครู่เดียวบริกรชายคนเดิมก็กลับมาพร้อมกับกล่องของขวัญกล่องหนึ่ง ซึ่งขนาดของกล่องนั้นใหญ่พอสมควรทำให้หญิงสาวสงสัยว่าในนั้นคืออะไร แต่มั่นใจว่ามันคงไม่ใช่เครื่องประดับที่มีลักษณะเป็นวงอย่างที่เธอแอบคาดหวังไว้แต่แรกแน่ๆ
“สุขสันต์วันเกิดครับมีน” ชายหนุ่มรับกล่องของขวัญมาจากบริกรคนนั้นแล้วส่งให้มีนา
“ขอบคุณค่ะ”
“อะไรคะเนี่ย หนักจัง” มีนาเก็บความสงสัยไว้ไม่อยู่
“อยากรู้ก็ต้องเปิดดูสิครับ”
หญิงสาวลงมือแกะห่อของขวัญทันทีโดยมีชายหนุ่มคอยส่งสายตาให้กำลังใจมาเป็นระยะๆ เมื่อเปิดกล่องออกดูมีนาก็รู้สึกประหลาดใจยิ่งนัก
‘อะไรกัน คุณเล็กให้ไดอารี่ของเราเป็นของขวัญวันเกิดเนี่ยนะ’ หญิงสาวมองหน้าขึ้นมองชายหนุ่มทันทีก็เห็นเขาเอาแต่อมยิ้มไม่พูดไม่จา เธอจึงหยิบสมุดไดอารี่เล่มนั้นที่เธอเคยให้เขาไปตอนที่เขาเดินทางกลับไปประเทศอังกฤษครั้งก่อนขึ้นมาพิจารณาดูอย่างงงๆ แต่แล้วเธอก็เห็นสิ่งผิดปกติบางอย่าง
‘มีดอกกุหลาบอยู่ด้วย’ มีนาเปิดไปยังหน้าที่มีดอกกุหลาบเสียบไว้อยู่ เหมือนคนทำตั้งใจคั่นหน้าไว้ให้ใครก็ตามที่หยิบขึ้นมาได้เปิดไปที่หน้านั้น แล้วสิ่งที่เธอเห็นก็คือลายมือของทินกร
สวัสดีครับ คุณไดอารี่
ผมชื่อทินกรนะครับ คุณคงรู้จักผมแล้วเพราะมีนคงเล่าอะไรเกี่ยวกับผมให้คุณฟังหลายอย่าง ผมก็มีอะไรอยากเล่าให้คุณฟังเหมือนกันครับ
คืนหนึ่งเมื่อสามปีที่แล้วผมกับเพื่อนๆ ไปฉลองกันที่ผับแห่งหนึ่งในโรงแรม… คืนนั้นผมได้พบกับหญิงสาวคนหนึ่งที่เธอมากับเพื่อนนับสิบคนที่กำลังดื่มกันอย่างสนุกสนาน ผมเห็นเธอยิ้มกับคนนั้นคนนี้แต่แววตาของเธอกลับดูไม่มีความสุข เวลาที่เพื่อนๆ ของเธอเผลอเธอก็แอบนั่งเหม่อใจลอยไปหาใครซึ่งผมไม่สามารถรู้ได้ ภาพนั้นสะกดให้ผมเฝ้ามองเธออยู่ตลอดเวลาและได้แต่สงสัยว่าใครกันหนอที่ทำให้หญิงสาวที่น่ารักผู้นี้หม่นหมองได้ถึงขนาดนี้ คืนนั้นกลุ่มผมและกลุ่มของเธอออกจากผับแห่งนั้นในเวลาใกล้เคียงกัน ขณะที่ผมขับรถออกมาหน้าล็อบบี้โรงแรม ผมก็เห็นเธอคนนั้นก้าวขึ้นรถแท็กซี่ไปคนเดียว ผมรู้สึกเป็นห่วงเธอจนต้องแอบขับรถตามไปเงียบๆ เพื่อให้แน่ใจว่าเธอถึงที่หมายอย่างปลอดภัย
หลังจากคืนนั้นผมก็เอาแต่ครุ่นคิดเรื่องเธอถึงแม้จะรู้ว่าผมและเธอไม่มีทางที่จะรู้จักกันได้ แต่แล้วก็เหมือนโชคชะตาเป็นใจให้ผม เมื่อวันหนึ่งผมไปเลือกซื้อของขวัญวันเกิดให้นายกอล์ฟเป็นเพื่อนพาย ผมก็ได้ยินเสียงพายเรียกใครคนหนึ่งซึ่งเมื่อผมเงยหน้าขึ้นมามองก็พบว่าคือเธอคนนั้นนั่นเอง ผมโชคดีมากที่อย่างน้อยวันนี้ผมก็ได้รู้ว่าเธอชื่ออะไรและผมจะทำความรู้จักกับเธอได้อย่างไร