ลำดับตอนที่ #13
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : บทที่ 12 บานปลาย
ขอโทษนะคะที่หายไปนาน ช่วงนี้ผู้เขียนงานยุ่งมากมายจริงๆ เพราะว่าทั้งทำงานทั้งเรียนโทอยู่ด้วยน่ะค่ะ รายงานเยอะมากกกกก เพราะฉะนั้นอาจจะไม่ได้อัพนิยายบ่อยๆ เหมือนเดิม แต่สัญญาค่ะว่าจะแต่งจนจบอย่างแน่นอน ยังไงก็ฝากผู้อ่านที่น่ารักทุกท่านติดตามเอาใจช่วยกันต่อไป อย่าเพิ่งทิ้งกันไปไหนนะคะ
ขอบคุณค่ะ^^
@พิมพ์ใจ
_______________________________________
บทที่ 12 บานปลาย
“แม่จะไปไหนแต่เช้าคะ” เกศกาญจน์ซึ่งถือถ้วยกาแฟหอมกรุ่นเดินออกมาจากครัวเอ่ยถามมารดาอย่างสงสัยเมื่อเห็นเธอแต่งตัวเต็มยศเตรียมตัวออกจากคอนโด
“พอดีแม่อยากจะไปทำสปาแก้เครียดซะหน่อย อารมณ์เสียตั้งแต่เมื่อวาน พูดถึงแล้วก็โมโหขึ้นมาเลย นี่เมื่อคืนคุณป้าดวงสมรก็โทรหาแม่ตั้งหลายครั้ง แต่แม่ไม่ยอมรับสาย”
“คุณแม่ทำแบบนี้จะดีเหรอคะ ทำแบบนี้จะเสียเพื่อนนะคะ”
“แม่ไม่สนหรอก คิดดูซิเป็นเพื่อนกันแท้ๆ มาทำกับแม่กับเกศแบบนี้ได้ไง” คุณขวัญใจยังคงพูดต่ออย่างของขึ้น
“แต่คุณแม่คะ คุณป้าดวงสมรแกก็คงไม่ทราบเหมือนกันนะคะว่าลูกชายแกเป็นแบบนั้นน่ะ” เกศกาญจน์พยายามแก้ตัวแทนอย่างเริ่มรู้สึกผิดที่เป็นตัวการทำให้แม่และเพื่อนรักผิดใจกัน
“เลิกพูดเรื่องนี้ได้แล้ว แม่ไม่อยากฟัง”
‘ทำไงดีเนี่ย ทำไมเรื่องราวมันรุกรามบานปลายแบบนี้ล่ะ เราจะสารภาพดีมั้ย คุณแม่กับคุณป้าจะได้ไม่ทะเลาะกัน ไม่ได้ๆ ถ้าเราสารภาพไปเราก็โดนแม่เล่นงานแย่เลยน่ะสิ’ นางฟ้าและนางมารในตัวเกศกาญจน์กำลังเถียงกันไปมา
“แม่ไปก่อนนะ ไปสปาเสร็จแล้วแม่จะเลยไปช็อปปิ้งต่อคงกลับค่ำๆ นะจ๊ะ”
“ค่ะแม่” เกศกาญจน์รับคำก่อนที่มารดาของเธอจะเปิดประตูออกไป
“เอ่อ แม่คะ เดี๋ยวก่อนค่ะ”
“มีอะไรเหรอเกศ”
“คือ...” เกศกาญจน์อ้ำอึ้ง
“คืออะไร” คุณขวัญใจกระตุ้นถามอีกครั้ง
“คือว่าซื้อขนมอร่อยๆ มาฝากเกศด้วยนะคะ” สุดท้ายเกศกาญจน์ภาคมารร้ายก็เป็นฝ่ายชนะ
“ฮ่าๆๆ นี่ลูกสาวชั้นอายุสามสิบหรือสามขวบกันแน่เนี่ย โอเคจ้า แล้วแม่จะเอาขนมอร่อยๆ มาฝากนะ แม่ไปล่ะ” คุณขวัญใจหัวเราะอย่างขำๆ ก่อนจะออกจากห้องไป
…
‘ติ๊งต่องงง’
เสียงออดหน้าห้องเกศกาญจน์ดังขึ้นภายหลังจากที่มารดาของเธอเพิ่งจะออกไปยังไม่ถึงห้านาที
“คุณแม่ลืมของเหรอคะ” เกศกาญจน์เดินไปเปิดประตูออกทันทีโดยไม่ทันดูตาแมวว่าใครมาก่อนจะพบว่า
“คุณ!” เกศกาญจน์พยายามดันประตูปิดลงแต่ไม่ทันเสียแล้ว รัฐเศรษฐ์อาศัยความว่องไวและแข็งแรงกว่าแทรกตัวผ่านประตูเข้ามาได้
“คุณออกไปเดี๋ยวนี้นะ คุณขึ้นมาได้ไงเนี่ย ชั้นจะเรียก รปภ ขึ้นมาลากคุณออกไป” เกศกาญจน์เดินไปที่โทรศัพท์
