คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่4 100%
ผมขับรถตามgpsที่ต่างหูซีดีมา ขับมาเรื่อยๆก็ไปหยุดอยู่ตรงที่โกดังเก่าแห่งหนึ่ง แต่ถ้าผมเข้าไปแบบนี้คงไม่ดีแน่ ทำไงดีนะ
ไอเต้! ใช่ผมโทรให้ไอเต้เพื่อนรักผมมาช่วยอีกแรง
‘โหลลล ว่าไงเพื่อนกั้งง’ เสียงไอเต้
“ไอเต้ มึงมาหากุหน่อย กูมีเรื่องให้ช่วย”
‘แล้วตอนนี้มึงอยู่ไหน’
“กูอยู่ที่@@####$%^^$@#$ มึงรีบมานะ”
‘เคๆ’
ผมวางสายจากเต้แล้วซุ่มดูอยู่ตรงต้นไม้ไกล้ๆประตูทางเข้า ที่มีลูกน้องมันเฝ้าอยู่2คน
ซีดี
“ปล่อยยยยยยย บอกให้ปล่อยไง”ผมพยายามดิ้นให้หลุดจากมือปลาหมึกของไอพวกนี้
“ปล่อยกูๆๆๆๆๆๆๆ โอ้ย”มันพลักผมเข้าไปในห้องก่อนจะออกไปแล้วล๊อคห้อง
“เฝ้ามันไว้ดีดีล่ะ”
“ครับเจ้านาย”
ผมเดินไปสำรวจรอบๆห้อง ที่นี่มันที่ไหนกันเนี้ย ผมก็ไม่รู้ โทรสับ ใช่ ผมโทรไปบอกป๊าดีกว่า ว่าพลางผมก็ล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงแล้วหยิบโทรสับ
“แม่งเอ้ย แบตมาหมดไรตอนนี้ว่ะ”ผมพุดแล้วเก็บมันใส่กระเป๋าตามเดิม แล้วเดินไปรอบๆ แต่เท้าผมก็เหมือนไปเตะโดนอะไรที่นิ่มๆ
"เห้ยย!!! คางคก ม่ายยยยยย"
ผมเกลียดคางคกเอามันออกไป ฮือๆ ไม่เอา น้ำตาผมไหลอาบหน้า ใครก้ได้เอามันออกไป
"ช่วยด้วยย ฮือๆๆ"
พลั๊ก เสียงคนเปิดประตูเข้ามา
“พี่กั้ง! ฮือๆ” ผมกระโดดขึ้นไปกอดทันที
“จะตะโกนทำไม เดี๋ยวพวกมันก็แห่กันมาหรอก แล้วนี่จะกอดอีกนานมั้ยครับ”ผมได้ยินก็รีบกระโดดลงทันที พร้อมปาดน้ำตา
“ไม่ต้องมาด่าฉันเลย เพราะนายทำให้ฉันต้องโดนจับ แล้วก็มาเจอกับไปคางคกบ้านี่ ถ้าฉันเป็นอะไรขึ้นมานายจะทำไงห้ะ ฉันจะฟ้องป๊า บลาๆๆๆ” ผมด่านายนี่ไปชุดใหญ่
“ด่าจบหรือยัง มันใช่เวลามาด่าผมมั้ย ไปเร็วรีบไป”นายนั่นคว้ามือผมให้วิ่งตามไป
เราสองคนวิ่งมาอยุ่ที่ตัวบ้าน และกำลังจะออกไป
“เห้ยย มันอยู่นั่นจับมัน!” ให้ตายเหอะมันวิ่งไล่มาแล้ว
“โอ้ยย!” ผมสะดุดไม้ที่วางเกะกะตรงนั้นล้ม
“คุณไหวมั้ย มานี่”อยุ่ๆนายนั่นก็อุ้มผม แล้วก็พาวิ่งออกไป
ปัง ปัง ปัง เสียงปืนที่ยิงมาใกล้ๆทำให้ตกใจแล้วเผลอเอามือไปกอดคอนายบอดี้การ์ด นายนี่ก็วิ่งหลบอย่าชำนาญมาก
“ไอกั้ง ทางนี้ๆ” เสียงคนนึงเรียก นายบอดี้การ์ดได้ยินก็รีบพาผมไป แล้วยัดตัวผมเข้าในรถ
“ไอเต้ออกรถเร็วๆ”แล้วรถก็เคลื่อนตัวไปอย่างรวดเร็ว
ปัง ปัง ปัง เสียงปืนยังดังมาเรื่อยๆ จนผมหลับไป
.
