~เส้นบางบางระหว่างเรา~

ลำดับตอนที่ #5 : ~ราเชล เพื่อนสนิทผม 5~

------------------------------------------------เรย์ :นำเรื่อง------------------------------------------



แล้วเราก็ลงจากเครื่องบิน พอเดินออกมาก็มีคนมารอรับเราอยู่



จากนั้นเค้าก็ขับรถ ระหว่างทางเค้าไม่พูดสักคำ วิคเตอร์เลยถามเค้าไปว่า



“คุณชื่ออะไรครับ”



“ผมชื่อ เจ ผมจะดูแลคุณจนกว่าคุณจะกลับ กรุงเทพฯ”



“ขอบคุณครับ”



ฉันมองข้างทางไปเรื่อยๆ จริงๆแล้ว ฉันไม่ได้มองวิวข้างทางหรอก



ฉันชำเรืองมองวิคเตอร์อยู่เรื่อยๆ และเค้าก็เช่นกัน เค้าแอบมองฉัน ฉันรู้สึกเขินๆเลยพูดออกไป



“แกเป็นไรของแก มองหน้าฉันอยู่ได้”



“ป่าวนิ ฉันก้อมองข้างทางฝั่งแกงัย”    ดูมัน แก้ตัวได้เนียนจิงๆ



“แล้วฝั่งแกไม่มีให้มองงั้ย” ฉันตะคอกใส่เค้าไป (ที่จริงก็ไม่ได้ตั้งใจ พอดีฟอร์มเยอะ)



“มีแต่ไม่น่ามอง”

    

“งั้นแลกที่กัน”    ฉันก็ฟอร์มไปงั้นๆแหละ



“ก็ได้”   เหมือนเค้าไม่พอใจฉัน



แล้วเค้าก็ไม่ได้มองหน้าฉันอีก ตลอดจนถึงโรงแรม โรงแรมที่นี่น่าอยู่จัง บรรยากาศีร่มรื่น มีต้นไม้ ต้นหญ้า มองแล้วเพลินๆดี



“เชิญคร้บ”   เสียงของเจพูดกับวิคเตอร์



“ขอบคุณคับ”   วิคเตอร์ลงจากรถไป แล้วไม่ได้สนใจฉันอีก



ฉันได้อยู่ห้องข้างๆวิคเตอร์ ดีใจจัง การที่ฉันได้มาพักผ่อน



ฉลองผลการเรียนกับวิคเตอร์ มันมีความสุขดีนะ ฉันคิดอะไรเพลินๆ แล้วออกไปมองวิวข้างล่าง



ว้าว!! ฉันชอบที่นี่จัง มีทะเล บรรยากาศน่านอน จากนั้นฉันรีบจัดข้าวของแล้วลงไปข้างล่าง  



แล้วฉันก็เดินไปเรื่อยๆ ฉันไม่เห็นวิคเตอร์เลย เค้าไปไหนของเค้านะ ฉันรออยู่สักพัก แล้วเค้าก็มา ฉันรีบวิ่งเข้าไปหาเค้า



“กินอะไรยั้ง”    ฉันถามเค้าอย่างดีใจที่ได้เจอ (ลืมตัวอ่ะ)



“ยัง”    เสียงของเค้าดูไม่สบอารมณ์เลย



“นายเป็นไรไปอีก”

  

“ป่าวนิ”   สงสัยจะงอนฉัน



“แล้วมัยทำเสียงอย่างนี้”



“ไม่มีรัยหรอก ไปหาไรกินกัน”



“......................................”  ฉันไม่ได้พูดอะไรต่อ แล้วก็เดินไปที่โต๊ะ



ฉันไม่ได้ตักอะไรไปกิน กินไม่ลงแล้วล่ะ แล้วเค้าก็เดินมานั่งข้างๆฉัน แต่....เค้าก็ไม่ได้พูดอะไร ฉันก็พูดไม่ออก



“ไปเล่นน้ำกัน”   เค้าชวนฉัน



“อืม”   ฉันรีบตอบตกลง ดีใจจัง ฉันรีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วลงมารอ



------------------------------------เส้นบางบางระหว่างเรา----------------------------------------



ฉันลงมายืนรอเค้านานแล้ว ยังไม่มาสักที ไปไหนอีกแล้วนะ



ฉันถือลูกบอลรอเค้าอยู่ สักพักเค้าก็เดินมา ไม่รู้ว่ามองอะไรฉันอีก จ้องตาเป็นนกฮูกเลย ฉันเขินเป็นนะ



“แกจะมองฉันอีกนานมั้ย”    ฉันตะโกนเสียงดัง กลบความอาย



“ไม่นานหรอก แค่ ทั้งวันเลยงัย”    เค้ากะโกนตอบฉันมา กวนประสาทชะมัด



((ตุ๊บ))  “ไอ้บ้า”    ฉันปาลูกบอลไปใส่เค้า



((ปัก))   บอลโดนหัวเทอพอดีเลย เค้าปาบอลกลับมา เจ็บง่า.....



