ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3 :: บอกฉัน..บอกเธอ
เซฮุน POV :
ก่อนหน้าที่ผมจะได้ประชิดตัวติดกับสาวในฝันอย่างยัยไอรีนนี้ได้ น้ำตาเกือบตกไปหลายรอบแล้วครับ
อย่างเมื่อเชายัยนี่ก็เอาแต่ตัวติดกับไอ้ยอล ลากจนสายไปจนบ่าย ผมงี้ต้องคอยสวดมนต์ให้ไอ้ยอลไม่ถูกน้องเจนตบสักฉาด...
อย่างเมื่อเชายัยนี่ก็เอาแต่ตัวติดกับไอ้ยอล ลากจนสายไปจนบ่าย ผมงี้ต้องคอยสวดมนต์ให้ไอ้ยอลไม่ถูกน้องเจนตบสักฉาด...
ถ้าผมไม่รู้มาก่อน คงคิดว่าไอ้ยอลกับรีนยังคงคบกันอยู่ ไม่ได้เลิกกันอย่างที่ใครๆเข้าใจ พอไอ้ยอลมันขยับไอรีนก็ถามทันทีว่าต้องการอะไร .. ซึ่งใบหน้าของมันก็ยังคงยิ้ม เป็นรอยยิ้มที่ปกติของมันอยู่แล้วไม่ว่าจะยังไง
บางครั้งผมก็นึกเสียใจนะครับ! อยากจะรู้เหมือนกันว่าที่ผมทำมาทั้งหมดนี่น่ะ.. ที่ใส่ใจดูแล เอาใจเธอในแบบพิเศษ
บอกตรงๆ ผมไม่เคยเทคแคร์ใครมากขนาดนี้ ไม่เคยต้องอ้อนใคร หรือแคร์ใครแบบนี้ ... ไม่เคย..
ต้องพยายามประกาศให้ชาวโลกรับรู้ขนาดไหนว่าเธอคือคนพิเศษของผม .. เคยหวั่นไหวให้กันบ้างไหมครับเนี่ยย ?
“ ไอ้เชี่ยฮุน!! กูถามหลายรอบแล้ว ว่ายัยน้องไปไหนวะ มึงได้ยินไหม ทะเลอ่ะ .. มองเข้าไป มึงจะมองไปเพื่อ?? “
ผมหันเบนสายตากลับมาจากทะเลที่เวิ้งว้างมองตาขวางถามกลับด้วยน้ำเสียงกระชาก “ น้องใคร น้องมึงอ่ะเหรอ “
“ ก็น้องกูด้วย น้องมึงด้วย น้องเจนของกู ... กับน้องจีซูของมึง “
ผมสะดุ้งโหยง หันมองไอรีนอย่างอัตโนมัติ “ โหยยย มึง พูดจาน่าเกลียดดด “ นั่นครับ ผมเห็นไอรีนหน้าเจื่อนไป
จะเข้าใจผิดผมซะหรือเปล่าก็ไม่รู้ เอ๊ะ! หรือว่า .. ยังหวงไอ้ยอลกันแน่ ?
“ เอาเหอะ กูไม่รอมึงตอบแล้ว น้องเดินมาโน่นแล้วครับ “ มันทำหน้าพยักเพยิดให้ผมมองตามไป
น้องเจนนี่คนน่าร๊ากเดินเกาะแกะกอดซบยัยจีซูซะจนถ้าไม่รู้มาก่อน คงคิดว่าต้องเป็นคู่เบี้ยนกันเสียแน่แท้
แต่น้องเค้าไม่ใช่หรอกครับ ก็เพราะว่า ...
“ โอป้าคะ .. ไปเดินเล่นกันไหม ฉันอยากเดินเล่นชายหาดค่ะ “
“ โอ๊ะ ! ไปสิครับ น้องเจนอยากไปไหน พี่จะพาไปเองฮะ “ ไอ้ยอลขยับป้อน้องเจนอย่างเต็มอกเต็มใจ ผมล่ะหมั่นไส้จนลูกกระเดือกขยับ แต่จะว่าไป ... ก็เข้าท่าดีเหมือนกัน !!
