คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1 : My roommate~~~ (แก้คำผิด)
“อ่ะ นี่พี่ๆปี 2 จะมาเป็นรูมเมทให้ ทำความรู้จักกันไว้แล้วให้ความเคารพรุ่นพี่เขาด้วยเข้าใจมั้ย...”รุ่นพี่ปลาหมอสีเอ่ยบอกรุ่นน้อง ปี 1
“ครับ”คำตอบรับของรุ่นน้อง
“พี่จะบอกให้ว่าใครได้ตอนกับรุ่นพี่คนไหนนะ อ่า...ลี ดงเฮ นายเป็นรูมเมทกับ ฮีชอล...น้องชอลลี่ออกมาแนะนำตัวหน่อยครับ^^”รุ่นพี่ปลาหมอสีพอได้อ่านชื่อก็พบว่าเป็นฮีชอลจึงทำเสียงหวาน ซึ่งทำให้คนที่ถูกเรียกหน้าหงิก
“บอกแล้วไงว่าอย่าเรียกผมแบบนี้ -*- ”เจ้าของชื่อพูดขึ้นแล้วเดินออกมายืนข้างหน้าพลางกอดอก ใบหน้าสวยได้รูป เข้ากับผมที่ถูกมัดขึ้นลวกๆดูสบายๆ ยิ่งทำให้สะดุดตาเข้าไปใหญ่
“ทำไมล่ะครับ พี่ว่าน่ารักดีออก^^”รุ่นพี่ปลาหมอสีตอบแล้วมองตาเยิ้ม
“มันจะน่ารักถ้าคนเรียกไม่ใช่พี่!”ฮีชอลตอบ ทำเอารุ่นพี่ปลาหมอสียิ้มแหยๆ แล้วหันไปทางรุ่นน้องทันที
“อ้าว ดงเฮออกมาสิ”แล้วดงเฮก็ออกมายืนข้างหน้า
“อันยองฮะ ผมลี ดงเฮ ฝากตัวด้วยนะฮะ^^”ดงเฮยิ้มหวานให้กับรูมเมทของตน เขาแอบมองตลอดที่เดินเข้ามา เป็นคนที่ดูสวยแต่เหวี่ยงๆนิดๆ แต่น่าจะใจดีอยู่นะ ใช่มั้ย?...
ด้านฮีชอลพอเห็นว่ารูมเมทหน้าตาน่ารักก็โล่งใจที่ไม่ใช่พวกหื่นบ้ากามแบบคนก่อนแล้วเขาทนไม่ได้จนเหวี่ยงใส่รูมเมทคนก่อนจนบาดเจ็บ ข้าวของในห้องพังกระจาย จนทางโรงเรียนต้องทำการย้ายโซนให้ทันที
“พี่คิม ฮีชอล เรียกพี่ชอลลี่ก็ได้นะ^-^”ฮีชอลยิ้มหวานกลับให้ดงเฮทำเอาดงเฮกับเด็กใหม่ทุกคนถึงกับตะลึงในความสวยของฮีชอล ไม่เว้นแม้แต่รุ่นพี่หน้าปลาหมอ
“ครับ...พี่ชอลลี่^-^”ดงเฮยิ้มกลับอย่างน่ารัก ทำเอาคนมองตะลึงอีกไม่แพ้กัน
“อ๊ากกก น่ารัก >O<”ฮีชอลเผลอหลุดกรี๊ดแล้วคว้าดงเฮมากอดอย่างเอ็นดู ความสวยบวกกับความน่ารักของคนทั้งคู่ยังคงทำให้คนในห้องมองเงียบๆอย่างตะลึง ตึง ตึง โป๊ะ!!
