[GOT7] MARKBAM : MEMORIAL STORE - [GOT7] MARKBAM : MEMORIAL STORE นิยาย [GOT7] MARKBAM : MEMORIAL STORE : Dek-D.com - Writer

    [GOT7] MARKBAM : MEMORIAL STORE

    ทั้งคู่ต่างสูญเสียความทรงจำเสี้ยวหนึ่งไปกับอุบัติเหตุเมื่อสามปีก่อน

    ผู้เข้าชมรวม

    1,219

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    1

    ผู้เข้าชมรวม


    1.21K

    ความคิดเห็น


    16

    คนติดตาม


    13
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  29 ธ.ค. 57 / 22:09 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น
    Duck- ร้านค้าแจกธีมบทความ Fly



    *** เปิดลำโพงด้วยนะคะ






    MARK-BAMBAM

    MEMORIAL STORE


     
     
            



     


    • • • • • memorial store • • • • •




     
     
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ
       



       






      กาลครั้งหนึ่ง การพบใครบางคนทำให้ฉันสุขใจ
      กาลครั้งหนึ่ง ทุกช่วงเวลาเราเคยมีกันใกล้ๆ
      แต่กาลครั้งหนึ่ง สุดท้ายไม่จบตรงชั่วนิรันด์เสมอไป
      กาลครั้งหนึ่ง ชีวิตเลือกเส้นทางให้เรามีอันต้องไกล...





      • • • • • memorial store • • • • •

       

       

       

      รูปใบเล็กถูกปล่อยออกจากนิ้วเรียวอย่างจงใจ


      ภาพคนสองคนที่เก่าจนเลือนลางล่องลอยลิ่วตามแรงลมพัด


      คนหนึ่งคือตัวเขาเอง เขาจำได้ดี



      ส่วนอีกคน...


      คือใครบางคน ที่เคยยืนอยู่ข้างๆกัน ณ ที่แห่งนี้

      คือใครบางคน ที่เคยใช้ผ้าพันคอผืนใหญ่ร่วมกันเมื่อฤดูหนาวครั้งก่อน

      และคือใครบางคน ที่ยังรักมากมาย





      แต่ตอนนี้ ไม่รู้แล้วว่าใครบางคนคนนั้นคือใคร

      ไม่รู้จริงๆ...



      วงหน้าขาวจนเกือบซีดกดลงชิดกับผ้าพันคอผืนเก่าผืนเดิม


      คล้ายกับว่ากลิ่นหอมจางๆของใครบางคน ยังคงฝังแน่นอยู่ในทุกอณูของเส้นไหมพรม



      ปฏิเสธไม่ได้ว่าคิดถึงเหลือเกิน...




      เขาปิดเปลือกตาลงช้าๆ พร้อมกับลมหายใจอุ่นที่ถูกพ่นออกมาเบาๆ


      ผ่านไปนานมากแล้วกับการพยายามตามหา


      ตามหาใครบางคนที่ไม่รู้จักแม้กระทั่งชื่อหรือรูปร่างหน้าตา


      เพียงอย่างเดียวที่แสนฝังใจ คือความรัก ความผูกพันที่มี



      และนั่นไม่เพียงพอต่อการเรียกร้องหัวใจดวงเดิมให้กลับคืน




      มาร์ค’ สูญเสียความทรงจำเสี้ยวหนึ่งไปกับอุบัติเหตุเมื่อสามปีก่อน


       


      • • • • • memorial store • • • • •

       

       

      แผ่นกระดาษโฟโต้เก่าๆที่ตกลงตรงหน้าขัดจังหวะการก้าวเดินของคนตัวเล็ก

      เขาย่อตัวลงนั่งก่อนค่อยๆหยิบมันขึ้นมาจากพื้นแล้วพลิกดูอย่างไม่ค่อยใส่ใจนัก

      แต่ภาพเลือนลางที่ปรากฏอยู่บนนั้น ทำให้เขาเกือบสะดุดลมหายใจของตัวเอง


      มือเล็กจับรูปในมือไว้มั่น ด้วยหวั่นจะปลิวไปกับแรงลมที่พัดฉิว


      มือสั่นระริกอีกข้างล้วงหยิบกระเป๋าสตางค์ ก่อนดึงรูปที่มีอยู่เพียงใบเดียวในนั้นออกมา


      เมื่อลองนำมาเทียบกับแล้ว เขาพบว่ามันคือรูปสองใบที่เหมือนกัน



      รูปที่เขาถ่ายร่วมกับผู้ชายคนหนึ่งเมื่อหลายปีมาแล้ว...


