ตอนที่ 39 : [30%] SPECIAL เฉพาะในเว็บ
SPECIAL
RUIN พังรัก
เข้าสัปดาห์ที่สองแล้วหลังจากขึ้นเชียงรายมาหาเขา คุณพ่อคุณแม่ น้องมุก และฟ้าครามกลับไปกรุงเทพฯตั้งแต่เมื่อวาน
ยัยฟ้างอแงใหญ่เพราะได้อยู่กับคนเป็นพ่อเพียงไม่นาน เกาะติดเพทายจนถึงสนามบิน ใจจริงก็อยากให้อยู่ต่อ แต่ฟ้าครามต้องเข้าเรียน พออธิบายดีๆเธอก็เข้าใจ แค่ยังมีอาการนอยด์เล็กๆ
“แม่” เสียงเล็กๆของม่านดังขึ้นพร้อมมือเล็กที่ตะปบลงบนหน้าขาฉัน
“ว่าไงคะ?” แฝดโตพอที่จะพูดเป็นคำแล้ว แต่ในการเรียงประโยคและออกเสียงให้ชัดเจนยังไม่ถูกต้องเท่าไหร่ ฉันจิ้มแก้มนิ่มของลูกสาวคนเล็ก เธอนั่งอยู่บนพื้นข้างๆฉัน ส่วนคนโตนั่งเล่นสมุดระบายสีอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล
“หนายพ่อ?” ประโยคนี้คือ ‘พ่ออยู่ไหน’
ฉันยิ้มแล้วเอ่ย “พ่อไปทำงานค่ะ ที่โรงพยาบาล ตรงนู้น”
ฉันชี้ไปมุมหนึ่งซึ่งเป็นตำแหน่งที่ตั้งของโรงพยาบาล จากตรงนี้ไม่เห็นหรอก ต้องขับรถหรือไม่ก็นั่งรถออกไปอีกที ม่านพยักหน้าอือออก่อนเงียบไปสักพัก ช่วงเวลานั้นฉันหันมองคนพี่ซึ่งยังให้ความสนใจกับสมุดระบายไม่รู้เบื่อ
“หยั่กเจอ” (อยากเจอ)
ฉันเลิกคิ้วเมื่อม่านบอกว่าอยากเจอ คือเมื่อเช้าก่อนเพทายออกไปทำงานม่านก็งอแงเกาะติดแจ ไม่รู้ทำไม มาตอนนี้ก็ออดอ้อนอยากไปหา
“เป็นอะไรคะม่าน ทำไมวันนี้หนูติดพ่อจัง” ฉันยกตัวลูกขึ้นมานั่งตัก เพชรที่อยู่ไม่ไกลหันมามองก่อนคลานมาหาพลางมองน้องตาปริบ
“หยั่กหาพ่อ” จากนั้นม่านก็พูดย้ำๆว่าอยากเจอพ่อ อยากหาพ่อ ไม่รู้จะทำยังไงสุดท้ายเลยต้องไปหา แต่ไม่มีรถให้ขับเนี่ยสิ
วันแรกที่มาถึง ฉันไปหาเพทายที่โรงพยาบาลด้วยจักรยานซึ่งจอดไว้ในโรงรถ ฉันไปคนเดียวเลยไม่ลำบากอะไร แต่พอมีเพชรกับม่านการจะทำแบบนั้นมันค่อนข้างลำบากและอันตราย ซ้ำใกล้เที่ยงแบบนี้แดดยิ่งร้อน ฉันไม่ต้องการให้ลูกป่วยหรอกนะ
“แม่คะ” เอาล่ะ คราวนี้เป็นคนพี่ซะงั้น เพชรมองฉันด้วยสายตาอ้อนวอน ระดับความรู้สึกค่อนข้างต่างกันนิดหน่อย คงเพราะเพชรไม่ได้อยากเจอพ่อมากขนาดนั้น แต่ที่อ้อนก็เพราะน้องล้วนๆ
“โอเคค่ะ แต่แม่ขอคิดแป๊บนึงว่าเราจะไปกันยังไง” ฉันห่วงเด็กๆเพราะแดดกำลังร้อนได้ที่ จะนั่งรถแดงไปก็ต้องเดินเท้าไปหน้าปากซอยอยู่ดี หนีไม่พ้นแดดแน่ จะโทรหาเพทายก็กลัวไปขัดการทำงาน
ระหว่างที่คิดอยู่นั้น ก็ได้ยินเสียงรถจากบ้านข้างๆ เป็นคู่สามีภรรยาที่อายุคงพอๆกับพ่อฉัน วันแรกที่พวกฉันมาถึงลุงป้าก็ใจดีแบ่งกับข้าวมาให้
“รอแม่อยู่ในบ้านนะคะ อย่าดื้อตามแม่ออกมา” ฉันสั่งและรีบเดินออกมาหน้าบ้าน คุณลุงคุณป้ากำลังจะออกไปข้าง สังเกตจากกระเป๋าและถุงอาหารมากมาย “คุณป้าคะ”
“อ้าว ว่าไงลูก” คุณป้าหันมายิ้มให้ฉัน ขณะเดียวกันคุณลุงที่นั่งอยู่ในรถก็ชะโงกหน้าผ่านหน้าต่างรถเพื่อโบกมือให้
“คุณป้ากำลังจะออกไปข้างนอกกันใช่มั้ยคะ?”
