ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 6 :: เพลงจบ..คนไม่จบ
เจนนี่ POV :
“ ขอหอมอีกทีสิครับ .. “
“ พอแล้วค่ะ .. เจนจะไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว “ ฉันพูดจบก็จะดันให้ยอลโอป้าปล่อยตัว แต่พี่เขากลับกอดแน่นเข้ากว่าเดิมอีก
แถมยังแกล้งเอาจมูกไซร้ที่ซอกคอจุดอ่อนของฉันอีก “ อุ่ยย .. ฉัน คิกคิก .. จักจี๋ นะ โอป้า .. “
คนตัวโตเอาปากมางับและเม้มติ่งหูฉันเล่นอีก แถมเอาลิ้นเลียๆเล็มๆ ฉันเข่าอ่อน ลุกไม่ขึ้นแล้วล่ะค่ะ “ น่ารักจัง แฟนใครน๊า “
ฉันกำลังเคลิบเคลิ้มไปกับความสามารถพิเศษของโอป้า แต่จู่ๆ พี่เค้าก็ดันตัวฉันออกห่าง “ เอ้า .. พอแค่นี้ก่อน! “
ฉันได้แต่มองตาปริบๆ “ อ่ะ .. ทำไมอ่ะ ... หยุดทำไมคะโอป้า? “ ถามออกไปงงๆ .. ตาก็มองพี่ชานยอลแบบว่า มาต่อกันเถอะ
“ ไม่เอาละ .. เดี๋ยวมีธุระต้องไปทำอีกหลายอย่างเลย ติดไว้ก่อนนะครับ “
“ โอป้า ..... “
“ ไว้พี่จะต่อให้เราร้องบอกว่าพอแล้ว พอแล้ว .. แบบนั้นเลย ดีมั้ยฮะ ? “
ฉันหลุดหัวเราะออกมา พี่ชานยอล นานๆเข้า ความหื่นก็เริ่มจะออกมาเรื่อยๆค่ะ คำพูดทำนองนี้มันก็เป็นสีสันอย่างหนึ่งในการคบกันนะคะ ตัวฉันเองก็ใช่ย่อย ก็แฟนนี่คะ .. ไม่ใช่ไปพูดไปทำอะไรกับคนอื่นซะที่ไหน ฉันเริ่มก่อนก็บ่อยไป คึคึ ^^
อีกอย่าง ที่ทำให้ฉันต้องออดอ้อนพี่ยอลแบบทะลุปรอท เพราะต้องมัดพี่เขาให้ดิ้นไปไหนไม่ได้ค่ะ โดยเฉพาะพี่ไอรีน แฟนเก่า
ที่ยังไม่ยอมหลุดวงโคจรของโอป้าไปซะที นึกแล้วก็อารมณ์เสียหน่อยๆนะคะ ถ้าพี่ไอรีนขี้เหร่ นิสัยแย่กว่านี้สักหน่อยก็คงจะดี
ฉันจะได้วีนได้เหวี่ยงให้รู้กันไปเลย แต่เธอดันสวยหยาดเยิ้ม แถมเป็นที่ชื่นชอบในหมู่ผู้ชายในมหาลัยมาก่อนหน้าฉันอีกด้วยค่ะ
นิสัยก็ช่างเอาอกเอาใจ ดูแลห่วงใย สารทุกข์สุกดิบ เป็นคนของประชาชนมากอ่ะค่ะ ..
ยังไงก็ตาม ... ฉันไม่ชอบเลย ทำไมต้องมาเที่ยวนัดแฟนคนอื่นไปดูหนังกันตามลำพัง ดีนะที่ฉันสืบรู้มาได้ซะก่อน เชอะ!
.... เฮ้ออ บ่นไป เดี๋ยวใครจะว่าฉันขี้อิจฉานะคะ พอแค่นี้ดีกว่า ....
