ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1 โรงเรียนใหม่กับศัตรูคนใหม่
ตอนที่ 1 โรงเรียนใหม่กับศัตรูคนใหม่
ฉันชื่อ โซวยุนเน วันนี้ ฉันจะขึ้น ม.ปลายปี1 แล้ว จะได้เจอเพื่อนใหม่ๆ มันจะเป็นยังไงนะ คงจะน่าสนุกแน่ๆเลย
ฉันได้อยู่ห้องหนึ่งด้วยแหละ จะเรียกว่าห้อง King ก้อได้ รู้สึกว่าจะมีเพื่อนเก่าคนนึง ชื่อโจจินยู ที่ได้อยู่ห้องเดียวกับฉัน แต่เค้าว่ากันว่า ห้อง 2 ปีนี้ เก่งเทียบเท่าห้อง 1 เลย เชอะ แต่ยังไง ก้อสู้ฉันไม่ได้หรอกยะ
ฉันเข้ามาที่นี่ ด้วยคะแนนอันดับสอง ส่วนอันดับหนึ่งนั้น เห็นว่า เป็นเด็กผู้ชายจากไต้หวัน ที่ย้ายมาเรียนที่เกาหลีด้วย ชื่อ ฟงเทียนโหยว (ฉันจำชื่อนายนี่ได้แม่นเลย ก้อนายนี่กล้ามาเทียบรัศมีกับฉันนี่ โรงเรียนเก่าน่ะ ฉันเป็นที่หนึ่งเลยนะย่ะ 55+ ถ้าฉันเจอนาย ฉันจะทำให้นายได้รู้ว่า นายไม่ได้เป็นที่หนึ่งเสมอไป) (แล้วหล่อนได้ที่สองมายังไงหล่ะ_ _ _ลาเวนเดอร์)เพื่อนฉันเป็นคนบอกนะ เพื่อนไหนนะเหรอ ก้อยัยโจจินยู นะแหละ
ยัยคนนี้ เห็นว่าเป็นผู้ชายไม่ได้ กะจะจับทำเป็นแฟนซะหมด ฉันยังจำได้เลยว่า ไอ้เรื่องที่ทำให้โรงเรียนฉันกับโรงเรียนคู่อริ ตีกันเกือบตาย ก้อเพราะยัยนี้นี่แหละ ที่ดันไปแอบมีกิ๊กกับโรงเรียนคู่อริ ทั้งที่ตัวเองก้อมีแฟนอยู่โรงเรียนเดียวกันแท้ๆ แล้วแฟนยัยนี่ก้อธรรมดาซะที่ไหน นักสู้อันดับสองของโรงเรียนเก่าฉันเลยนะ (แฟนเก่าฉัน เป็นนักสู้อันดับหนึ่งนะซิ 55+ ยังไงยัยนี่ก้อสู้ฉันไม่ได้อยู่ดี ว่าแต่ ตั้งแต่ย้ายโรงเรียนมา ฉันยังไม่เคยเจอแฟนเก่าฉันอีกเลย โชวจุนเยจ๋าาาาาาาาาาา ฉันยังคิดถึงเธออยู่นะ --*-- )
“ ยุนเนๆๆ มาทางนี้เร็ว ห้องเราอยู่ทางนี้ ” นี่ไง เสียงยัยจินยู ตายยากจริงๆ พอนึกถึงก้อมาเลย ฉันยังไม่ได้จุดธุปเชิญเลยนะยะ รีบมาจิ้ง สงสัยจะรีบมาสำรวจผู้ชาย __*__
“ จ้าาาาา ” ฉันรีบวิ่งอย่างรวดเร็ว ใครมันจะอยากยืนเด๋อด๋าอยู่ตรงนี้หล่ะ ฉันไม่รู้จักใครนอกจากยัยนี่นะ
“ พลัก ” ฉันวิ่งมาชนใครอ่ะ ทำไมมันมันไม่มองทางมั่งอ่ะ นี่มันเดินไม่ดูตาม้าตาเรือ มีตาก้อหัดใช้มั่งสิ(เธอนั่นแหละ วิ่งไม่ดู_ _ _ลาเวนเดอร์)
“ เต้ย ปู้ง ชิบ ”
มันพูดภาษาไรอ่าาาา ฟังไม่รู้เรื่อง
“ ยุนเนๆ คุยกับใครอยู่เหรอ ”
ไม่เห็นหรือไงอ่ะ แค่ฟังยังฟังไม่รู้เรื่อง แล้วจะคุยกับมันยังไง เธอนี่ตาบอดแล้วยังหูหนวกอีก
“ เอ่อ ขอโทษนะครับ ผมลืมตัวไป ที่นี่มันเกาหลี ไม่ใช่ไต้หวัน ”
อย่าบอกนะว่านายนี่คืออออออออ
“ ฟงเทียนโหยวจ๊ะ ฟงเทียนโหยว ” เสียงอาจารย์เรียกนายนี่อยู่
