คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Chapter 9 : เช้าอันวุ่นวายกับอาถรรพ์เลข 13
“นั่นใครน่ะ?”พอฮยอกแจเอ่ยถามพลางพยายามใช้สายตามองเต็มที่มือก็ควานหาสวิตส์ไฟ ร่างทะมึนนั่นก็วิ่งสวนออกมาทำให้ชนกับฮยอกแจจนล้มลงนอนกับพื้น ด้วยความที่ง่วงอยู่แล้วพอหัวถึงพื้นโลกความคิดก็ดับสนิททันที...(อาเมน~~~)
พอทุกคนเริ่มตื่นมา เรียวอุคก็วิ่งออกมาจากห้องมาที่ห้องของอีทึกกับซองมินที่กำลังเก็บที่นอน
“พี่ทึกกี้ฮะ มินมินเห็นฮยอกมั้ย?”คำถามนั้นทำให้อีทึกกับซองมินมองหน้ากันเองอย่างงงๆ แล้วก็ส่ายหน้าเป็นคำตอบ
ไปไหนของเข้าแต่เช้านะ...???
แล้วก็ไปยังห้องของฮีชอลกับดงเฮ
“ด๊อง พี่ชอลลี่ฮะเห็นฮยอกมั้ยฮะ??”
“พี่เพิ่งตื่นไม่นานเองนะยังไม่ได้ออกไปไหนเลยจะเห็นได้ยังไงกัน?”คำตอบของฮีชอล
“ด๊องก็ไม่เห็นนะ ฮยอกไม่ใช่คนตื่นเช้าขนาดนั้นนี่นา...”คำตอบของดงเฮ พอเรียวอุคปิดประตูห้องของฮีชอลแล้วจะไปตามหาต่อก็มีเสียงลอยมากระทบหูจากข้างหลัง
“ตัวเล็กทำรูมเมทหายหรอครับ ^-^? ”ทำให้เรียวอุคถอนให้ใจหนักๆ 1 ที
ทำไมเสียงชอบมาก่อนตัวทุกทีเลยนะ...
“พี่เยซองเห็นฮยอกแจมั้ยฮะ??”เรียวอุคหันไปถาม ก็เจอใบหน้าที่ยิ้มแย้มนตาปิด อารมณ์ดีแต่เช้า
“พี่ไม่เห็นหรอกครับพี่เพิ่งออกมาจากห้อง ^-^ ”เยซองตอบแล้วก็ยังยิ้มอยู่อย่างนั้นจนคนตัวเล็กหมั่นไส้
“ยิ้มอะไรนักหนาฮะ อารมณ์ดีอะไรแต่เช้า?”
“ไม่บอกหรอก...^-^ ”เยซองตอบแล้วก็ยังยิ้มแป้นแล้นอยู่อย่างนั้น
อารมณ์ดีที่เจอตัวเล็กตั้งแต่เช้าไงล่ะ...
เรียวอุคจึงหันหลังเดินหนีเพื่อที่จะตามหารูมเมทต่อ เยซองก็เดินตามมาติดๆ ตอนนี้สมาชิกทุกคนเริ่มออกมาจากห้องของตัวเอง เรียวอุคสังเกตเห็นรอยหยดของอะไรบางอย่างตามพื้น จึงเดินตามไปจนถึงห้องครัว ก็เห็นคนที่ตามหานอนสลบอยู่กับพื้น
“ฮยอก!!!”เรียวร้องอย่างตกใจรีบวิ่งไปดูรูมเมททันที คนอื่นที่เหลือก็พากันมาดูเพราะเสียงร้องของเรียวอุค
“อุคกี้...ฮยอกเป็นอะไรอ่ะ??”ดงเฮถามขึ้นแล้วก็รีบมาดูฮยอกแจอีกคน
“ฉันก็ไม่รู้...พอเดินๆมาก็มาเอฮยอกนอนอยู่ตรงนี้อ่ะ เมื่อคืนยังเข้าไปนอนด้วยกันอยู่ดีๆเลย ฮยอก...ฮยอก”เรียวอุคตอบ พลางเขย่าเรียกฮยอกแจ แล้วก็เอานิ้วไปวัดลมหายใจ ก็พบว่า...
