[GOT7] MARKBAM : MEMORIAL STORE
ทั้งคู่ต่างสูญเสียความทรงจำเสี้ยวหนึ่งไปกับอุบัติเหตุเมื่อสามปีก่อน
ผู้เข้าชมรวม
1,219
ผู้เข้าชมเดือนนี้
1
ผู้เข้าชมรวม
เนื้อเรื่อง
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
• • • • • memorial store • • • • •
รูปใบเล็กถูกปล่อยออกจากนิ้วเรียวอย่างจงใจ
ภาพคนสองคนที่เก่าจนเลือนลางล่องลอยลิ่วตามแรงลมพัด
คนหนึ่งคือตัวเขาเอง เขาจำได้ดี
ส่วนอีกคน...
คือใครบางคน ที่เคยยืนอยู่ข้างๆกัน ณ ที่แห่งนี้
คือใครบางคน ที่เคยใช้ผ้าพันคอผืนใหญ่ร่วมกันเมื่อฤดูหนาวครั้งก่อน
และคือใครบางคน ที่ยังรักมากมาย
แต่ตอนนี้ ไม่รู้แล้วว่าใครบางคนคนนั้นคือใคร
ไม่รู้จริงๆ...
วงหน้าขาวจนเกือบซีดกดลงชิดกับผ้าพันคอผืนเก่าผืนเดิม
คล้ายกับว่ากลิ่นหอมจางๆของใครบางคน ยังคงฝังแน่นอยู่ในทุกอณูของเส้นไหมพรม
ปฏิเสธไม่ได้ว่าคิดถึงเหลือเกิน...
เขาปิดเปลือกตาลงช้าๆ พร้อมกับลมหายใจอุ่นที่ถูกพ่นออกมาเบาๆ
ผ่านไปนานมากแล้วกับการพยายามตามหา
ตามหาใครบางคนที่ไม่รู้จักแม้กระทั่งชื่อหรือรูปร่างหน้าตา
เพียงอย่างเดียวที่แสนฝังใจ คือความรัก ความผูกพันที่มี
และนั่นไม่เพียงพอต่อการเรียกร้องหัวใจดวงเดิมให้กลับคืน
‘มาร์ค’ สูญเสียความทรงจำเสี้ยวหนึ่งไปกับอุบัติเหตุเมื่อสามปีก่อน
แผ่นกระดาษโฟโต้เก่าๆที่ตกลงตรงหน้าขัดจังหวะการก้าวเดินของคนตัวเล็ก
เขาย่อตัวลงนั่งก่อนค่อยๆหยิบมันขึ้นมาจากพื้นแล้วพลิกดูอย่างไม่ค่อยใส่ใจนัก
แต่ภาพเลือนลางที่ปรากฏอยู่บนนั้น ทำให้เขาเกือบสะดุดลมหายใจของตัวเอง
มือเล็กจับรูปในมือไว้มั่น ด้วยหวั่นจะปลิวไปกับแรงลมที่พัดฉิว
มือสั่นระริกอีกข้างล้วงหยิบกระเป๋าสตางค์ ก่อนดึงรูปที่มีอยู่เพียงใบเดียวในนั้นออกมา
เมื่อลองนำมาเทียบกับแล้ว เขาพบว่ามันคือรูปสองใบที่เหมือนกัน
รูปที่เขาถ่ายร่วมกับผู้ชายคนหนึ่งเมื่อหลายปีมาแล้ว...
ชายคนที่หายไปจากชีวิต เพียงแค่ลืมตาตื่นขึ้นมาในเช้าวันใหม่
และไร้การติดต่อพบเจอตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา...
ไม่รู้ด้วยซ้ำว่า ทำไมถึงต้องเก็บรูปคู่แสนเก่าของเขากับคนๆนั้น ไว้ในกระเป๋าสตางค์
ไม่รู้ด้วยซ้ำว่า เขากับคนๆนั้น มีความสัมพันธ์กันอย่างไร
ไม่รู้ด้วยซ้ำว่า คนๆนั้นของเขา ยังยืนอยู่บนโลกใบเดียวกันหรือไม่
มือเล็กเก็บรูปทั้งสองใบเข้าในกระเป๋าสตางค์ ก่อนทรุดตัวลงนั่งบนพื้นหญ้า
ดวงหน้าหวานซบลงกับเข่าทั้งสองที่ตั้งชัน
นานเหลือเกินกับการพยายามตามหา
ตามหาคนหนึ่งคนที่ดูคล้ายกับว่าจะสำคัญ
คนที่ทำให้หัวใจเต้นแรงราวกับจะระเบิดในทุกครั้งเพียงนึกถึงใบหน้า
หรือบางที...ก็ทำให้หัวใจเจ็บจุกจวนเจียนจะหยุดเต้นในทุกครั้ง
...เพียงเอ่ยชื่อของคนๆนั้นซ้ำไปมา
...‘คิดซะว่าไม่เคยรู้จักเขาแล้วกันนะ’...
