ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 5 :: รู้กันสองคน
จีซู POV :
ฉันกระพริบตาปริบๆ และลุกพรวดขึ้นมามองร่างของคนที่นอนคลุมโปงอยู่บนเตียงสีชมพูหวานแหววของฉันนี้ นั่นมัน คือ .....
“ พี่ฮุน ... “ ฉันเรียกชื่อเขาเบาๆอย่างเกรงใจและพยายามดึงผ้านวมหนานั้นออกจากตัวเขา แต่คนในผ้าห่มยังไม่กระดิก...
ย้ำว่าไม่กระดิกแม้แต่นิดเดียว
“ พี่เซฮุน!! “ ฉันตะโกนเรียกเข้าไปในผ้าห่มสลับกับมองนาฬิกาบนฝาผนัง
“ อื้ออออ ~~ “ เสียงครางงัวเงียดังออกมาจากใต้ผ้าห่ม
“ ตื่นเดี๋ยวนี้นะ ... เราจะไปเรียนสายแล้ว! “
“ ไม่ไป .... “
“ เฮ้ยยย ไม่ไปไม่ได้นะ ToT “
“ จะนอนน่ะ ... อย่ากวน ... “
“ งั้นพี่เอากุญแจรถมา ฉันไปเองก็ได้ “
“ อืมมม ... ตื่น .. ก็ได้ “ พี่เซฮุนค่อยๆคืบคลานออกมาจากผ้าห่มและฉันถึงกับต้องตาเหลือกเมื่อเห็นเขาชัดๆ “ เหวออออ!! “
“ ทำไม ... พี่ถึงนอนแก้ผ้าล่ะ!!! “
“ นี่ ฉันใส่บ็อกเซอร์อยู่ .. เห็นมั้ย ... -_- “ พี่ฮุนทำสีหน้างัวเงียและชี้ไปที่บ็อกเซอร์สีเทาของเขา ฉันมองตามแล้วถอนหายใจ
“ ทำไมไม่ใส่เสื้อล่ะ ? “ ฉันยกมือขึ้นปิดตาพลางใช้มือป่ายหาเสื้อที่กองอยู่กับพื้นโยนใส่เขา
“ ก็ไม่เคยใส่อยู่แล้ว ... เธอเขินเหรอ .. ตกใจที่เห็นฉันหุ่นดีขนาดนี้ใช่มั้ยล่ะ ^^ “
“ พี่รีบกลับห้องไปแต่งตัวเร็วเข้า ฉันมีเรียนเช้านะ! “ พี่ตัวดีมันยังนั่งเซื่องซึมหัวหูยุ่งเหยิงพร้อมหน้าตาที่บูดบึ้ง
“ วันนี้ไม่ต้องไปเรียนหรอก “
“ พี่ไม่ไป .. ฉันจะไป “ ฉันคว้าผ้าเช็ดตัวและเตรียมปรี่เข้าห้องน้ำ แต่พี่ฮุนที่ใส่เสื้อแล้วนั้นรีบวิ่งมาดักหน้าไว้ “ เดี๋ยวสิเดี๋ยวว”
“ อะไรอ่ะ ... “ มองหน้าใสๆ กับหัวยุ่งๆ ของพี่เขาแล้วเหมือนลูกแมวชะมัดเลย ตาปรือๆนั่นปูดหน่อยๆเพราะเพิ่งตื่นนอน
“ เรายัง ... ไม่ได้มอร์นิ่งคิสกันเลยนะ .. “
“ ....!!! “ ฉันเบิกตากว้างด้วยความตกใจเมื่อเขาเอานิ้วแตะที่ริมฝีปากตัวเองและยิ้มเจ้าเล่ห์อย่างมีความนัย
“ ย๊าาาา พี่ฮุน !!!! “ ฉันตวาดลั่น ส่วนเขาก็หัวเราะเสียงดังชอบใจ ก่อนจะขยี้หัวฉันแล้วผลักเบาๆให้ฉันเข้าห้องน้ำไป
เซฮุน POV :
เมื่อคืน ผมลงโปรแกรมเกมส์ใหม่ในคอมพิวเตอร์ให้ยัยตัวเล็กเป็นของขวัญพิเศษและนั่งดวลกันอยู่เกือบทั้งคืน ดึกมากเข้ายัยเด็กติดเกมส์ก็ยังไม่ยอมหลับยอมนอน ปล่อยผมตะกายขึ้นไปนอนหมดสภาพบนเตียงเธอและหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ผมก็ไม่ทันรู้ตัวหรอกครับ จนกระทั่งเช้าที่ยัยจีซูปลุกนั่นแหล่ะ ผมถึงรู้ว่าเผลอหลับอยู่ในห้องของเธอ
แต่ก่อนหน้านั้น .... ผมน่ะ ... จำมันได้ทุกช็อต ทุกตอน ... จำได้ไม่มีทางลืม ... ริมฝีปากบนของผม ริมฝีปากล่างของเธอ
ปากล่างของเธอกับปากบนของผม จากนั้นลิ้นของผมก็อยู่ในปากของเธอ แล้วลิ้นของเธอก็เกี่ยวพันไปมาอยู่กับลิ้นของผม
น้องสอนง่ายมากครับ ... ทำให้ดูไม่กี่รอบ เด็กแสบก็สู้ไม่ถอยเลย ^^
จูบกันจนมีหอบน่ะครับ คุณเคยไหม? หน้ายัยจีซูซีดจนผมเกือบตกใจ แต่ท่าทางเผยอปากหายใจถี่นั่นมันกำลังฆ่าผมชัดๆ!