“ ไปฮะ รีน .. มาทะเลทั้งที นี่กล้องฮุนยังไม่ได้มีอะไรสวยๆงามๆในกล้องเลยนะเนี่ย “ ผมรีบลุกพรวดพราดขึ้น
และร้อง เยส! อยู่ในใจเมื่อแม่นางฟ้าของผมพยักหน้าตอบรับอย่างไม่ลังเล เยสสส ๆๆๆๆๆๆ
จีซู POV :
ดูๆไป เค้าก็เหมาะกันดี ยิ่งดูยิ่งสมกันหยั่งกะกิ่งทองใบหยก ดูสิคะ .. สดชื่น แจ่มใสกันทั้งคู่เลย
พี่เซฮุนบทจะเอาจริงก็ดึงความสนใจเก่ง .. ฉันว่าบางครั้ง พี่ไอรีนก็เผลอลืมยอลโอป้าไปได้หลายครั้งอยู่เหมือนกัน
ยามพระอาทิตย์ตก มันเศร้าและเหงาอย่างบอกไม่ถูก ยัยเจนกับพี่ชานเดินทิ้งห่างออกไปไกลพอสมควร
พี่เซฮุนและพี่ไอรีนตามหยอกเย้ากันไปเป็นคู่ที่สอง ... และมีฉันเดินเป็นติ่งรั้งท้ายอยู่เป็นบุคคลไม่มีคู่กับเขา ...
ฉันคงจะไม่น่าสงสารอย่างนี้ ถ้าฮันบินจะไม่ใจดำปฏิเสธแบบหัวเด็ดตีนขาดกับการร่วมทริปครั้งนี้
ไม่สิ!! ทุกอย่างเป็นเพราะยัยเจนที่ลากฉันมาเป็นเพื่อน แต่กลับติดแจอยู่กับพี่ชานยอลของมัน
แต่อะไรก็ไม่ร้ายแรงเท่า พี่เซฮุน ที่กึ่งบังคับให้ฉันมาแต่ทอดทิ้งฉันตามมีตามเกิดอย่างสมบูรณ์เมื่อมีพี่ไอรีน
โอ้ย .... ทำไมมันถึงเศร้าโคตรๆอย่างนี้นะ! ฉันเดินตามคู่รัก กับว่าที่คู่รัก มองดูเค้าหยอกล้ออย่างมีความสุข
เท้าที่เดินตามก็ชะงักซะงั้น ไม่รู้ทำไม .. แค่รู้สึกว่า อยู่คนเดียวน่าจะดีกว่า งั้นกลับไปนอนที่บ้านพักมันเลยละกัน!
“ ตุ๊บ ... โอ๊ยย !! “
ฉันลงไปนั่งจุ้มปุ๊กอยู่กับผืนทราย เพราะแรงกระแทกของใครบางคน ที่วิ่งตามแรงลูกบอลที่ปลิวมา
“ ขอโทษนะ ไม่ได้ตั้งใจ โอ๊ะ!! คิมจีซู ! นี่เธอนี่ จีซูย่า ! “
“ อ๊ะ ! บ๊อบ แกมาได้ไงเนี่ยย “ ฉันอ้าปากค้างมองเพื่อนเก่าที่โคจรมาเจอกันโดยบังเอิญราวโลกกลม พรหมลิขิต
“ เฮ้ย แกสวยขึ้นนี่ ยัยกระต่าย “
“ แกสิไอ้กระตุ่ย “
“ ฮ่าฮ่า โน่นเพื่อนที่มหาลัยฉัน แล้วเธอมากับใครเนี่ยยัยทอม “
“ มากันหลายคน โน่นน เดินเป็นคู่ๆ ฉันหายมาอยู่นี่ยังไม่มีใครรู้เลยอ่ะ เศร้ามะ ..“ ฉันนำพาดราม่ามาโชว์ออฟค่ะ
ฉันโดนบ๊อบลากไปร่วมวงกับเพื่อนในกลุ่มของมัน ... ดีเหมือนกัน ฉันจะได้ไม่หดหู่ไปมากกว่าที่เป็นอยู่นี้
มันดูดพลังงานฉันมากเลยค่ะ แต่อย่างน้อยๆ ฉันจะจำไว้ว่า งานหน้าฉันจะไม่หลงเชื่อมาร่วมทริปกับพวกนี้อีกแล้ว!!