เซฮุน POV :
ยัยจีซูจอดรถสนิทและเอาเข็มขัดนิรภัยออกจากตัว แต่ผมยังนั่งอยู่เบาะข้างคนขับโดยไม่กระดิกฮะ “ ถึงแล้วนะ คุณพี่ “
“ อืม .... “ ผมตอบรับอยู่ในลำคอด้วยท่าทีนิ่งและเฉย เพราะต้องการบีบให้เธอรู้สึกผิดสำหรับเหตุการณ์วันนี้ครับ
“ ยังไม่ลงใช่ไหม ? งั้นฉันไปก่อนละนะ “ ยัยแสบคว้ากระเป๋าแล้วเปิดประตูรถ
“ หยุดตรงนั้นเลยนะ! “ ผมรีบร้องสั่งเสียงหลง ก็ดูสิครับ สลดที่ไหนกัน ขอโทษผมสักคำก็ไม่มี!
“ อะไรอ่ะ จะให้แบกไปเหรอ! แค่พี่กินแรงให้ฉันขับรถพากลับมาก็พอแล้วนะ! หนังฉันก็ดูไม่จบด้วยซ้ำ “
ฟังก็รู้ครับว่าน้องเริ่มหัวเสีย และผมเริ่มใจฝ่อลงนิดๆ แต่ก็พอเข้าใจได้ฮะ ยัยนี่คงน้อยใจที่เห็นผมไปดูหนังกับไอรีนสองต่อสอง
จีซูหัวแข็งแถมรั้นหน่อยๆ ถ้าผมไม่คุมเกมส์ดีๆ มีหวังอาจพังได้ครับ “ อย่างอนไปเลยน่ะ ... พี่ก็เลือกกลับมากับเธอแล้วไง “
เอาครับ .. ง้อซะหน่อย แต่ผมง้อแบบมีชั้นเชิงและไม่ดูเป็นการหงอไปครับ ผมยังคงฟอร์มดีไม่มีตกเสมอแหล่ะฮะ ..
ผมเหล่มองยัยตัวเล็กที่นั่งจ้องผมแปลกๆ... คงตกใจที่ผมเดาใจเธอถูก ว่าคงจะน้อยใจที่อะไร ๆ ผมก็เกาะติดอยู่กับยัยรีนตลอด
“ แต่เธอจะลากนายฮันบินเข้ามาแบบนี้..มันก็ไม่แฟร์กะหมอนั่นนะ อย่าทำร้ายเพื่อนทางอ้อมสิ “ ถือโอกาสสั่งสอนซะเลย หึหึ
จีซูขมวดคิ้วคงเพราะผมจี้ใจดำเข้าให้ เธอเอียงคอมอง
“ พี่ไม่รู้หรือไง ... ว่าฉันนะ .. “
“ พี่ไม่รู้หรือไง ... ว่าฉันนะ .. “
อารมณ์เริ่มมาแล้วครับนั่น ... ทำไมพี่จะไม่รู้ล่ะ ว่าเธอน่ะ ... น้อยใจพี่แค่ไหน ..
“ พี่ไม่รู้สินะ ฉันน่ะ ชอบฮันบินมันมาตลอด ก่อนที่มันจะชอบยัยเจนซะอีก “
“ ........................ “
“ เวลาดีๆของฉัน .. พี่ทำลายมันหมดเลย! “
“ ......................... “
ชานยอล POV :
ผมมาใช้ชีวิตช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์ที่ไร้แฟนอยู่คอนโดของไอ้ฮุนเพื่อนเลิฟครับ ... เลิฟในเวลาที่แฟนไม่ว่าง คนติดแฟนอย่างผมเลยต้องหันกลับมาใช้บริการมันครับ แม้จะรู้สึกแปลกๆและรำคาญไอ้เพื่อนที่มันนั่งซังกะตาย บางทีแม่งนั่งท่าเดิมได้เป็นชั่วโมงเลยฮะ อะเมซซิ่งสุดๆ “ ไอ้ห่า ... กระดิกตัวบ้าง เดี๋ยวแมลงวันแม่งมาตอม นึกว่ามึงเป็นศพ “
ผมมาสิงอยู่ที่นี่ โดยที่เจ้าของห้องแม่งไม่ได้ต้อนรับเชี่ยไรเลย ..
