exo blackpink ÷÷÷ เธอน่ารำคาญ (HunSoo)

ลำดับตอนที่ #9 : ตอนที่ 9 :: ก็เธอน่ารัก..

O W E N TM.

 

 

จีซู POV :
 

วันนี้ ฉันมาฆ่าเวลาอยู่ที่บ้านหรูหราของยัยเจนอีกเช่นเคย .. แต่ว่า เพื่อนตัวดีไม่ได้อยู่บ้านหรอกนะคะ ..
 

และฉันก็ ... ไม่ได้เป็นแขกของยัยเจนด้วย แล้วงั้นทำไมถึงมานั่งปั้นจิ้มปั้นเจ๋ออยู่บนเคาน์เตอร์ครัวคอยมองคุณพี่วีที่เดินวนไปวนมาในห้องครัวนี่น่ะเหรอ ก็เพราะเขาเชิญฉันมาอวดสรรพคุณอาหารค่ำที่กำลังจะลงมือทำอยู่นี่ล่ะค่ะ
 

เขาถอดเสื้อโค้ตออกส่งให้ฉันถือไว้ แต่ฉันส่งสายตาไปที่ๆเขาควรจะนำมันไปแขวนเอาไว้ เขาขยิบตาแล้วเดินกรีดกรายไปพาดเสื้อโค้ตเผยให้เห็นเพียงแค่เสื้อยืดสีเทาพอดีตัวที่ทำให้นายคนนี้ดูเป็นคนปกติขึ้นมาหน่อยนึง
 

“ มองอะไร ... ถูกใจเหรอ ? “ เกลียดหน้าตามั่นๆของพี่เขามากเลยค่ะ ..

พูดจาอะไรแบบนี้อีกแล้ว คงเอกลักษณ์หลงตัวเองสุดๆไปเลย ...

“ ฉันกำลังลุ้นว่า พี่จะเผาครัวหรือเปล่าต่างหาก “
 

“ ฉันโปรเฟสชั่นแนลมากนะ .. ยัยเจนก็ทำแบบฉันไม่ได้ “
 

พี่วีคุยโวพร้อมเหยาะเกลือลงไปในหม้อที่ต้มน้ำที่เดือดแล้ว หยิบน้ำมันมะกอกเหยาะลงไป แล้วโยนเส้นสปาเกตตี้ลงไปด้วยท่าทางทะมัดทะแมง พลางกัดริมฝีปากตัวเองอย่างเซ็กซี่

 

“ พี่วี .... “

“ อะไร ? “

“ ชอบฉันจริงๆเหรอ ... หรือชอบเพราะว่าฉันสวย ? “ ฉันเป็นคนไม่ชอบความคลุมเครือและขี้เกียจเดาเอาเองค่ะ

“ ฮ่า ฮ่า.. ตลกดีที่เธอถามแบบนั้นอ่ะ ท่าทางก็ไม่ใช่คนหลงตัวเองนี่นะ “ เขาหัวเราะขำๆ หน้าตาดูไม่มีพิษภัยดีนะตอนเขาหัวเราะออกมาแบบนี้

“ ฉันแค่พูดไปตามความจริง แต่เผื่อว่าพี่จะมีเหตุผลมากกว่านั้น “
 

 ฉันเคยรู้สึกเสียศูนย์ เสียหน้า เสียอะไรไปหลายอย่างแล้วกับการคิดไปเอง ตอนนี้..ฉันต้องการแค่ความมั่นใจเท่านั้น!
 

เขาหยุดเคี่ยวซอสมะเขือเทศแล้วมองฉันอย่างมีเลศนัย

“ เพราะว่า ... ฉันอยากเอาชนะเธอยังไงล่ะ ฉันต้องชนะ !“

“ ฮ๊ะ ! อะไรเนี่ย ...เหตุผลนี่มัน ..ทุเรศไปหน่อยรึเปล่า “ ฉันร้องเสียงหลงกับคำตอบของเขา ตาโตอย่างคาดไม่ถึง
 