“ฉันเจ็บนะ”



“เอ้า.....ฉันขอโทด แกอย่างอนฉันเลย”    เค้าง้อฉันด้วย เค้าเดินเข้ามาใกล้ๆ หลงกลฉันแล้วล่ะ!! ฉันเวียงเค้าล่วงน้ำไปเลย สมน้ำหน้า



“โห่....”    เค้าร้องเสียงดัง ตายแล้ว!! เค้าอุ้มฉัน อายจัง



“แกปล่อยฉันนะโว๊ย”     ฉันทุบเค้าแล้วร้องโววายออกมา แล้วสายตาของคนรอบข้างก้อมองมาที่เรา แต่เค้าก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร



ก็ยังคงอุ้มฉันต่อไป จนถึงน้ำลึกประมาณเอว ไม่นะ!!! เค้าโยนฉันลงไป



กริ๊ด...........................กริ๊ด...........................กริ๊ด...........................กริ๊ด...........................



ฉันกริ๊ดออกมาดัง สนั่น!!!! ตกใจอ่า



“แกจะกริ๊ดอะไรดังขนาดนี้ว่ะ”



“แก...ฉันเปียกหมดเลยนะ”    



“ก็มาเล่นน้ำก้อต้องเปียกดิ แกติ๊งต๊องงัยว่ะ”    



“................................”    ฉันแก้ตัวไม่ได้เลย..........



((ตุ๊บตุ๊บตุ๊บตุ๊บตุ๊บ))     ฉันทุบเค้าไม่ยั้งเลย



“โอ๊ย!! แกเบาๆหน่อยดิว่ะ ฉันก้อเจ็บเป็นนะ”    ฉันไม่สนใจเค้า และยังคงทุบต่อไป สมน้ำหน้า



อยากแกล้งฉันดีนัก วันนั้นฉันเล่นน้ำกับเค้านานมาก จำไม่ได้ว่ากี่ชั่วโมง แต่มันเป็นเวลาที่ฉันมีความสุขมาก



ถึงมื้อเย็น ฉันรีบอาบน้ำแต่งตัวเลือกชุดที่สวยที่สุดมั้ง เอาเป็นว่าชุดที่น่ารักแล้วกัน



ฉันรีบแต่งตัว ใส่น้ำหอม ฉันใช้เวลาในการแต่งตัวนานไปหน่อย



ฉันส่องกระจกอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ แล้วจึงรีบลงไป เมื่อลงไปฉันเห็นวิคเตอร์กำลังมองหาใครอยู่นะ



คงจะเป็นฉัน อิอิ หลงตัวเองหว่ะ แต่พอเค้าเป็นฉัน มองตาค้างเลยมั้ง อิอิ แสดงว่าชุดนี้ใช้ได้ ฉันรีบเดินเข้าไปหาเค้า



“แกมาช้าจังว่ะ”  ดูมันทักฉัน



“แล้วใครสั่งให้แกรอฉันล่ะ”      ฉันเลยกวนประสาทไป



“แกไม่ตักอาหารมากินล่ะ”  



“ก็รอแกแหละ”    ปลื้มจัง ดูดิ รอฉันด้วย



“อ้าว....เหอออ”



“เป็นไรไปอีกอ่า”



“ช่างเหอะ ไปหาไรกินกัน”



“อืม”



ฉันนั่งกินอาหารกับเค้าอยู่ 2 คน โรแมนติคจัง ท่ามกลางแสงเทียน



ฉันชำเรื่องมองหน้าเค้าบ่อยๆ เค้าก็น่ารักดีนะ ยิ่งนับวันฉันก้อยิ่งรักเค้าเกือบ 3 ปีแล้ว ที่ฉันรู้จักกับเค้า



จนตอนนี้เราเรียนจบ ม. ต้นแล้ว เมื่อไหร่เค้าจะบอกรักฉันสักทีนะ ไม่รู้รึงัยว่ารออยู่