ร้ายมา...รักตอบ

ลำดับตอนที่ #10 : บทที่ 9 แรกพบ

อัพตอนนี้เป็นตอนสุดท้ายของปี รบกวนมาอ่านตอนต่อไปในปีหน้านะคะ อิอิ ^________^

Happy New Year ค่ะขอให้มีความสุขสดชื่นตลอดปี คิดสิ่งใดขอให้สมหวังดังปรารถนากันทุกคนเลยนะคะ

แล้วเจอกันใหม่ปีหน้าปีมังกรทองค่า

@พิมพ์ใจ

บทที่ 9 แรกพบ

เอี๊ยดดดดด

เสียงรถนิวบีทเทิลสีแสบสันของนางเอกสาวชื่อดังต้องเบรกกะทันหันขณะกำลังถอยรถเข้าจอดในลานจอดรถโรงแรมห้าดาวชื่อดังใจกลางกรุงเทพเนื่องจากมีรถเบนซ์สปอร์ตคันหรูแทรกตัวเข้ามาจอดแทนที่เธออย่างหน้าตาเฉย นางเอกสาวอารมณ์เสียทันทีที่เธอโดนแย่งที่จอดรถต่อหน้าต่อตา

“นี่คุณ” นีน่าลงจากรถมาเคาะกระจกฝั่งคนขับรถหรูคันนั้น

“ว่าไงครับ” ประตูรถคันงามเปิดออกพร้อมกับชายหนุ่มหน้าตาดีในชุดสูทสีเทาแบบเนี้ยบก้าวลงมา

“คุณไม่เห็นรึไงว่าชั้นกำลังถอยรถจะเข้ามาจอดตรงนี้ คุณมาแย่งที่ชั้นหน้าด้านๆ แบบนี้ได้ไง”

“เอ่อ...”

“หยุด ไม่ต้องเถียง คุณเอารถของคุณออกไปเดี๋ยวนี้ ชั้นจะจอดที่นี่” นางเอกสาววีนใส่ชายหนุ่มรูปหล่อจนเขาเถียงไม่ทัน

“คุณครับคือผม...”

“เอ๊ะ ไม่ได้ยินรึไง เร็วๆ สิ ชั้นรีบนะ”

“หยุดดดดด แล้วฟังผมพูดบ้างสิครับ คุณช่วยกรุณาดูป้ายข้างบนหน่อยครับ ตรงนี้มันที่จอดรถของผม” ชายหนุ่มชี้นิ้วขึ้นไปยังป้ายด้านบนที่แขวนไว้บนคานที่จอดรถซึ่งแสดงเลขทะเบียนรถที่มีสิทธิ์จอดตรงนี้ นีน่าเงยหน้าขึ้นมองตามแล้วก้มหน้าดูเลขทะเบียนหน้ารถของเขาซึ่งมันตรงกันอย่างไม่มีผิดเพี้ยน

เพล้งงงง

เสียงหน้าแตกดังก้องเข้ามาในสมองของนางเอกสาวอารมณ์ร้าย

“ขอโทษนะคะ คือเราไม่ทันสังเกตว่าตรงนี้เป็นที่จอดรถประจำตำแหน่งน่ะค่ะ” เสียงสุดท้ายเป็นเสียงของพี่แต๋มผู้จัดการส่วนตัวของนีน่ารีบขอโทษขอโพยแล้วพยายามจะฉุดนีน่ากลับไปที่รถหลังจากเห็นว่านางเอกในสังกัดของเธอเป็นฝ่ายผิด

“ขอประทานโทษครับท่านรองประธาน ไม่ทราบว่ามีปัญหาอะไรกันรึป่าวครับ” เสียงเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยประจำตึกวิ่งกระหืดกระหอบมาถามหลังจากได้ยินเสียงเอะอะโวยวายดังมาจากบริเวณที่จอดรถสำหรับท่านรองประธาน ‘กานต์ อุดมวัฒนาประสิทธิ์’ นักบริหารหนุ่มไฟแรง ดีกรีปริญญาโทด้านบริหารธุรกิจจากสหรัฐอเมริกาซึ่งเพิ่งเข้ามารับตำแหน่งได้เพียงหนึ่งเดือน

ด้วยรูปร่างหน้าตา ชาติตระกูล การศึกษา และฐานะระดับมหาเศรษฐีเนื่องจากเป็นทายาทเพียงคนเดียวของ ‘ศุภกานต์ อุดมวัฒนาประสิทธ์’ ท่านประธานแห่งเครือโรงแรมเมอรี่ริซซ์กรุ๊ป ส่งผลให้เขาเป็นเซเลบหนุ่มเนื้อหอมที่สุดในเวลานี้ก็ว่าได้