ข้าวปลาอาหาร กลายเป็นผมต้องจัดเตรียมหาให้มันแดก
ข้าวปลาอาหาร กลายเป็นผมต้องจัดเตรียมหาให้มันแดก
ไม่ป่วยก็เหมือนมันป่วยนะฮะ ตาโบ๋ๆ หน้าซีดๆ ไรหนวดครึ้มๆที่ไม่เคยจะเห็นมันปล่อยไว้แม้เพียงเล็กน้อย ผมก็ได้มีโอกาสเห็น
“ มึงเป็นไรวะ.. กูเริ่มกลัวแล้วนะ “
“ ...................... “
“ เชี่ยฮุน ! “
“ มึงอย่ารู้เลย ... “ มันเริ่มปริปากแล้วครับ “ กู .... ขี้เกียจพูด “
ปิ๊งงง ป่องงงง ....
ใครมาวะ? ผมลุกไปส่องตาแมวที่ประตู เห็นเป็นนุ้งจีซูห้องตรงข้ามนี่เองฮะ “ เฮ้ยฮุน น้องมึงมาแน่ะ “
ปัง .... ไอ้เพื่อนเปิดประตูห้องนอนแล้วปิดลงไปโดยไม่พูดไม่จาปล่อยให้ผมยืนงงเป็นไก่ตาแตกฮะ.. หรือว่า มันจะ ...????
“ หวัดดีครับ น้องจีซู ^^ “
“ อ้าว รุ่นพี่ มาเที่ยวเหรอคะ “
“ ครับ .. ไอ้ฮุนมันไม่ค่อยสบาย น้องจีซูมีอะไรกับมันหรือเปล่าครับ “
“ ไม่สบาย ... อ่อ ... นั่นสิ พี่ฮุนไม่รับสายมือถือฉันมาสามวันแล้วค่ะ มาเรียกก็ไม่เปิดประตูด้วย “
อ้อ ... น้องคงเป็นห่วงมันสินะครับ ไอ้ฮุนนี่ก็ท่าจะโคฟเป็นผู้หญิงวัยทองนะฮะ ทำตัวแบบเลือดลมเดินไม่ค่อยคล่องแบบนี้
“ ฉันกลัวว่าพี่เขาจะเป็นอะไรตายไปแล้วหรือเปล่า จะได้เตรียมแจ้งเจ้าหน้าที่คอนโด “
อืมมม .... ปากน้องหมาสมคำร่ำลือจริงๆฮะ “ เอ่อ ... น้องจีซูฮะ .... “
“ ฮ่า ฮ่าฮ่า ฉันล้อเล่นน่ะ รุ่นพี่อยู่นี่ก็ดีแล้ว ฉันฝากด้วยแล้วกันนะคะ ฉันจะได้หมดห่วง ^^ “
“ จะไปเดทเหรอ? “ ผมแซวเล่นๆฮะ ถ้าไปเดทจริง ไอ้คนในห้องนอนแม่งคงอกแตกตาย บางทีถึงไม่ใช่ของๆมัน มันก็หวงครับ
“ ค่ะ ฉันจะไปเดทกับฮันบิน ^^ “
“ ...................... “
“ รุ่นพี่ไม่ต้องห่วงว่าฮันบินจะกลับไปแย่งยัยเจนของพี่แล้วนะ ... ฉันว่ามันไม่ค่อยชอบยัยเจนเท่าไหร่แล้วล่ะ “
“ ....................... “
ผมว่า .... ผมพอจะรู้สาเหตุความพิการทางร่างกายและจิตใจของไอ้ฮุนเพื่อนรักเสียแล้วล่ะครับเนี่ย ....