“เงียบทำไม แนะนำต่อสิ - -+ ”ฮีชอลหันมาส่งสายตาพิฆาตให้รุ่นพี่ปลาหมอสี ทำให้รุ่นพี่ได้สติสะดุ้งโหยง
“อ่า...โจ คยูยอนนายเป็นรูมเมทกับคิม จองอุน”
“เรียกเยซองดีกว่าครับ”คนถูกเรียกก็เดินออกมาเป็นชายหนุ่มหน้าตี๋ ท่าทางชิวๆสบายๆอารมณ์ดี พร้อมกับรูมเมทรุ่นน้องที่สะพายเป้ขึ้นบ่าเดินออกมา
“ผมโจ คยูฮยอนครับ”คยูฮยอนโค้งให้รุ่นพี่
“ไม่ต้องมากพิธี พี่คิม จองอุน จะให้ดีเรียกเยซองดีกว่านะ ^O^ ”เยซองพูดอย่างอารมณ์ดีแล้วเดินไปกอดคอรูมเมท คยูฮยอนยิ้มรับ
“ต่อไปก็...ชเว ซีวอน นายรูมเมทกับ คิม ยองอุน”ซีวอนเดินออกมาโค้งให้กับรูมเมทรุ่นพี่อย่างนิ่งๆ
“ผม ชเว ซีวอน ฝากตัวด้วยครับ”
“พี่คังอิน...ไม่น่าเชื่อว่าคุณชายชเวจะมาเป็นรูมเมทผมนะ ฮ่าๆๆๆ”คังอินพูดแล้วหัวเราะร่าพลางตบไหล่ซีวอนเบาๆ ซีวอนได้แต่ยิ้มเรียบๆให้
“คิม คิบอม นายเป็นรูมเมทกับ หาน ฮันคยอง”คิบอมเดินออกมาพร้อมกับที่ฮันคยองเดินออกมาประจันหน้ากันส่งสายตากัน ทำให้บรรยากาศเปลี่ยนๆ
“ผมคิม คิบอม ฝากตัวด้วยครับ...”สีหน้ายังคงเรียบเฉย ฮันคยองก็จ้องนิ่ง เหมือนคนเงียบมาอยู่กับคนเงียบภายในห้องคงเป็นป่าช้าแน่ๆเลย นี่คือความคิดของคนส่วนใหญ่ที่ดูจากรูปการณ์ ฮันคยองเอามือวางบนหัวของคิบอม ทำให้เกิดความเงียบและเกิดอาการลุ้นจากคนรอบข้าง
“ยินดีต้อนรับ ไอน้องชาย”ฮันคยองพูดเรียบๆ คิบอมส่งยิ้มเย็นๆให้ ทำให้คนรอบข้างเกิดอาการงง
“พี่นี่ก็ยังเหมือนเมื่อก่อน...”คิบอมตอบ เกิดอาการงงคูณ2ของคนรอบข้าง
“ไม่รู้ว่ายังไง ไปถามกันเองละกัน ลี ซองมิน นายรูมเมทกับ ปาร์ค จองซู...ทึกกี้ครับออกมาครับ ^^ ”รุ่นพี่ปลาหมอสีเรียกเสียงหวานอีกครั้ง ก็ปรากฏร่างบางของชายหนุ่มที่ดูไม่ออกว่าคนหรือนางฟ้า
“อันยองฮะ ผมลี ซองมิน ฝากตัวด้วยฮะ^^”ซองมินพูดแล้วยิ้มหวานๆอย่างเป็นมิตร
“เรียกพี่ว่าพี่อีทึก หรือ พี่ทึกกี้ก็ได้นะ^^”อีทึกตอบนิ่มๆ ทำให้ซองมินคิดในใจ อย่างน้อยก็ไม่เหวี่ยงเหมือนพี่ฮีชอลล่ะนะ
“ส่วนที่เหลือนาย 2 คนเป็นรูมเมทกันเองนะ ลี ฮยอกแจ...คิม เรียวอุค”รุ่นพี่ปลาหมอสีหันมาพูดกับอีก 2 คนที่เหลือ ทำให้ 2 คนนั้นมองหน้ากันก่อนจะพยักหน้ารับ