พี่วีใช้ช้อนแตะซอสที่เคี่ยวขึ้นมาเป่า แล้วเอามาจ่อที่ปากของฉัน

“ ฉันแค่ตรงไปตรงมา คนทั่วไปเขาไม่พูดกันตรงๆแบบนี้หรอกใช่มั้ยล่ะ “
 

ปากที่เผยอออกของฉันพอดีกับที่จะให้เขาใช้ช้อนเสียบเข้ามาให้ชิมซอสสปาเกตตี้นั้น “ แล้วฉันก็จะทำให้เธอเปลี่ยนใจจากไอ้หมอนั่น มาเป็นฉันแทนด้วย “ แววตามั่นใจแบบนั้น เขาไปเอามันมาจากไหนกันนะนี่
 

ฉันมองหน้าเขาพลางคิดไปถึงหน้าพี่เซฮุน แต่ก็ถูกซ้อนทับด้วยใบหน้าพี่ไอรีนที่อยู่ในห้องพี่ฮุนขึ้นมาทันที

ใบหน้าร้อนผ่าวที่วูบขึ้นมา ฉันไม่แน่ใจว่าพี่วีจะเห็นมันไหมว่าฉันกำลังโกรธ โมโห และผิดหวังจนเลือดขึ้นหน้าแล้ว
 

“ ห่างกันซักพักอะไร..เราใช้คำนั้นไม่ได้ เราไม่ได้เป็นอะไรกัน เธอเข้าใจป่ะ “ เสียงของพี่เซฮุนตามมาหลอกหลอน
 

“ นี่เธอกลัวขายไม่ออกใช่มั้ยเนี่ยย ฮีโถ่ววว ... “ สายตาดูแคลนของพี่มันกำลังทำให้ฉันคลั่ง!
 

มือฉันสั่นจนรู้สึกถึงน้ำในแก้วที่กระฉอกออกมาเลอะเทอะอยู่บนโต๊ะ จนพี่วีต้องมาดึงแก้วในมือฉันออกไปโดยที่ฉันแทบไม่รู้ตัว เขาเช็ดโต๊ะบาร์ แล้วเท้าคางมองฉันยิ้มๆก่อนจะยื่นมือมาใช้นิ้วชี้เรียวๆของเขาแตะค้างที่ปลายจมูกฉัน
 

“ แต่ฉันจะบอกข้อที่สำคัญที่สุดล่ะนะ .. “
 

“ ฮื้ม ?? “
 

“ ก็เธอ .. น่ารักยังไงล่ะ “

 

 

เจนนี่ POV :
 

ฟึ่บบบ !!!!

 

ฉันเกือบกรี๊ดออกมาเมื่ออยู่ๆก็มีมือใครเข้ามาฉุดฉันจากทางเดิน ดึงเข้าในห้องแล็บก่อนจะปิดประตูด้วยความรวดเร็วแล้วดันหลังฉันให้ติดผนังไว้โดยใช้ร่างสูงของเขากั้นไม่ให้ฉันขยับไปทางไหน อย่างกับฉากในละครอย่างนั้นเลย
 

“ คุยกันหน่อยสิครับ เจน .. “ ชานยอลโอป้าพูดออกมาขณะที่ค่อยๆคลายมือที่ปิดปากฉันอยู่ออก
 

“ คุณเป็นใครคะ “

“ น้องเจนอ่า .... “

“ ถอยค่ะ .. ฉันกำลังจะไปเดท ถึงจะยังไม่ใช่แฟน แต่ก็เป็นคนที่แอบชอบฉันอยู่ ฉันไม่อยากให้เค้ารอนาน “

“ ไอ้ฮันบินเหรอ? มันจะเอาเจนให้ได้เลยจริงๆใช่มะ เชี่ยนี่!! พี่จะไปต่อยมันเดี๋ยวนี้ “

“ ไม่มีทาง ถ้าฮันบินสู้ล่ะก็ พี่นั่นแหล่ะช้ำในตายแน่ “ ถึงพี่เค้าจะแข็งแรงและอึดขนาดไหนก็เถอะค่ะ .... แต่มันคนละประเภทกันนี่คะ ..
 

