คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Chapter : 7 ปฏิบัติการจับไต๋หนุ่มหน้าหวาน (แก้คำผิด)
“ตกลงตามนี้นะ พรุ่งนี้มาเริ่มงานได้เลย ต้องมาก่อนเวลานัด ครึ่งชั่วโมงล่ะต้องช่วยกัน เตรียมๆร้าน วันนี้ผมจะปิดร้านหนึ่งวัน เพื่อเตรียมการโปรโมทพนักงานใหม่ ^O^ ”บาร์เทนเดอร์พูดอย่างอารมณ์ดี
“แล้วตกลงคุณ...”อีทึกพูดเป็นนัยๆถามชื่อ
“ผม ยุนโฮ เป็นเจ้าของร้านและเป็นบาร์เทนเดอร์ของคลับนี้ครับ ^-^ ”และแล้วก็รู้จักชื่อเสียงเรียงนามของบาร์เทนเดอร์ผู้นี้เสียที
“งั้นพวกผมขอตัวนะฮะ แล้วพรุ่งนี้จะมาใหม่ ^-^ ”ฮีชอลพูดทำให้ทุกคนเริ่มสนใจเวลานี่ก็มืดแล้ว เวลานี่ช่างผ่านไปไว
“ครับถ้ามีอะไรแล้วจะโทรไปบอกนะครับ ^-^ ”ยุนโฮตอบ หนุ่มหน้าหวานจึงพากันกล่าวขอบคุณแล้วเดินออกจากคลับไป พอเดินออกมาได้ไม่ไกลนัก
“เฮ้ย!!!พี่ฮะนี่ทุ่มครึ่งแล้วนะฮะ ถ้าไม่รีบประตูจะปิดก่อนนะฮะ”ฮยอกแจพูดขึ้นหลังจากที่ดูนาฬิกาข้อมือ
“ประตูปิดตั้ง 2 ทุ่มนะ”ซองมินแย้ง
“แต่อย่าลืมสิว่าประตูหออ่ะปิด 1 ทุ่ม 40 นะ”เรียวอุคพูดอย่างนึกได้
“งั้นจะช้าอยู่ไยเล่าไปสิ”ฮีชอลพูดแล้วออกตัววิ่งนำไปทำให้ทุกคนที่เหลือพากันวิ่งตาม ไม่นานนักก็พากันมาหยุดหอบกันตรงประตูโรงเรียน ทำให้ลุงยามเดินออกมารับ
“มากันสักทีนะครับคุณหนู ลุงเป็นห่วงแทบแย่”ลุงยามพูดขึ้น ฝ่ายหนุ่มหน้าหวานยังคงหอบอยู่อย่างนั้น จนอีทึกเงยหน้า ขึ้นมาตอบ
“ขอบคุณนะฮะที่รอพวกผม แฮกๆๆ”
“มาๆรีบเข้าไปที่หอเถอะครับ มืดแล้วมันอันตรายนะครับ”ลุงยามพูดแล้วผายมือให้เข้าไปในโรงเรียน ทุกคนก็เดินโซซัดโซเซเพราะความเหนื่อย
พรึบ...
“นั่นใครน่ะ?”ดงเฮเห็นเงาแว๊บๆดำๆหายเข้าไปตรงรั้วโรงเรียน แต่ก็ได้ความเงียบกลับมา
“สงสัยคงเป็นน้องหมาแถวนี้ล่ะมั้ง”ดงเฮพูดแล้วก็เดินตามเข้าไปในโรงเรียน
อีกด้านหนึ่งสาเหตุของเงาดำๆที่น้องปลาน้อยเห็น
“ฮ่าๆๆๆๆ น้องหมา ฮ่าๆๆๆ”เสียงหัวเราะดังไม่มากนักหลังจากที่ดงเฮเข้าไป กำลังหัวเราะรุ่นน้องที่ดันทำตัวให้อีกฝ่ายสังเกตุเห็น
“พอเลยพี่คังอินไม่รีบไปเดี๋ยวจะถึงหอทีหลังพวกนั้นไม่รู้ด้วยนะ”ผู้ที่ถูกกล่าวหาว่าเป็นน้องหมาพูดขัดเสียงหัวเราะของรุ่นพี่
“เอาหน่าคยูฮยอน ฉันรู้จักเส้นทางลัดดี ตามมา”คังอินพูดพลางตบไหล่รุ่นน้องแล้วเดินนำไป คยูฮยอนถานหายใจก่อนจะเดินตาม
ในที่สุดหนุ่มหน้าหวานก็มาถึงโซนสักที
“กลับมาแล้วหรอครับตัวเล็ก ^-^ ”เสียงของเยซองดังออกมาก่อนที่จะเห็นตัวเรียวอุคซะอีก ทำให้เรียวอุคกัดปากแน่น สายตาของคนที่เดินมาด้วยมาจับที่เรียวอุคทันที