      ชายคนที่หายไปจากชีวิต เพียงแค่ลืมตาตื่นขึ้นมาในเช้าวันใหม่
      และไร้การติดต่อพบเจอตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา...




      ไม่รู้ด้วยซ้ำว่า ทำไมถึงต้องเก็บรูปคู่แสนเก่าของเขากับคนๆนั้น ไว้ในกระเป๋าสตางค์


      ไม่รู้ด้วยซ้ำว่า เขากับคนๆนั้น มีความสัมพันธ์กันอย่างไร


      ไม่รู้ด้วยซ้ำว่า คนๆนั้นของเขา ยังยืนอยู่บนโลกใบเดียวกันหรือไม่




      มือเล็กเก็บรูปทั้งสองใบเข้าในกระเป๋าสตางค์ ก่อนทรุดตัวลงนั่งบนพื้นหญ้า


      ดวงหน้าหวานซบลงกับเข่าทั้งสองที่ตั้งชัน




      นานเหลือเกินกับการพยายามตามหา


      ตามหาคนหนึ่งคนที่ดูคล้ายกับว่าจะสำคัญ



      คนที่ทำให้หัวใจเต้นแรงราวกับจะระเบิดในทุกครั้งเพียงนึกถึงใบหน้า

      หรือบางที...ก็ทำให้หัวใจเจ็บจุกจวนเจียนจะหยุดเต้นในทุกครั้ง
      ...เพียงเอ่ยชื่อของคนๆนั้นซ้ำไปมา




      ...‘คิดซะว่าไม่เคยรู้จักเขาแล้วกันนะ’...




      ไม่ว่าผู้ถูกถามจะเป็นใครก็ตาม


      นี่เป็นเพียงคำตอบเดียวที่ได้รับเสมอ หลังจากถามถึงเรื่องราวของคนๆนั้น...




      แบมแบม’ สูญเสียความทรงจำเสี้ยวหนึ่งไปกับอุบัติเหตุเมื่อสามปีก่อน




       

      • • • • • memorial store • • • • •




       

       เรื่องราวของฉัน เดินต่อไป

      จากตรงนั้น ไกลสุดไกล

      เหมือนจะไกลจนลืมว่าเคยเกิดสิ่งเหล่านี้




      • • • • • memorial store • • • • •




       

      ฝนเม็ดเล็กที่ตกลงมากระทบร่างพอจะเรียกสติให้กลับคืนได้บ้าง



      มาร์คเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้ามัวหม่น ปล่อยให้หยาดน้ำเย็นเยียบปกคลุมทั่วผิวหน้า



      บางทีอาจจะถึงเวลาต้องยอมปล่อยให้สิ่งที่เฝ้าตามหากลายเป็นอดีต




      ริมฝีปากสีอ่อนยกยิ้มแสนเศร้าให้กับคนสำคัญที่เลือนหายไปพร้อมกับความทรงจำ




      ขอโทษจริงๆ ที่เราอาจจะไมได้พบกันอีกต่อไป...