“โธ่เอ๊ย...หลับนี่เอง ตกใจหมดเลย”เรียวอุคพูดอย่างโล่งอก
“พี่ว่าพาฮยอกไปนอนที่โซฟาดีกว่านะ”อีทึกว่าก่อนจะเดินนำไปจัดแจงพื้นที่ให้ฮยอกแจนอน เยซองทำหน้าที่อุ้มฮยอกแจไปนอนที่โซฟา เรียวอุคยืนมองนิ่งๆ
“อุคกี้ รอยที่พื้นนี่มันอะไรอ่ะ?”ซองมินเอ่ยถามเพื่อนสนิทพลางชี้ไปยังรอยหยดเป็นทาง
“ฉันก็ไม่รู้...”เรียวอุคตอบแล้วก็มองรอยหยดที่พาให้ตัวเองมาเจอฮยอกแล้วพอมองเข้าไปในครัว
“มินมินมานี่”แล้วเรียวอุคก็ลากซองมินเข้าไปในครัว ก็พบว่าหม้อข้าวต้มที่ฮยอกแจทำเมื่อคืนเลอะเทอะนิดหน่อย ฝาหม้อก็ปิดไม่สนิท ทั้งสองมองหน้ากันก่อนจะตัดสินใจเดินตามรอยหยดนั่นออกไปจากห้องครัว เยซองกับคยูฮยอนเห็นทั้งสองคนเดินออกจากครัวจึงแยกออกมาเดินตาม แล้วรอยหยดก็พาทั้งคู่มาถึง...
“ห้อง 13-13 นี่มันห้องอะไรเนี่ย??”ซองมินถามขึ้น แล้วก็หันไปเห็นเยซองกับคยูฮยอนที่เดินตามมา
“พี่เยซองรู้มั้ยฮะว่านี่ห้องอะไร???”ซองมินถามเยซอง ทำให้เยซองมองไปยังประตูห้อง
“พี่ก็ไม่แน่ใจอ่ะเขาบอกเป็นห้องของคนดูแลโซน แต่ก็ไม่มีใครเคยเห็นเขาเลย จนมีเรื่องเล่าว่าคนดูแลโซนที่ 13 ได้ฆ่าตัวตายเนื่องจากความเครียดหนักบวกกับเป็นโรคจิตอ่อนๆ จนกลายเป็นเรื่องเล่าอาถรรพ์เลข 13 จนถึงตอนนี้ไง”เยซองตอบหน้านิ่งๆ แต่ทำเอาสองเพื่อนซี้หน้าหวานจับมือกันแน่นแล้วถอยหลังหนีออกจากประตูห้อง
“ทะ...ทำไมผมไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยอ่ะ แล้วพวกพี่ๆอยู่กันได้ยังไงล่ะนั่น???”เรียวอุคถามขึ้นอย่างกลัวๆ
“ก็เพราะพี่ไม่ได้มายุ่งกับประตูบานนี้ไง พี่ถือคติว่าเขาก็อยู่ส่วนเขา เราก็อยู่ส่วนเรา จึงไม่มีอะไรเกิดขึ้นไง”เยซองก็ยังคงตอบได้เรื่อยๆ
“แล้วทำไมฮยอกถึงได้นอนตรงหน้าห้องครัวแบบนั้นล่ะหรือว่า...”ซองมินพูดแล้วมองหน้าเรียวอุค
“ไม่มีอะไรหรอกหน่ายัยบ้าฟักทอง บางทีฮยอกแจอาจจะเดินละเมอมา แล้วก็สะดุดล้มจนหลับไปก็ได้”คยูฮยอนขัดขึ้นทำให้ซองมินค้อนขวับ
“มันก็ไม่แน่หรอก =^= ”
“ฉันว่าทางที่ดีเธอไปปลุกให้ฮยอกแจตื่นมาแล้วคุยให้รู้เรื่องไปเลยดีกว่านะ”คยูฮยอนยังคงพูดต่อทำให้ทั้งสองหนุ่มหน้าหวานนึกได้ก่อนที่จะเดินไปยังห้องนั่งเล่น
“เรื่องเล่าพี่มันเป็นเรื่องจริงหรอ??”คยูฮยอนหันมาพูดกับเยซอง เยซองจึงยิ้มกลับ
“เรื่องเล่ามันอีกแบบนึงแต่พี่จำไม่ได้เลยแต่งขึ้นเองสดๆ ^-^ ”ทำให้คยูฮยอนยิ้มอย่างพอใจ
รุ่นพี่นี่สุดยอดจริงๆเลย...
ก็การแกล้งคนตัวเล็กมันน่าสนุกกว่านี่นา ^O^…
ความคิดเห็น