“ โกรธพี่เรื่องอะไรครับ ... ไอ้ฮุนมันเชี่ยของมันเอง พี่ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรด้วย “

“ เหรอคะ ? เผอิญว่า ฉันเหม็นขี้หน้ารุ่นพี่เซฮุน แล้วก็ไม่ชอบรุ่นพี่ไอรีนที่เป็นแฟนเก่าโอป้า แฟนใหม่ของพี่เซฮุน “
 

“ ฟังยังไงพี่ก็ไม่เกี่ยววว .. “ หน้าตาพี่เค้างอแงเป็นเด็กเลยค่ะ ... แต่ฉันจะไม่ยอมลงให้ง่ายๆหรอกนะ ..

“ ให้พี่ทำยังไง น้องเจนถึงจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมครับ “ แววตาเว้าวอนขั้นสุดไปเลยนะคะโอป้า ...

“ ถ้าอย่างนั้น ... ทำให้พี่เซฮุนเลิกกับรุ่นพี่ไอรีนให้ได้สิคะ เราถึงค่อยกลับมาคบกัน “

“ ......................... “





 

เซฮุน POV :

 

“ มึงไปเลิกกับยัยรีนซะ “
 

ไม่รู้แล้วครับ ว่าอากาศร้อนหรือว่าไอ้ยอลมันเป็นเชี่ยอะไร ผมส่ายหน้าไปมาอย่างเห็นว่าไร้สาระแล้วเดินหนี แต่มันคอยดักหน้าดักหลังพูดแม่งแต่ประโยคเดิมๆจนผมเริ่มรำคาญ “ อะไรของมึงวะ อย่าบอกนะว่ามึงหวงก้างอ่ะ “
 

“ กูไม่ได้หวงอะไรทั้งนั้น ... แต่มึงต้องเลิกกับยัยรีนให้เร็วที่สุด “
 

“ เพื่อ ??? “ ผมถามเสียงสูงด้วยใบหน้าหยามเหยียดสุดๆ... กว่ากูจะมาอยู่จุดนี้ได้ มึงจะให้กูสละเรือง่ายๆเนี่ยนะ ?

“ ก็มึงน่ะ !! มึง มึงชอบน้องจีซูไม่ใช่รึไง !? “

 

ฉึ่กกก !!!!! ผมอึ้งไป ... มันกำลังปักมีดลงบนแผลของผมครับ ...

“ ......................... “

 

และนั่น .... ตัวการสำคัญกำลังเดินมาแต่ไกล เธอชะงักไปชัดเจนเมื่อเห็นผม ต้องขอโทษด้วยที่ผมกับไอ้ยอลดันกีดขวางการเดินทางของเธอเมื่อผมเห็นยัยจีซูสูดลมหายใจเหมือนจะออกศึกเมื่อต้องผ่านมายังพวกผม
 

“ กูจะพูดอีกครั้ง .... เลิกกับยัยรีน แล้วเคลียร์ตัวเองกับน้องจีซูซะ “
 

“ ค ะ เคลียร์ อะ ไรวะ .. “ ผมเริ่มตะกุกตะกักเมื่อยัยน้องเดินหอบหนังสือใกล้เข้ามาทุกที ๆ

“ บอกน้องไป .. ว่ามึงชอบเค้าขนาดไหน “

 

ปริ๊น ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


 

ผมสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงบีบแตรรถ และกระจกรถหรูถูกเลื่อนลงพร้อมใบหน้าคุ้นๆตีน เอ่อ .. คุ้นๆตานั่น ..
 

ผมหันขวับกลับไปมองยัยจีซูที่ค่อยๆเร่งฝีเท้าและกำลังจะผ่านหน้าผมไปหามัน ...
 

..... เห็นรอยยิ้มประหม่าเล็กๆนั้นแล้ว แม่งเอ๊ยยยย ....
 

