คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : บทที่ 12 ความบังเอิญ
บทที่ 12 ความบังเอิญ
มีนากำลังเงยหน้ามองเลขที่ชั้นในลิฟท์ที่เลื่อนขึ้นไปเรื่อยๆ เมื่อลิฟท์เปิดออกเธอก็พบว่ามีชายหนุ่มอีกคนกำลังออกจากลิฟท์ตัวตรงข้ามเช่นเดียวกัน
‘อ้าว แฟนพี่พายนี่นา’ มีนานึกออกแล้วว่าผู้ชายคนนี้คือคุณเล็กที่เธอเจอพร้อมพี่พายที่ห้างเมื่อวันก่อนนั่นเอง
“คุณเล็ก สวัสดีค่ะ” มีนาทักทาย
“อ้าวมีน มาทำอะไรที่นี่” คุณเล็กเอ่ยถาม
“มีนมาออดิทที่บริษัทนี้น่ะค่ะ คุณเล็กทำงานที่นี่ด้วยเหรอคะ” เดินไปคุยกันไปจนถึงหน้าห้องทำงานห้องหนึ่ง
“ครับ นี่ไงห้องผม” มีนาเงยหน้าขึ้นมองหน้าประตูห้องเห็นป้ายชื่อว่า “ทินกร สุรเกียรติไชย”
‘คุณเล็ก คือคุณทินในตำนานเหรอเนี่ย’
“อ่อค่ะ มีนนั่งทำงานอยู่ในห้องประชุม 2 น่ะค่ะ” มีนาชี้เข้าไปด้านใน “มีนขอตัวไปทำงานก่อนนะคะ” มีนารีบเดินไป เธอรู้สึกอึดอัดเล็กน้อยเวลาที่คุยกับทินกร เนื่องจากเขาดูภูมิฐานและเป็นผู้ใหญ่กว่าเธอมาก
…
“น้องมีนรู้จักคุณทินด้วยเหรอ” พี่เจี๊ยบถามอย่างตื่นเต้น หลังจากที่มีนาเล่าว่าวันนี้เธอมาถึงบริษัทนี้พร้อมกับคุณทินกร director หนุ่มหล่อที่เป็นที่ชื่นชอบของสาวๆ ในบริษัทที่ปรึกษาแห่งนี้เนื่องจากเขาเป็นผู้ชายที่หน้าตาดี สุภาพ และยังเป็นคนหนุ่มไฟแรง เขาสามารถขึ้นเป็น director ตั้งแต่อายุเพียงสามสิบต้นๆ เท่านั้น
“ค่ะ เค้าเป็นแฟนพี่สาวเพื่อนมีนน่ะค่ะ”
“โธ่มีแฟนแล้วเหรอเนี่ย เซ็งเลย” พี่เจี๊ยบทำเสียงเสียดาย
“พี่เคยได้ยินแต่ชื่อ มาตั้งหลายครั้งก็ไม่เคยเห็นเลย เคยแต่ได้ยินพวกพี่ๆ ที่นี่เค้าพูดถึงเฉยๆ ปกติจะเห็นห้องเค้าปิดตลอดเลย เพราะเค้าจะไปต่างประเทศบ่อย” พี่ก้อยพูดต่อ
“พี่ก้อยเราไปแอบดูหน้าห้องเค้ากันดีไม๊คะ เจี๊ยบก็ไม่เคยเห็น” พี่เจี๊ยบรีบชวนพี่ก้อย
“555 ไม่เอาหรอก เจี๊ยบไปคนเดียวเหอะ” พี่ก้อยรีบปฏิเสธ
“เจี๊ยบไปคนเดียวก็ได้ เดี๋ยวจะแกล้งเดินผ่านไป” พี่เจี๊ยบพูดต่ออย่างตั้งใจจะหาเรื่องเดินไปดูหน้าคุณทินในตำนานให้ได้
“น้องอ้อ อย่าเอาเยี่ยงอย่างนะจ๊ะ” พี่ก้อยส่ายหัวกับความแก่นแก้วของพี่เจี๊ยบ แล้วรีบหันมาสอนน้องอ้อ น้องใหม่ของทีมอย่างติดตลก
ปีนี้พี่ก้อยขึ้นมาเป็นหัวหน้าทีมแทนพี่แก้วซึ่งเลื่อนขั้นเป็น manager ไปแล้ว และในทีมก็มีน้องใหม่ชื่อว่าน้องอ้อเข้ามาอีกหนึ่งคน
...
“โอ้ย ฝนจะตกอะไรตอนนี้เนี่ย” มีนาบ่นแบบเซ็งๆ เมื่ออยู่ดีๆ ฝนก็ตกลงมาอย่างหนักในขณะที่เธอกำลังเดินออกจากตึกที่ตั้งของบริษัทที่ปรึกษาแห่งนั้นมา มีนาจึงรีบวิ่งไปหลบอยู่ที่ป้ายรถเมล์ และพยายามมองหาแท็กซี่ว่างๆ ซักคัน แต่เธอก็ผิดหวัง
‘ฝนตกตอนเลิกงานก็งี้ หารถยากจริงๆ เลย’ มีนาคิดในใจ แล้วเธอก็มองเห็นคู่รักคู่หนึ่งกางร่มคันเดียวกันเดินมาทางเธอ ทำให้เธออดคิดถึงพีรพัฒน์ไม่ได้ เธอก็เคยกางร่มคันเดียวกับพีรพัฒน์แบบนี้เช่นเดียวกัน
“มีน” มีนาตื่นจากภวังค์หันไปหาต้นเสียงซึ่งดังมาจากรถยนต์หรูคันหนึ่ง
“สวัสดีค่ะคุณเล็ก” มีนารีบยกมือไหว้เขาทันที
“จะกลับอพาร์ตเม้นท์เหรอ”
“ค่ะ”
“เดี๋ยวผมไปส่ง ทางกลับบ้านผมเหมือนกัน”
“คุณเล็กรู้เหรอคะว่ามีนอยู่ที่ไหน” มีนายังคงถามต่อไป
“ขึ้นรถมาก่อนเถอะ รถหลังไล่แล้ว” ทินกรเร่ง มีนาเห็นรถหลังเริ่มติดเพราะรถของทินกรจอดขวางอยู่ก็รีบเปิดประตูขึ้นรถ แล้วทินกรก็รีบออกรถไปทันที
“ทำไมคุณเล็กรู้ว่ามีนอยู่อพาร์ตเม้นท์ไหนล่ะคะ” มีนายังคงไม่หายสงสัย
“พายบอกน่ะ” ทินกรตอบสั้นๆ
“อ่อ ค่ะ” มีนาตอบรับแค่นั้นแล้วก็นั่งเงียบไปตลอดทางเพราะเธอไม่ได้รู้จักสนิทสนมกับเขาจึงรู้สึกเกร็งๆ ไม่รู้จะชวนคุยยังไง อีกทั้งเธอเห็นว่าฝนกำลังตกหนักถ้าเธอชวนคุยอาจจะทำให้เขาเสียสมาธิได้
เมื่อทินกรขับรถมาส่งถึงหน้าอพาร์ตเม้นท์มีนาก็รีบกล่าวขอบคุณและรีบวิ่งฝ่าฝนเข้าอพาร์ตเม้นท์ไป
...
ความคิดเห็น