ไม่ว่าผู้ถูกถามจะเป็นใครก็ตาม
นี่เป็นเพียงคำตอบเดียวที่ได้รับเสมอ หลังจากถามถึงเรื่องราวของคนๆนั้น...
‘แบมแบม’ สูญเสียความทรงจำเสี้ยวหนึ่งไปกับอุบัติเหตุเมื่อสามปีก่อน
เรื่องราวของฉัน เดินต่อไป
จากตรงนั้น ไกลสุดไกล
เหมือนจะไกลจนลืมว่าเคยเกิดสิ่งเหล่านี้
• • • • • memorial store • • • • •
ฝนเม็ดเล็กที่ตกลงมากระทบร่างพอจะเรียกสติให้กลับคืนได้บ้าง
มาร์คเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้ามัวหม่น ปล่อยให้หยาดน้ำเย็นเยียบปกคลุมทั่วผิวหน้า
บางทีอาจจะถึงเวลาต้องยอมปล่อยให้สิ่งที่เฝ้าตามหากลายเป็นอดีต
ริมฝีปากสีอ่อนยกยิ้มแสนเศร้าให้กับคนสำคัญที่เลือนหายไปพร้อมกับความทรงจำ
ขอโทษจริงๆ ที่เราอาจจะไมได้พบกันอีกต่อไป...
สองมือกระชับเสื้อโค้ทสีดำให้เข้าที่เข้าทาง
ก่อนฝืนพาสองเท้าก้าวเดินออกจากสถานที่ที่เป็นความหลัง
การทิ้งสิ่งสำคัญที่สุดคว้า อาจเป็นประสงค์ของพระเจ้าที่มาร์คต้องจำยอม
ฝนเม็ดเล็กที่ตกลงมากระทบร่าง พอจะทำให้แบมแบมหลุดจากภวังค์
สองขาเหยียดยืนขึ้นเต็มความสูง
ก่อนใช้มือเล็กปัดเศษหญ้าออกจากกางเกงยีนส์ตัวเก่ง
ริมฝีปากอิ่มส่งยิ้มบางเบาให้กับท้องฟ้าสีหม่นที่กำลังร้องไห้
อาจเป็นการดี
ถ้าจะตัดสินใจหยุดความพยายามในการตามหาอีกเสี้ยวของความทรงจำไว้เพียงเท่านี้
ขอโทษจริงๆ ที่ไม่สามารถค้นหาคำตอบของความสัมพันธ์ระหว่างเราได้อีกต่อไป...
สองมือจัดสเวตเตอร์สีโปรดจนเรียบร้อยดี ก่อนตัดสินใจก้าวเดินไปข้างหน้า
แต่นั่นก็ยากเหลือเกิน ที่จะไม่หันกลับไปเก็บคนที่
‘คล้ายกับว่าจะสำคัญ’ ที่เพิ่งปล่อยทิ้งไว้ด้านหลัง
มากอดไว้ดังเดิม...
แต่ในวันที่ฝนร่วงจากฟ้า
วันที่มองหาใครก็ไม่มี
วินาทีนั้นจะมีบางอย่างที่สำคัญ
เกิดในใจฉัน...
• • • • • memorial store • • • • •
เสียงฝนที่เริ่มตกหนักขึ้น ดังกลบเสียงรอบข้างจนทำให้ชายหนุ่มต้องเงี่ยหูฟังเสียงบางอย่าง
ก่อนจะพบว่ามันคือเสียงฝีเท้าของใครบางคนที่กำลังดังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ
ชายหนุ่มส่ายหน้าเบาๆพลางนึกขำในใจ
นอกจากตัวเขาเองแล้ว คงไม่มีใครที่จะเดินตากฝนเหมือนคนบ้าแบบนี้
ชายหนุ่มคิดว่าตัวเองคงจะหูแว่วไป
น้ำฝนที่เทกระหน่ำไหลผ่านเปลือกตาทั้งสอง บดบังภาพด้านหน้าให้พร่ามัว
กระนั้นชายหนุ่มก็ยังคงก้มหน้าเดินต่อไปตามถนนสายแคบที่ทอดยาว
เสียงฝีเท้าที่คิดว่าเกิดจากอาการหูแว่วของตัวเองดังชัดเจนขึ้นเรื่อยๆและหยุดลง
ขณะเดียวกันกับที่ชายหนุ่มค่อยๆชะลอฝีเท้าของตัวเอง
เมื่อเห็นปลายเท้าของใครอีกคนอยู่เบื้องหน้า
เขาหลับตาลงสักพักก่อนลืมตาขึ้นอีกครั้ง
และพบว่ารองเท้าคู่เดิมที่เห็นก่อนหลับตายังไม่หายไปไหน
ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นช้าๆหมายจะมองเจ้าของปลายเท้าที่ยังคงหยุดนิ่งอยู่อย่างนั้น
• • • • • memorial store • • • • •
