ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่ 8 :: ดีอย่างไร
เจนนี่ POV :
ฉันนอนเหยียดอยู่กับโซฟาคอยเงี่ยหูฟังคนที่หมกตัวอยู่ในห้องครัวจนกระทั่งเดินถือถาดอาหารด้วยหัวหูยุ่งเหยิงและหน้าตามันแผล่บของยัยจีซูเพื่อนเลิฟของฉันเองค่ะ
“ แค่ก .. แค่ก ... ลำบาก แก แย่เลย จีซูอ่า .. “ แอคติ้งของฉันเรื่องนี้ง่ายมากมากก ... ฉันทำบ่อยๆ ตอนต้องการให้คุณพ่อหรือคุณแม่หยุดงานอยู่ดูแลฉัน
“ ไม่เอาน่า .. แกแกล้งป่วยซะที่ไหนกันล่ะ .. ลุกขึ้นไหวมั้ยอ่ะ? “ ยัยหน้าหวานเลิกคิ้วถามก่อนจะยื่นชามข้าวต้มร้อนๆออกมาตรงหน้าฉัน
“ ไว้ก่อน .. ได้มั้ยแก .. ฉันเวียนหัว “ ทำหน้าตาเหนื่อยๆ เบลอๆ ฉันถนัดม๊ากกก “ ขอ น้ำสักแก้วสิ .. “
คุณผู้อ่านอย่าเพิ่งหมั่นไส้สิคะ ฉันไม่ได้มีเจตนาอะไรไม่ดีเลยซักนิ๊ดส์ ...
ตอนนี้ ฉันแค่แลเห็นความไม่ถูกต้องและเซ้นส์บางอย่างของฉันกำลังทำงาน เซ้นส์ของฉันบอกว่ายัยจีซูต้องชอบพี่เซฮุนอยู่แน่ๆๆๆ พี่เซฮุนเองก็ดูท่าจะชอบมันอยู่ไม่น้อย ตอนแรกก็ว่าจะเชียร์อยู่เหมือนกัน
แต่มันดันน่าหมั่นไส้ตรงที่เมื่อวาน ยอลโอป้าบอกฉันว่าพี่เซฮุนทิ้งยัยจีซู ดอดไปเฝ้าไข้รุ่นพี่ไอรีนหน้าตาเฉย
ยังดีนะ ที่โอป้าโกหกไปว่าพี่เซฮุนมีธุระเร่งด่วน ฝากบอกว่าขอกลับก่อน และยัยเพื่อนก็ไม่ได้ติดใจซักถามอะไร
แต่ไม่ได้หรอกค่ะ ...ก่อนที่ยัยเพื่อนจะต้องเสียใจ ฉันต้องดัดนิสัยผู้ชายจับปลาสองมืออย่างรุ่นพี่เซฮุนเสียบ้างแล้ว!
“ ฮัลโหล น้องเจนครับ ไอ้เพื่อนของพี่มันดิ้นตั้งแต่เช้าแล้วนะฮะ ปล่อยน้องจีซูกลับคอนโดไปเหอะนะ “
“ อะไรคะ โอป้า! พี่อยู่ข้างใครกันแน่? หรือเพราะเป็นผู้ชายเหมือนกันใช่มั้ย “
“ ไม่ใช่อย่างนั้นสิฮะ ... คือ ... อันนี้ ... เรื่องของพวกมัน .. “
“ พี่ว่าเจนเสือกเรื่องของเพื่อนเจนเหรอคะ ! “
“ ไม่ใช่ครับน้องเจนนน ... พี่ก็เสือกเรื่องของเพื่อนพี่เหมือนกัน “
“ พี่กำลังหมายความว่าเจนทำให้พี่ต้องเสือกเรื่องของเพื่อนพี่ใช่มั้ยคะ ?! “
“ ....................... “
“ ฉันเข้าใจแล้วค่ะโอป้า ... ฉันจะพักผ่อน โอป้าไม่ต้องติดต่อมาอีกนะคะ ฉันจะไม่รับสาย ลาก่อน ! “
ฮึ !! ผู้ชายก็เป็นอย่างนี้ .. เห็นเรื่องการจับปลาสองมือเป็นเรื่องธรรมดา และไม่ควรเข้าไปยุ่งอย่างนั้นเหรอ ..
พี่รู้จักฉันน้อยไปเสียแล้วนะ .. ชานยอลโอป้า ...