จีซู POV :
วันนี้เป็นวันเกิดยัยเจนเพื่อนรักบ้างแล้วค่ะ พี่ชานยอลพาแฟนมาเลี้ยงฉลองภายในผับพร้อมเชิญเพื่อนๆมาเยอะแยะเลย
ส่วนฉัน แรกๆก็สนุกดีเพราะฮันบินมันดูคึกคักพาฉันออกแรงเต้นเหวี่ยงแข้งเหวี่ยงขา รู้สึกสดชื่นสุดๆ แต่ยังตะขิดตะขวงไงไม่รู้ ยัยเจนกับพี่ชานยอลสวีทหยอกล้อกันแบบออกนอกหน้า
ส่วนดราม่าระหว่างฉันกับพี่เซฮุนก็ยังคงต่อเนื่องเพราะพี่เซฮุนทั้งบึ้งตึงและทำเหมือนฉันไม่มีตัวตน ถามอะไรก็ไม่พูดไม่จา น่ารำคาญ! โกรธอะไรฉันนักหนาก็ไม่รู้ ขี้เกียจจะสนใจแล้ว
ส่วนดราม่าระหว่างฉันกับพี่เซฮุนก็ยังคงต่อเนื่องเพราะพี่เซฮุนทั้งบึ้งตึงและทำเหมือนฉันไม่มีตัวตน ถามอะไรก็ไม่พูดไม่จา น่ารำคาญ! โกรธอะไรฉันนักหนาก็ไม่รู้ ขี้เกียจจะสนใจแล้ว
ค่ำคืนนี้เริ่มจะกร่อยลงสำหรับฉัน เมื่อเพื่อนชายหลายคนต้องคอยหิ้วปีกฮันบินเข้าออกห้องน้ำชายเป็นว่าเล่นกับอาการเมาหัวราน้ำของมัน แถมฉันแอบได้ยินพวกมันคุยกันแบบกอสซิปนิดๆด้วยแหล่ะ “ เฮ้ย ฮันบินมันยังไม่เลิกชอบยัยเจนเหรอวะ “
“ ไม่รู้ดิ่ เห็นมันพล่ามเรียกแต่ชื่อยัยเจนนี่อ่ะ “
“ เฮ้ย แต่มันกำลังคบยัยจีซูนี่ “
เออจริง ! แล้วยัยเจนนี่ก็มีพี่ชานยอลแล้วย่ะ! แล้วเค้าสวีทกันขนาดนั้น .. ฮันบิน นายแพ้ตั้งแต่หน้าประตูแล้วล่ะ อย่าให้ฉันต้องซ้ำเติม ! พูดแล้วก็โมโหจริงๆ .. ไป กลับบ้านกันเถอะพี่ฮุน .. เพลงมันส์ๆจบลงและเพลงช้าๆแนวสโลวซบกำลังเริ่มต้น
ฉันเดินแหวกกลับไปที่โต๊ะที่มีพี่เซฮุนนั่งกระดกดริ๊งค์อยู่เงียบๆ และตาขวางทันทีเมื่อฉันเดินเข้ามาถาม “ จะกลับหรือยังอ่ะ? “
“ ยัง “ พี่มันตอบสั้นๆ หน้าตาเฉยๆของพี่นั้น เคยมีใครบอกไหมว่ามันกวนตีนมากๆ
พี่เซฮุนวางแก้วลงและลุกขึ้นลากข้อมือฉันเดินออกนำไปทางฟลอร์ด้านหน้าอีกครั้ง “ ไปเต้นด้วยกันหน่อย “
“ เต้นอะไร? ตอนเพลงที่เค้าให้เต้นก็ไม่ออกมา “
“ อยากเต้นตอนนี้ เต้นกันสองคน “ ยังดีที่พี่มันลากฉันมาอยู่ในจุดอับและลับตาเพื่อนในกลุ่ม แขนยาวๆพาดมากับไหล่ของฉันและใบหน้าที่ก้มมาพูดคุย และจังหวะของร่างกายที่ขยับเล็กน้อยไปกับเสียงดนตรี “ เต้นแบบนี้ .. เหงื่อไม่ออกดี “
“ หายโกรธแล้วเหรอ มีอะไรไม่พูดไม่จา น่าอึดอัด “ ฉันบ่นพลางถอนหายใจออกมาหนักๆ “ ทีหลังพูดกันตรงๆนะ “
“ เธอเคยได้ยินว่าการกระทำสำคัญกว่าคำพูดไหม “ ฉันพยักหน้าและฟังคำพูดหลังจากนั้น “ พี่จะสื่ออะไร ? ”
สายตาของเราประสานกัน ถึงแม้จะมืดสลัวๆ แต่ฉันก็เห็นว่า หูของพี่เซฮุนจู่ๆก็แดงขึ้นและลามไปทั่วทั้งหน้า เขาหลบสายตาฉัน แต่แล้วก็กลับมาสบตากันใหม่ “ โง่จริงหรือแกล้งเนี่ย ถามหน่อย “
เอ่อ ... ขอโทษนะพี่เซฮุน .. พี่แม่งโคตรของความวกวน มีแต่พี่นั่นแหล่ะที่ไม่ยอมรับว่าตัวเองชอบฉันอยู่น่ะ เฮอะ!!