เซฮุน POV :
จะว่าไม่มีความสุข มันคงเป็นการโกหกนะครับตอนนี้ คึคึคึ .. ดูเหมือนผมจะได้เข้าใกล้หัวใจของยัยรีนเข้าไปทุกที
เผลอเหลือบตาไปมองด้านหลังถึงกลับต้องชะงักกึก เพราะดันไม่เห็นใครอีกคนที่ปกติจะวนอยู่ในสายตาผมตลอด
สองขาไม่ก้าวต่อซะอย่างนั้น .. พลอยทำให้ไอรีนหยุดเดินไปด้วย
“ มีอะไรเหรอฮุน ... อ้าว ! น้องจีซูหายไปไหนแล้วอ่ะ “ เธอช่วยมองหาอีกแรง ผมได้แต่ส่ายหน้าดิกๆ “ ไม่รู้อ่ะ “
ผมพูดแค่นั้น .. แต่ตายังสอดส่ายหาคนที่หายไปเป็นวรรคเป็นเวร รู้สึกไม่สงบสุขเกิดขึ้นในใจอีกแล้ว
“ เอาอย่างนี้ .. ฮุนไปตามหาน้องก่อน เดี๋ยวเราเดินรออยู่แถวๆนี้แหล่ะ “
“ ไอ้ยอล .. มึ๊งงง “ ผมตะโกนเรียกคู่เลิฟที่เดินทิ้งช่วงห่างไปนั้นไว้ มันหันกลับมาเลิกคิ้วมองงงๆ “ อะไร มึ๊ง?? “
รู้สึกผิดต่อทุกฝ่ายเลยครับ ตอนนี้ .. แต่คงต้องขอส่งก้างไปให้มันสักหน่อย “ ฝากรีนด้วยดิ่ กูจะไปดูยัยซูหน่อย หายไปไหนไม่รู้ กลัวโดนฉลามลากไปแดก “
“ เฮ้ยย เดี๋ยวช่วยกันหา “ คู่รักตรงโน้นรีบตอบกลับมา
“ เฮ้ยย ไม่เป็นไร กูว่ายัยนั่นแม่งปวดท้องอี้กะทันหันมากกว่า “ ผมพูดติดตลกไปงั้น จริงๆนี่เครียดชิบหายแล้วครับ
ผมย้อนกลับมาทางเดิม ... เด็กจีซูคงจะแค่น้อยใจที่ผมไม่ได้ใส่ใจเธอเท่าที่ควร ตอนนี้จะไปนั่งหงอยเหงาอยู่ตรงไหนนะ จะร้องไห้ป่าววะ บางทีบ่อน้ำตาก็ตื้นเหมือนกันนะเห็นอย่างนั้นก้อเหอะ
จากที่เดินอยู่กลายเป็นวิ่ง วิ่งย้อนกลับมาพักนึง ก็เห็นร่างคุ้นตาที่เดินคุยหัวร่อต่อกระซิกกับกลุ่มผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้
อะ ไร วะ นั่น !!! ดูสิครับ ทำไมถึงทำท่าทางเป็นมิตรเว่อร์ร์
“ อ้าว ... มามัยอ่ะ?? “
ตัวแสบ!! ดูคำถามแรกที่ถามผมสิครับ เออ ! ผมเสียโอกาสทุกสิ่งอย่างเพื่อมาพบเจอเรื่องหยั่งเงี้ยเนี่ยนะ!
“ ใครอ่ะ ? “
ไม่ต้องมาอยากรู้จักกู ไอ้ตี๋หน้ากระต่าย!
“ อ๋อ รุ่นพี่ที่มหาลัยน่ะ “
ไม่บอกไปด้วยล่ะ ว่าพักอยู่ด้วยกันน่ะ! ( ถึงจะคนละห้องก็เหอะ มันก็คือคอนโดเดียวกันครับ ถูกต้องมั้ย?? )
“ แยกมาทำไมไม่บอกไม่กล่าว “ น้ำเสียงแบบที่เรียกว่า .. ผมกำลังด่าด้วยเลเวลที่หนึ่งฮะ ..
“ ก็ฉันเบื่อ จะเดินกลับห้องพัก แต่เจอเพื่อน “
เพื่อนเหรอวะ ... เพื่อนผู้ชายเป็นฝูงเลยเนี่ยนะ ก๋ากั่นละเกิล ...