ชานยอล OPV :
“ เฮ้ย มึงมีสิทธิอะไรไปบอกกับยัยจีซูอย่างนั้นวะ กูไม่ได้ไปฉีดอะไรทั้งนั้น ไอ้ห่ายอล! “
“ เอ้า .. ไม่รู้ ... แต่มึงก็หายไปทั้งคืนเลยนะ .. “
“ กูไปเฝ้าไข้ ! ไปให้กำลังใจ หาหยูก หายา ให้เฉยๆ ไม่ได้เหรอไง ไอ้ฟาย !!! “
เชี่ยฮุนแม่งโวยวายใหญ่ น่ากลัวชิปเป๋งเลยครับ .. กลัวจนอยากจะคายความจริงบอกมันว่า กูเปล่าพูดอะไรกับน้องจีซูทั้งนั้นแหล่ะ แต่หน้าขรึมๆของน้องเจนสุดที่รักก็ลอยมาตะคอกใส่สติผมเบาๆ
“ โอป้าต้องช่วยฉันดัดนิสัยพี่เซฮุนสิคะ! “
แต่สรุป .. ผมก็อดสงสารไอ้ฮุนมันไม่ได้ เหมือนหักหลังเพื่อนอยู่กลายๆ ผมเลยโทรไปขอความเห็นใจจากน้องเจน แล้วเป็นไงครับ น้องเลยพาลเหวี่ยงผมไปซะโดยไม่ทันตั้งตัว ... นี่เพราะผมจะช่วยเพื่อนแท้ๆเชียว
เพราะมึงตัวเดียวเลยครับไอ้เชี่ยฮุน ผมเลยต้องมาผิดใจกับน้องซะเฉยๆ งานเข้าเลยทีนี้ทั้งผมทั้งไอ้เพื่อน เฮ้อออ!
จีซู POV :
“ ว่าไงล่ะ จีซูย่า เธออยากมาลองคบฉันดูหรือเปล่า ? “
“ ไม่ -_- “
“ แต่ยัยเจนบอกว่าเธอโสดอยู่นี่ .. ฉันให้โอกาสเธอตอบใหม่ “
ฉันจำไม่ได้จริงๆ ว่าฉันไปขอโอกาสจากนายคนนี้ตอนไหนไม่ทราบ
.... เขาคือใครน่ะเหรอ หมอนี่ก็คือมนุษย์กุชชี่พี่ชายแท้ๆของยัยเจนน่ะสิคะ “ อย่ามาตลกน่าพี่วี หลีกหน่อย ฉันจะกลับคอนโดแล้ว “
.... เขาคือใครน่ะเหรอ หมอนี่ก็คือมนุษย์กุชชี่พี่ชายแท้ๆของยัยเจนน่ะสิคะ “ อย่ามาตลกน่าพี่วี หลีกหน่อย ฉันจะกลับคอนโดแล้ว “
ฉันสนิทกับยัยเจนมากเกินกว่าจะเกรงใจอดทนให้กับพี่ชายของมัน ฉันจึงเดินหนีเอาเสียดื้อๆ แต่นายพี่วีก็ขยับตัวเดินตามฉันมาด้วยความเร็วแสงจริงๆ “ บ้านฉันก็เหมือนบ้านเธอ .. อยู่ต่ออีกสักสองสามวันพี่ก็จะไม่ว่าสักคำ “
“ ย๊า ! ฉันมาอยู่เพราะยัยเจนป่วย มันหายดีแล้ว ฉันก็ต้องกลับบ้านฉันสิ “
“ เดี๋ยวสิ! ทำไมล่ะ ในเมื่อฉันก็หล่อ ... หล่อมากๆด้วย บ้านก็รวยโคตรๆ มีรถสปอร์ตขับ .. ทำไมชอบทำเมินฉัน? “
ฉันเกือบหลุดหัวเราะออกมากับท่าทางบ้าบอของพี่ชายเพื่อนสนิท แต่ก็ต้องกลั้นไว้เพราะถ้าหมอนี่เข้าใจผิดว่าฉันชอบเขาแล้วมันจะไปกันใหญ่ จริงไหมคะ “ พี่ก็ดีหมดทุกอย่างแหล่ะ ยกเว้นนิสัยอ่ะ เท่าที่เห็น “
“ ฉันนิสัยไม่ดีตรงไหน ? ผู้หญิงที่มหาลัยชอบฉันแทบทุกคนเลย “
“ ...................... “ เขาหมายถึงว่า ฉันก็ควรจะต้องชอบเขาด้วยใช่ไหมเนี่ย ?