“ หลายเรื่องที่เธอทำให้พี่วุ่นวาย .. พี่ต่อว่าเธอก็จริง แต่สุดท้ายก็ยอมให้เธอตลอดเลย สังเกตุไหม? มันเพราะอะไรล่ะ “
“ .................... “ ก็พี่ชอบฉัน ...
“ เธอรู้ไหมว่า เวลาที่เธอเถียงพี่ กวนตีนพี่สารพัด พี่ไม่เคยเจ็บเท่ากับตอนที่เธอพูดว่า เธอชอบคนอื่นอยู่ .. “
แน่ล่ะสิ .. ก็พี่ชอบฉันนี่ ถึงฉันจะพูดจริงเรื่องของนายฮันบินก็เหอะ พี่รู้สึกเสียหน้า เสียใจ ผิดหวัง พูดออกมาสิ เรื่องแค่นี้!!
“ ฉันไม่รู้หรอก ... พี่ก็พูดออกมาสิ “
หมับ! พี่เซฮุนคว้าฉันเข้าไปกระแทกหน้าอกเขาและใช้ตัวเองดันฉันให้ออกเดินแทรกผู้คน “ ถ้างั้น .. ต้องไปพูดกันที่บ้าน “
เซฮุน POV :
“ ....................... “
“ ....................... “
“ จะเงียบอย่างนี้อีกนานไหม พี่เซฮุน “
อย่าเร่งสิวะ ยัยเปี๊ยกนี่! ทำไมพวกผู้หญิงถึงชอบให้ผู้ชายพูดพล่ามเรื่องความรู้สึกอะไรนักก็ไม่รู้ ผมตัดสินใจแล้วฮะ ว่าจะสอนให้น้องรู้จักว่าการกระทำมันสำคัญกว่าคำพูดมากแค่ไหน! ผมขยับเข้าหาน้องอย่างช้าๆ ฉับพลันแรงดึดดูดของโลกก็มาทันทีฮะ
มือของผมแทรกเข้าไปในเส้นผมหอมนุ่มของคนตัวเล็ก ริมฝีปากจีซูเผยอราวกับกำลังเชิญชวนให้ผมเข้าไปสำรวจ และผมก็เข้าไปจริงๆฮะ เข้าไปอย่างลึกซึ้ง .... อืมมม ... ผมสัมผัสได้ถึงความดีฟ .. ดีฟฟ คิสส แบบที่ร้อนแรง และโรมรันพันตู ...
มือของผมเริ่มไม่อยู่นิ่ง มันเลื่อนผ่านลำคอ เลื้อยเข้าไปสัมผัสร่างกายอุ่นๆผ่านทางชายเสื้อ แต่คนตัวเล็กกลับลืมตาโพลงและจับมือของผมไว้แน่นราวกับมีสัญญาณเตือนภัย
โห ..... ขนาดนี้แล้วยังไม่ยอมผมอีกเหรอ ~~
“ พ พี่ ... จะ ไม่พูด อะไรบ้างเหรอ ... “ น้องพูดเสียงสั่น ผมกลั้นขำไว้เต็มที่ ...มันใช่เวลามาพูดอะไรมั้ยครับเนี่ยยย
“ เดี๋ยวค่อยพูด .. “ ผมกระซิบบอกเบาๆที่ริมหูน้อง ก่อนจะซุกเข้าไปที่ซอกคอเนิบนาบอย่างเข้าช่วงอินโทรของเพลง
ผมรู้สึกได้ถึงแรงขยำที่ด้านหลังเสื้อ เสียงหายใจแรงอย่างตื่นเต้นของตัวผมเองกับการเกร็งร่างกายของคนที่อยู่ด้านล่าง
“ ค .. ครั้งแรกนะ ... พี่ฮุน “
“ เดี๋ยวพี่ดูแลเธอเอง ไม่ต้องกลัว .. “
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น