แต่วันนั้นผมก็ไม่กล้าพอที่จะทักทายเธอกลับไปด้วยซ้ำ แต่โชคก็ยังเข้าข้างผมเมื่อวันต่อมาผมก็ได้พบว่าเธอมาทำงานที่ออฟฟิศของผม คราวนี้ผมตัดสินใจแล้วว่าผมจะต้องทำอะไรซักอย่าง ผมหาเรื่องไปส่งเธอที่อพาร์ตเม้นท์ทุกวันจากวันแรกที่เธอเอาแต่นั่งเงียบ เธอก็พูดจากับผมมากขึ้นๆ ผมคิดว่าผมคงตกหลุมรักความสดใสและความเป็นธรรมชาติของเธอเข้าให้แล้ว
ในวันที่เธอกับผมพาน้องธีไปเที่ยวสวนสนุก วันนั้นเธอยอมรับกับผมว่าเธอเข้ากับเด็กไม่ได้ แต่สิ่งที่ผมเห็นมันไม่ใช่เลย เธอทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ที่ทำน้องธีได้รับบาดเจ็บ แล้วคืนวันนั้นที่ผมโน้มน้าวจนเธอยอมไปนอนที่บ้านผมได้ เมื่อผมเปิดประตูห้องน้องธีเพื่อจะเข้าไปเล่านิทานให้แกฟัง เสียงร้องเพลงหวานใสของเธอก็กล่อมจนน้องธีหลับคาอกไปเรียบร้อยแล้ว นี่หรือคือสิ่งที่เธอบอกว่าเธอเข้ากับเด็กไม่ได้ นับวันผมก็ยิ่งรักเธอ และผมก็เริ่มอิจฉาคนที่ได้ใกล้ชิดเธอ โดยเฉพาะพีท ผมตกใจมากที่รู้ว่าเธอไว้ใจพีทขนาดที่ฝากกุญแจห้องไว้กับพีท และวันที่ผมเห็นเธอและพีทหยอกล้อกันอย่างสนิทสนมที่ร้านไอติมวันนั้นก็ทำให้ผมต้องส่งน้องธีเข้าไปก่อกวน
จนที่สุดผมก็ทนไม่ได้ต้องสารภาพรักกับเธอในคืนหนึ่ง ผมรู้สึกได้ทันทีว่าผมได้ทำผิดพลาดไปแล้ว หลังจากวันนั้นเธอเอาแต่หนีหน้าผม แล้วยังจะปฏิเสธผมอีก แต่มีหรือที่คนอย่างผมจะยอมแพ้ ในเมื่อเธอยังไม่มีใคร ผมก็มีสิทธิ์ที่จะดูแลเธอต่อไป ผมเชื่อว่าซักวันเธอจะต้องลืมใครคนนั้นแล้วหันมารักผมแน่ๆ
แล้ววันที่ผมได้อ่านไดอารี่ของเธอ ผมก็รู้ความจริงว่าคนที่อยู่ในใจเธอมาตลอดคือสุภาพบุรุษอย่างนายพีท มันก็ทำให้ผมเริ่มหวั่นใจ แล้วภาพที่ผมเห็นในวันงานแต่งงานของพายและกอล์ฟก็ทำให้ผมแน่ใจว่าตัวเองกำลังจะเสียเธอไปแล้วจริงๆ ผมคิดจะตัดใจจากเธอจึงตอบตกลงไปทำงานที่สำนักงานใหญ่ในอังกฤษทันที แต่ผมกลับไม่เคยลืมเธอเลย ผมต้องพยายามหักห้ามใจตัวเองที่จะไม่ติดต่อเธอตลอดเวลาเกือบ 2 ปีที่ผ่านมาทั้งๆ ที่ผมคิดถึงเธอมาก
จนเมื่อผมกลับมาประเทศไทยเมื่อเดือนก่อนผมก็ได้รู้ความจริงว่าเธอและพีทยังคงเป็นแค่เพื่อนกัน ซึ่งคนที่บอกผมก็ไม่ใช่ใครที่ไหน พีทไปหาผมถึงบ้านเพื่อบอกเล่าเรื่องของเธอตลอดเวลาสองปีที่เราแยกจากกัน ผมรู้สึกผิดอย่างมากที่เป็นฝ่ายทิ้งเธอไป ผมวางแผนให้พายนัดเธอออกมาพบเพื่อขอโอกาสเธออีกครั้ง และโชคดีก็เป็นของผม
ถึงตอนนี้คุณคงรู้แล้วว่าเธอคนนั้นเป็นใคร ผมอยากฝากคุณไปบอกอะไรกับเธอหน่อยได้มั้ยครับว่า…
ความคิดเห็น