ถูกเผงเลย นายนี่คือศัตรูหมายเลขหนึ่งของฉัน “ ฟงเทียนโหยว ”
“ เธอคุยกับฟงเทียนโหยวอยู่เหรอยุนเน O_O ”
คงไม่ใช้มั้ง ยัยบื้อเอ้ย
“ เอ่อ จ๊ะ ฉันรีบวิ่งนะ เลยชนเขาเข้าให้ ”
“ ฉันอิจฉาเธอจัง อยากชนมั่งๆ ”
เธอท่าจะประสาทเข้าไปทุกวันแล้วนะ บ้าผู้ชายขนาดหนัก ทำไมไม่ตามไปเลยหล่ะ
“นี่ จินยู ห้องไหนนะ ”
อ่า กำ ไปไหนซะแล้ว อย่าบอกนะว่าตามไปจริงๆ __*__ เพื่อนฉันจริงๆเหรอเนี่ย เฮ้อ กรรม แท้ๆ
“ หาเองก้อได้ฟ่ะ ”
“ เมื่อกี้เธอว่ายังไงนะ ”
อ่าว นายนี่โผล่มาอยู่ตรงนี้ ตั้งแต่ตอนไหนนะ เมื่อกี้ อาจารย์เรียกนายไม่ใช่เหรอ
“ ป่าวๆ แล้วนายมาอยู่ตรงนี้ได้ไง ”
“ ฉันหนีผู้หญิงคนนั้นมา นั่นไง มาแล้ว เธออย่าบอกนะว่าฉันอยู่ไหน ”
“ อืมๆ (_ _) (- -) (_ _) (- -) ”
“ ยุนเนๆ เห็นเทียนโหยวมั้ย ”
“ เอ่อ ไม่เห็นจ๊ะ ”
ที่ฉันโกหกไปก้อเพราะว่า ฉันกะจะตีซี้กับนายนี่นะซิ ทำไมนะเหรอ บอกไม่ได้ ความลับจ๊ะ 55+
“ เฟะ ฉาง ชิชิ ”
“ นายพูดภาษาอะไรหน่ะ ”
“ ภาษาจีน ทำไมเหรอ ”
เออ ก้อต้องภาษาจีนนะซิ ก้อ นายมาจากไต้หวันนี่นา ทำไมฉันมันบื้อนักอ่ะะ เฮ้ยไม่ได้ๆ ฉันต้องฉลาดซิ
“ ป่าวจ๊ะ ”
“ นึกว่าเธอสนใจ ถ้าสนใจ ฉันสอนให้เอามั้ย ”
“ No, thank you. Never mind. ”
ก้ากกกกกกกกกกกกกกกกก ฉันเลยฟาดภาษาอังกฤษใส่เลย มันจะเก่งทุกภาษาให้มันรู้ไป
“ Oh, I don’t know. You can speck English very well. ”
พระเจ้าช่วย กล้วยทอด มันยอดมาก นายนี่พูดอังกฤษได้คล่องปร๋อเลย
“ นายพูดอังกฤษเก่งนี่ ”
“ ก้อฉันเป็นลูกครึ่ง เกาหลี-อังกฤษ แต่ดันไปเกิดที่ไต้หวันนะซิ ”
โอ้พระเจ้า ฉันอยากตายยยยย นายนี่ มันทำให้ฉันอึ้งๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
โธ่เอ้ย ทำไมมันต้องเก่งภาษาเหมือนฉันด้วยอ่ะ ฉันเป็นลูกครึ่งด้วยนะ ครึ่งเกาหลี ครึ่งไทยย่ะ ถึงฉันไม่ได้ครึ่งอังกฤษ แต่ภาษาอังกฤษของฉัน ก้อไม่เป็นรองใครนะ
“ อืม ”
“ เธอชื่ออะไรอ่ะครับ ผมชื่อ ฟงเทียนโหยว เรียกฉันว่า เทียนโหยว ก้อได้ อยู่ ม.ปลายปี 1 ห้อง 1 ครับ”
“ ฉันชื่อ โซวยุนเน อยู่ห้องเดียวกับนายนั่นแหละ ”
“ บอกแล้วไง ว่าให้เรียกเทียนโหยว ”
“ อืม เทียนโหยว ”
ไอ้เทียนดับเอ้ย ฉันจะให้นายดับ แบบไม่เป็นท่าเลย มาบังคับให้ฉัน เรียกเทียนโหยวๆ ฉันไม่ใช่แบบยัยจินยูหนิ ที่เที่ยว ตามกลิ่นผู้ชายไปทั่ว
“ ไปเรียนกันเถอะ ”
“ อืม ”
“ พลัก ”
ใครปาอะไรมาถูกหัวฉันอ่ะ แม่ง ถ้าฉันจับได้ จะบีบคอให้ตายเลย
“ ใคร ปา อะ ไร มา ถูก หัว ฉัน ”
ฉันตะโกน แล้วพูดไปทีละคำอย่างช้าๆ