“ เฮ้ .. จีซูย่า พรุ่งนี้ไปแล่นเรือกันมะ? เดี๋ยวไปรับแต่เช้า “
ไอ้หน้ากระต่าย คิดรัยกะยัยนี่ป่ะวะ? ไม่ได้การละ “ พรุ่งนี้พวกเรามีโปรแกรมแล้ว ขอโทษด้วยนะ “
“ งั้น .. ผมขอแจมด้วยได้ไหม? เห็นยัยนี่บ่นเซ็งๆ โดนคนมีคู่ทิ้งกันไปหมดนี่นา “
“ !!!!! “
“ ย๊า!! ไอ้บ๊อบ!! “
นั่น ! งอนผมจริงๆด้วยสินะเนี่ย แถมยัยตัวแสบยังทำโมโหกลบเกลื่อน แต่ไม่เถียงซักคำ อ้อ .. เป็นงี้นี่เองสินะ..
จีซู POV
ถ้วยบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปถูกวางลงตรงหน้า .. ฉันมองพี่เซฮุนอย่างไม่ค่อยไว้ใจเวลามาทำดีมันต้องมีผลประโยชน์
“ มากินด้วยกันนะ ฉันก็หิวเหมือนกัน กติกาเดิม “ เขายกมือขึ้นเพื่อเริ่มเกมส์ประจำเวลาจะดวลแลกกินคนละคำ
“ พาย บ๋าย โบ๊ะ! อ๊า ชนะ! “ ฉันหัวเราะเสียงดัง เห็นพี่ฮุนยกยิ้มมุมปากนิดๆ แล้วคีบเส้นบะหมี่พันๆม้วนๆ แถมเป่าให้ด้วยก่อนจะยื่นมาตรงหน้าฉัน “ อ่ะ ... อ้ามมมม “
ฉันเคี้ยวเต็มปากอย่างไม่รอช้า ... ดูเหมือนฉันจะโมโหหิวมากแบบมากทีเดียวเลยค่ะ
ฉันเหลือบมองหน้าพี่เซฮุนเล็กน้อย อืมม ... อารมณ์ดีอะไรนักหนา? จะง้อฉันใช่ไหมล่ะ มาทำดีแบบนี้ ..
“ โอ๊ะ! ฉันชนะอีกแล้ว ฮ่ะ!! “ เข้าเสต็ปเดิม พี่ฮุนคีบเส้น ม้วนพอดีคำ ป้อนเข้าปากฉัน
คำแล้ว ..... คำเล่า ....
น่าแปลกเกินไปหรือเปล่า .. ฉันอาจเป็นคนดวงดีนะคะ .. แต่ถ้าเทียบกับพี่ฮุนแล้ว วันนี้ฉันดวงดีไปหรือเปล่า?
และแล้วก็มาถึงคำสุดท้าย ในจาน ฉันถึงกับขนลุกเกรียวเมื่อพี่เซฮุนเป่ายิ้งฉุบชนะ แต่พี่เขากลับปฏิเสธที่จะกินมัน
“ ให้เรากินคำสุดท้าย .. พี่ไม่ค่อยหิวอ่ะ “
เขาอมยิ้มแล้วม้วนเส้นบะหมี่จ่อปากฉันอีกครั้ง... ฉันอ้าปากงับโดยอัตโนมัติทั้งบะหมี่ทั้งตะเกียบ อืมม ..แปลกจริงๆ
กำลังจะลูดปากออกจากตะเกียบ พี่เซฮุนก็เรียกไว้ มือขวาสอดเข้ามาที่ท้ายทอยของฉัน ... รู้สึกลางไม่ดีเลย ....
“ จีซูย่า .... “
“ อะ .. ฮื้ม .. ? “ ใจคอไม่ดีเลยค่ะ .... ฉันฝืนขยับคอออกห่างแต่ดูเหมือนจะโดนล็อคเอาไว้
“ เปลี่ยนใจแล้ว .. คำนี้พี่จะกิน “
ฉันตาเหลือกทันที จะกินได้ไง ก็มันเข้าปากฉันไปแล้วอ๊ะ !! ด้วยความตกใจฉันเผลอกลืนลงคอไปจนหมด
แต่ความตกใจใดๆก็ไม่เท่าที่พี่เซฮุนรั้งท้ายทอยของฉันเข้าไปหาและปิดช่องว่างบนริมฝีปากของฉันลงก่อนที่ฉันจะได้มีโอกาสโวยวายอะไรออกไป O-o !!!
มาต่อแล้ว หุหุ เม้นท์หน่อยน้าา
ตั้งแต่ตอนหน้าจะเริ่มไม่ใสแล้วนะ เตือนก่อน ^^
ตั้งแต่ตอนหน้าจะเริ่มไม่ใสแล้วนะ เตือนก่อน ^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น