My Dear Diary บันทึกรัก

ลำดับตอนที่ #15 : บทที่ 14 สวนสนุกกับนายตัวแสบ

บทที่ 14 สวนสนุกกับนายตัวแสบ

“สวัสดีค่ะคุณเล็ก สวัสดีครับหนุ่มหล่อ ชื่ออะไรครับ” มีนาทักทายทินกรซึ่งมารอรับมีนาที่ด้านล่างอพาร์ตเม้นท์แล้วหันมาทักทายเด็กชายวัย 7 ขวบที่ยืนอยู่ข้างทินกร เด็กชายตัวน้อยเมินหน้าหนีทันที เลยทำให้มีนาหน้าเจื่อนลงเล็กน้อย

“สวัสดีน้ามีนสิน้องธี” ทินกรดุ เด็กน้อยจึงหันมายกมือไหว้มีนาแบบไม่ค่อยเต็มใจแล้วเมินหน้าหนีกลับไปเหมือนเดิม

“ไปขึ้นรถกันเถอะ เดี๋ยวสายแล้วจะร้อนนะ” ทินกรเดินนำไปที่รถ ส่วนเด็กน้อยก็รีบเดินไปเปิดประตูด้านหน้าคู่กับที่นั่งคนขับ แล้วหันไปบอกมีนาเบาๆ ให้ได้ยินเพียงสองคนว่า “ป้าไปนั่งข้างหลัง”

‘ฮะ เรียกชั้นว่าป้าเลยหรอยะ เจ้าเด็กนี่’ มีนาเข่นเขี้ยว

“อ่าวน้องธี ทำไมไม่ให้น้ามีนนั่งหน้าล่ะ” ทินกรถาม

“น้องธี ชอบนั่งหน้า อยากดูถนนชัดๆ” เด็กน้อยตอบอย่างดื้อดึง จนชายหนุ่มถึงกับส่ายหัว แล้วหันไปมองมีนาเป็นเชิงขอโทษที่เด็กน้อยเสียมารยาท

“ไม่เป็นไรค่ะ มีนชอบนั่งข้างหลัง ที่นั่งกว๊าง กว้าง นั่งก็ได้ นอนก็ได้ สบายจังเลย” มีนาแกล้งพูดเสียงดัง ทำให้เด็กน้อยเริ่มฮึดฮัดไม่พอใจ

เด็กชายธีรดล หรือน้องธี เป็นหลานชายของทินกร ทินกรมีพี่สาวสองคน คนโตชื่อ คุณแพร คนรองชื่อ คุณเพชร ส่วนตัวเขาเป็นลูกชายคนเล็ก คุณแพรกับคุณเพชรแต่งงานแยกออกไปอยู่กับสามีแล้วทั้งคู่ แต่คุณแพรยังไม่มีลูก มีเพียงคุณเพชรคนเดียวที่มีลูกชาย 1 คนคือน้องธี  ด้วยความที่เป็นลูกชายคนเดียวและคุณเพชรก็ออกจะตามใจมากเกินไปหน่อย จึงทำให้น้องธีเป็นเด็กเอาแต่ใจไปบ้าง

เนื่องจากคุณเพชรกับสามีตั้งใจจะไปฮันนีมูนรอบที่สองโดยการทัวร์ยุโรปประมาณสองสัปดาห์ จึงพาน้องธีมาฝากไว้ที่บ้านของทินกร ให้คุณตาคุณยายช่วยเลี้ยงนั่นเอง และน้องธีก็อยากจะไปเที่ยวสวนสนุกในวันสุดสัปดาห์ ทินกรจึงต้องพาน้องธีไปและขอร้องให้มีนาไปเป็นเพื่อนด้วยอีกคน

“น้าเล็กครับ น้องธีอยากเล่นอันนี้” น้องธีชี้ไปทางเครื่องเล่นชวนหวาดเสียวอย่างเรือไวกิ้ง

“ไม่ได้หรอกครับน้องธี เห็นไม๊ว่าเค้าไม่อนุญาตให้เด็กที่สูงไม่ถึง 130 เซนขึ้นน่ะ ต้องรอเป็นผู้ใหญ่แบบน้ามีนก่อนนะ” มีนาชี้ไปทางป้ายแนะนำหน้าไวกิ้ง

“เฮอะ อย่างตัวก็ขึ้นไม่ได้เหมือนกัน ตัวก็สูงไม่ถึงเหมือนกัน” น้องธีตอกย้ำปมด้อยของมีนา

