คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : บทที่ 17 รักคนที่เค้ารักเราดีกว่า
บทที่ 17 รักคนที่เค้ารักเราดีกว่า
“น้ามีนมาแล้ว” เสียงเจ้าตัวเล็กดังมาก่อนตัว เมื่อตัวมาถึงก็ถลาเข้าไปกอดมีนาซึ่งอ้าแขนรอรับอยู่แล้ว
“นี่ของขวัญของน้องธีครับ” มีนายื่นกล่องของขวัญให้ จากนั้นมีนาก็รีบยกมือไหว้ผู้อาวุโสทุกคนทั้งคุณพ่อ คุณแม่ พี่สาวและพี่เขยทั้งสองคู่ของทินกร
“ไปหนูมีน เข้าไปในบ้านกัน ตาเล็กไปหาน้ำกับขนมมาให้น้องทานด้วย” คุณเพียงเพ็ญคุณแม่ของทินกรหันมาสั่งชายหนุ่มแล้วพาหญิงสาวลูกสาวของรุ่นน้องที่เธอรักมากเข้าไปภายในบ้าน
งานวันเกิดของน้องธีเป็นปาร์ตี้เล็กๆ ที่จัดขึ้นที่บ้านของทินกร บรรยากาศของงานเต็มไปด้วยความอบอุ่นของครอบครัวแสนสุขจนมีนาก็มีความสุขไปด้วย อีกทั้งเธอก็รู้สึกดีที่ทุกคนในครอบครัวของทินกรเอ็นดูเธอ โดยเฉพาะคุณแม่ของชายหนุ่มดูจะเอ็นดูเธอเป็นพิเศษ
“...แฮปปี้เบิร์ดเดย์ ทู น้องธี…” เสียงร้องเพลงอวยพรวันเกิดจบลง พร้อมกับที่เด็กน้อยเป่าเทียนทั้ง 8 เล่มที่ปักเท่าอายุจนหมด
…
“มีนจำที่มีนเคยถามคำถามทายใจผมได้มั้ย” ทินกรถามขึ้นขณะที่ขับรถมาส่งมีนาที่อพาร์ตเม้นท์ “ที่มีนบอกว่าผมให้ความสำคัญกับความรักมากกว่า sex น่ะ”
“ค่ะ จำได้”
“แล้วมีนก็บอกว่าผู้หญิงที่เป็นแฟนผมโชคดี” ทินกรพูดต่อไป
“ค่ะ” มีนาตอบรับ
“มีน อยากเป็นผู้หญิงโชคดีคนนั้นมั้ย”
“คะ?” มีนาตกใจ ‘คุณเล็กขอชั้นเป็นแฟนเหรอ นี่ชั้นเข้าใจอะไรผิดไปรึป่าว’
“เอ่อ คุณเล็กหมายความว่า…” มีนาพยายามจะถามย้ำให้แน่ใจแต่ทินกรกลับแทรกขึ้นมาก่อน
“ผมถามมีนว่ามีนอยากเป็นแฟนผมมั้ย” ทินกรพูดด้วยเสียงเรียบๆ แต่มันทำให้มีนาตกตะลึง พูดอะไรไม่ออกไปชั่วขณะ
“คือ...มีน...” มีนาอึกอัก
“ผมไม่ได้เร่งรัดมีนหรอกนะ ผมแค่อยากให้มีนเก็บไปคิดดูก่อน แล้ววันหลังมีนค่อยให้คำตอบผมก็ได้”
มีนายังคงนิ่งอึ้งจนกระทั่งถึงหน้าอพาร์ตเม้นท์เธอรีบหันมายกมือไหว้ทินกรแล้วเปิดประตูรถออก แต่เธอก็ต้องสะดุ้งเมื่อเขาจับมือข้างหนึ่งของเธอรั้งเอาไว้ก่อนจะพูดว่า
“ฝันดีนะครับ” คำพูดสั้นๆ และสายตาสื่อความหมายของเขาทำให้มีนาหน้าแดง แล้วเธอก็ก้มไปมองมือของเขาที่กุมมือของเธอไว้ ทำให้ชายหนุ่มจำต้องปล่อยมือออก
“เอ่อ ขอบคุณค่ะ” มีนาตอบแล้วรีบวิ่งเข้าอพาร์ตเม้นท์ไป