.
.
ด้านกั้ง
ไอตัวแสบหลับไปแล้วคับ เห้ออ เรื่องทั้งหมดมันเป็นเพราะผมผมไม่น่าละเลยหน้าที่เลย ผมได้แต่นั้งมองซีดีไปเรื่อยๆ
“ผมขอโทษ”ผมพูดออกไปเบาๆ
ตืดดด ตืดด เสียงโทรศัพท์ผมเอง
*พลตำรวจเอกจารุวัตร*
“ครับท่าน”
‘สารวัตรวรกร คุณทำอะไรลงไป ถ้าเกิดเด็กนั่นเป็นอะไรขึ้นมาจะทำยังไง!’
“ผมขอโทดครับ”
‘คุณไม่เคยเป็นแบบนี้นะ หรือเป็นเพราะยัยมุก’
“ไม่เกี่ยวกับคุณหนูมุกครับ ผมผิดพลาดเอง”
‘แล้วคุณจะทำไงต่อ’
“ผมจะพาคุณกันต์ธีร์ไปซ่อนตัวก่อนครับ พวกมันเลิกตามหาเมื่อไหร่ ผมจะพาคุณกันตธีร์กลับบ้านอย่างปลอดภัยครับ”
‘ดี คราวหน้าห้ามให้เกิดเรื่องแบบนี้เด็ดขาด ส่วนเรื่องนี้ผมจะปิดไว้ไม่ให้พ่อของเด็กนี่รู้ ผมไว้ใจคุณนะสารวัตรวรกร’
“ผมจะไม่ให้เรื่องนี้เกิดขึ้นอีกครับ ผมสัญญา” ผมวางสายจากท่าน กิ่นจะหันมามองไอตัวแสบที่นอนพิงไหล่ผมอยู่
“เวลาอยู่นิ่งๆก็น่ารักดีหนิ” นี่ผมพุดไรออกไปเนี้ย บ้าเอ้ยยย
“มองแล้วยิ้มอยู่ได้นะเพื่อนรัก ชอบหรอจ๊ะ” ไอเต้ที่เงียบอยู่นาน ก็พูดขึ้น
“ชอบพ่องมึงสิ กูเป็นผู้ชาย ขับรถต่อไปเลยมึงอ่ะ”ผมหันไปแขวะ
“ทำไมต้องโหดด้วยอ่ะ เออ แล้วมึงจะไปซ่อนที่ไหน”เต้หันมาถามแล้วหันไปมองทางต่อ
“บ้านพักริมทะเลของแม่กู ที่นั่นปลอดภัยสุด”ผมพุดแล้วหันไปมองซีดีที่ตอนนี้ยังหลับสบายอยู่
“รับทราบครับเพื่อนร้ากกก”
ซีดี
ผมค่อยๆลืมตาปรับสายตาให้เข้าที่ก่อนจะลุกขึ้นนั่งแล้วมองไปรอบๆ มองไปทางไหนก็เจอแต่สิ่งที่ไม่คุ้นตา แล้วที่นี่ที่ไหนละครับเนี้ย ผมจำได้ว่าผมหนีกระสุนปืนอยู่บนรถกับนายนั่น หรือผมจะตายไปแล้ว แปลว่าที่นี่คือนรกหรอ ไม่นะ ผมยังไม่อยากตาย ผมยังไม่มีแฟนเรย ผมยังไม่ได้ลาป๊าเลย แล้วป๊าผมจะอยู่กับใคร ม่ายยยยยยยยย!
“คุณ” เสียงอะไร ยมทูตหรอ ไม่นะ
“คุณๆ เป็นไร!” ออกไปนะผมยังไม่ไปนรกก
โป๊กกก!
“โอ้ยยยย! ใครว่ะ นาย!”