“ พี่ชอบฉันแน่ๆ “ แม่ตัวเล็กยกยิ้มมุมปากอย่างร้ายกาจ .. ไม่รู้ใครสอนนะฮะ
“ ไม่รู้ดิ่ ... ที่แน่ๆ เธอน่ะ ชอบฉัน “ ผมพูดเองเออเองพลางลากน้องเข้าห้องน้ำ ... แหม ... ไม่มีเรื่องอย่างนั้นหรอกฮะ
ผมป้ายเค้กไปเลียไป จูบไปแทบทั้งหน้ายัยนี่จนเลอะเทอะด้วยน้ำลายผมหมดแล้ว นี่ผมพามาล้างหน้าเฉยๆ ครับ
ยัยน้องก้มลงล้างหน้าที่อ่าง ผมแม่งก็ไม่รู้อารมณ์ไหน อยากนัวเนีย อยากอ้อนไปซะทุกจังหวะ เลยเดินไปกอดรัดล็อคคอเอาไว้จากทางด้านหลัง อยู่กันอย่างนี้แม่งทั้งคืนเลยดีมะ คึคึ ..
“ โอ้ยยย อะไรเนี่ยยย “ ตัวเล็กบ่นลากเสียงเบาๆ ผมหมั่นเขี้ยวงับเข้าไปที่บ่าจนน้องต้องทึ้งหัวผมตอบโต้ “ โอ้ยย พี่เจ็บนะ “
“ ตัวทำเค้าก่อนนี่ “
ตรึ๊งงง ตรึ๊งงงง ตรึ๊งงง ผมสองคนวิ่งออกมาจากห้องน้ำพร้อมตาเหลือกกันทั้งคู่เมื่อเห็นมีสายวิดิโอคอลเข้ามาหายัยจีซู
“ อ๊ะ !! แม่ ! พี่ฮุนหลบก่อน ฉันต้องรับสายแม่ “
“ ก็รับแบบไม่ต้องเปิดกล้องไม่ได้เหรอ “
“ ฉันไม่เคยทำแบบนั้นหรอก .. แม่จะสงสัยนะ “ ยัยจีซูดูร้อนรน สงสัยจะกลัวแม่จริงๆ ก็ได้ข่าวว่าดุมาก ดุแบบโคตรดุ!
“ งั้นให้พี่ทักแม่เราเอามะ? แม่จะได้ไม่สงสัย “
“ งึ้ยยยยยย “ ตัวเล็กยีหัวเหมือนสติแตกก่อนจะคว้าโทรศัพท์กดรับวิดีโอคอลพร้อมกระโดดขึ้นเตียงไปรวดเร็วปานลูกลิง
“ ฮายยย แม่จ๋าาาาา “
“ ทำอะไรอยู่ !!! กว่าจะรับได้ ... Happy Birthday $^*$$*) จีซูย่า จีซู ๆ แฮปปี้เบิร์ธเดย์^($$$% “
ดูเหมือนทางด้านโน้นจะมีคนอยู่เต็มไปหมดเลยฮะ ผมได้ยินเสียงเจี๊ยวจ๊าวไปหมดเลย ถ้าผมแว่บไปเข้ากล้องยัยจีซูบ้าง ..
คงไม่ต้องบอกนะครับ ว่าวงจะแตก และ แหกขนาดไหน
ผมต้องไม่เป็นภาระหนักใจให้กับน้องครับ ... ผมตัดสินใจหมอบต่ำคลานไปท้ายเตียง แล้วมุดผ้าห่มให้รู้แล้วรู้รอดไปเลยฮะ
“ โอ๊ะ ย๊า!!!! “ เสียงยัยจีซูตวาดแหวตอนผมคลานเอาหน้าไปแนบกับท้องของเธอไว้ ก็พิกัดมันได้พอดีเองนี่นา เห็นตัวแสบคุยคอลเสียงสั่นๆแล้วหมั่นเขี้ยวจังฮะ.. ผมรู้สึกสนุกขึ้นมากับการก่อกวนให้ยัยจีซูไม่เป็นสุข อืมม ทำไมหอมนุ่มนิ่มไปหมดเลย
ผมขยับยุกยิกอยู่ในผ้าห่มและงับเบาๆกับส่วนที่เป็นก้อนเนื้อส่วนที่นุ่มดึ๋งที่สุดนั้น ... งั่มมม ..