“ เอ่อ ขอโทษนะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ ”
ถ้านายตั้งใจ ฉันคงคอหักตายไปแล้วซินะ
“ นายกล้าดียังไง ถึงปากระดาษ ต่ำๆ ชิ้นนี้ มาโดนหัวฉัน ”
“ ยุยเน เธอพูดแรงไปหรือป่าว ”
คุ้นๆแหะ เสียงยัยจินยูนี่เอง ฉันบอกแล้ว ว่าถ้ายัยนี่อยู่ที่ไหน ที่นั่นต้องมีผู้ชาย แถมยังเข้าข้างไอ้ผู้ชายคนนั้นด้วย นี่ฉันเพื่อนเธอนะ
“ หยุดไปเลย จินยู ”
“ นี่มันเรื่องระหว่างฉัน กับนายนี่ ”
“ ฉันบอกเธอแล้วไง ว่าขอโทษ ”
“ ขอโทษ แล้วมันหายมั้ย ”
“ โอ้ย ”
แล้วฉันก้อหยิบกระดาษที่อยู่ใกล้มือมากที่สุดมาปาใส่หัวนายนี่ อย่างตั้งใจ
“ เธอทำแบบนี้ได้ไงกัน ”
“ ช่วยไม่ได้ ก้อทำไปแล้วนี่ นายจะทำไม ”
“ ฉันก้อจะทำแบบนี้ไง ”
อุ๊ย นายนี่ เอาหน้าเข้ามาใกล้ แล้วรีบหอมแก้มฉันในทันที O_O
“ นะ นะ นายยยยย…… ”
ไม่ทันที่ฉันจะได้พูดอะไร นายนี่ก้อหนีหายไปแล้ว
อย่าให้ฉันเจอนายอีกนะ ฉันฆ่านายแน่ ฉันจำหน้านายได้แม่นเลย
ไอ้ผู้ชายเฮงซวย ไอ้บ้าๆๆๆๆ บ้าที่ซู้ดดดดดดดดดดด
“เธอไปทะเลาะกับเขาทำไมหน่ะ”
เพื่อนฉันจริงๆหรือป่าวเนี่ย เริ่มจะไม่แน่ใจแล้วซิ เธอคนยังไม่เห็นหล่ะซินะ ว่านายนั่นมันหอมแก้มฉันด้วย
“เธอเป็นเพื่อนฉันนะ”
“โทษจ๊ะ ฉันอารมณ์ไม่ดีนิดหน่อยนะ ไปเข้าเรียนกันเถอะนะ เทียนโหยวก้อด้วย”
ไอ้เพื่อนบ้าเอ้ย อะไรก้อผู้ชายๆๆๆๆๆ เอ่อใช่ ไอ้เทียนดับมันก้ออยู่ด้วยนี่ แต่มันเงียบไปเลย เจอฤทธิ์ฉันเข้าไป ไม่กล้าพูดไรเลย 55+
“อ่าว นี่นาย ยังมีชีวิตอยู่เหรอ”
“เป็นงั้นไป”
“ก้อนายเงียบไปนี่”
“ฉันบอกให้เรียกเทียนโหยว”
“เออๆๆ เทียนโหยวก้อเทียนโหยว แล้วไม่ต้องมาใส่อารมณ์กับฉันด้วย”
“ฉันผิดเหรอเนี่ย”
“ใช่ นายเอ้ย เทียนโหยวผิด”
“ก้อได้ๆ ฉันผิด”
“อย่างนั้นแหละ น่ารัก”
ฉันชมมันว่าน่ารักไมง่ะ เหอๆๆ งงตัวเอง
ออดดดดดดดดดดดดดดด
“ถึงเวลาเข้าเรียนแล้ว ไปเถอะ”
“อืม”
พอเข้าเรียนฉันก้อต้องอึ้ง O_O เมื่อนายนี่ มันเรียนอยู่ห้องเดียกับฉัน
“นาย ไอ้………”
“นักเรียนทุกคน นั่งที่ได้แล้ว”
อาจารย์ ดันมาขัดซะก่อน ไม่งั้นฉันได้ฆ่านายนี่สำเร็จแล้ว
อ่าว ทำไมไอ้เพื่อนบ้าฉัน มันหนีไปนั่งข้างๆ ไอ้เทียนดับหล่ะ เหอๆๆ มันเห็นผู้ชายดีกว่าเพื่อนอ่ะ
ฉันจะนั่งที่ไหนหล่ะเนี่ย แล้วฉันก้อกวาดสายตาไปทั่วห้อง เพื่อหาที่นั่ง(ไม่ได้หาผู้ชายน่ะยะ)
แล้วผลปรากฎว่ามันเหลือที่นั่งที่เดียว นั่นก้อคือ ที่นั่งซวยๆ ข้างไอ้บ้านั่นนี่เอง
นั่งนี่ก้อได้อ่ะ เดี๋ยวค่อยหาทางแลกที่นั่ง ทีหลัง
“นี่เธอๆ”
ใครเรียกฉานนนนนน
