ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ~ราเชล เพื่อนสนิทผม 8~
ม. 6
ม. 6 แล้ว ผมรู้สึกว่ามันเป็นหนุ่มยังงัยก้อไม่รู้ดิเวลาผ่านไปเร็วมาก
วันนี้เปิดเทอมวันแรก อะไรก้อยังไม่ลงตัวมากนัก ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม
ผมกับเรย์ก้อเป็นเพื่อนสนิทกันเหมือนเดิม แต่ที่เปลี่ยนไปคือ มีคนมาจีบเรย์เยอะขึ้น
บางคนก้อมาติดต่อที่ผม (ทำอย่างกับเป็นบริษัทจัดหางาน อิอิ) แล้วผมจะทำไงล่ะ
ก้อคนที่พวกมันจะจีบมันคนที่ผมรักชัดๆ ยิ่งนึกก้อยิ่งปวดหัว
“นายใช่มั้ยที่เป็นเพื่อนสนิทเรย์อ่ะ” เสียงชายคนนึงถามผม
“อืม มัยหรอ”
“คือ เรย์มีแฟนรึยังอ่ะ”
“ไม่มี นายถามทำไม”
“เออ....ฉันชื่อ แคมป์ อยู่ ม. 6/7”
“ฉันชื่อ วิคเตอร์”
“ยินดีที่ได้รู้จักนะ”
“อืม เช่นกัน”
“คือ นายช่วยเราหน่อยจิ”
“ช่วยอะไร”
“เราอ่ะ.....คือ....”
“คืออะไร ก้อบอกมาดิ”
“เราชอบเรย์” ผมได้ยินตำนี้แล้วจะบ้า แม่งมันมาชอบเรย์กรูอีกแล้ว
“แล้วงัย” ผมตอบไป
“ก้อนายช่วยบอกเรย์ให้หน่อยดิ หรือไม่ก้อพาเราไปรู้จักเทอหน่อยดิ”
“ฉันยังไม่รู้จักนายสักนิด แล้วจู่ๆจะมาจีบเพื่อนฉันเนี่ยนะ”
“แล้วจะให้ทำงัยล่ะ”
“ไปทำความรู้จักเองเหอะ”
“อ้าว...คือฉันไม่กล้าอ่ะ”
“อยากรู้จักก้อเชิญเหอะ ฉันไม่มีส่วนร่วม”
“โห่..............เถอะนะ นะ นะ วิคเตอร์สุดหล่อ” มันอ้อนวอนผม
“ไม่ เรย์มันไม่ชอบคนจู้จี้ เราไม่อยากไปยุ่งเรื่องส่วนตัวมัน”
“อืม....งั้นแกบอกมาดิว่าเรย์ชอบอะไร”
“ไม่รู้ดิ” ใครจะโง่บอกล่ะ
“อ้าวสนิทกันยังงัยว่ะ”
“มัยหรอ ก้อฉันไม่รู้นิ”
“ไอ้นู้นก้อไม่ได้ ไอ้นี่ก้อไม่ดี ตกลงแกจะเอางัยว่ะ”
“ก้อไม่เอาไง”
“อ้าว แกอย่ากวนฉันดิ”
“ฉันไม่ได้กวน”
“อย่าบอกนะ ว่าแกเองอ่ะชอบเรย์ เลยหวงไว้”
“ฉันไม่ได้ชอบ อย่ามายุ่งมากได้มั้ย รำคาญโว้ย” ผมตะคอกไป
“เฮ้ย เอะอะไรว่ะ” เรย์เดินเข้ามาพอดี
“เทอชื่อเรย์ใช่ป่ะ” ไอ้แคมป์รีบทำความรู้จักเลย ผมหึงอ่ะ
“ใช่ มีไร” เรย์ตอบไป
“เออ.......คือว่า ฉันชื่อแคมป์นะ”
“อืม แล่วงัยล่ะ”
“ยินดีที่ได้รู้จัก”
“อืม” ดูเรย์เค้าจะไม่สบอารมณ์นักที่ต้องคุยกับแคมป์
“เออ........”
“นายมีอะไรก้อรีบพูดมา” เรย์บอกออกไป
“ป่าว คือ....กลางวันนีว่างมั้ย”
“ไม่”
“ทำไมอ่ะ”
“ฉันจะไปจัดชุมนุมกับวิคเตอร์” ชุมนุมไรว่ะ ไม่เหงรู้เรื่องเลย
“งั้นฉันไปด้วยดิ”
“ไม่อ่ะ นายเป็นคนนอก”
“โห่.....ให้ฉันไปด้วยเหอะ”
“ไม่ มายุ่งจังว่ะ”
“เอ้า...”
“วิคเตอร์ไปหารัยกินกัน”
“อืม” ผมยิ้มออก แล้วเทอก้อเดินจูงมือผมไป มือเรย์นิ่มมาก ไม่อยากปล่อยเลย เราเดินมาเรื่อยๆ จนพ้นอาคาร แล้วเทอก้อปล่อยมือผม
“ไอ้นั่นมันเป็นใคร” เรย์เสียงแข็ง
“มันชอบเรย์” ผมกัดฟันพูดไป
“แล้วงัย แล้วแกก้อพามันมารู้จักฉันเนี่ยนะ” ดูเทอไม่พอใจ
“ไม่ใช่ มันมาหาฉันที่ห้อง แล้วมันก้อคุยกับฉันเรื่องเทอ”
“มันคุยว่ารัย”
“มันบอกว่า มันชอบเทอ” ผมเสียงอ่อยๆ เจ็บยังงัยก้อไม่รู้ต้องพูดคำนี้อ่ะ
“บอกมันนะ ฉันไม่มีทางชอบมัน” เทอหัวเสีย
“อืม งั้นเราไปหารัยกินกัน” ผมยิ้มออก
“อืม ไปดิ”
เราเดินหาของกินไปเรื่อยๆ
“แกซื้อไปก่อนนะ ฉันไม่ไหวหว่ะ” เทอเหมือนจะไม่ไหวจิงๆ
“แกเป็นไร”
“ฉันปวดหัว เดี๋ยวฉันไปรอที่โต๊ะ”
“เออ ไปดีๆล่ะ” จากนั้นเทอก้อเดินไปนั่งรอที่โต๊ะมุมสุดของโรงอาหาร
ที่ตรงนั้นไม่มีใครนั่งอยู่เลย ผมเดินหาของกินต่อไป ซื้อได้มาสองสามอย่าง กับน้ำ 2 แก้ว ผมรีบเดินไปหาเทอ
“เป็นงัยบ้าง”
“เออ ดีขึ้น”
“เมื่อกี้ก้อยังดีๆอยู่ แล้วมัยจู่ๆถึงเป็นงี้”
“ไม่รู้จิ ช่างเหอะ แกซื้อไรมาบ้างอ่ะ”
“เออ ไม่มีตาดูหรอ”
“นิแก ฉันปวดหัวอยู่นะ”
“จ้าๆๆ”
ผมนั่งกินข้างๆเทอ ระหว่างกินเราไม่ได้พูดอะไรเลย เทอก้อเงียบ ผมก้อเงียบ ความเงียบมันทำให้ผมรู้สึกอึดอัดจัง
“ขึ้นห้องเหอะ” ผมชวนเทอ
“อืม”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น