ผลั๊วววววะ !!!!! “ แม่จ๋า!! แค่นี้ก่อนนะ ยุงเลวมันกัดหนู หนูต้องไล่ตบมันก่อน! “
ชานยอล POV :
มือถือบนโต๊ะกำลังสั่นไม่หยุดเลยฮะ นิ่งแป๊บๆ สั่นอีกแล้ว จริงๆแล้ววันนี้ ... ผมนัดกับยัยรีนไว้จะไปดูหนังกัน อย่าเข้าใจผิดนะ
ผมแค่ยังคงคีพความสัมพันธ์ คือก็ไม่ใช่เพื่อนร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่ก็เลิกเป็นแฟนกันแล้วน่ะครับ ..
ยังไงก็แล้วแต่ ... ตอนนี้ ... ผมขอกลายเป็นคนไร้ความรับผิดชอบซักหน่อยก็แล้วกันครับ
“ อื๊ออ ~~ ยอลโอป้า อย่าเพิ่งนะ .. เดี๋ยวก่อน “
“ ไม่ได้หรอกครับน้องเจน ... ต้องตอนนี้แหล่ะ “
“ อ๊าาาาา ~ เจนไม่ไหวค่ะ “
“ อย่างอแงสิฮะ ... ทนเจ็บนิดเดียวนะ .. “
“ เจนเจ็บ !! “ ผมกอดน้องที่นั่งอยู่บนตักเอาไว้แน่น น้องเจนซุกหน้ากับไหล่ผม หลังจากคลายปากทิ้งคมเขี้ยวไว้เป็นรอยฟันอยู่บนไหล่ผม อูยยย ~ เจ็บครับ .. แต่มีความสุข .. ผมดันน้องออกจากอกให้มามองหน้ากันตรงๆ “โอเคแล้วใช่มั้ยจ๊ะ ~ “
น้องพยักหน้า แต่ปากยังมุ่ยและแก้มยังตุ่ยอยู่อย่างน่าฟัด จนผมอดใจหอมฟอดลงไปไม่ได้ อ๊า~~~ ชื่นใจจจจจ ...
“ ไม่ต้องไปเรียนหรอกเนอะ ... น้องเจนเดินไม่ไหวหรอก “
“ โอป้าทำเลอะหมดเลย .. เช็ดให้เจนก่อนสิคะ “
ผมยิ้มหวานก่อนจะยื่นหน้าไปจุ๊บปากจู๋ๆของยัยน้องและเริ่มเช็ดทิงเจอร์ที่หยดเป็นทางตามขาของน้องเจนนี่ที่โดนมีดปลายแหลมจากโต๊ะหล่นใส่แบบเฉียดฉิวโดยไม่ได้ปักลงมาที่ขา ไม่งั้นยัยน้องเจนต้องเป็นลมพับไปเสียก่อนส่ง รพ. แน่ๆ
ผมบรรจงปิดผ้าก๊อตสำหรับพันแผล พร้อมเทปมาปิดบาดแผลไว้ “ หายแล้วเนาะ ^^ “
“ อือ ... “ น้องเจนโอบแขนกอดรอบลำคอผม หัวก็ซุกมาแถวซอกคอ ผมเลยปลอบด้วยการโยกตัวไปมาเหมือนกำลังเล่นกับเด็กที่นั่งอยู่บนตักของผม ..... น้องยื่นริมฝีปากมาแตะกันเบาๆกับผมอยู่หลายครั้ง .... จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ ....
จนสุดท้ายกลายเป็นผมที่อดใจไม่ไหว สอดลิ้นเข้าไปหาความหวานที่น้องเจนใจดีมอบให้ ... ผมกวาดต้อน ซอกซอน ค่อยๆดูดกลืนกันและกัน ผมสอดมือเข้าเสื้อตัวบางของน้องเจนและมือน้องเริ่มเคลื่อนมาแตะขอบกางเกงของผมบ้าง ....
“ ไม่กลัวเจ็บแล้วเหรอครับ น้องเจน “
“ โอป้าก็ต้อง ... อ่อนโยนกับเจนหน่อยสิคะ “
“ ได้ตามสั่งเลยครับ น้องเจนนี่ของพี่ยอล .. “
เซฮุน POV :
ส้มหล่นหรือยังไงก็ไม่ทราบสิฮะ ... แต่มันคือโอกาสทอง เมื่อยัยรีนโทรตามผมเพราะนัดกับไอ้ยอลไว้แต่มันดันไม่รับสาย
ผมจึงได้มานั่งแป้นแล้นเคียงคู่กันอยู่ในโรงหนังแบบนี้
“ ซี๊ดดด หนาวอ่ะ ~ “ ผมทำเป็นถูมือตัวเองไปมา ยัยรีนหันมามองยิ้มๆ ตามที่ผมเรียกร้องความสนใจ “ เอาเสื้อคลุมมั้ย?”