“นี่เธอๆ”
ที่แท้ก้อไอ้บ้านี่ นี่เอง
“มีไรยะ”
“พูดให้มันเหมือนที่ผู้หญิงเค้าพูดกันหน่อยสิ”
นายก้อเหมือนกัน พูดให้มันเหมือนผู้ชายพูดมั่งสิ
“มีอะไรมิทราบค่ะท่านชายยยยยย”
“เธอนี่มัน กวนประสาทฉันจริงๆ ไม่อยากจะรู้ถึงอนาคตข้างหน้า ที่ฉันต้องอยู่ห้องเดียวกับเธอ ถึง 3 ปีเลย นรกชัดๆ”
“นายต่างหากที่คือนรก สำหรับฉัน”
“เธอนั่นแหละ”
“นายนั่นแหละ”
“ฉันบอกว่าเธอ”
“แต่ฉันว่านาย”
“เธอ”
“นาย”
“หยุดมันทั้งสองคนเลย ออกไปยืนหน้าห้อง”
เหอๆๆ แน่นอนว่ามันไม่ใช่เสียงฉัน และเสียงนายนี่ มันคือเสียงอาจารย์ที่กำลังสอนอยู่นั่นเอง
“ซวยเลยฉัน”
ฉันพึมพำกับตัวเอง
“ฉันต่างหากที่ซวย ไม่ใช่เธอ”
ได้ยินยังไงอ่ะ หูดีเหลือเกิน
“พอแล้วทั้งสองคน ออกไปยืนหน้าห้อง แล้วเงียบๆด้วยหล่ะ”
“ค่ะ/คับ อาจารย์”
แล้วฉันก้อต้องออกจากห้อง ไปยืนอยู่หน้าห้อง กับนายนี่ สองคน
“เธอชื่ออะไร”
นายนี่มันถาม
“โซวยุนเน แล้วนายหล่ะ”
“ฉันชื่อ โชวเคน”
วิดวิ้วววววววววววววววววววววว “มาทำอะไรตรงนี้กันสองคนจ๊ะ ก้ากกกกกก”
ไอ้พวกเวรนั่นมันแซวฉัน
“แซวหาญาติฝ่ายไหนกันย่ะ”
“ฝ่ายไหนดีหล่ะ”
“พวกแกหยุดไปเลย ก่อนที่ฉันจะตามไปฆ่าพวกแกให้หมด”
“คราบบบบบบบ ปกป้องกันจริ้งงงงงงง”
พลัก
นายนี่ถีบพวกนั้นหน้าหงายกันไปเลย
ก้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ซะจายยยยยยยยย (-*-)
“โทษทีนะพวกนาย เท้าฉันมันไปเอง”
แล้วพอไอ้พวกนั้นเดินออกไปจากอาณาเขต ที่ฉันกับนายนี่ ยืนอยู่(ที่ที่โดนทำโทษนะแหล่ะ)
ก้อมีเสียงๆนึง ดังออกมา
“ก้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”
เสียงหัวเราะของนายนี่นี่เอง
เหอะๆ เอาเถอะนาย
(^_^) (^o^) (*-*) (-*-) (ToT) (T_T) (^_^) (^o^) (*-*) (-*-) (ToT) (T_T) (^_^) (^o^) (*-*) (-*-) (ToT) (T_T)
ดีค่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
งานเขียนที่นำออกเผยแพร่ครั้งแรก (^_^)
มันจะเป็นยังไงน้าาาาาาาาาาา
ช่วยเม้นด้วยนะค่าาาาาาา
+5 ได้ก้อยิ่งดีค่ะ
เหอๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แนะนำตัวคราบบบบบบป๋ม
ชื่อ ออย ค่า
นามปากกา ลาเวนลี่ แปลกมั้ยหล่ะ
ก้อความจิง อยากใช้ ดอกลาเวนเดอร์ หรือ ไม่ก้อ ลิลลี่สีขาว อ่ะค่ะ แต่ถูกเพื่อนคัดค้าน มันว่าโหลง่า
เลยลองเอามาผสมๆๆ กัน เลยออกมาเป็นชื่อนี้
อย่าลืมติดตามตอนต่อไปนะค่ะ
คุณค่า ๆๆๆๆๆๆ
(ปล. เย้ๆๆ มีผลงานเป็นตัวเป็นตนสักที หลังจากที่ลองเขียน แล้วเขียนให้มันจบไม่ได้อ่ะค่า อันนี้ จะพยายามให้ได้มากที่สุด เป็นกำลังใจด้วยน้าาาา)
