คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 4
“ป่าป๊า เร็วๆ ฮับ เปอร์ับน้อเวพร้อมแล้วนะฮับ”
“รับๆ ใเย็นๆ รับแฝ อาหมอสัาไว้แล้วว่าะั้ารอไม่หนีพวเราไปไหนแน่นอนรับ รอป่าป๊าเรียมอ่อนนะรับ” วันนี้พี่เลี้ยอทั้สอแฝลาาน เาึ้อเป็นนพาแฝเินทาไปหาไอหมอเอนเียว พวุ็รู้ใ่ไหมรับารพาเ็ๆ ออาบ้านเหมือนารนอย้ายบ้าน อนนี้ผมเลยหัวหมุนับารนอึ้นรถอยู่
“พร้อมเินทาันไหมเอ่ย”
“พร้อมแล้วฮับ” ไวเปอร์ส่เสียออมา ส่วนเวริสโยไปมาให้ป่าป๊ารับรู้
“ั้นไปันเลย”
“เย้ๆ”
ระหว่าทาเามอระหลั เห็นน้อเปอร์แอบุยับน้อเวเบาๆ
“น้อเวื่นเ้นอ่อ พี่เปอร์็ื่นเ้นเหมือนัน หม่าม้าบอไว้ว่าถ้าเอันะมาเล่นับพวเราหล่ะ อยาให้อยู่ับเราทั้วันเลยเนอะ เราลออ้อนให้หม่าม่ามาอยู่บ้าน้วยีไหม ป่าป๊า้อใแน่ๆ เลย ฮิๆๆ”
“^_^”
“เอาล่ะรับ พวเราถึแล้วนะ”
“เย้ๆ เร็วๆ ฮับป่าป๊า”
นีฟส์ลารถและเรียมอุ้มสอแฝลรถเ็น “ไปันเลยรับ อาหมอน่าะรอพวเราอยู่รับ”
สอแฝาหวัว่าะไ้เอหม่าม้าในวันนี้แน่นอน แ่เพื่อไม่ให้ป่าป๊าับผิแผนทีุ่ยับน้อเวไ้ พวเาึ้อไปหาอาหมอ่อน
๊อ ๊อ ๊อ เนื่อานีฟส์นัหมอริวไว้แล้วึเาะประูและเปิเมื่อไ้ยินเสียอบรับา้าใน “เป็นไบ้าุหมอริว”
“เออ ยัอยู่ีวะ”
“วะไ้ไ หลาน็อยู่้วยนะ”
“เออๆ อโทษทีว… รับ”
“สวัสีรับอาหมอ่อนเ็ๆ”
“าหวัีฮับ อาหมอ”
“สวัสีรับ น้อไวเปอร์ น้อเวริส อาหมอื้อนมมารอไว้แล้วรับ ไหนๆ ใริถึอาหมอ ยมือึ้น”
“…”
“อ่าว ยัไรับ ไม่ิถึอาหมอันแล้วหรือรับ”
“เปอร์ฮ้าบ ิถึอาหมอนะฮับ”
“ฮ่าๆๆ น้อเปอร์มานั่ินนมรนี้ับน้อเว่อนรับ เี๋ยวอาหมออุยับป่าป๊าหน่อยนะรับ” ุหมอริวพาไวเปอร์และเวริสมานั่ทานนมที่โฟา แล้วให้นีฟส์มาุยันอีทาหนึ่ “เป็นไบ้าวะนีฟส์ น้อเวมีอาารอะไรเพิ่มเิมไหมั้แ่มาหาันล่าสุ”
“ยัเหมือนเิมเลย ไม่มีท่าทีะยอมออมาาไ่เลย อ่อ! มีอยู่่วหนึ่ ไม่รู้ว่าเรียอาารแปลๆ ไ้หรือเปล่า หลัาลับบ้านราวที่แล้ว สอแฝูึมๆ ไปแปปนึ แ่็ลับมาร่าเริเป็นปิ ที่แปลอีอย่าืออบแอบุยันสอนลอเวลา”
“อืม อาะวาแผนเล่นอะไรันหรือเปล่า ไม่น่าะมีอะไรน่าห่วนะ ว่าแ่อาทิย์หน้าันมีบินไปพบศาสร์ารย์เพื่อปรึษาเสน้อเวริสว่าวรแ้ไยัไี ไ้้อมูลยัไันะบอแอีทีนะ”
“เออ อบุมานะเว้ย”
“เออ ไม่เป็นไรน่า”
ไวเปอร์เห็นว่าป่าป๊าุยันเรียบร้อยแล้วึเินมาอออไป้านอ “ป่าป๊าฮับ พวผมอเินไป้านอแปปนึไ้ไหมฮับ”
“เี๋ยวป่าป๊าพาไปนะรับ รอ่อนนะรับ”
“ไม่เป็นไรฮับ เปอร์พาน้อไปเอไ้ฮับ”
“ฮ่าๆๆ ไหน ลอเ็นรถอน้อเวให้ป่าป๊าู่อนสิ”
“ไ้ฮับ อือออ อือออ” ไวเปอร์พยายามะเ็นรถให้เวริส แ่ปราว่าไม่ยับเลย แถมัวยัสูไม่พ้นรถเ็นยัะพยายามเ็นให้ไ้อี “ป่าป๊า...”