แหม .... ก็รู้นี่นา ... ว่านี่ไม่ได้อยากได้เสื้อคลุมนะ ผมทำหน้าด้านๆ คว้าหมับลงกับมือคุณเพื่อนที่ผมแอบชอบแล้วดึงมายึดไว้กับตัวเหมือนโหยหาความอบอุ่นให้กับร่างกาย “ มือเธออุ่นดีจัง “
ผมเริ่มแผนการใกล้ชิดค่อยๆ เอนซบไปกับไหล่ของยัยรีนทำเหมือนกับคนเป็นแฟนกันเลยล่ะฮะ ก่อนจะดีดตัวขึ้นนั่งตรงโดยอัตโนมัติเมื่อมองเห็นเงาของหนุ่มสาวที่เดินผ่านที่นั่งของผมไปพร้อมเสียงของฝ่ายหญิงที่ฟังยังไงก็คุ้นหูชะมัด
“ แก ... หนังมันเริ่มไปแล้วนี่ จะดูรู้เรื่องเหรอ “
“ เออน่า ... ดูไปคร่าวๆ เดี๋ยวเล่าให้ฟัง “
นั่น .. ชัดเลยฮะ ไอ้เบาะด้านหน้ามันยัยจีซูกะไอ้ฮันบินขี้เก๊กนี่หว่า!! ทำไมต้องมากันสองคนวะ ไม่คบเพื่อนคนอื่นรึไง!?
ผมสมาธิหลุดจากทั้งหนังและคนข้างๆเสมอเลยครับเวลาที่เงาหัวของเบาะด้านหน้ามันเชื่อมติดกันแทบจะทุกสองนาที
มีอะไรให้กระซิบกระซาบกันนักหนาในโรงหนังวะ? ถ้าดูหนังแล้วต้องคอยพากษ์กันตลอดแบบนั้น รอโหลดเก็บไปดูที่บ้านเหอะ
เฮ้ยย !!! แล้วนั่นอะไร ??? ผมเห็นนะหมอนั่นมันเนียนยกแขนขึ้นพาดเก้าอี้ยัยจีซูทำไมวะ!
“ โอ๊ะ .... ซี๊ดดดดด “
“ อุ้ย ... เป็นอะไรน่ะฮุน ? “
“ ปวดท้องฮะ ... โอ๊ยย ปวดท้องกะทันหันเลยครับ “
“ ตายละ เอาไง หาหมอมั้ย “
“ โอ้ยยยย ปวดท้องงงง “
เร็ว ... อย่าให้เล่นใหญ่ไปกว่านี้นะ .. เสียงผมดังไปยังเบาะด้านหน้าตามที่ตั้งใจครับ ยัยจีซูรีบเด๋อด๋าลุกขึ้นยืนแล้วทำตาโตเมื่อเห็นเป็นผมนั่งกุมท้องมองตาขวางอยู่
“ พี่ฮุน! เฮ้ย เป็นไรอ้ะ ? “ .... ก็มาดูสิมา ... ยืนเลิ่กลั่กอยู่ได้
“ จีซู ... เธอ ... ก็มาดูหนัง ด้วย เหรอ .. “ ผมแอ๊คติ้งราวกับกำลังรับบทคนจะขาดใจตาย
ไอ้ฮันบินมันเกาหัวงงๆ แต่ยังดีที่ยัยจีซูรีบมาประชิดตัวเพื่อดูใจผม งานนี้ผมต้องขอโทษยัยรีนด้วยฮะ หน้าเสียซะแบบผมรู้สึกผิดอยู่ไม่น้อย “ ฮุน ฉันพาออกไปหาหมอดีกว่านะ “
แต่ผมดันคว้าหมับที่แขนยัยจีซู บีบ แล้วก็บีบบ เพื่อให้รู้สึกครับ!
“ จีซูย่า .. “ ผมมองหน้าเธอด้วยสายตาอาฆาตแรง
“ จีซูย่า .. “ ผมมองหน้าเธอด้วยสายตาอาฆาตแรง
ดูเหมือนเธอจะรู้สึกอยู่เหมือนกันเพราะเธอพยายามแงะมือของผมออกพลางตะคอกเบาๆ “ พี่เป็นอะไรกันแน่เนี่ย ? “
“ เธอต้อง ... พาพี่ ... กลับบ้าน ... จี ซู ย่า .... “
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น