กาลครั้งนั้นยังอบอุ่นในใจ
รู้สึกทุกครั้งว่าเธอยังดูแลฉันใกล้ๆ
เหม่อมองฟ้าแล้วถอนหายใจ
เหมือนเราได้พูดกัน
• • • • • memorial store • • • • •
ราวกับโลกทั้งใบหมุนย้อนกลับเพียงได้เห็นใบหน้าของอีกคน
ความรู้สึกประหลาดร้ายแรงเลื่อนแล่นขึ้นมาบีบรัดอยู่ที่หัวใจจนต้องยกมือขึ้นมากุมที่หน้าอก
ไม่ว่าจะเจ็บหนึบจนอยากร้องไห้
หรือคิดถึงจนอยากคว้าคนตรงหน้ามากอดไว้แน่นๆ
มาร์คตอบไม่ได้ว่าความรู้สึกอย่างใดที่มีมากกว่า
และตอบไม่ได้เช่นกันว่าเพราะเหตุใดจึงรู้สึกอย่างนั้น
เสียงฝนที่ตกกระหน่ำก่อนหน้าเหมือนกับว่าจะถูกลบหายไปจากโสตประสาทโดยสิ้นเชิง
เหลือเพียงเสียงส่วนลึกของหัวใจที่พร่ำบอกว่าเขาคนนั้นช่างคุ้นเคยเหลือเกิน
แทบลืมหายใจเมื่อเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของปลายเท้าเมื่อครู่
คนตรงหน้าที่เห็นช่างดูคล้ายกับคนที่เขาตามหามาแสนนาน
ร่างเล็กยืนนิ่ง จ้องมองแววตาสั่นระริกวูบไหวที่กำลังมองมาที่เขาเช่นกัน
หัวใจเต้นระรัวอย่างบ้าคลั่ง เมื่อความรู้สึกเดิมๆยามที่เคยนึกถึงใบหน้า หรือเอ่ยชื่อของคนๆนั้น
ปรากฏขึ้นชัดเจนถึงขีดสุดในเวลานี้
เป็นความรู้สึกที่ทั้งสับสน อบอุ่น และเจ็บปวดในคราเดียวกัน
แบมแบมรวบรวมสติทั้งหมดเท่าที่มี
พยายามจะเอ่ยปากเรียกชื่อคนตรงหน้าสักครั้ง เพื่อเช็คความมั่นใจ
คนที่ ‘คล้ายกับว่าจะสำคัญ’ คนนั้น ปรากฏอยู่ตรงหน้าเขาแล้วจริงหรือ
ราวกับเธอนั้นไม่เคยจากไปไหน
ยังคงยืนส่งยิ้มให้กำลังใจ อยู่ในความทรงจำ
หากชีวิตนี้เร็วดังความฝัน
กาลครั้งหนึ่ง...ดีใจนะที่เราพบกัน
• • • • • memorial store • • • • •
ชายหนุ่มทั้งสองต่างยืนนิ่ง ทำได้เพียงจดจ้องกันอยู่เช่นนั้น
ราวกับโดนมนต์สะกดวิเศษของอีกฝ่าย
หยาดฝนยังคงกระหน่ำซ้ำลงมาไม่ขาดสาย แต่นั่นไม่ได้อยู่ในการรับรู้ของทั้งคู่อีกต่อไป
เสียงหวานแผ่วเบาของชายหนุ่มในเสื้อสเวตเตอร์เล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากอิ่ม
หากแต่กลับก้องกังวานไปทั่วอาณาบริเวณสรรพางค์ของชายหนุ่มในเสื้อโค้ทสีดำเปียกปอน
เพียงคำพูดแสนสั้น เหตุใดจึงมีอิทธิพลพุ่งเข้าเกาะกุมและกัดกินหัวใจจนแทบเสียการควบคุม
...
“...พี่มาร์ค...”
• • • • • memorial store • • • • •
เธออยู่ตรงนั้นสบายดีไหม
ฉันอยู่ตรงนี้ เป็นเหมือนเดิม
คิดถึงเธอทุกวัน
หากชีวิตนี้เร็วดังความฝัน
กาลครั้งหนึ่ง...สักวันเราคงได้พบกัน
• • • • • memorial store • • • • •
- end -
ขอบคุณ
เพลงประกอบฟิค
- กาลครั้งหนึ่ง - สแตมป์
- time and fallen leaves - AKMU
แรงบันดาลใจแรกเริ่ม : รักเธอที่สุดของหัวใจ - พอส
ผู้สนับสนุนหลักอย่างเป็นทางการ : นามปากกา Unhuman
และขอบคุณทุกคนที่อ่านค่ะ
ผลงานอื่นๆ ของ nongnapas ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ nongnapas
ความคิดเห็น