“ฮ่าๆๆ โอเป่าป๊ายอมแพ้แล้ว ไป้านอัน็ไ้ หมอันไป่อนนะ อโทษ้วยที่วันนี้มารบวน”
“โอเ บายบ๊ายนะรับไวเปอร์ เวริส”
“ฮับผม าหวัีฮับอาหมอ”
“อยาเินไปรไหนรับน้อเปอร์”
“ป่าป๊าามมาฮับ” ไวเปอร์ำทาไ้ ึเป็นนเินนำป่าป๊าับไวริสไปยัแผนเิมที่เยเอหม่าม้า
“พวเรามาเินรนี้ทำไมรับน้อเปอร์”
“ุ๊ๆๆ อนนี้เป็นวามลับฮับ ป่าป๊ารอ่อนนะฮับ ป่าป๊า้อใมาแน่ๆ” ไวเปอร์และเวริสิว่าะไ้เอหม่าม้าแน่ๆ ึนั่เล่นรอหม่าม้าและอยะเ้อูว่าใรเ้าออาประูมาบ้า
เวลาล่วเลยมาถึอนเที่ย าท่าทาทีู่ื่นเ้นในอนแรลายเป็นท่าทาเศร้าๆ ้วยวามผิหวั ึ่เา็ยัไม่รู้อยู่ีว่าลูๆ ำลัรออะไรอยู่ “น้อเปอร์ น้อเวรับ อนนี้เที่ยแล้วหิวหรือยัรับ เราไปหาอะไรทานระหว่าทาลับีไหมรับ วันนี้ป่าป๊าอนุาให้ทานไอศรีม 2 ถ้วยเลยรับ”
“ป่าป๊าฮับ นั่เล่นอีนินึไ้ไหมฮับ” ไวเปอร์และเวริสยัมีวามหวั เพราะทั้สอแฝเ้าใว่าถ้ามาวันและเวลาเิม็ะไ้เอหม่าม้าแน่ๆ แ่ทั้สอแฝไม่รู้ว่าหาไม่ใ่รีุเินนไ้้อมีารนัหมาย่อนถึะมาที่ศูนย์นี้ไ้
“แล้วไม่หิวหรือรับ” ไวเปอร์ยัไม่ทันะอบเา็ไ้ยินเสียท้อร้อ๊อาเ้าัวเสียแล้ว
“ลับันไ้แล้วรับ น้อเปอร์ับน้อเว็หิวันแล้วเนอะ”
“็ไ้ฮ้าบ”
“สรุปพวเรามารออะไรันหรือรับ บอป่าป๊าไ้ไหมรับ”
“วามลับฮับ” ไวเปอร์หันไปหาเวริสและหัวเราะิัันสอน ไวเปอร์ุยับเวริสแล้วว่าวันนี้หม่าม้าน่าะยุ่มาๆ นไม่ไ้มาเอพวเรา แ่ไม่เป็นไรพวเราะามหาหม่าม้าให้ไ้เอ หม่าม้าะไ้ไม่เหา
“โอเ วามลับอสอพี่น้อสินะ ไม่มีใรรัป่าป๊าแล้วสินะ”
“รัฮับ ป่าป๊าอย่าน้อยใเลยฮับ”
“ป่าป๊าไม่เื่อหรอ”
ุ๊บ ุ๊บ “รันะฮับป่าป๊า”
“ฮ่าๆๆ รัเหมือนันรับ แ่ถ้ามีอะไรอยาเล่าให้ป๊าฟั ลูบอป๊าไ้ลอนะรับป๊าพร้อมเสมอ”
******************************
“ฮัเ้ย”
“ธารไม่สบายหรือ ไปพั่อนไหม เี๋ยว่วยูร้านให้”
“ไม่เป็นไรหรอ แ่ามเยๆ สสัยมีนแอบนินทาเราแน่เลยร”
“ฮ่าๆๆ เพ้อเอหน่ะ”
ความคิดเห็น