"เขกหัวฉันทำไมเนี้ย"
“คุณน่ะเป็นอะไร นั่งเอ๋ออยู่ได้ ผมเรียกก็ไม่ได้ยิน”
“เปล่า แล้วฉันอยู่ที่ไหน”ผมถามพร้อมลุกขึ้นเดินไปรอบๆห้อง
“บ้านพักของพ่อแม่ผม เราต้องซ่อนตัวที่นี่ก่อน”
“อ่อๆแล้วพ่อแม่นายล่ะ ไปไหน”ผมพูดแต่ตายังมองที่รูปๆหนึ่ง
“เค้าทิ้งผมไปตั้งนานแล้วล่ะ นี่คือสิ่งที่พวกเค้าทิ้งไว้ให้ผมต่างหน้า”ผมหันไปมองนายนั่น ที่ตอนนี้ดูเศร้ามาก
“ฉันขอโทดนะ”
“ช่างมันเถอะ อ่ะนี่เสื้อผ้าเครื่องใช้ของคุณผมให้เพื่อนไปเอามาให้ ส่วนเรื่องโรงเรียนผมจัดการลาให้แล้ว”นายนั่นส่งของให้ผมแล้วเดินออกไป
ผมรีบเก็บของเข้าที่พร้อมอาบน้ำแล้วเดินออกมาข้างนอก โหหหหหหห เชื่อมั้ยครับอากาศดีมากกก ที่นี่ติดทะเลด้วยบวกกับยามค่ำคืนแบบนี้อีก บอกเลยโครตโรแมนติกอ่ะ อืมม สดชื่นจัง ว่าแต่ผมรุ้สึกหิวจังนายนั่นไปไหนน้า ผมมองไปมองมาสายตาก็เหลือบไปเห็นแม่บ้านคนหนึ่ง ผมควรเดินไปถามเค้าดีกว่า
“เอ่อ ป้าครับ เห็นนายบอดี้การ์ดมั้ยครับ”
“ถ้าหมายถึงคุณหนูวรกร ป้าเห็นเดินกลับไปที่ห้องจ๊ะ ห้องอยู่ด้านซ้ายข้างๆห้องของคุณนะค่ะ”
“ขอบคุณครับ”ผมพูดแล้วเดินไปที่ห้องนายนั่น ส่วนเรื่องมารยาทในการเคาะประตูก่อนเข้านะหรอ ไม่มีสำหรับผมหรอก55555 ผมเข้ามาในห้อง ห้องของนายนี่ดูเรียบหวานๆขัดกับบุคคลิกนายนั่นมากกกก
“ครืดดดๆๆ”เสียงโทรศัพท์นายนั่นหนิ อิอิ รับดีกว่า
“ฮัลโล่ครับ”
‘พี่กั้ง! พี่กั้งทิ้งมุกไว้ที่ห้างได้ไง มุกจะฟ้องคุณพ่อ’ หนอยยย ที่ไปรับผมช้าเพราะมัวไปอยู่กับผญนี่เอง ชิ แบบนี้ต้องเจอซีดีซักหน่อย
“เอ่ออ ขอโทดนะครับพอดีพี่กั้งเค้าไม่ว่างรับนะครับ มีไรฝากบอก “เมีย”เค้าไว้ได้นะครับ”
‘นี่แกเป็นใคร รับโทรสับพี่กั้งได้ไง’
“ผมเป็นใครไม่สำคัญหรอก รู้แค่ว่าตอนนี้พี่กั้งไม่ว่าง อุ้ย!พี่กั้งอย่าจับสิ”ผมทำเสียงให้ดูยั่วๆที่สุด
‘กรี๊ดดดดดด ฉันจะฆ่าแก’
“จุ๊ๆ เบาๆสิครับ เป็นผญมันไม่งามนะครับ เฮ้อออ เสียเวลาจัง บ่ายย”ผมกดวางสายทันทีไม่ฟังผญคนนั้นพูดต่อ ผมได้แต่หัวเราะอยู่หน้าโทรสับ
“เห้ยย!! คุณเข้ามาในห้องผมได้ไง”ผมหันไปมอง เฮือกกก นายนั่นยืนเปลื่อยท่อนบนท่อนล่างพันผ้าขนหนูไว้ ผมที่เปียกน้ำ บอกเลยเซ็กซี่โคตร ซิกเพ็กนี่แบบ บอกเลยอิจฉา ทำไมผมไม่มีบ้างของผมนี่มีแต่กระดูก
“เอ่ออ.. ฉันหิวเลยมาหาไรกิน”ผมพูดแล้วทำหน้าเจือนๆ
