ร้ายมา...รักตอบ

ลำดับตอนที่ #12 : บทที่ 11 อลเวง

บทที่ 11 อลเวง

“น้องโมนาดูสิคะว่าใครมา” มีนาอุ้มลูกสาวตัวน้อยออกมาต้อนรับนางเอกสาวคนดังที่มาพร้อมกับพีรพัฒน์

“ซาหวัดดีค่ะพี่นีน่า” น้องโมนายกมือไหว้นีน่า

“สุขสันต์วันเกิดนะคะน้องโมนา มามะ มาให้พี่อุ้มหน่อย” นีน่าอ้าแขนรับหนูน้อยที่โน้มตัวออกจากมารดาทันทีที่เห็นเพื่อนเล่นคนใหม่

“แหม เห็นพี่นีน่าแล้วทิ้งแม่เลยนะ” มีนาแสร้งน้อยใจลูกน้อยแบบไม่จริงจังนัก

“เชิญเข้าบ้านก่อนค่ะคุณนีน่า พีทด้วยเข้ามาเร็ว ทุกคนมากันหมดแล้ว”

...

“สวัสดีค่ะ” นีน่ายกมือไหว้ทำความเคารพคุณพ่อ คุณแม่ พี่สาว และพี่เขยของทินกรทุกคนที่มาร่วมงานวันเกิดของหลานสาวคนเล็กของตระกูล

“ไหว้พระเถอะจ๊ะ แหม หนูนีน่านี่สวยน่ารักจริงๆ แถมยังไม่ถือตัวอีกด้วย” คุณเพียงเพ็ญมารดาของทินกรเอ่ยชมนางเอกสาว

“คุณป้าชมหนูเกินไปแล้วค่ะ” นางเอกสาวเก้อเขิน

“คุณป้าชมหนูเกินไปแล้วค่ะ” พีรพัฒน์บีบเสียงเล็กๆ ล้อเลียนนีน่าอย่างหมั่นไส้ในท่าทางใสซื่อของเธอ จนนีน่าต้องหันไปจ้องเขาตาเขียว

“พีทนี่ ไปแซวคุณนีน่าเค้าทำไมล่ะ” มีนาปรามเพื่อนรัก

“อาหารพร้อมแล้วครับทุกคน” ทินกรพ่อครัวใหญ่ของออกมาตามทุกคนไปที่โต๊ะอาหาร โดยที่โต๊ะมีน้องธีหลานชายของทินกรซึ่งตอนนี้โตเป็นหนุ่มน้อยวัยสิบสี่ปีแอบหยิบไส้กรอกเข้าปากไปเรียบร้อยแล้ว

“เดี๋ยวเถอะนายธี ไปหยิบกินก่อนแบบนั้นได้ไง โตแล้วยังทำตัวเป็นเด็กๆ ไปได้” ทินกรดุหลานชาย

“น้ามีนช่วยผมด้วยครับ น้าเล็กดุ๊ดุ” น้องธีวิ่งมาหลบหลังมีนาแล้วกอดน้าสะใภ้ไว้แน่น

“เฮ้ยยยย ถอยออกไปเลยนายธี โตเป็นหนุ่มแล้วมากอดน้ามีนแบบนี้ได้ไง น้าหวง” ทินกรพยายามดึงน้องธีออกห่างจากภรรยาเป็นพัลวัน จนทุกคนในที่นั่นหัวเราะขบขันน้าหลานคู่นี้กันใหญ่

...

“ทำไมวันนี้เกศไม่มาล่ะมีน” พีรพัฒน์ถามมีนาหลังจากนึกขึ้นได้ว่าผู้มาร่วมงานวันเกิดครบรอบสามขวบของน้องโมนายังขาดแขกรับเชิญคนสำคัญอีกหนึ่งคน

“วันนี้เกศมาไม่ได้น่ะ ต้องไปดูตัว”

“เออ จริงด้วย ไม่รู้เป็นไงบ้าง”

...