“ใช้จ้ะ หนูมีอะไรรึเปล่าลูก อยากฝากซื้อของหรอจ้ะ”
“เปล่าค่ะ คือพอดีเด็กๆงอแงอยากเจอพ่อค่ะ เลยว่าจะพาไปหาที่โรงพยาบาล แต่ติดที่พวกหนูไม่มีรถไป” ฉันอธิบาย คุณป้ายิ้มและคงเข้าใจในสิ่งที่ฉันจะขอ
“ติดรถป้าไปก็ได้จ้ะ ยังไงก็ต้องผ่านหน้าโรงพยาบาลอยู่ดี”
“ขอบคุณค่ะ หนูขอเก็บของเด็กๆก่อนนะคะ”
“เดี๋ยวป้าช่วย”
ไม่ถึงยี่สิบนาทีพวกฉันก็ถึงโรงพยาบาลเป็นที่เรียบร้อย บอกลาคุณลุงคุณป้าสักหน่อยแล้วจึงจูงมือสองแฝดเข้ามาข้างใน
โรงพยาบาลเวลานี้ไม่ค่อยแออัดเท่าช่วงเช้าหรือบ่าย ส่วนมากก็ไปทานข้าวกันทั้งนั้น มีเพียงบางแผนกที่ยังรับตรวจอยู่เรื่อยๆ
ฉันหยิบมือถือขึ้นมาเพื่อโทรหาเพทาย แต่ยังไม่ทันกดโทรออกร่างสูงโปร่งของเขาก็ปรากฏอยู่บนทางเดิน เพทายยังไม่เห็นพวกเราแน่นอน เพราะทั้งเดินทั้งก้มอ่านเอกสารในมือ
เดี๋ยวก็ชนคนเข้าหรอก
“ทาย...” ฉันส่งเสียงเรียกออกไป แต่เขาคงไม่ได้ยินเนื่องจากเราอยู่ไกลกันพอสมควร แล้วจังหวะที่เขาเงยหน้าขึ้น ผู้หญิงตัวเล็กๆในชุดพยาบาลก็เข้าไปอยู่ในสายตาเขาแทน
ผู้หญิงคนนั้นชื่ออาย เราเจอกันแล้วเมื่อวันแรกที่มาถึง ฉันมาหาเพทายที่นี้ และเห็นเธอยืนคุยกับเขา วันนั้นมีเพื่อนเธออีกคนด้วยล่ะมั้ง เพทายบอกว่าชื่อก้อย
อาย...คิดกับคนของฉันในสถานะผู้ชายคนหนึ่ง เธอไม่ผิดที่จะคิด เพราะเธอก็ไม่รู้ด้วยว่าเพทายแต่งงานแล้ว
ฉันอุ้มเด็กๆนั่งบนเก้าอี้ รอเวลาสองคนนั้นคุยกันแล้วค่อยเข้าไปทัก แต่รออยู่นานก็ไม่มีทีท่าว่าจะคุยเสร็จ
“แม่คะ” เพชรกระตุกแขนเสื้อฉันพร้อมทั้งชี้ไปยังจุดที่เพทายยืนอยู่ คงเห็นเข้าแล้ว แต่ม่านที่งอแงอยากมาเจอกลับสนใจสนามเด็กเล่นในสวนข้างๆมากกว่า
แดดร้อนขนาดนี้เล่นไม่ได้หรอกม่าน
“คุณพ่อคุยงานอยู่ค่ะ เดี๋ยวรอคุณพ่อคุยเสร็จค่อยเข้าไปหานะคะ” เพชรทำหน้าฉงนก่อนพยักหน้าหงึกหงัก เข้าใจมั้ยไม่รู้แต่พยักหน้าไว้ก่อนอย่างนั้นสินะ
ฉันกลับไปมองสองคนนั้นอีกครั้ง แต่ภาพที่เห็นคืออายซุกอยู่ในอ้อมอกเพทาย...