“ หรือว่า .. เธอมีคนที่เธอชอบอยู่แล้ว ฮื้ม จีซูงี่ ~“ คำถามของพี่วีทำเอาฉันชะงัก หน้าพี่เซฮุนลอยผ่านมาแว่บหนึ่ง
“ ไม่มี “ แปลกแฮะ ... ทำไมฉันนึกไปไม่ถึงนายฮันบินกันนะนี่
“ เธอโกหก ! เมื่อกี๊เธอชะงักไป ฉันเห็นนะ “
“ฉันแค่ชะงักเฉยๆ พี่หลบไปซะ! “ นอกจากจะไม่หลบแล้ว พี่วียังจ้องฉันหัวจรดเท้าพร้อมกัดริมฝีปากอย่างน่าขนลุก
“ ฉันตัดสินใจแล้ว “ พี่วีพูดขึ้นพร้อมชี้นิ้วมาที่ฉัน “ เธอนี่ล่ะ ... เหมาะจะเป็นผู้หญิงของฉันจริงๆ หึหึหึหึ ... “
เซฮุน POV :
“ ใกล้ถึงแล้วเหรอ ให้เราลงไปรับมั้ยรีน ? .. อ้อ โอเค ถ้างั้น ก็ค่อยๆมานะ “
ผมวางสายด้วยรอยยิ้มที่ฉาบอยู่บนใบหน้า ... ไม่มีความจำเป็นต้องทุกข์ร้อนใจอะไรนี่ครับ ผมมีความสุขจะตาย ..
ส่วนเรื่องของยัยเด็กเหลือขอห้องตรงข้าม .. ผมสืบมาแล้วล่ะครับ ว่าไอ้ฮันบินมันกลับบ้านนอก ...
แล้วยังไงน่ะเหรอฮะ ... สามสี่วันที่ยัยนั่นหายหัวไป จะหายไปไหนคงไม่ต้องให้บอกกันหรอกนะครับ ยังไงก็ตาม....
ผมมีแฟนแล้ว ... ผมมีความสุขกับปัจจุบัน ... และ ... ความสุขกำลังจะมาหาผมในไม่ช้านี้แหล่ะครับ หึหึหึ ...
มองปราดไปทั่วห้องพร้อมคิ้วที่เริ่มขมวดมอง ... ฮึ่ยยย อะไรวะเนี่ยยย ... ผมดีดตัวลุกขึ้นรีบปรี่ไปดึงรูปคู่ของผมกับยัยจีซูออกจากมุมโน้น มุมนี้ ตรงโน้น แน่ะ ยังมีตรงนี้ด้วย ถึงจะไม่ใช่ภาพหวานแหวว ชื่นมื่นอะไรก็ตาม แต่มันไม่สมควรจะอยู่กระจายไปทั่วห้องของผมอย่างนี้หรอกใช่มะ?? ยิ่งในตอนที่คุณแฟนของผมกำลังจะมาแล้วด้วย!!!
ติ๊งงง ต่องงงง ติ๊งงงง ต่องงงง ....
ผมปาดเหงื่อเมื่อจัดการหลักฐานพวกนั้นทันเวลาพอดิบพอดี เปิดประตูห้องต้อนรับแฟน “ มาแล้วเหรอ ^_^ ”
“ มาแล้วจ้า ^__^ “
มองผ่านใบหน้าและรอยยิ้มหวานๆของคนตรงหน้า .. ข้ามไหล่บางๆของแฟนผมไป ...ที่ตรงนั้น ...
ผมมองเห็นด้านหลังของเด็กผู้หญิงห้องตรงข้ามที่กำลังเปิดประตูเข้าห้องของเธอไปโดยไม่แม้แต่จะหันมาทักทาย
ประตูบานนั้นปิดลงพร้อมกับภาพเบื้องหลังที่เย็นชาและทิ้งไว้แค่ความห่างเหินมอบไว้ให้ ..... เธอกลับมาแล้ว ....
“ เราเจอน้องจีซูพอดี “
“ อืม ... “ ผมตอบรับเรียบๆ ก่อนจะเข้าไปฉวยถุงอาหารกับผลไม้ที่พะรุงพะรังอยู่เต็มมือของยัยรีนนั้น
“ รีนอยากทานอะไรเดี๋ยวฮุนทำให้ทานนะ “
“ ฮึ่ยย เดี๋ยวเราทำให้นายทานเอง “ นี่สิครับ .. สวย อ่อนโยน มีน้ำใจ ผมเลือกคนไม่ผิดจริงๆ ผมเดินเคอะเขินและพิสูจน์ดูว่าตัวเองไม่ได้ฝันไป เลยเข้าไปหอมฟอดที่แก้มนุ่มๆของยัยรีนเป็นการพิสูจน์ “ ฮื้มม ชื่นใจ “
ได้หอมแล้วมือมันก็เลยกอดโดยอัตโนมัติอย่างต่อเนื่องกันไปเลยครับ ... ใครจะทำไม ... ก็นี่แฟนผมอ่ะ !