      สองมือกระชับเสื้อโค้ทสีดำให้เข้าที่เข้าทาง
      ก่อนฝืนพาสองเท้าก้าวเดินออกจากสถานที่ที่เป็นความหลัง




      การทิ้งสิ่งสำคัญที่สุดคว้า อาจเป็นประสงค์ของพระเจ้าที่มาร์คต้องจำยอม




       

      • • • • • memorial store • • • • •
       




       

      ฝนเม็ดเล็กที่ตกลงมากระทบร่าง พอจะทำให้แบมแบมหลุดจากภวังค์


      สองขาเหยียดยืนขึ้นเต็มความสูง
      ก่อนใช้มือเล็กปัดเศษหญ้าออกจากกางเกงยีนส์ตัวเก่ง



      ริมฝีปากอิ่มส่งยิ้มบางเบาให้กับท้องฟ้าสีหม่นที่กำลังร้องไห้


      อาจเป็นการดี
      ถ้าจะตัดสินใจหยุดความพยายามในการตามหาอีกเสี้ยวของความทรงจำไว้เพียงเท่านี้



      ขอโทษจริงๆ ที่ไม่สามารถค้นหาคำตอบของความสัมพันธ์ระหว่างเราได้อีกต่อไป...



      สองมือจัดสเวตเตอร์สีโปรดจนเรียบร้อยดี ก่อนตัดสินใจก้าวเดินไปข้างหน้า



      แต่นั่นก็ยากเหลือเกิน ที่จะไม่หันกลับไปเก็บคนที่
      คล้ายกับว่าจะสำคัญ ที่เพิ่งปล่อยทิ้งไว้ด้านหลัง
      มากอดไว้ดังเดิม...





       

      • • • • • memorial store • • • • •





      แต่ในวันที่ฝนร่วงจากฟ้า

      วันที่มองหาใครก็ไม่มี

      วินาทีนั้นจะมีบางอย่างที่สำคัญ

      เกิดในใจฉัน...





      • • • • • memorial store • • • • •

       


       

      เสียงฝนที่เริ่มตกหนักขึ้น ดังกลบเสียงรอบข้างจนทำให้ชายหนุ่มต้องเงี่ยหูฟังเสียงบางอย่าง


      ก่อนจะพบว่ามันคือเสียงฝีเท้าของใครบางคนที่กำลังดังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ



      ชายหนุ่มส่ายหน้าเบาๆพลางนึกขำในใจ


      นอกจากตัวเขาเองแล้ว คงไม่มีใครที่จะเดินตากฝนเหมือนคนบ้าแบบนี้




      ชายหนุ่มคิดว่าตัวเองคงจะหูแว่วไป

       





      น้ำฝนที่เทกระหน่ำไหลผ่านเปลือกตาทั้งสอง บดบังภาพด้านหน้าให้พร่ามัว


      กระนั้นชายหนุ่มก็ยังคงก้มหน้าเดินต่อไปตามถนนสายแคบที่ทอดยาว



      เสียงฝีเท้าที่คิดว่าเกิดจากอาการหูแว่วของตัวเองดังชัดเจนขึ้นเรื่อยๆและหยุดลง


      ขณะเดียวกันกับที่ชายหนุ่มค่อยๆชะลอฝีเท้าของตัวเอง
      เมื่อเห็นปลายเท้าของใครอีกคนอยู่เบื้องหน้า


      เขาหลับตาลงสักพักก่อนลืมตาขึ้นอีกครั้ง
      และพบว่ารองเท้าคู่เดิมที่เห็นก่อนหลับตายังไม่หายไปไหน





      ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นช้าๆหมายจะมองเจ้าของปลายเท้าที่ยังคงหยุดนิ่งอยู่อย่างนั้น





      • • • • • memorial store • • • • •

       



      กาลครั้งนั้นยังอบอุ่นในใจ

      รู้สึกทุกครั้งว่าเธอยังดูแลฉันใกล้ๆ

      เหม่อมองฟ้าแล้วถอนหายใจ

      เหมือนเราได้พูดกัน





      • • • • • memorial store • • • • •




       

      ราวกับโลกทั้งใบหมุนย้อนกลับเพียงได้เห็นใบหน้าของอีกคน



      ความรู้สึกประหลาดร้ายแรงเลื่อนแล่นขึ้นมาบีบรัดอยู่ที่หัวใจจนต้องยกมือขึ้นมากุมที่หน้าอก