“เกศถึงไหนแล้วลูก คุณป้ากับลูกชายเค้ามารอนานแล้วนะ หนูคงไม่ได้เบี้ยวแม่หรอกนะ” คุณขวัญใจเลี่ยงออกมาโทรศัพท์ตามลูกสาว

เธอเริ่มกังวลใจว่าเกศกาญจน์จะเบี้ยวนัดดูตัวในวันนี้ เนื่องจากเกศกาญจน์ออกจากบ้านแต่เช้าโดยบอกว่ามีธุระสำคัญให้มารดาไปที่ร้านอาหารที่เป็นสถานที่นัดดูตัวของเธอก่อน แล้วเธอจะตามไปทีหลัง

“ไม่หรอกค่ะแม่ เกศกำลังไปแล้วค่ะแม่”

“จ๊ะๆ รีบมานะลูก”

“ขอโทษทีนะคะคุณพี่ ยัยเกศกำลังมาน่ะค่ะ สงสัยว่ารถจะติด” คุณขวัญใจรีบเข้าไปแก้ตัวแทนลูกสาวที่เสียมารยาทให้แม่ว่าที่เจ้าบ่าวต้องรอนาน

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เราไม่ได้รีบร้อนอะไร จริงมั้ยลูก เดย์” ท้ายประโยคหันมาถามลูกชายหัวแก้วหัวแหวน

“ครับ” หนุ่มหล่อยิ้มรับ

‘นี่คุณคงไม่ได้จะหนีผมหรอกนะเกศกาญจน์’ รัฐเศรษฐ์พึมพำในใจ

...

“เกศมาแล้วค่ะแม่”

“มาแล้วเหรอลูก เอ๊ะ แล้วนั่นพาใครมาด้วย” คุณขวัญใจประหลาดใจที่เห็นว่าลูกสาวไม่ได้มาเพียงคนเดียวแต่มาพร้อมกับชายหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่ง

‘นี่คุณคิดจะทำอะไรกันแน่เกศ คิดจะล้มงานด้วยการพาคนรักมาด้วยงั้นเหรอ โกหกไม่เนียนเลย ผู้ชายคนนี้ใครก็ดูออกว่าไม่แมน’ รัฐเศรษฐ์อมยิ้มอย่างรู้ทันความคิดของหญิงสาว

“นี่หนูอย่าบอกนะว่าหนูพาคนรักของหนูมาด้วย” คุณดวงสมรมารดาของรัฐเศรษฐ์ถามขึ้น

“สวัสดีค่ะคุณป้า” เกศกาญจน์ทำความเคารพผู้อาวุโสก่อนจะแนะนำตัวเพื่อนชายที่มาพร้อมเธอ

“นี่คุณชาติชายค่ะคุณป้า เค้าไม่ได้เป็นคนรักของเกศหรอกค่ะ แต่...”

ชาติชายร้องไห้โฮพร้อมกับโผเข้ากอดชายหนุ่มแบบไม่ทันตั้งตัว

“ฮือออออ คุณเดย์ขา คุณทำกับชาติแบบนี้ได้ยังไง คุณจะทิ้งชาติไปแต่งงานกับผู้หญิงไม่ได้นะคะ”

“เฮ้ยยย อะไรเนี่ย” รัฐเศรษฐ์ตกใจ

“ชาติไม่ยอมนะคะคุณแม่ คุณแม่ห้ามบังคับให้คุณเดย์แต่งงานนะคะ คุณเดย์เค้าไม่ชอบผู้หญิง คุณแม่อย่าบังคับจิตใจเค้าเลยนะคะ ฮืออออ” ชาติชายตีบทแตกร้องไห้คร่ำครวญเกาะแข้งเกาะขาคุณดวงสมรพัลวัน

“นี่มันอะไรกันคะคุณพี่ ไม่นึกเลยว่าคุณพี่จะให้ลูกชายมาแต่งงานกับลูกสาวดิชั้นเพื่อบังหน้าแบบนี้ ไปลูกเกศ กลับเดี๋ยวนี้” คุณขวัญใจฉุนจัดดึงลากลูกสาวออกจากห้องอาหารแห่งนั้นทันที

“เดี๋ยวครับคุณน้า เกศ เกศ” รัฐเศรษฐ์พยายามจะลุกตามสองแม่ลูกคู่นั้นไป แต่ก็ลุกไม่ได้เพราะว่าถูกชาติชายเกาะหนึบไม่ยอมปล่อย

“โอ้ยยยย ชั้นจะเป็นลม” คุณดวงสมรเกิดอาการหน้ามืดวิงเวียนขึ้นมาจนชาติชายนักแสดงจำเป็นตกใจทำอะไรไม่ถูก ส่วนรัฐเศรษฐ์ก็รีบหายาดม ยาหม่องมาให้คุณแม่ของดมเป็นการใหญ่

...