“ ฮุนอ่ะ ... “ แหม ... หน้าแดงๆแบบนี้ น่าหมั่นเขี้ยวมากเลยครับ .. เธอผลักผมออกห่างเบาๆ
“ เออฮุน .. แล้ว ... ยอลเค้า .. โกรธอะไรกับน้องเจนอยู่เหรอ ? “
ผมขมวดคิ้วงงด้วย รำคาญด้วยที่ได้ยินชื่อไอ้เพื่อนออกมาจากแฟนผมที่เป็นอดีตแฟนมัน “ ทำไมอ่ะ ? “
“ ก็น้องเจนไม่สบายตั้งสองสามวัน น้องจีซูต้องไปเฝ้า นี่น้องเจนป่วยพร้อมๆกับเราเลยนะ บังเอิญจัง “
“ อะไรนะ ? “
“ เมื่อกี้เราถามน้องว่ายอลไปเยี่ยมบ้างหรือเปล่า น้องจีซูก็บอกไม่เห็นไปนี่ “
..... ไอ้ยอล .... กูถามแต่แรกแล้วใช่มั้ย มึงรอเชี่ยอะไรถึงปิดบังกู .....
..... ถ้ากูเผลอฆ่ายัยจีซูตาย .... มึงจะเอาอะไรมาชดใช้กู!!!
ผมนอนไม่หลับทั้งคืนเลยฮะ ... จะไปคุยให้รู้เรื่อง ก็ไม่รู้จะเอาเรื่องอะไรไปคุย ห่างแค่ไม่กี่ก้าวเหมือนกับอยู่ภูเขาคนละลูก แล้วยัยเปี๊ยกก็คงรับรู้ไปโดยปริยายแล้วด้วยว่าผมคบกับยัยรีนอยู่ ผมจะเอาหน้าที่ไหนไปเสนอคุยกับน้อง
ผมขยับกระดุมเสื้ออย่างอึดอัด ... ได้เวลาที่ต้องออกไปเรียนแล้วฮะ ผมควรจะ ..... ทำยังไงดี ..
แกร๊ก .... ปัง .. แกร๊กก ...
ผมได้ยินเสียงคนออกมาจากห้องตรงข้าม ยัยจีซูกำลังจะออกไปเรียนแน่นอนครับ !! ผมควรออกไปตอนนี้เลยมั้ย ?
แต่ก้าวขาไม่ออกเลยฮะ เอาหูแนบประตูฟังเสียงฝีเท้าเดินห่างออกไปเรื่อยๆ
..... ฟู่ววว ... เธอไปแล้ว //ถอนหายใจโล่งอก โอ๊ะ !!!! ต้องไม่ใช่อย่างนี้สิครับ !!
ผมรีบสวมรองเท้าแล้วออกจากห้องวิ่งไปทันก่อนที่ลิฟท์กำลังจะปิดลง เอาครับ! เข้าไปยืนมองหน้ากันเฉยๆนี่ล่ะ
“ ...................... “
“ ........................ “
“ แล้วทำไมไม่เรียกล่ะ จะไปเองรึไง? “ ผมตัดสินใจทำลายความเงียบลงด้วยประโยคชิคๆคูลๆตามประสา ...
ผมเหล่มองยัยจีซูเล็กน้อย ... แต่ยัยตัวดีกลับหันมากอดอกจ้องผมไว้เขม็งกันเลยทีเดียว ..
“ พี่ฮุน ... ฉันว่า เราห่างกันซักพักเหอะนะ “
ผมงี้ ... เส้นเอ็นคอกระตุกเลยครับ! ... เธอ .... ว่า ... ไง ... นะ .... !
“ ห่างกันซักพักอะไรอ่ะ ... คำนั้น เค้าใช้กับคนเป็นแฟนกัน เราใช้คำนั้นไม่ได้ เธอเข้าใจป่ะ ? “
จะว่าผมปากเสีย ปากไว ปากอะไรก็ไม่รู้ล่ะครับ ก็ดูยัยนี่สิฮะ อยู่ดีๆ ก็มาพูดกับผมอย่างนี้เนี่ยนะ ขึ้นเลยครับ!!
“ พี่ก็มีแฟนแล้ว ไม่ควรวอแวผู้หญิงอื่น อีกอย่างฉันโตแล้ว ดูแลตัวเองได้ โอเคนะ “
“ นี่เธอกลัวขายไม่ออกใช่มั้ยเนี่ย? จริงๆเธอต้องขอบคุณฉันนะ เพราะว่าฉันสอนอะไรให้กับเธอไปตั้งหลายอย่าง “
เกลียดมากๆเลยครับ ตาที่จ้องเป๋งอย่างไม่รู้สึกรู้สาอะไรของยัยคนนี้ รอยยิ้มมุมปากนั่น! จับกลับเข้าห้องซะดีมั้ยฮะ!
ติ๊งงง .........
“ ฮายยย น้องจีซู ..... พี่วีมารับตามสัญญาแล้วนะจ๊ะ ชิคเค่นน้อยของพี่วี .... “
“ ..................... “
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น