“ไม่มีอะไรหรอก แค่คุณผู้หญิงท่านนี้เธอต้องการที่จอดรถน่ะ ยังไงคุณช่วยหาที่จอดรถให้เธอด้วยนะ ขอบคุณมาก” ท่านรองประธานหนุ่มหล่อหันไปสั่งพนักงานรักษาความปลอดภัยคนดังกล่าว ซึ่งเขาก็ตะเบ๊ะรับคำสั่งทันที

“ครับท่าน”

“ขอบคุณนะคะ ขอบคุณท่านรองประธานซิจ๊ะน้องนีน่า ท่านอุตส่าห์ให้คนไปหาที่จอดรถให้” พี่แต๋มสั่งนางเอกสาวที่ยังคงตีหน้ามึนไม่ยอมรับความหน้าแตกของตัวเอง

“ขอบคุณ” นางเอกสาวกล่าวขอบคุณอย่างไม่ค่อยเต็มใจแล้วเดินหน้าบึ้งกลับไปที่รถของตัวเองทันที

“ขอโทษอีกครั้งนะคะ พอดีน้องนีน่าเขาจะรีบเข้าไปเดินแบบแฟชั่นโชว์ในโรงแรมนี้น่ะค่ะ” พี่แต๋มกล่าวขอโทษเป็นครั้งที่สองพร้อมกับเดินตามหลังนางเอกสาวไปทันที

“นีน่างั้นเหรอ” กานต์พึมพำกับตัวเองยิ้มๆ ก่อนเดินขึ้นลิฟท์ผู้บริหารไปยังชั้นบนสุดของโรงแรมเมอรี่ริซซ์ แกรนด์ โฮเทล ซึ่งเป็นสถานที่ตั้งห้องทำงานของเขาเอง

...

“สวัสดีครับคุณกานดาคนสวย” เสียงผิวปากอารมณ์ดีและคำทักทายอย่างหยอกเอินของท่านรองประธานหนุ่มหล่อขวัญใจของพนักงานสาวทั้งโรงแรมทำให้สุกานดาเลขานุการคนเก่งต้องหันมามองด้วยความประหลาดใจ

“สวัสดีค่ะท่านรอง ไม่ทราบวันนี้เจอเรื่องอะไรดีๆ มาหรือคะ ท่านรองถึงได้อารมณ์ดีขนาดนี้”

“เจอนางฟ้ามั้ง” ชายหนุ่มตอบกลั้วหัวเราะแล้วเดินผ่านโต๊ะเลขาสาวไปยังห้องทำงานของตัวเอง

“เอ่อ คุณกานดาครับ คุณรู้จักนางแบบหรือนักแสดงชื่อนีน่ามั้ยครับ” รองประธานหนุ่มหล่อหันกลับมาถามอย่างนึกขึ้นได้

“รู้จักสิคะ เธอชื่อ นีน่า นีลดาค่ะ เธอเป็นนางเอกดาวรุ่งตอนนี้เลยนะคะ ท่านรองเพิ่งกลับจากต่างประเทศอาจจะยังไม่รู้จัก เธอแสดงละครเก่งมากเลยนะคะ แต่เสียอย่างเดียวเธอเป็นคนเจ้าอารมณ์ค่ะ ในข่าวบันเทิงมีแต่ข่าวว่าเธอทั้งขี้วีนทั้งเรื่องมาก”

“งั้นเหรอ ฮ่าๆๆๆ” กานต์หัวเราะอย่างนึกขำก่อนจะเปิดประตูเข้าห้องไป

‘ขี้วีนจริงๆ นั่นแหละ ขนาดเรายังเจอกับตัวมาแล้วเลย’

“นีน่า นีลดา” กานต์พึมพำกับตัวเองขณะที่พิมพ์ชื่อนางเอกคนสวยที่เขาพบเมื่อสักครู่ใส่ search engine เพื่อหาข้อมูลเกี่ยวกับตัวเธอทันที

...

“อุ้ย นั่นดอกไม้ใคร สวยจัง” เสียงฮือฮาของบรรดานางแบบและช่างแต่งหน้า หลังจากเห็นเจ้าหน้าที่คนหนึ่งหอบดอกไม้ช่อโตเข้ามาในห้องแต่งตัวสำหรับงาน “ดอกไม้สำหรับคุณนีน่าครับ”

“ขอบคุณค่ะ ใครส่งมาให้เหรอคะ” นีน่ารับช่อดอกไม้มาแล้วถามถึงผู้ส่ง

“ผมก็ไม่ทราบเหมือนกันครับ เขาไม่ได้แจ้งชื่อไว้” พนักงานจัดส่งตอบพร้อมกับเดินจากไป

“ใครส่งมาให้จ๊ะน้องนีน่า” พี่แต๋มตื่นเต้นแทน

“ไม่รู้เหมือนกันค่ะ การ์ดก็ไม่ได้แนบมาด้วย” นีน่าพยายามมองไปทั่วช่อดอกไม้แต่ก็ไม่พบการ์ดหรือนามบัตรอะไรที่จะสามารถระบุชื่อคนส่งให้เธอทราบได้