“นี่คุณไม่ต้องทำถึงขนาดนั้นหรอก ผมแค่จะมาคุยกับคุณดีๆ”
“จะคุยดีๆ แล้วทำไมต้องบุกรุกเข้ามาในห้องชั้นด้วย”
“ก็ถ้าผมโทรนัดคุณออกไปคุยข้างนอก คุณจะไปรึไง”
“เออ ก็จริง” เกศกาญจน์คล้อยตาม “เฮ้ยๆ ไม่ใช่สิ มันไม่ใช่เหตุผลที่คุณจะมาบุกรุกห้องชั้นนะ” ว่าแล้วหญิงสาวก็เริ่มทุบตีขับไล่แขกไม่ได้รับเชิญออกจากห้อง
“ออกไปๆๆๆ”
“โอ้ยๆๆ ผมเจ็บนะ คุณมาตีผมทำไมเนี่ย” ชายหนุ่มยกมือขึ้นปัดป้องกำปั้นของหญิงสาวเป็นพัลวันจนในที่สุดก็สามารถรวบแขนทั้งสองข้างของเธอไว้ได้ แต่ทว่ามันกลับทำให้หญิงสาวตกอยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่มไปโดยปริยาย
“นี่ปล่อยนะ คนบ้า มากอดชั้นไว้ทำไม” เกศกาญจน์ดิ้นรน
“ก็คุณน่ะ มาถึงก็ไม่พูดไม่จา ทุบผมซะน่วมเลย ผมแค่จะเข้ามาคุยกับคุณเฉยๆ ไม่ได้จะมาปล้ำคุณซะหน่อย” ชายหนุ่มสบตาหญิงสาวด้วยแววตากรุ้มกริ่ม
“ไอ้บ้า ไอ้ลามก ปล่อยนะ นี่แน่ะๆๆ” เกศกาญจน์เริ่มทุบตีเข้าอีกครั้ง คราวนี้ชายหนุ่มรัดร่างหญิงสาวไว้แน่น
“ถ้าคุณยังไม่หยุดทุบผมละก็ ผมจะปล้ำคุณจริงๆ ด้วย” คำขู่ของเขาทำให้เธอมองเขาตาโต
“จะหยุดได้รึยัง” รัฐเศรษฐ์พูดอย่างเป็นต่อในขณะที่หน้าของทั้งคู่ห่างกันไม่ถึงคืบ หญิงสาวหน้าแดงซ่านจากความใกล้ชิดแต่ก็ทำเสียงแหวกลบเกลื่อน
“ปล่อยชั้นก่อนสิ แล้วคุณมีอะไรก็ว่ามา”
“ก็แค่เนี้ย” รัฐเศรษฐ์ว่าพลางปล่อยหญิงสาวออกจากอ้อมแขน
“คุณทำแบบนี้ทำไม” ชายหนุ่มเปิดประเด็น
“ชั้นทำอะไร”
“คุณก็รู้ว่าผมพูดถึงเรื่องอะไร คุณเอาเพื่อนคุณมาอุปโลกน์เป็นคู่ขาของผมแบบนี้ทำไม”
“ก็ชั้นเคยบอกคุณแล้วว่าให้คุณยกเลิกงานดูตัวของเราไปซะ เมื่อคุณทำไม่ได้ ชั้นก็ลงมือทำเอง”
“แต่ที่คุณทำมันแรงเกินไป รู้รึป่าวว่าแม่ผมท่านตกใจจนเป็นลม แล้วยังเสียใจมากที่แม่คุณโกรธท่านมากจนอาจจะตัดเพื่อนกันไปเลย”
หญิงสาวรู้สึกผิดทันที แต่ความดื้อดึงของเธอก็ยังคงมีมากกว่า
“ท่านเป็นผู้ใหญ่แล้ว ท่านไม่เลิกคบกันด้วยเรื่องแค่นี้หรอก” หญิงสาวแก้ตัว
“แล้วคุณก็ทำให้ภาพพจน์ผมเสียหายด้วย ผมไม่ยอม“
“เอ้า จริงๆ คุณน่าจะขอบคุณชั้นนะ คุณน่ะผ่านผู้หญิงมาก็เยอะแล้ว คุณก็ยังไม่คบใครจริงๆ จังๆ ซักที ชั้นอุตส่าห์แนะนำเพื่อนชั้นให้คุณ บางทีเพื่อนชั้นอาจจะทำให้คุณค้นพบตัวเองก็ได้นะ ฮ่าๆๆ” หญิงสาวหัวเราะล้อเลียน
“เกศ อย่ามาเปลี่ยนเรื่อง” ชายหนุ่มเริ่มอารมณ์ขุ่นมัว “คุณต้องไปบอกความจริงกับคุณแม่คุณกับคุณแม่ผมว่าเรื่องเมื่อวานเป็นฝีมือคุณ”
“ไม่” หญิงสาวปฏิเสธเสียงดังฟังชัด
“เกศกาญจน์” ชายหนุ่มเรียกชื่อหญิงสาวอย่างข่มขู่