“มองอะไรเล่าเข้าไปสิ”เรียวอุคพูดขึ้นแล้วผลักให้ทุกคนเข้าไป
“ไปเดินเล่นกันซะนานเลยนะยัยบ้าฟักทอง ^-^ ”คยูฮยอนพูดขึ้น (มาไวเนอะ) ทำให้ซองมินถึงกับกักเก็บอารมณ์อยู่
“ฉันจะไปนานเท่าไหร่มันก็เรื่องของฉัน อีกอย่างฉันไม่ได้ชื่อยัยบ้าฟักทอง”
“อีทึกไปเอาของมาไม่ใช่หรอ ไหนล่ะของ ^-^???”คังอินเอ่ยถามนางฟ้าใจดีทำเอาผู้ถูกถามได้แต่ยิ้มแหยๆ
“อ้าวนี่พี่อีทึกบอกพี่คังอินว่าไปเอาของหรอครับ แล้วทำไมพี่ฮีชอลถึงบอกพวกผมว่าไปเดินเล่นล่ะครับ เอ๊ะยังไงเนี่ย ^-^??”ซีวอนหันมาพูดกับคังอินแล้วไปส่งสายตาให้ฮีชอลถึงกับช็อกหันไปมองเพื่อนสนิท อีทึกได้แต่ยิ้มให้เพื่อนอย่างรู้สึกผิด ฮีชอลจึงคิดแผนดีๆออก จึงยิ้มออกมา
“หาววววว ง่วงจังเลยเลยเหนื่อยมากเลยวันนี้ ไปนอนก่อนนะพรุ่งนี้เจอกัน”ฮีชอลปิดปากหาวแล้วเดินนำ ทำเอารุ่นน้องถึงกับอึ้งไปตามๆกัน แต่รุ่นเดียวกันชินแล้ว
“พี่ชอลลี่รอด๊องด้วยฮะ”ดงเฮจึงวิ่งตามไป
“เอ่อ...อุคกี้เราไปกันบ้างดีกว่าเนอะ”ฮยอกแจหันมาหาเรียวอุคเรียวอุคกำลังจะตอบแต่...
“น้องฮยอกแจครับพี่ยืมตัวเพื่อนน้องแปปนึงนะครับ ^-^ ”เยซองเดินมาแล้วลากเรียวอุคไปอีกทาง
“ฮยอกช่วยด้วย~~~”เรียวอุคได้แต่ส่งเสียงร้อง ฮยอกแจได้แต่โบกมือบ๊ายบาย ภาวนาให้เพื่อนตัวเองรอด
“ฉันขอตัวก่อนนะ...”อีทึกพูดแล้วรีบเดินไปยังห้องตัวเอง
“พี่ทึกกี้~”ซองมินร้องเรียกก่อนจะตามไปแต่โดนน้องหมารั้งไว้ก่อน
“ขอคุยด้วยหน่อยสิ ^-^ ”รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นมาทำให้ซองมินรู้สึกแปลกๆ
“คุยอะไรไม่มีอะไรต้องคุยนี่”ซองมินถามและพยายามแกะมือที่รั้งไว้
“ก็ทำความรู้จักกันไง ก็ฉันอยากรู้จักเธอมากขึ้น...”คยูฮยอนตอบทำเอาซองมินหน้าเริ่มขึ้นสี
“อยากรู้จักมากขึ้นกว่าที่รู้แค่ว่าเธอบ้าฟักทอง ^-^ ”คยูฮยอนพูดต่อ พอได้ยินดังนั้นซองมินก็พยายามสะบัดมือออกจากน้องหมาเจ้าเล่ห์ แต่ไร้ผล คยูฮยอนลากไปอีกทาง ซีวอนกับคังอินก็เดินกอดคอกันเข้าห้องไป คงเหลือแต่...
“มะ...ไม่มีใครอยู่แล้วผมขอตัวนะฮะรุ่นพี่ฮันคยอง ^-^; ”ฮยอกแจพูดกับฮันคยองเมื่อบรรยากาศมันเงียบสงบในขณะที่หันหลัง
“เดี๋ยว...”ฮันคยองพูดรั้งด้วยเสียงนิ่งๆวางหนังสือเรื่องเจ้าพ่อเซี่ยงไฮ้(ยังนั่งอ่านอยู่อีก) ทำเอาฮยอกแจถึงกับสะดุ้ง
“ฮะ??”ฮยอกหันมาถามอย่างกลัวๆ
“มากับฉันหน่อย...”ฮันคยองส่งสายตาในเชิงบังคับก่อนจะเดินนำไป ฮยอกแจเดินตามไปอย่างจำใจแล้วจะเป็นยังไงต่อเนี่ย....
ความคิดเห็น