ลาเวนลี่
ฉันชื่อ โซวยุนเน วันนี้ ฉันจะขึ้น ม.ปลายปี1 แล้ว จะได้เจอเพื่อนใหม่ๆ มันจะเป็นยังไงนะ คงจะน่าสนุกแน่ๆเลย
ฉันได้อยู่ห้องหนึ่งด้วยแหละ จะเรียกว่าห้อง King ก้อได้ รู้สึกว่าจะมีเพื่อนเก่าคนนึง ชื่อโจจินยู ที่ได้อยู่ห้องเดียวกับฉัน แต่เค้าว่ากันว่า ห้อง 2 ปีนี้ เก่งเทียบเท่าห้อง 1 เลย เชอะ แต่ยังไง ก้อสู้ฉันไม่ได้หรอกยะ
ฉันเข้ามาที่นี่ ด้วยคะแนนอันดับสอง ส่วนอันดับหนึ่งนั้น เห็นว่า เป็นเด็กผู้ชายจากไต้หวัน ที่ย้ายมาเรียนที่เกาหลีด้วย ชื่อ ฟงเทียนโหยว (ฉันจำชื่อนายนี่ได้แม่นเลย ก้อนายนี่กล้ามาเทียบรัศมีกับฉันนี่ โรงเรียนเก่าน่ะ ฉันเป็นที่หนึ่งเลยนะย่ะ 55+ ถ้าฉันเจอนาย ฉันจะทำให้นายได้รู้ว่า นายไม่ได้เป็นที่หนึ่งเสมอไป) (แล้วหล่อนได้ที่สองมายังไงหล่ะ_ _ _ลาเวนเดอร์)เพื่อนฉันเป็นคนบอกนะ เพื่อนไหนนะเหรอ ก้อยัยโจจินยู นะแหละ
ยัยคนนี้ เห็นว่าเป็นผู้ชายไม่ได้ กะจะจับทำเป็นแฟนซะหมด ฉันยังจำได้เลยว่า ไอ้เรื่องที่ทำให้โรงเรียนฉันกับโรงเรียนคู่อริ ตีกันเกือบตาย ก้อเพราะยัยนี้นี่แหละ ที่ดันไปแอบมีกิ๊กกับโรงเรียนคู่อริ ทั้งที่ตัวเองก้อมีแฟนอยู่โรงเรียนเดียวกันแท้ๆ แล้วแฟนยัยนี่ก้อธรรมดาซะที่ไหน นักสู้อันดับสองของโรงเรียนเก่าฉันเลยนะ (แฟนเก่าฉัน เป็นนักสู้อันดับหนึ่งนะซิ 55+ ยังไงยัยนี่ก้อสู้ฉันไม่ได้อยู่ดี ว่าแต่ ตั้งแต่ย้ายโรงเรียนมา ฉันยังไม่เคยเจอแฟนเก่าฉันอีกเลย โชวจุนเยจ๋าาาาาาาาาาา ฉันยังคิดถึงเธออยู่นะ --*-- )
“ ยุนเนๆๆ มาทางนี้เร็ว ห้องเราอยู่ทางนี้ ” นี่ไง เสียงยัยจินยู ตายยากจริงๆ พอนึกถึงก้อมาเลย ฉันยังไม่ได้จุดธุปเชิญเลยนะยะ รีบมาจิ้ง สงสัยจะรีบมาสำรวจผู้ชาย __*__
“ จ้าาาาา ” ฉันรีบวิ่งอย่างรวดเร็ว ใครมันจะอยากยืนเด๋อด๋าอยู่ตรงนี้หล่ะ ฉันไม่รู้จักใครนอกจากยัยนี่นะ
“ พลัก ” ฉันวิ่งมาชนใครอ่ะ ทำไมมันมันไม่มองทางมั่งอ่ะ นี่มันเดินไม่ดูตาม้าตาเรือ มีตาก้อหัดใช้มั่งสิ(เธอนั่นแหละ วิ่งไม่ดู_ _ _ลาเวนเดอร์)
“ เต้ย ปู้ง ชิบ ”
มันพูดภาษาไรอ่าาาา ฟังไม่รู้เรื่อง
“ ยุนเนๆ คุยกับใครอยู่เหรอ ”
ไม่เห็นหรือไงอ่ะ แค่ฟังยังฟังไม่รู้เรื่อง แล้วจะคุยกับมันยังไง เธอนี่ตาบอดแล้วยังหูหนวกอีก
“ เอ่อ ขอโทษนะครับ ผมลืมตัวไป ที่นี่มันเกาหลี ไม่ใช่ไต้หวัน ”
อย่าบอกนะว่านายนี่คืออออออออ
“ ฟงเทียนโหยวจ๊ะ ฟงเทียนโหยว ” เสียงอาจารย์เรียกนายนี่อยู่
ถูกเผงเลย นายนี่คือศัตรูหมายเลขหนึ่งของฉัน “ ฟงเทียนโหยว ”