+++++++++
มาอัพตอนพิเศษที่โคตรๆๆๆๆสเปเชี่ยลเลย เพราะไม่มีในหนังสือและให้อ่านฟรี เนื่องจากได้สต็อกหนังสือคืนมาแล้ววววว ดีจายยยยยยย
ตอนนี้ยังมีสต็อกเหลืออยู่นะคะ ไม่เกิน 10 เล่มแล้ว อ่านรายละเอียดหนังสือก่อนนะ อยู่ในตอนที่แล้ว
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ

1,344 ความคิดเห็น
-
#1344 JAVAWA (จากตอนที่ 39)วันที่ 27 ธันวาคม 2563 / 22:14ตอนพิเศษนี้น่าจะลงในebookด้วยนะคะ#1,3440
-
#1342 PuyMatika (จากตอนที่ 39)วันที่ 16 ตุลาคม 2562 / 01:37ไม่ต่อแล้วหรอคะ#1,3420
-
#1341 monn0611763439 (จากตอนที่ 39)วันที่ 26 สิงหาคม 2562 / 20:47มาอัพต่อได้แล้วไรท์55555#1,3410
-
#1334 nanthakan836 (จากตอนที่ 39)วันที่ 27 พฤศจิกายน 2561 / 18:01อยากอ่านต่ออออ มาต่อไวๆนะคะ#1,3340
-
#1333 som_kiki (จากตอนที่ 39)วันที่ 20 ตุลาคม 2561 / 15:54เอาเเล้ววว555#1,3330
-
#1332 ttru777 (จากตอนที่ 39)วันที่ 2 ตุลาคม 2561 / 18:03มาอัปต่อน้าาา#1,3320
-
#1329 WareeyaThiangram (จากตอนที่ 39)วันที่ 24 กันยายน 2561 / 22:16คิดถึงงงงงงงง#1,3290
-
#1328 nongtaltal2 (จากตอนที่ 39)วันที่ 7 กันยายน 2561 / 22:34อ่าววว ในหนังสือไม่มีหรอคะ#1,3281
-
#1328-1 JaowNR(จากตอนที่ 39)1 ตุลาคม 2561 / 20:39เป็นตอนพิเศษที่เพิ่งแต่งขึ้นค่ะ อัพให้อ่านฟรีๆ#1328-1
-
-
#1327 pan96250717 (จากตอนที่ 39)วันที่ 2 กันยายน 2561 / 23:40อ่าวววววววววว#1,3270
-
#1326 neuy_neuy (จากตอนที่ 39)วันที่ 2 กันยายน 2561 / 19:45คิดถึงเพทายมากเลยยTT#1,3260
-
#1325 JTSu (จากตอนที่ 39)วันที่ 2 กันยายน 2561 / 19:41อ่าวววว#1,3250
-
#1324 motinword (จากตอนที่ 39)วันที่ 2 กันยายน 2561 / 18:05อ้าว อิพี่ยังไง!!!#1,3240
-
#1323 muumon90 (จากตอนที่ 39)วันที่ 2 กันยายน 2561 / 17:52เอ่าแล้ววววววว#1,3230
-
#1322 wasana7749 (จากตอนที่ 39)วันที่ 2 กันยายน 2561 / 17:49ติดตามค่า#1,3220