“ ไอ้เชี่ยยอล !!!! กูเนี่ยนะ จะเลิกกับยัยรีน กูรักกันจะตายห่า จะเลิกกันเพื่อ ????? “
 

ผมรู้สึกว่าตะโกนออกไปจนคอแทบแตกเลยล่ะครับ ... ยัยตัวเล็กชะงักก่อนที่ผมจะมองเห็นเป็นภาพสโลวโมชั่นวิ่งผ่านหน้าผมไป และเบื้องหลังที่วิ่งห่างออกไป ผมเห็นมันด้วยสายตาที่พร่าเลือน โกรธจนหน้ามืดมันเป็นแบบนี้เอง
 

เหมือนควันกำลังออกที่หู .... หูผมดับไปหมดแล้วครับ ..

 

“ เออสิ !! พวกกูรักกันขนาดนี้ !! อิจฉาใช่ไหมล่ะมึง ไอ้เชี่ยยอลลลลลลลล “

 

 

V POV :

 

“ ขยับมาตรงนี้สิจ๊ะ “ ผมใช้นิ้วเกี่ยวคอเสื้อคนตัวเล็กไว้และดึงให้เธอเซเข้ามาหาตัวผมอย่างมีเทคนิคฮะ ..

เพื่อนน้องสาวผมคนนี้ .. ค่อนข้างพยศใช้ได้เลย ผมคงต้องปราบให้อยู่หมัด!
 

“ อึดอัดน่าพี่วี “ เธอปัดมือผมที่วางอยู่บนไหล่เธอออก .. ผมก็ไม่ได้พยายามเอาไปวางที่เดิมหรอกนะ แต่ก็ประกบติดไว้ไม่ให้ห่าง ไม่งั้นจะเรียกว่าเดทเหรอครับ .. ผมพาเธอมาดินเนอร์ล่องเรือสวีท ผมจะทำให้เธอเป็นผู้หญิงที่น่าอิจฉาที่สุดในโซล ...
 

“ พี่คิดจะทำแบบนี้จริงๆเหรอ ? “ ชิคเค่นน้อยของผมหันกลับมาถามแล้วดันตัวผมออกห่าง ขัดใจนิดๆครับ ..
 

“ ทำอะไรอ่ะ ? “

“ ก็ทำเหมือนฉันกับพี่กำลังคบกันอยู่ไงล่ะ “

“ นี่ฉันยังไม่ชัดเจนพอเหรอ “ ผมไม่รู้ว่าหน้าตาผมไปในทิศทางไหนแล้วครับ ... ชิคเค่นกำลังทำให้ความสัมพันธ์ของพวกเราสะดุดนะครับ คนยิ่งรีบๆอยู่ด้วย .... เหงื่อผมออกทั้งที่ลมแม่น้ำพัดมาเย็นสบาย

“ ตรงนี้หนาวจัง ฉันจะเข้าไปข้างในแล้วนะ “ ดูสิครับ สะบัดหน้าพรืด เดินหนีผมไปอย่างนี้เลยนะ!

 

ผมขมวดคิ้ว .. ชิคเค่นทำเสียบรรยากาศแสนโรแมนติกนี้ได้ยังไงกันฮะ ผมรีบเดินตามเพื่อไปคว้าเธอไว้
 

ปลายสายตาเห็น สิ่งที่วางอยู่บนพื้นเขียนไว้ว่า WET FLOOR แล้ววินาทีนั้นทุกอย่างก็ขยับเขยื้อนอย่างเชื่องช้า
 

ผมคว้าไม่โดนตัวชิคเค่น และ wet Floor ที่แปลว่าพื้นเปียกนั่น ร่างของผมหงายหลังลงอย่างรวดเร็ว หลังของผมกระแทกกับขอบและเตรียมจะหล่นลงไปในแม่น้ำอันเย็นเยียบ ....

 

จีซูหันมามองผมด้วยแวตานิ่งๆ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นตกใจสุดขีด ..

อา .... เธอคว้าผมไว้ไม่ทัน ..... อา าา ......
 

....... ในที่สุด ..... ชิคเค่นก็สนใจผม ......

 

ตูม !!!!!!!!!!!
 

“ ว๊ากกกกกก ช่วยด้วยยยค่าา คน! ตก! น้ำ ! “












ความถี่ในการอัพตอนขึ้นกับคอมเม้นท์นะคะที่รัก

ไม่เม้นท์ไรท์ก็หมดกำลังใจจะเขียนอ่ะเนอะ  T_T