“ เธอคุยกับฟงเทียนโหยวอยู่เหรอยุนเน O_O ”
คงไม่ใช้มั้ง ยัยบื้อเอ้ย
“ เอ่อ จ๊ะ ฉันรีบวิ่งนะ เลยชนเขาเข้าให้ ”
“ ฉันอิจฉาเธอจัง อยากชนมั่งๆ ”
เธอท่าจะประสาทเข้าไปทุกวันแล้วนะ บ้าผู้ชายขนาดหนัก ทำไมไม่ตามไปเลยหล่ะ
“นี่ จินยู ห้องไหนนะ ”
อ่า กำ ไปไหนซะแล้ว อย่าบอกนะว่าตามไปจริงๆ __*__ เพื่อนฉันจริงๆเหรอเนี่ย เฮ้อ กรรม แท้ๆ
“ หาเองก้อได้ฟ่ะ ”
“ เมื่อกี้เธอว่ายังไงนะ ”
อ่าว นายนี่โผล่มาอยู่ตรงนี้ ตั้งแต่ตอนไหนนะ เมื่อกี้ อาจารย์เรียกนายไม่ใช่เหรอ
“ ป่าวๆ แล้วนายมาอยู่ตรงนี้ได้ไง ”
“ ฉันหนีผู้หญิงคนนั้นมา นั่นไง มาแล้ว เธออย่าบอกนะว่าฉันอยู่ไหน ”
“ อืมๆ (_ _) (- -) (_ _) (- -) ”
“ ยุนเนๆ เห็นเทียนโหยวมั้ย ”
“ เอ่อ ไม่เห็นจ๊ะ ”
ที่ฉันโกหกไปก้อเพราะว่า ฉันกะจะตีซี้กับนายนี่นะซิ ทำไมนะเหรอ บอกไม่ได้ ความลับจ๊ะ 55+
“ เฟะ ฉาง ชิชิ ”
“ นายพูดภาษาอะไรหน่ะ ”
“ ภาษาจีน ทำไมเหรอ ”
เออ ก้อต้องภาษาจีนนะซิ ก้อ นายมาจากไต้หวันนี่นา ทำไมฉันมันบื้อนักอ่ะะ เฮ้ยไม่ได้ๆ ฉันต้องฉลาดซิ
“ ป่าวจ๊ะ ”
“ นึกว่าเธอสนใจ ถ้าสนใจ ฉันสอนให้เอามั้ย ”
“ No, thank you. Never mind. ”
ก้ากกกกกกกกกกกกกกกกก ฉันเลยฟาดภาษาอังกฤษใส่เลย มันจะเก่งทุกภาษาให้มันรู้ไป
“ Oh, I don’t know. You can speck English very well. ”
พระเจ้าช่วย กล้วยทอด มันยอดมาก นายนี่พูดอังกฤษได้คล่องปร๋อเลย
“ นายพูดอังกฤษเก่งนี่ ”
“ ก้อฉันเป็นลูกครึ่ง เกาหลี-อังกฤษ แต่ดันไปเกิดที่ไต้หวันนะซิ ”
โอ้พระเจ้า ฉันอยากตายยยยย นายนี่ มันทำให้ฉันอึ้งๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
โธ่เอ้ย ทำไมมันต้องเก่งภาษาเหมือนฉันด้วยอ่ะ ฉันเป็นลูกครึ่งด้วยนะ ครึ่งเกาหลี ครึ่งไทยย่ะ ถึงฉันไม่ได้ครึ่งอังกฤษ แต่ภาษาอังกฤษของฉัน ก้อไม่เป็นรองใครนะ
“ อืม ”
“ เธอชื่ออะไรอ่ะครับ ผมชื่อ ฟงเทียนโหยว เรียกฉันว่า เทียนโหยว ก้อได้ อยู่ ม.ปลายปี 1 ห้อง 1 ครับ”
“ ฉันชื่อ โซวยุนเน อยู่ห้องเดียวกับนายนั่นแหละ ”
“ บอกแล้วไง ว่าให้เรียกเทียนโหยว ”
“ อืม เทียนโหยว ”
ไอ้เทียนดับเอ้ย ฉันจะให้นายดับ แบบไม่เป็นท่าเลย มาบังคับให้ฉัน เรียกเทียนโหยวๆ ฉันไม่ใช่แบบยัยจินยูหนิ ที่เที่ยว ตามกลิ่นผู้ชายไปทั่ว
“ ไปเรียนกันเถอะ ”
“ อืม ”
“ พลัก ”
ใครปาอะไรมาถูกหัวฉันอ่ะ แม่ง ถ้าฉันจับได้ จะบีบคอให้ตายเลย
“ ใคร ปา อะ ไร มา ถูก หัว ฉัน ”
ฉันตะโกน แล้วพูดไปทีละคำอย่างช้าๆ
“ เอ่อ ขอโทษนะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ ”
