Princess Night ทุ่มรักเทใจให้ยัยซาตาน

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

I've seen the sun and starlight, too
But never have I seen
One as great as you.
You're more precious than the sun.
More wonderful than the star

 

 

ปล. นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการอันพกเพ้อเหม่อหาแต่ความฝันของผู้เขียน (คนสวยสะบัดช่อ) เท่านั้นไม่ได้มีความเกี่ยวข้องกับโลกแห่งความจริงเลยแม้แต่น้อยนิด คำแนะนำ โปรดใช้วิจารณญาณอย่างมากในการอ่าน

ด้วยความปรารถนาดี จาก ผู้เขียน

 

 

 

 

 

บทนำ

"โอ๊ย นี่ยัยซาตาน ฉันเจ็บ ทำเบาๆไม่เป็นรึไง นี่ถ้าฉันตายเธอจะกลายเป็นซาตานไร้คู่เอานะ"

"ฉันก็ทำเบาๆแล้วนะ เบาที่สุดแล้ว"

ฉันบรรจงราดแอลกอฮอล์ลงไปบนแผลเป็นรอยถูกฟันสดๆร้อนๆหนังไหม้ๆอย่างเบามือ-*- ส่วนผู้ชายที่กำลังโอดครวญด้วยเสียงอันแสนเซ็กซี่ก็คือแฟนที่แสนไม่เอาอ่าวเอาทะเลเอาน้ำเค็มเอาน้ำจืด แต่เขาเอาฉัน ฮิ้ว

"แล้วนายไปหาเรื่องชาวบ้านเค้าทำไมล่ะ"

"นิสัยส่วนตัว"

"ฉันว่ามันเป็นสันดานมากกว่านะ"

"ยัยซาตานถ้าฉันหาย เธอตายแน่"

แฟนที่แสนน่ารักจิ้มลิ้มของฉัน (ขออุ๊บชื่อไว้ก่อน) ใช้สายตาอาฆาตที่ครั้งหนึ่งเคยใช้ได้ผลมองฉันอย่าเอาเป็นเอาตาย แต่ก่อนฉันสาบานได้ว่ากลัวมาก แต่ตอนนี้งั้นๆแล้วล่ะ I'm so-so.

"แล้วถ้าฉันตาย นายจะกลายเป็นอันธพาลไร้คู่เอานะ ทำตัวดีๆเป็นเด็กว่านอนสอนง่ายฉันจะได้รักนายนานๆไงล่ะ สู้สู้ พยายามเข้านะ"

"เออ"

ถึงแม้ว่าเสียงตอบรับจะออกมาเพียงแค่ เออ อืมหรือแม้กระทั่ง หือม์ แต่ฉันก็เข้าใจดี นายอันธพาลตัวดีรักฉันเพียงคนเดียว และไม่ว่ายังไงเขาจะรักฉันตลอดไปแน่นอน ^^//

~คือ เด วา พา รึล มัจ ชู มยอ กอด โก, นอ เอ ทู โซ นึล จับ โก นี ออ เก เอ กิ เด ออ มัล ฮา โก ชิพ พอ โค มา วอ ซา รัง เฮ เฮง บก มัน จุล เก โย Kissing you oh my love~

ริงโทนโทรศัพท์สุดแสนจะคิกขุโนเนะน่ารักแบบนี้จะเป็นของใครไปไม่ได้นอกเสียจากแฟนตัวดี จริงอยู่คนอย่างนายนั่นไม่มีวันใช้เพลงแบบนี้หรอ เดิมริงโทนของนายอันธพาลสติแตกต้องเป็นจำพวก ~ไปลงนรกซะเถอะที่รักฉันจะลงโทษเธอ ไปไป~ หรืออย่าง ~ตายซะ ตายซะ ตายเลย ตาย~ -*- ส่วนเพลงนี้ฉันเปลี่ยนให้เอง ฮ่าฮ่า

เขาชักสีหน้าระอาก่อนรับโทรศัพท์อย่างช่วยไม่ได้

"ฮัลโหล... ที่ไหนวะ...บัดซบ...แล้วฉันจะไป แกอย่าเบี้ยวกูก็แล้วกัน ไอลูกหมา... ไปตายซะ... ถ้าแกกล้าทำอะไรยัยซาตานแม้แต่นิดแกตายแน่จำไว้..."

นายอันธพาลสติแตกเขวี้ยงโทรศัพท์ลงบนที่นอน (ห้องพยาบาล) นายนี่เกิดบ้าขึ้นมาอีกแล้ว แหะๆลืมบอกไปแฟนที่ฉันว่าเป็นอันธพาลค่า -*-

"ไอกอขอคอ พวกแกสามตัวต้องดูแลยัยซาตานให้ดีๆ จำไว้ถ้ามีใครมาทำร้ายยัยนี้แม้แต่ปลายผม เตรียมตัวตายได้เลย"

"ครับลูกพี่"

นายอันธพาลสติแตกคว้าตัวฉันเข้ามากอดก่อนใช้ริมฝีปากร้อนๆทาบทับปากฉันเพียงแวบเดียวนายนั่นก็ถอนริมฝีปากไปอย่างอ้อยอิ่ง เขาลูบหัวฉันเบาๆแล้วเดินออกไปพร้อมลูกน้องที่เตรียมตัวออกรบ -*-

อ๊าย ฉันก็อายเป็นนะยะ คราวหลังช่วยทำในที่ลับตาคนสักหน่อยได้มั้ย นายบ้า แล้วช่วยนานกว่านี้ไม่เป็นรึไง >///<

"นายหญิงครับ พวกผมมีเรื่องสงสัย"

กอขอคอ(เข้าใจตั้งชื่อ-*-)ถามฉันหลังจากที่ลูกพี่ของพวกเขาออกไปได้สักพัก สายตาเว้าวอนที่ทำให้ฉันใจอ่อน พวกเขาช่างเหมือนน้องชายฉันซะเหลือเกิน

"ถามมาสิ ถ้าคำถามง่ายๆพี่สาวคนสวยคนนี้จะตอบให้ แต่อย่าเป็นเคมี ฟิสิกส์ ชีววิทยา กลศาสตร์ สังคมศาสตร์ หรือว่าพวกหนังสือเรียนนะ สรุปง่ายๆพี่เรียนแย่น่ะ"

"คร้าบ ไม่ใช่อะไรแบบนั้นแน่นอนฮะ ร้อยเปอร์เซ็นต์"

"จ้า งั้นถามมาสิ"

"นายหญิงกับลูกพี่คบกันได้ยังไงครับ"

"เรื่องนั้นหรอ อืม นั่นสินะ..."

เรื่องของฉันกับนายอันธพาลนิสัยเสียสันดานชั่วร้าย เกิดขึ้นเมื่อ 4 ปีก่อน...

ความรักที่ความจริงไม่อาจเกิดขึ้นได้...

รักของฉัน เทพธิดาแห่งรัตติกาลผู้มีชัยชนะเหนือกาลเวลา...

กับเขา มนุษย์ธรรมดาที่ฉันเทใจให้ไปเต็มๆ...

เรื่องราวของเราไม่มีนางร้ายเหมือนในละคร แต่มีสิ่งกีดกั้นมากกว่านั้น...

สิ่งที่ทำให้ฉันต้องเลือกระหว่างความรักและความถูกต้อง...

ใช่! บางทีมันอาจเป็นความรักทรหดที่จะถูกจารึก ไม่ใช่ในตำนาน แต่...เป็นใจของเราสองคน ตลอดกาล...

เป็นไงบ้างคะ ลงบทนำให้แล้ว หวังว่าทุกคนจะชอบนะคะ ^[]^