คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : RE : SF Happy New Year 'อยากให้1ปี มีมากกว่า365วัน' : 1
* ฟิคเรื่องนี้นำมาจากส่วนหนึ่งของ The Time อาจมีการเปลี่ยนแปลงเนื้อหาบางส่วนเล็กน้อยนะคะ
1
เฮ้อออ ~ วันนี้คงเป็นวันสิ้นปีที่งี่เง่าที่สุดในรอบหลายปีเลยล่ะฮะ
ในขณะที่ทุกคนกำลังสนุกสนาน จุดพลุ รื่นเริงกับการเคาท์ดาวน์ในวันสิ้นปี
แต่ผมกลับต้องมานั่งหง่าวอยู่ในห้องเช่าเน่าๆคนเดียว
พ่อกับแม่ผมทำงานอยู่ที่ต่างประเทศ ผมเลยต้องอยู่ที่นี่คนเดียว เหงาจริงๆสิน่า ~
ผมมองเวลาตอนนี้เกือบๆจะเที่ยงคืนแล้ว จะปีใหม่แล้วฮะ ^^
อืม...
ผมคงต้องทำตัวให้มีความสุขสักนิดสินะ จะได้ไม่ต้องเบื่อไปตลอดปีใหม่...
เฮ้ ~ ปั้ง ปั้ง ปั้ง ! เสียงเฮของผู้คนด้านล่าง กับเสียงจุดพลุที่ดังขึ้นติดต่อกันหลายนัด
เป็นสัญญาณให้ผมรู้ว่าเข้าสู่ปีใหม่แล้ว ผมยิ้มให้ตัวเองก่อนจะ..
ตุ้บ !
เสียงคล้ายวัตถุบางอย่างตกลงมากระแทกพื้นอย่างแรงดังมาจากห้องครัว
ทำเอาผมตกใจแทบแย่ ผมรีบเดินไปดูต้นเสียงนั้นอย่างกล้าๆกลัว
“โอ๊ยยยยยย” เสียงร้องแสดงความเจ็บปวดจากต้นเสียงนั้นทำให้ผมต้องชะงักฝีเท้า
อะไรอ่า เสียงคนชัดๆ ใครมันตกใส่ห้องผม กลัวนะ T^T
ผมเดินไปหยิบไม้เบสบอลอันใหญ่มากำไว้แน่น ก่อนจะค่อยๆย่องไปหาเสียงนั้น
แต่ภาพแรกที่ผมเห็นทำให้ผมช็อก แล้วก็เผลอทำไม้เบสบอลหลุดมือไปแล้วด้วย
ไม่จริงอ่ะ ผมตาฝาดไปแน่ๆ ผมขยี้ตาแรงๆก่อนจะเพ่งไปที่สิ่งนั้นอีกที
แต่นั่นก็ทำให้ผมอึ้งไม่หาย
ภาพที่ผมเห็นคือผู้ชายในชุดสีขาวคนหนึ่งกำลังนั่งอยู่บนพื้นด้วยสีหน้าเจ็บปวด
แต่ที่ยิ่งกว่านั้นคือผมเห็นปีก ใช่ฮะ ปีกอันใหญ่สีขาวหนึ่งคู่กำลังขยับไปมาน้อยๆ
เหมือนพยายามจะบินแต่บินไม่ขึ้น
แล้วตัวผู้ชายคนนั้นก็มีออร่าสีขาวสว่างจับอยู่รอบๆตัวกับเส้นรัศมีวงกลมบนศีรษะด้วย
ผู้ชายคนนั้นหันมาเห็นผมแล้วทำหน้าตกใจ ก่อนที่ปีก ออร่า และวงรัศมี
ตอนนี้ผู้ชายคนนั้นกลายมาเป็นคนธรรมดาซะแล้ว
ผมว่าผมต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ
“คุณเป็นใครน่ะ มาอยู่ในห้องผมได้ยังไง” ผมถามผู้ชายคนนั้นหลังจากได้สติ
“สวัสดี เอ่อ ผมตกลงมาน่ะ” ผู้ชายคนนั้นตอบผม ดูจากท่าทางแล้วคงจะยังตกใจไม่หาย
“ขอโทษนะ คือเมื่อกี้ผมเห็นคุณมีปีก ผมตาฝาดไปใช่มั้ย ฮะๆๆ”
ผมถามก่อนจะหัวเราะกลบเกลื่อน
“ห๊า คุณเห็นมันด้วยหรอ” ผู้ชายคนนั้นย้อนถามผมกลับด้วยสีหน้าตกใจสุดๆ
“ตอนแรกผมนึกว่าผมตาฝาด คุณเป็นอะไรกันแน่นะ” ผมพยักหน้ารับช้าๆ
“เอ่ออ คุณพาผมเข้าไปนั่งพักก่อนได้มั้ย เดี๋ยวผมจะเล่าให้ฟัง”
“ตกลงคุณบอกผมได้หรือยัง ว่าคุณเป็นใคร แล้วมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง”
ผมคาดคั้นถามผู้ชายตรงหน้าหลังจากที่พาเขาเข้ามานั่งพักในห้องแล้วหาน้ำเย็นให้ดื่มเรียบร้อย
“ถ้าผมบอกคุณไป คุณจะเชื่อผมใช่มั้ย” ผู้ชายคนนั้นถามผม
“รีบๆเล่ามาเร็วๆเถอะน่า”
“อ่าครับ ผมชื่อจงฮยอน คือผม เอ่อ ผมเป็นเทวดาน่ะ วันนี้เป็นวันสิ้นปี
ผมเลยแอบมาเที่ยวเล่นในโลกมนุษย์
ที่ผมก็ไม่ทันเห็น
“แล้ว..คุณบาดเจ็บหรือเปล่า ผมว่าท่าทางคุณดูแปลกๆนะ”
“เอ่อ ผมก็คิดว่าอย่างนั้นล่ะครับ”
ผู้ชายที่ชื่อจงฮยอนคนนั้นพูด แล้วจู่ๆปีกคู่หนึ่งก็ค่อยๆโผล่ขึ้นมาจากหลัง
ผมเพิ่งสังเกตเห็นว่าปีกของเขามีเลือดออกแถมยังดูรูปทรงแปลกๆ
“ปีกคุณหักหรอ?” ผมถามพร้อมกับเอามือไปสัมผัสปีกของเขาเบาๆ
“อ่า คงงั้นล่ะมั้ง เจ็บจัง” จงฮยอนตอบแล้วขยับปีกหนีผมเล็กน้อย
จากนั้นสิ่งที่บ่งบอกถึงความเป็นเทวดาในตัวเขาก็ค่อยหายไปอีกครั้ง
“แล้วทีนี้คุณ เอ่อ จงฮยอน จะทำยังไงล่ะ” ผมถาม
“ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ที่รู้ๆคือปีกผมเจ็บ ผมคงยังบินไปไหนไม่ได้
คือ..คุณจะรังเกียจมั้ยถ้าผมจะขอพักอยู่กับคุณจนกว่าผมจะหายดี”
จงฮยอนบอก ..แล้วคิดว่าผมจะปฏิเสธลงหรอครับ เขาบาดเจ็บขนาดนี้ T^T
“กะ ก็ได้ แต่บอกไว้ก่อน ที่นี้คงไม่สุขสบายเหมือนกับบนสวรรค์หรอกนะ
คิดซะว่านี่คือบ้านของคุณ
และสุดท้ายก็จบลงที่ผมต้องดูแลเทวดาใช่มั้ยเนี่ย
นี่หรอของขวัญที่พระเจ้าท่านประทานให้ผมในวันสิ้นปีเก่าต้อนรับปีใหม่น่ะ ช่างไม่ยุติธรรมเลยจริงๆ = =’’
ความคิดเห็น