ถ้านายตั้งใจ ฉันคงคอหักตายไปแล้วซินะ
“ นายกล้าดียังไง ถึงปากระดาษ ต่ำๆ ชิ้นนี้ มาโดนหัวฉัน ”
“ ยุยเน เธอพูดแรงไปหรือป่าว ”
คุ้นๆแหะ เสียงยัยจินยูนี่เอง ฉันบอกแล้ว ว่าถ้ายัยนี่อยู่ที่ไหน ที่นั่นต้องมีผู้ชาย แถมยังเข้าข้างไอ้ผู้ชายคนนั้นด้วย นี่ฉันเพื่อนเธอนะ
“ หยุดไปเลย จินยู ”
“ นี่มันเรื่องระหว่างฉัน กับนายนี่ ”
“ ฉันบอกเธอแล้วไง ว่าขอโทษ ”
“ ขอโทษ แล้วมันหายมั้ย ”
“ โอ้ย ”
แล้วฉันก้อหยิบกระดาษที่อยู่ใกล้มือมากที่สุดมาปาใส่หัวนายนี่ อย่างตั้งใจ
“ เธอทำแบบนี้ได้ไงกัน ”
“ ช่วยไม่ได้ ก้อทำไปแล้วนี่ นายจะทำไม ”
“ ฉันก้อจะทำแบบนี้ไง ”
อุ๊ย นายนี่ เอาหน้าเข้ามาใกล้ แล้วรีบหอมแก้มฉันในทันที O_O
“ นะ นะ นายยยยย…… ”
ไม่ทันที่ฉันจะได้พูดอะไร นายนี่ก้อหนีหายไปแล้ว
อย่าให้ฉันเจอนายอีกนะ ฉันฆ่านายแน่ ฉันจำหน้านายได้แม่นเลย
ไอ้ผู้ชายเฮงซวย ไอ้บ้าๆๆๆๆ บ้าที่ซู้ดดดดดดดดดดด
“เธอไปทะเลาะกับเขาทำไมหน่ะ”
เพื่อนฉันจริงๆหรือป่าวเนี่ย เริ่มจะไม่แน่ใจแล้วซิ เธอคนยังไม่เห็นหล่ะซินะ ว่านายนั่นมันหอมแก้มฉันด้วย
“เธอเป็นเพื่อนฉันนะ”
“โทษจ๊ะ ฉันอารมณ์ไม่ดีนิดหน่อยนะ ไปเข้าเรียนกันเถอะนะ เทียนโหยวก้อด้วย”
ไอ้เพื่อนบ้าเอ้ย อะไรก้อผู้ชายๆๆๆๆๆ เอ่อใช่ ไอ้เทียนดับมันก้ออยู่ด้วยนี่ แต่มันเงียบไปเลย เจอฤทธิ์ฉันเข้าไป ไม่กล้าพูดไรเลย 55+
“อ่าว นี่นาย ยังมีชีวิตอยู่เหรอ”
“เป็นงั้นไป”
“ก้อนายเงียบไปนี่”
“ฉันบอกให้เรียกเทียนโหยว”
“เออๆๆ เทียนโหยวก้อเทียนโหยว แล้วไม่ต้องมาใส่อารมณ์กับฉันด้วย”
“ฉันผิดเหรอเนี่ย”
“ใช่ นายเอ้ย เทียนโหยวผิด”
“ก้อได้ๆ ฉันผิด”
“อย่างนั้นแหละ น่ารัก”
ฉันชมมันว่าน่ารักไมง่ะ เหอๆๆ งงตัวเอง
ออดดดดดดดดดดดดดดด
“ถึงเวลาเข้าเรียนแล้ว ไปเถอะ”
“อืม”
พอเข้าเรียนฉันก้อต้องอึ้ง O_O เมื่อนายนี่ มันเรียนอยู่ห้องเดียกับฉัน
“นาย ไอ้………”
“นักเรียนทุกคน นั่งที่ได้แล้ว”
อาจารย์ ดันมาขัดซะก่อน ไม่งั้นฉันได้ฆ่านายนี่สำเร็จแล้ว
อ่าว ทำไมไอ้เพื่อนบ้าฉัน มันหนีไปนั่งข้างๆ ไอ้เทียนดับหล่ะ เหอๆๆ มันเห็นผู้ชายดีกว่าเพื่อนอ่ะ
ฉันจะนั่งที่ไหนหล่ะเนี่ย แล้วฉันก้อกวาดสายตาไปทั่วห้อง เพื่อหาที่นั่ง(ไม่ได้หาผู้ชายน่ะยะ)
แล้วผลปรากฎว่ามันเหลือที่นั่งที่เดียว นั่นก้อคือ ที่นั่งซวยๆ ข้างไอ้บ้านั่นนี่เอง
นั่งนี่ก้อได้อ่ะ เดี๋ยวค่อยหาทางแลกที่นั่ง ทีหลัง
“นี่เธอๆ”
ใครเรียกฉานนนนนน
“นี่เธอๆ”
ที่แท้ก้อไอ้บ้านี่ นี่เอง
“มีไรยะ”
“พูดให้มันเหมือนที่ผู้หญิงเค้าพูดกันหน่อยสิ”