…
“ฮะ คุณเล็กขอแกเป็นแฟน” เสียงเกศกาญจน์ดังลั่น จนมีนาต้องยื่นโทรศัพท์ออกห่างจากหู มีนารีบโทรศัพท์ไปเล่าให้เพื่อนรักฟังทันทีที่เธอวิ่งขึ้นมาถึงห้องเธอ
“แก พูดเบาๆ ก็ได้”
“แล้วแก ตอบเค้าไปว่าไง ฮะ ว่าไงแก” เกศกาญจน์ยังคงถามต่ออย่างตื่นเต้นราวกับว่าทินกรขอเธอเป็นแฟนเสียเอง
“ตอบอะไรล่ะ ชั้นก็อึ้งจนพูดไม่ออกน่ะสิ เค้าเลยบอกว่าให้ไปคิดดูก่อน เดี๋ยวค่อยให้คำตอบวันหลังก็ได้”
“แกตอบตกลงไปเลย ผู้ชาย perfect อย่างคุณเล็กมาหลงเสน่ห์คนอย่างแก หาโอกาสแบบนี้ไม่ได้อีกแล้วนะ” เกศกาญจน์ยุเพื่อนรักทันที
“แกจะบ้ารึไง นี่แกเห็นเพื่อนแกเป็นอะไรเนี่ย” มีนางอน “แล้วชั้นก็ตั้งใจโทรมาปรึกษาแกนะ แกยังจะพูดเป็นเล่นอยู่ได้”
“ขอโทษนะๆ มีน ชั้นก็แค่ไม่อยากให้แกเครียดน่ะ” เกศกาญจน์เสียงอ่อย
“ไม่เป็นไรหรอกเกศ”
“แต่ชั้นพูดจริงๆ นะ ที่บอกว่าแกควรตอบตกลงกับเค้าน่ะ เท่าที่ชั้นฟังแกเล่ามาเค้าก็ดูเป็นคนดี เป็นสุภาพบุรุษ แล้วก็ดีกับแกด้วย”
“แต่จริงๆ แล้วชั้นไม่เคยคิดอะไรกับคุณเล็กแบบนั้นเลยนะ ชั้นคิดกับเค้าเหมือนพี่ชายคนนึงแค่นั้นเอง พออยู่ดีๆ เค้ามาขอเป็นแฟนชั้นก็อดตกใจไม่ได้” มีนาอธิบายความรู้สึกให้เพื่อนรักฟัง
“ชั้นอยากให้แกเปิดใจให้เค้าดูบ้าง ลองคบกันไปก่อน แกอาจจะชอบเค้าก็ได้นะ” เกศกาญจน์พูดต่อ
“ชั้นว่าไม่ดีหรอก ถ้าทำแบบนั้นชั้นก็เอาเปรียบคุณเล็กน่ะสิ” มีนาตอบเพื่อนรักก่อนที่จะสารภาพเสียงอ่อยว่า “ชั้นยังรักพีทอยู่”
แล้วทั้งคู่ก็ต่างคนต่างเงียบไปครู่ใหญ่จนกระทั่งเกศกาญจน์เอ่ยทำลายความเงียบขึ้นมาก่อน
“มีน ชั้นขอโทษนะ”
“มาขอโทษชั้นเรื่องอะไร” มีนาสงสัย
“ก็ชั้นเป็นคนแนะนำให้แกกับพีทรู้จักกัน ชั้นเป็นต้นเหตุให้แกผิดหวังจนไม่อยากจะเริ่มต้นใหม่แบบนี้”
“ไม่ใช่นะ แกอย่าคิดมากสิ ไม่ได้เป็นเพราะแกหรอก มันเป็นเพราะชั้นเองที่ไม่ยอมตัดใจจากพีท ทั้งๆ ที่เค้าก็กลับไปคืนดีกับแฟนเค้าตั้งนานแล้ว”
“จริงๆ เรื่องนี้มันก็ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของแก แต่ชั้นแค่อยากบอกอะไรแกซักอย่างหนึ่งนะว่าบางทีรักคนที่เค้ารักเราก็อาจจะดีกว่าก็ได้นะ” เกศกาญจน์พูดให้มีนาคิดก่อนจะวางสายไป
...
8 กุมภาพันธ์ 2552
คุณไดอารี่คะ
คุณคิดว่าเราควรรักคนที่เค้ารักเราดีกว่าจริงๆ หรือคะ…
ความคิดเห็น