“ห้องผมไม่ใช้เซ่เว่นนะครับ แล้วไม่มีไรให้คุณกินด้วย ที่นี่มีแต่...กั้ง จะกินปะล่ะครับ”นายนั่นพูดแล้วเดินเข้ามาหาผม ผมได้แต่เดินถอยห่างไปเรื่อยจนติดผนัง นายนั่นก็เดินมาใกล้ผมแล้วเอามือยันกำแพงไว้แล้วยื่นหน้าเข้ามาใกล้ผม
“นายจะทำอะไร ออกไป”ผมพูดพร้อมหน้าแดง”
“ผมจะบอกคุณว่า”นายนั่นก้มลงมาเรื่อยๆแล้วกระซิบผม
“คุณลืมรูดซิบ 55555”นายนั่นพูดแล้วผละออกไปพร้อมหัวเราะ
“ไอบ้า”ผมพูดแล้วรีบวิ่งออกมาจากห้องไป
เต้
สวัสดีคร้าบบบ ในที่สุดผมมีบทพูดซักที ไรต์ใจร้ายปล่อยให้ผมรอตั้งนาน เข้าเรื่องเลยดีกว่า ตอนนี้ผมอยู่ที่บ้านพักของไอกั้งครับ หลังจากที่มาส่งมันกับไอเด็กหน้าหวานคนนั้น แล้วไปเอารถให้มัน ตอนนี้ผมเดินมาหาไอกั้งที่ห้อง แต่กลับเจอเด้กคนนั้นวิ่งออกมาจากห้องไอกั้งพร้อมหน้าแดง มีอะไรหรือเปล่าน้า เรื่องเผือกนี่ไว้ใจผม ไปถามไอกั้งดีกว่า พอผมเข้ามาก้เห้นไอกั้งกำลังแต่งตัวอยู่ หรือว่า....
“อ่าวไอเต้ มึงยังไม่กลับอีกหรอ”มันถามผม
“ยัง กูเอากุญแจรถมาให้ รถมึงจอดอยู่หน้าบ้านนะ”
“ขอบใจมึงมากไอเต้”
“เอ่อ..ไอกั้งมึงทำไรไอเด้กนั่นว่ะ เห็นวิ่งออกไปหน้าแดงด้วยว่ะ”
“ป่าว กูแค่แกล้งไอเด้กนั่นเล่นเฉยๆ”
“แน่ใจนะ ไม่ใช่มึงได้น้องเค้าแล้วนะ”ผมพุดแล้วยิ้มให้มัน
“ได้พ่องมึงเส่! ในหัวมึงนี่มีแต่เรื่องแบบนี้หรอว่ะไอเต้”ไอกั้งทำหน้าดุใส่ผม
“ใครจะไม่คิดว่ะ เห็นเด็กนั่นหน้าแดงออกไป แล้วมาเจอมึงกำลังแต่งตัวอีก เป็นมึง มึงไม่คิดอ่อ”
“มันไม่มีไรทั้งนั้นแหละ และที่กูแต่งตัวอ่ะเพราะกูพึ่งอาบน้ำเสด”
“ก็แล้วไป งั้นกูกลับแหละ นัดน้องเชอรีนไว้”ผมพุดแล้วเดินออกไป
ซีดี
ผมวิ่งกลับมาที่ห้องตัวเอง บ้าที่สุดจำไว้นะไอพี่กั้ง วันหน้าผมจะเอาคืนให้ได้ หึ แล้วทำไมต้องหน้าแดงด้วยว่ะ ไอซีดีเอ้ยย
‘แค่เธอยิ้มก็ทำ ให้ใจฉันละลาย รู้ไหมเธอ I love your smile. เสียงโทรสับผมเอง ผมชาตแบตแล้วนะครับ เผื่อใครไม่รู้ 5555
*บิว*
“โหลล ว่าไงบิว”
‘ซีดี แกปลอดภัยใช่มั้ย’
“ปลอดภัยดี ขอบคุณนะที่เป็นห่วง”
‘นี่แกอยู่กับพี่กั้งใช่มั้ย’
“ใช่ ทำไมหรอ”
“ฉันแค่จะบอกแกว่า ห้ามแกอ่อยพี่กั้งของฉันนะ555”
“อ่อยบ้าไรเล่า ไม่คุยกับแกล่ะ”
‘ฉันล้อเล่น ฝันดีนะเพื่อนร้ากกก’
“เช่นกัน”
ผมวางสายจากบิวพร้อมเอนตัวลงนอน แล้วคิดอะไรๆไปเรื่อยๆจนเข้าสู่ห้วงนิทรา
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
มาต่อแล้วครบ100%
เป็นไงบ้าง ถูกใจกันหรือเปล่า
ผิดพลาดตรงไหนขอโทดด้วยนะคร้า
เม้นกันเยอะๆนะ คนละเม้นสองเม้นให้ไรต์ได้ชื่นใจหน่อย
ความคิดเห็น