นายก้อเหมือนกัน พูดให้มันเหมือนผู้ชายพูดมั่งสิ
“มีอะไรมิทราบค่ะท่านชายยยยยย”
“เธอนี่มัน กวนประสาทฉันจริงๆ ไม่อยากจะรู้ถึงอนาคตข้างหน้า ที่ฉันต้องอยู่ห้องเดียวกับเธอ ถึง 3 ปีเลย นรกชัดๆ”
“นายต่างหากที่คือนรก สำหรับฉัน”
“เธอนั่นแหละ”
“นายนั่นแหละ”
“ฉันบอกว่าเธอ”
“แต่ฉันว่านาย”
“เธอ”
“นาย”
“หยุดมันทั้งสองคนเลย ออกไปยืนหน้าห้อง”
เหอๆๆ แน่นอนว่ามันไม่ใช่เสียงฉัน และเสียงนายนี่ มันคือเสียงอาจารย์ที่กำลังสอนอยู่นั่นเอง
“ซวยเลยฉัน”
ฉันพึมพำกับตัวเอง
“ฉันต่างหากที่ซวย ไม่ใช่เธอ”
ได้ยินยังไงอ่ะ หูดีเหลือเกิน
“พอแล้วทั้งสองคน ออกไปยืนหน้าห้อง แล้วเงียบๆด้วยหล่ะ”
“ค่ะ/คับ อาจารย์”
แล้วฉันก้อต้องออกจากห้อง ไปยืนอยู่หน้าห้อง กับนายนี่ สองคน
“เธอชื่ออะไร”
นายนี่มันถาม
“โซวยุนเน แล้วนายหล่ะ”
“ฉันชื่อ โชวเคน”
วิดวิ้วววววววววววววววววววววว “มาทำอะไรตรงนี้กันสองคนจ๊ะ ก้ากกกกกก”
ไอ้พวกเวรนั่นมันแซวฉัน
“แซวหาญาติฝ่ายไหนกันย่ะ”
“ฝ่ายไหนดีหล่ะ”
“พวกแกหยุดไปเลย ก่อนที่ฉันจะตามไปฆ่าพวกแกให้หมด”
“คราบบบบบบบ ปกป้องกันจริ้งงงงงงง”
พลัก
นายนี่ถีบพวกนั้นหน้าหงายกันไปเลย
ก้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ซะจายยยยยยยยย (-*-)
“โทษทีนะพวกนาย เท้าฉันมันไปเอง”
แล้วพอไอ้พวกนั้นเดินออกไปจากอาณาเขต ที่ฉันกับนายนี่ ยืนอยู่(ที่ที่โดนทำโทษนะแหล่ะ)
ก้อมีเสียงๆนึง ดังออกมา
“ก้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”
เสียงหัวเราะของนายนี่นี่เอง
เหอะๆ เอาเถอะนาย
(^_^) (^o^) (*-*) (-*-) (ToT) (T_T) (^_^) (^o^) (*-*) (-*-) (ToT) (T_T) (^_^) (^o^) (*-*) (-*-) (ToT) (T_T)
ดีค่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
งานเขียนที่นำออกเผยแพร่ครั้งแรก (^_^)
มันจะเป็นยังไงน้าาาาาาาาาาา
ช่วยเม้นด้วยนะค่าาาาาาา
+5 ได้ก้อยิ่งดีค่ะ
เหอๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แนะนำตัวคราบบบบบบป๋ม
ชื่อ ออย ค่า
นามปากกา ลาเวนลี่ แปลกมั้ยหล่ะ
ก้อความจิง อยากใช้ ดอกลาเวนเดอร์ หรือ ไม่ก้อ ลิลลี่สีขาว อ่ะค่ะ แต่ถูกเพื่อนคัดค้าน มันว่าโหลง่า
เลยลองเอามาผสมๆๆ กัน เลยออกมาเป็นชื่อนี้
อย่าลืมติดตามตอนต่อไปนะค่ะ
คุณค่า ๆๆๆๆๆๆ
(ปล. เย้ๆๆ มีผลงานเป็นตัวเป็นตนสักที หลังจากที่ลองเขียน แล้วเขียนให้มันจบไม่ได้อ่ะค่า อันนี้ จะพยายามให้ได้มากที่สุด เป็นกำลังใจด้วยน้าาาา)
ลาเวนลี่
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น