“ที่เหลือ ปี 2 จัดการละกัน พี่ไปล่ะ โชคดี โรงเรียนเรายินดีต้อนรับ...”พูดจบพี่ปลาหมอสีก็เดินออกให้
“ฮยอกแจ ฉันฝากตัวด้วยนะ ^^”เรียวอุคหันไปบอกเพื่อนใหม่ ฮยอกแจยิ้มรับกว้างๆ
“อื้ม ฝากตัวด้วยนะเรียวอุค...^-^”
“อุคกี้~~~~ เราอดอยู่ห้องเดียวกันเลยอ่า….”เสียงของซองมินเพื่อนสนิทที่เอาแต่ใจวิ่งมากอด
“อย่างน้อยก็ได้อยู่โซนเดียวกันแล้วนี่นา อีกอย่างนายอยู่กับรุ่นพี่จะได้ลดความเอาแต่ใจซะทีไง อีกอย่างรุ่นพี่เขาก็สวยอย่างกับนางฟ้าแน่ะ ไม่ดีหรอ ^-^?”เรียวอุคหันไปพูดกับซองมิน
“พี่ได้ยินนะ ^^”อีทึกพูดแล้วเดินเข้ามาหา
“ก็มันเรื่องจริงนี่ฮะ ผมคิม เรียวอุคฮะ ^^ ”เรียวอุคหันไปพูดกับอีทึกอย่างเคารพ
“ขอเรียกว่าอุคกี้ตามซองมินได้มั้ย?”อีทึกเอ่ยถาม เรียวอุคยิ้มตอบพลางพยักหน้า
“ฮยอก...ขอโทษนะที่ฉันมาช้า ทั้งๆที่เรานัดกันหน้าโรงเรียนแล้วแท้ๆ T-T”ดงเฮเดินมาหาฮยอกแจ ทำให้ฮยอกแจหันมา
“ว่าแต่ทำไมนายถึงมาช้าล่ะ?”ฮยอกแจเอ่ยถาม เพราะดงเฮบอกอย่างดิบดีว่าเจอกันที่ประตูทางเข้า นี่เขารอเท่าไหร่ก็ไม่มาซะทีจนถึงเวลารวมตัว
“ก็พอดีตื่นเต้นไปหน่อยน่ะ นอนไม่หลับ พอเช้ามาก็ตื่นเต้นลืมโน่นลืมนี่ตั้งหลายรอบอ่ะ แล้วยังมาหลงทางอีก”ดงเฮตอบซื่อๆ ทำให้ฮีชอลที่ยืนข้างๆ หลุดขำแล้วลูบหัวเบาๆ
“ไม่ไหวเลยนะ รูมเมทพี่นี่ซื่อจนเซ่อเกินไปละ”
“สุดๆเลยฮะพี่ฮีชอล ดงเฮนี่ซื่อสุดๆเลย ต้องมีคนดูแลตลอด ผมฝากพี่ด้วยนะฮะ”ฮยอกแจฟ้องแล้วฝากฝังดงเฮให้ฮีชอลดูแล
“ฉันไม่ได้ซื่อขนาดนั้นสักหน่อย T.T”ดงเฮตอบ
“ก็ต้องช่วยๆกันดูล่ะนะ ใช่มั้ยทึกกี้??”ฮีชอลเอ่ยถามอีทึกที่อยู่ใกล้ๆ
“ใช่แล้วต่อไปนี้พวกเราอยู่บ้านเดียวกันแล้วนะมีอะไรต้องช่วยกันปรึกษากันนะ”อีกทึกพูดกับน้องๆ
“ฮะ ^-^”น้องๆทุกคนรับคำทันที กลุ่มๆนี้ยังคงยืนคุยกันคิกคัก หารู้ไม่ว่ามีสายตาหนุ่มๆอีกกลุ่มมองอยู่นานแล้ว ด้วยสายตาที่มีความคิดแตกต่างกันกัน แต่ที่เหมือนกันแน่ๆคือ...นี่มีผู้หญิง(?)มาอยู่ร่วมบ้านหรอเนี่ย...
ความคิดเห็น