‘หนอยเจ้าเด็กนี่ มาว่าชั้นเตี้ยเหรอ’ มีนาเข่นเขี้ยว

“ใครว่า น้าสูงตั้ง 150 เซนนะ” มีนาเถียงทันที แล้วก็ต้องหันมามองค้อนทินกรที่ยืนหัวเราะเธออยู่ จนทินกรต้องแก้เก้อด้วยการหันมาแสร้งดุน้องธี

“น้องธีไปพูดแบบนั้นกับน้ามีนได้ไงครับ ไม่น่ารักเลย ถึงน้ามีนเค้าจะเตี้ยแต่ก็สูงตั้ง 150 เซนนะครับ” ประโยคสุดท้ายทินกรยังอดที่จะแซวมีนาไม่ได้ ผลสุดท้ายมีนาจึงถูกรุมอยู่คนเดียวทำให้เธอค้อนชายหนุ่มหนักกว่าเดิม

“โอเคๆ ผมล้อเล่นน่ะ เราไปนั่งรถไฟก็แล้วกัน จะได้ดูวิวทั่วๆ สวนสนุกกันด้วยเนอะ” ทินกรรีบง้อก่อนที่มีนาจะงอนจริงๆ

วันนี้มีนาใส่รองเท้าผ้าใบเพื่อความคล่องตัวในการมาเที่ยวสวนสนุก ผิดกับทุกวันที่เธอมักจะใส่รองเท้าส้นสูงไม่ต่ำว่า 4 นิ้วเสมอ ทำให้วันนี้เธอเองก็รู้สึกไม่มั่นใจในส่วนสูงอันน้อยนิดของตัวเองอยู่แล้ว แต่ก็ยังจะโดนสองน้าหลานคู่นี้มาตอกย้ำอีกจะไม่ให้เธองอนได้อย่างไร

...

“คุณเล็กให้มีนปาแทนมั้ยคะ” มีนาอาสาปาเป้าลูกโป่งแทนชายหนุ่ม หลังจากที่ชายหนุ่มเล่นเกมปาเป้าลูกโป่งมาห้าเกมแล้วก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะได้ตุ๊กตาอุลตร้าแมนที่น้องธีอยากได้ซะที

“เอางั้นเหรอ ก็ได้” ทินกรตกลง เพราะเขาเองก็เริ่มอายพนักงานที่ซุ้มปาเป้าเต็มทีแล้วเหมือนกัน ที่ลูกโป่งแทบจะไม่แตกเลย

มีนาสามารถปาลูกโป่งแตกได้ทุกดอกตั้งแต่เกมแรก หญิงสาวหันมายื่นตุ๊กตาตัวนั้นให้กับน้องธี น้องธียิ้มดีใจแต่ซักพักก็ทำหน้าตาเหมือนไม่รู้สึกอะไรแล้วอุ้มตุ๊กตาไป

“เป็นไงล่ะ ฝีมือมีน” มีนาหันมาคุยข่มทินกร

“ผมไม่ค่อยถนัดเรื่องปาเป้าน่ะ” ทินกรกลัวเสียหน้ารีบท้าทาย “แข่งชูตบาสแทนมั้ยล่ะ”

“ได้เลย” มีนาตอบรับคำท้า หลังจากนั้นทั้งคู่ก็แข่งเล่นเกมทุกชนิด ทุกซุ้ม ซึ่งผลก็ปรากฏว่ามีนาเอาชนะทินกรได้ทุกเกม เล่นเอาทินกรต้องยกธงขาวยอมแพ้มีนา แต่งานนี้คนที่โชคดีที่สุดก็คือน้องธีเพราะหนูน้อยได้ของรางวัลจากการที่มีนาเล่นเกมชนะมาเต็มไม้เต็มมือเลยทีเดียว

“555 เห็นไม๊ล่ะ ว่าอย่ามาท้ามีนา” มีนาได้ทีขี่แพะไล่ทันที

...

“ป้า อย่ามาจีบน้าเล็กเลย ป้าไม่มีหวังหรอก” จู่ๆ น้องธีก็พูดขึ้นมาขณะที่นั่งอยู่บนม้านั่งกับมีนาเพียงสองคน เพราะทินกรกำลังไปซื้อไอศครีมมาให้น้องธี

‘อะไรกันเด็กนี่ ชั้นเนี่ยนะจีบคุณเล็ก ชั้นไม่เคยชอบคุณเล็กเลยด้วยซ้ำ’ มีนาคิดในใจแต่กลับตอบตรงกันข้าม “แล้วทำไมน้าจะจีบน้าเล็กไม่ได้”

