*hola*ฝากหัวใจไว้กับนายยากูซ่า

ลำดับตอนที่ #1 : มาดามเห่ย

ณ.โรงเรียนสตรีชื่อดังใจกลางกรุงเทพมหานคร

เด็กสาวอายุ17  ผมยาวแต่ทิ้งให้มันปรกหน้าปรกตาแลดูรุงรังราวนักโทษแหกคุกก็ไม่ปาน แต่หากมีใครกล้าแหวกม่านผมเข้าไปชมใบหน้าของเธอได้ จะพบว่าเธอคนนี้มีผิวขาวเนียนใสไร้สิว แก้มอมชมพู ริมฝีปากแลดูสุขภาพดี รูปร่างเพรียวบางสูงโปร่ง แต่ซ่อนอยู่ภายใต้ชุดนักเรียนยาวกรุยกราย  เช่นเดียวกับดวงตากลมโตซึ่งถูกบดบังความงดงามไว้ด้วยแว่นตาสุดหนา หากมองผ่านๆใครๆก็คิดว่ายัยนี่ไม่มีความน่ารักสมเป็นสาว17เลยแม้แต่น้อย



และด้วยความที่มีรูปลักษณ์เช่นนี้ทำให้เธอได้รับฉายาจากเพื่อนบางคนว่า “มาดามเห่ย” ซึ่งผู้ถูกเรียกก็ไม่ได้ติดใจอะไร แต่กลับสามารถหัวเราะให้กับฉายาของตนเองไปกับเพื่อนๆได้ทุกครั้งที่โดนแหย่



ด้วยความที่มีนิสัยน่ารัก ทำให้ทั้งห้องรู้สึกรักและหวงแหนเธอราวกับเป็นสมบัติเก่าแก่และโบราณวัตถุอันมีค่าของห้อง!!!!!

และแม้จะไม่ได้ดูสวยอย่างคนอื่นๆแต่ก็เรียนดีติด1ใน5ของนักเรียนที่เก่งที่สุดในโรงเรียนทุกปี



ด้วยเหตุนี้จึงไม่แปลกที่จะเป็น1ในนักเรียนที่ได้รับทุนการศึกษาจากมหาวิทยาลัยใน.แดนปลาดิบ เพื่อศึกษาต่อที่นั่นตลอดหลักสูตร

นั่นคือเรื่องราวของ นางสาวมะลิลา ใจรักเรียน หรือจะเรียกให้สั้นลงกว่าเดิมหนึ่งพยางค์ว่า มะลิ(เหอๆ เชยสุดๆ)



วันนี้เป็นวันสุดท้ายของการมาโรงเรียน…..และร่ำลาเพื่อนๆ

พอตกเย็นมะลิก็หอบของมากมาย ราวบ้าหอบฟาง เนื่องจากเพื่อนๆให้ของที่ระลึกฉันมากมาย ซึ่งส่วนใหญ่แล้วของที่ได้มาเป็นเครื่องสำอาง กับหวี ไม่ก็ชุดชั้นในสุดเซ็กซี่!!!!

แต่ละคนก็อำลากันด้วยความโศรกเศร้าเคล้าขี้มูกและน้ำตา ก่อให้เกิดบรรยากาศสุดที่น่าจดจำเป็นอย่างยิ่ง เพราะเมื่อจบม.ปลายแล้วก้ต้องแยกย้ายกันไปคนละทิศละทาง (อันที่จริงส่วนใหญ่กยังอยู่ไม่ไกลจากแถวนี้นะ -*-)

ก่อนกลับบ้านเพื่อนๆยังบอกว่าหนุ่มๆที่โน่นส่วนใหญ่ชอบสาวร้อนแรง  และหวังเป็นอย่างยิ่งว่ามาดามเห่ยจะได้นับการพัฒนาด้านบุคลิคภาพให้ดีขึ้น ไม่ใช่ที่เป็นอยู่เยี่ยงนี้ O_O



ในขณะที่มะลิก็อยากจะรู้นักว่าทำตัวเยี่ยงนี้มันผิดตรงไหนกัน ???

ความจริงก็อยากสวยอ่ะนะ แต่มันทำไม่ได้เพราะต้องท่องหนังสือกับดูแลน้องๆเลยทำให้ไม่ค่อยมีเวลา

และไม่เข้าใจจริงๆเลย ว่าผู้ชายมันมาเกี่ยวอะไรกับเส้นทางการศึกษาของเธอด้วยล่ะ ???