“คุณพีทส่งมาให้เหรอนีน่า แหมตั้งแต่เปิดตัวเป็นแฟนกันนี่ หวานกันจังเลยนะ วันก่อนก็มีภาพหลุดหอมแก้มกันกลางห้างเลย” ใบเฟิร์นเพื่อนนักแสดงสาวที่ได้รับเชิญให้ร่วมเดินแบบในวันนี้แซวทันที นีน่าได้แต่ยิ้มรับโดยไม่สามารถให้คำตอบอะไรได้

‘คุณพีทส่งดอกไม้มาให้เรางั้นเหรอ’ นีน่าอมยิ้มและก้มลงสูดดมความหอมของดอกไม้อย่างทะนุถนอม

...

งานเดินแบบแฟชั่นโชว์เปิดตัวเสื้อผ้าคอลเลคชั่นใหม่ประจำฤดูร้อนของห้องเสื้อชื่อดังจากประเทศฝรั่งเศสจบลงอย่างสมบูรณ์แบบ นีน่าเดินแบบชุดฟินาเล่ซึ่งสวยงามเรียกเสียงฮือฮาจากบรรดาสื่อมวลชนและผู้ร่วมงานได้อย่างน่าประทับใจ

...

“ฮัลโหล นีน่าพูดค่ะ” นีน่ารับโทรศัพท์จากพีรพัฒน์ด้วยเสียงหวานหูเป็นพิเศษ

“ผมพีทนะ คุณสะดวกคุยรึป่าว”

“คุยได้ คุณมีอะไรเหรอ” นีน่านอนคุยโทรศัพท์อยู่บนเตียงที่บ้าน ขณะที่ปากคุยไปมือของเธอก็สัมผัสดอกไม้ช่อสวยนั้นอย่างมีความสุข

“วันเสาร์นี้คุณพอจะมีเวลาว่างรึป่าว”

“ว่างสิ” นีน่าตอบโดยไม่คิด

“จริงเหรอ คุณไม่ต้องเช็คตารางดูก่อนเหรอ”

“อื้อ ว่างจริงๆ”

“ดีจัง” เสียงพีรพัฒน์ตื่นเต้นจนนีน่าสงสัย

“คุณจะชวนชั้นไปไหนเหรอ”

“คือพอดีมีนเขามาขอร้องผมให้ชวนคุณไปงานวันเกิดน้องโมนาวันเสาร์นี้น่ะ ถ้าคุณมาได้น้องโมนาจะดีใจมากเลย แกถามถึงคุณบ่อยมาก”

‘คุณมีนอีกแล้วเหรอ’ นีน่านึกในใจ ความสดชื่นเมื่อสักครู่เริ่มลดลงเล็กน้อย

“ได้ ไปสิ ชั้นก็คิดถึงน้องโมนาเหมือนกัน”

“โอเค ถ้างั้นผมไปรับคุณวันเสาร์ตอนเก้าโมงที่บ้านนะ เท่านี้แหละ” พีรพัฒน์เอ่ยคำลา แต่นีน่าก็รั้งเขาไว้ได้ทันก่อนที่เขาจะวางสาย

“เดี๋ยวก่อน วันนี้ขอบคุณมากนะ”

“ขอบคุณผมเรื่องอะไร” พีรพัฒน์สงสัย

‘แหม ยังจะทำเป็นไก๋นะ’ นีน่าหมั่นไส้ชายหนุ่มในใจ

“ก็ที่คุณส่งดอกไม้ให้ชั้นไง สวยมากเลย ขอบคุณนะ” นีน่ากล่าวขอบคุณเขาอีกครั้งอย่างน่ารักและหากเขาได้มีโอกาสเห็นหน้าเธอในเวลานี้คงจะได้เห็นแววตาที่มีประกายวาววับแบบที่ไม่เคยมีใครได้เห็นมาก่อน

“เปล่านะ ผมไม่ได้ส่งดอกไม้ให้คุณ” พีรพัฒน์ปฏิเสธทำเอานางเองสาวอึ้งไปชั่วขณะ

“งั้นเหรอ” เสียงนีน่าหม่นหมองลงจากเมื่อสักครู่อย่างชัดเจน

“เป็นพวกแฟนคลับของคุณส่งมาให้รึป่าว”

“อืม คงใช่แหละ งั้นเท่านี้นะ” นีน่าวางสายทันที

“ไม่เป็นไรนะ ถึงเขาจะไม่ได้เป็นคนให้มา แต่ยังไงชั้นก็ยังชอบเธอนะ” ประโยคนี้ไม่รู้ว่านีน่าพูดกับตัวเองหรือพูดกับดอกไม้ก่อนจะนำดอกไม้สวยช่อนั้นไปปักแจกันพร้อมกับยิ้มอย่างเศร้าๆ ให้กับมัน