“รู้มั้ยว่าน้าเล็กน่ะมีผู้หญิงมาชอบเยอะแยะ แต่ละคนสวยๆ หุ่นดีๆ ทั้งนั้น น้าเล็กยังไม่ชอบใครเลย แล้วอย่างป้าน่ะไม่สวยแถมเตี้ยอีกตะหาก หมดหวังแน่ๆ” มีนาหน้าเหวอกับคำพูดแก่แดดของน้องธี

“ก็ไม่แน่นะ น้าเล็กอาจจะชอบผู้หญิงแบบน้าก็ได้” มีนาเถียงอย่างไม่ยอมแพ้

“เชอะ ไม่มีทางหรอก ยัยเตี้ยม่อต้อ” ว่าแล้วน้องธีก็แลบลิ้นใส่หญิงสาวแล้ววิ่งหนีไป

“นี่หยุดเดี๋ยวนี้นะ หน่อยแน่ะเป็นเด็กเป็นเล็กมาว่าผู้ใหญ่แบบนี้ได้ไง” มีนารีบวิ่งไล่ตามไป ทำให้เด็กน้อยตกใจสะดุดล้มลงแล้วเริ่มร้องไห้เสียงดัง

มีนาตกใจหน้าซีดที่ทำให้เด็กน้อยร้องไห้ มีนารีบวิ่งเข้าไปหาเด็กน้อย

“โอ๋ๆ อย่าร้องนะๆ” มีนาพยายามปลอบ ‘ตายแล้วทำไงดีเนี่ย ร้องไห้ใหญ่เลย’

“โอ๋ๆ น้ามีนขอโทษนะครับ ไหนน้ามีนดูหน่อยสิว่ามีแผลตรงไหน” มีนาสำรวจตามแขนขาของเด็กน้อยก็เห็นแผลถลอกที่หัวเข่า เธอรีบอุ้มเด็กน้อยกลับมานั่งห้อยขาตรงม้านั่งเดิมแล้วหาน้ำดื่มมาล้างแผลให้ ปากก็ปลอบเด็กน้อยไปด้วย

“เพี้ยง…หาย” มีนาก้มหน้าเป่าไปที่แผลบนขาของเด็กน้อย พยายามนึกถึงตอนเด็กๆ ที่เวลาเธอเป็นแผลแม่ของเธอก็จะทำแบบนี้ เธอทำซ้ำๆ อีกสองสามครั้งจนเด็กน้อยเริ่มหยุดร้องไห้แต่ก็ยังสะอื้น

“น้องธีเป็นอะไร” เสียงของทินกรดังขึ้น มีนาหน้าซีดทันทีแล้วหันมาสารภาพกับชายหนุ่มว่า “มีนทำให้น้องธีหกล้มน่ะค่ะ ขอโทษนะคะ”

ชายหนุ่มไม่ว่าอะไรแล้วหันมาพูดกับน้องธีว่า “น้องธีครับ เป็นลูกผู้ชายต้องเข้มแข็งนะครับ เจ็บแค่นี้เอง ไม่ร้องนะครับ”

ซักพักเด็กน้อยก็นิ่งเงียบ “เก่งมากเลยครับ นี่ครับของรางวัลของคนเก่ง” ชายหนุ่มยื่นไอศครีมให้น้องธี เด็กน้อยก็รับมานั่งกินเงียบๆ จนหมด แล้วชายหนุ่มก็จับเด็กน้อยขี่คอแล้วพากันกลับบ้านไปในที่สุด

...

“มีนขอโทษนะคะคุณเล็กที่ทำให้น้องธีเจ็บตัว” มีนาพูดขึ้นระหว่างที่ชายหนุ่มขับรถกลับไปส่งเธอที่อพาร์ตเม้นท์ ตาก็หันไปมองเด็กน้อยที่หลับสนิทอยู่ที่เบาะหลังอย่างห่วงใย

“ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมรู้ว่ามีนไม่ตั้งใจ” ทินกรไม่ถือโทษ

“จริงๆ แล้วมีนก็เข้ากับเด็กๆ ไม่ค่อยได้น่ะค่ะ” มีนาสารภาพเสียงอ่อย

“ผมว่าไม่ถูกกับเด็กเลยมากกว่า 555” ชายหนุ่มหัวเราะ “คุณเล็กอ่ะ” มีนางอนชายหนุ่ม

“ก็ไม่ใช่นางงามนี่เนอะ จะได้รักเด็ก” ชายหนุ่มแซวต่อจนมีนาหน้ามุ่ย แต่ก็รู้สึกดีขึ้นที่ชายหนุ่มไม่โกรธเธอ