“ชั้นบอกว่าไม่ คุณจะทำไม” หญิงสาวยังลอยหน้าลอยตายิ้มยั่ว
“ก็ตามใจ”
เกศกาญจน์ถึงกับงงที่จู่ๆ รัฐเศรษฐ์ก็ยอมเธอเสียดื้อๆ ‘อะไรกัน ทำไมยอมง่ายจัง’ แต่เธอก็สงสัยอยู่ได้ไม่นานเมื่อเห็นชายหนุ่มหยิบของสิ่งหนึ่งออกมาจากกระเป๋าเสื้อ
“คุณไม่บอกก็ไม่เป็นไร เห็นมั้ยว่านี่อะไร” ชายหนุ่มกดปุ่มเปิดเสียงจากมือถือที่อัดเสียงบทสนทนาเมื่อครู่ไว้ทั้งหมดให้หญิงสาวได้ยิน
“คุณจะยอมสารภาพเอง หรือว่าจะให้ผมเอาคลิปเสียงนี่ไปให้แม่คุณกับแม่ผมฟัง” ชายหนุ่มพูดอย่างถือไพ่เหนือกว่า
“นี่เอามานะ” เกศกาญจน์พยายามยื้อแย่ง
“ไม่ให้” ชายหนุ่มยกมือถือขึ้นสูงกว่าเดิมเพื่อไม่ให้เธอเอื้อมถึง
“เอามา” เกศกาญจน์ทั้งเขย่งทั้งกระโดดก็ยังเอื้อมไม่ถึง รัฐเศรษฐ์เห็นดังนั้นก็ยิ่งนึกสนุกอยากแกล้งเธอมากขึ้นด้วยการเอามือถือมาล่อใกล้มือเธอ แต่พอเธอจะคว้าเขาก็สลับไปอีกมือหนึ่งอย่างรวดเร็ว เขาล่อหลอกเธออยู่หลายครั้งโดยอาศัยความเป็นนักบาสเกตบอลเก่าที่มีชั้นเชิงในการสับลูกหลอกคู่ต่อสู้ หญิงสาวฮึดฮัดก่อนที่เธอจะคิดหาทางแก้เผ็ดเขาออก
“โอ้ยยย” เสียงร้องของชายหนุ่มดังขึ้นอย่างเจ็บปวดเมื่อโดนเกศกาญจน์กระทืบเท้าอย่างแรง ร่างสูงเสียหลักเซไปโดนหญิงสาวทำให้เธอสะดุดหงายหลังไปบนโซฟา ก่อนที่ร่างสูงของชายหนุ่มจะล้มทับตามลงไปบนตัวเธออีกที ริมฝีปากของทั้งคู่ประกบกันโดยไม่ได้นัดหมาย ทำให้ทั้งสองต่างตะลึงงัน ตาสบตากันในระยะประชิด
เดจาวู
ภาพเหตุการณ์ในสนามบาสเกตบอลเมื่อสิบสองปีก่อนผ่านเข้ามาในสมองของคนทั้งคู่
รัฐเศรษฐ์ค่อยๆ บดจุมพิตลงอย่างอ่อนหวานส่งผลให้เกศกาญจน์ผู้ไม่ประสีประสาถึงกับหน้าแดงซ่านก่อนจะพริ้มตาหลับลงอย่างเอียงอาย หญิงสาวรู้สึกราวกับโลกรอบตัวเธอหยุดหมุน
“ว้ายยยย ตายแล้ว” เสียงอุทานที่ดังขึ้นทำให้ชายหนุ่มและหญิงสาวแยกห่างออกจากกันทันที
“คุณแม่” เกศกาญจน์หน้าซีดเผือดเมื่อเห็นชัดว่าใครคือเจ้าของเสียงอุทานนั้น
“เกศ นี่ลูกกับพ่อเดย์...” คุณขวัญใจยังพูดไม่ทันจบประโยค
“ไม่ใช่นะคะคุณแม่ คือมันเป็นแค่อุบัติเหตุน่ะค่ะ”
“หมายความว่ายังไง อุบัติเหตุจูบกันมีด้วยเหรอ”
“จริงๆ นะคะแม่ เราไม่ได้จูบกันนะคะ เราแค่สะดุดล้มแล้วปากเราก็บังเอิญมาชนกันแค่นั้นเอง จริงๆ นะคะ” หญิงสาวละล่ำละลักอธิบายก่อนจะหันมาทางชายหนุ่มเพื่อหาแนวร่วม
“คุณบอกคุณแม่ไปซิ”
“ผมขอโทษครับคุณน้า ผมจูบน้องเกศ ผมยินดีรับผิดชอบเรื่องนี้ครับ” รัฐเศรษฐ์ก้มหน้ารับสารภาพกับมารดาของหญิงสาว
“คุณ!” เกศกาญจน์ได้แต่มองเขาตาโตอย่างคาดไม่ถึง
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น