      ไม่ว่าจะเจ็บหนึบจนอยากร้องไห้


      หรือคิดถึงจนอยากคว้าคนตรงหน้ามากอดไว้แน่นๆ




      มาร์คตอบไม่ได้ว่าความรู้สึกอย่างใดที่มีมากกว่า


      และตอบไม่ได้เช่นกันว่าเพราะเหตุใดจึงรู้สึกอย่างนั้น




      เสียงฝนที่ตกกระหน่ำก่อนหน้าเหมือนกับว่าจะถูกลบหายไปจากโสตประสาทโดยสิ้นเชิง





      เหลือเพียงเสียงส่วนลึกของหัวใจที่พร่ำบอกว่าเขาคนนั้นช่างคุ้นเคยเหลือเกิน




       

      • • • • • memorial store • • • • •

       


       

      แทบลืมหายใจเมื่อเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของปลายเท้าเมื่อครู่




      คนตรงหน้าที่เห็นช่างดูคล้ายกับคนที่เขาตามหามาแสนนาน



      ร่างเล็กยืนนิ่ง จ้องมองแววตาสั่นระริกวูบไหวที่กำลังมองมาที่เขาเช่นกัน



      หัวใจเต้นระรัวอย่างบ้าคลั่ง เมื่อความรู้สึกเดิมๆยามที่เคยนึกถึงใบหน้า หรือเอ่ยชื่อของคนๆนั้น
      ปรากฏขึ้นชัดเจนถึงขีดสุดในเวลานี้




      เป็นความรู้สึกที่ทั้งสับสน อบอุ่น และเจ็บปวดในคราเดียวกัน




      แบมแบมรวบรวมสติทั้งหมดเท่าที่มี


      พยายามจะเอ่ยปากเรียกชื่อคนตรงหน้าสักครั้ง เพื่อเช็คความมั่นใจ




      คนที่ คล้ายกับว่าจะสำคัญ คนนั้น ปรากฏอยู่ตรงหน้าเขาแล้วจริงหรือ




       

      • • • • • memorial store • • • • •





      ราวกับเธอนั้นไม่เคยจากไปไหน

      ยังคงยืนส่งยิ้มให้กำลังใจ อยู่ในความทรงจำ

      หากชีวิตนี้เร็วดังความฝัน

      กาลครั้งหนึ่ง...ดีใจนะที่เราพบกัน




      • • • • • memorial store • • • • •



       

      ชายหนุ่มทั้งสองต่างยืนนิ่ง ทำได้เพียงจดจ้องกันอยู่เช่นนั้น
      ราวกับโดนมนต์สะกดวิเศษของอีกฝ่าย



      หยาดฝนยังคงกระหน่ำซ้ำลงมาไม่ขาดสาย แต่นั่นไม่ได้อยู่ในการรับรู้ของทั้งคู่อีกต่อไป



      เสียงหวานแผ่วเบาของชายหนุ่มในเสื้อสเวตเตอร์เล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากอิ่ม



      หากแต่กลับก้องกังวานไปทั่วอาณาบริเวณสรรพางค์ของชายหนุ่มในเสื้อโค้ทสีดำเปียกปอน







      เพียงคำพูดแสนสั้น เหตุใดจึงมีอิทธิพลพุ่งเข้าเกาะกุมและกัดกินหัวใจจนแทบเสียการควบคุม

       






      ...





       “...พี่มาร์ค...”







      • • • • • memorial store • • • • •

       



       

      เธออยู่ตรงนั้นสบายดีไหม

      ฉันอยู่ตรงนี้ เป็นเหมือนเดิม

      คิดถึงเธอทุกวัน

      หากชีวิตนี้เร็วดังความฝัน

      กาลครั้งหนึ่ง...สักวันเราคงได้พบกัน





      • • • • • memorial store • • • • •



       

      - end -




       

      ขอบคุณ
      เพลงประกอบฟิค
           
      - กาลครั้งหนึ่ง - สแตมป์ 
            - time and fallen leaves - AKMU
      แรงบันดาลใจแรกเริ่ม : รักเธอที่สุดของหัวใจ - พอส
      ผู้สนับสนุนหลักอย่างเป็นทางการ : นามปากกา Unhuman

      และขอบคุณทุกคนที่อ่านค่ะ 


       
      Duck- ร้านค้าแจกธีมบทความ Fly

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×