“นี่แม่ไม่คิดเลยว่าจะโดนเพื่อนหลอกย้อมแมวลูกชายขายแบบนี้” คุณขวัญใจฮึดฮัด เธอยังคงบ่นไม่หยุดถึงแม้จะกลับมาถึงคอนโดของลูกสาวนานแล้ว

“เอ่อ สำนวนนี้มันใช้กับผู้ชายด้วยเหรอคะแม่” เกศกาญจน์ย้อนกลับอย่างอารมณ์ดี

“ไม่รู้ล่ะ เอาเป็นว่าแม่โมโหมาก เห็นเราเป็นอะไร ลูกชายตัวเองเป็นเก้งเป็นกวางแท้ๆ ก็จะให้มาแต่งงานกับลูกเกศของแม่ แม่ขอโทษนะลูก แม่ไม่น่าให้เกศไปดูตัวเลย”

“แบบนี้หมายความว่าแม่จะไม่ให้เกศไปดูตัวอีกแล้วใช่มั้ยคะ” เกศกาญจน์เริงรื่น

“ใช่จ๊ะ แม่จะไม่ให้เกศไปดูตัวกับนายเดย์อะไรนั่นอีกแล้ว คอยดูนะ คราวหน้าแม่จะไม่ให้พลาดอีก” คุณขวัญใจพูดอย่างมุ่งมั่น

“อะไรกันคะคุณแม่ นี่คุณแม่ยังจะให้เกศดูตัวอีกเหรอคะ”

“ใช่สิจ๊ะ ลูกไม่ต้องห่วงนะ คราวนี้แม่จะสกรีนเฉพาะคนที่แมนทั้งแท่งมาให้ลูกดูตัว”

“เกศไม่ได้ห่วงเรื่องนั้นค่ะ เกศหมายถึงเกศไม่อยากดูตัวกับใครทั้งนั้นแหละค่ะแม่”

“ไม่ได้ ยังไงแม่ก็ต้องหาผู้ชายดีๆ ให้ลูกให้ได้ ไม่งั้นแม่จะไม่ยอมกลับพิษณุโลกเด็ดขาด”

“อะไรนะคะแม่”

“ก็ตามที่ลูกได้ยินนั่นแหละจ๊ะ แม่เหนื่อยแล้ว แม่ขอไปพักผ่อนหน่อยนะจ๊ะ” คุณขวัญใจตัดบทเอาดื้อๆ แล้วเดินหนีเข้าห้องนอนไปทันที

‘แล้วเราจะทำไงดีล่ะเนี่ย ไม่นึกว่าเรื่องจะยิ่งบานปลายไปกันใหญ่แบบนี้’ เกศกาญจน์ได้แต่กลุ้มใจอยู่คนเดียว

...

“น้องโมนานี่โชคดีจังเลยเนอะ” นีน่าเอ่ยขึ้นมาระหว่างที่พีรพัฒน์ขับรถไปส่งเธอที่บ้าน

“โชคดียังไง” พีรพัฒน์ถาม

“ก็โชคดีที่มีครอบครัวที่อบอุ่นแบบนั้น ได้ฉลองวันเกิดกับคุณพ่อ คุณแม่ คุณปู่ คุณย่า และทุกคนที่รัก คุณรู้มั้ยว่าชั้นใฝ่ฝันมาตลอดเลยนะว่าอยากจะมีงานวันเกิดแบบนี้บ้าง”

“ที่บ้านคุณไม่เคยจัดงานวันเกิดให้เลยเหรอ”

“ไม่เคยอ่ะ แต่ก่อนตอนที่พ่อชั้นยังอยู่ท่านก็ทำแต่งาน เราไม่เคยได้อยู่กันพร้อมหน้าแบบนี้หรอก หรือบางปีที่คุณพ่อว่างเราก็แค่ออกไปทานข้าวนอกบ้านกันเท่านั้นเอง”

“คุณอย่าน้อยใจท่านเลย คุณพ่อคุณ ท่านก็ทำงานหนักเพื่อพวกคุณนั่นแหละ”

“อืม ชั้นรู้ มันก็เป็นแค่ความฝันสมัยเด็กๆ เท่านั้นแหละ”